Oude dame aangereden, ben erg van slag

Misschien

misschien helpt het als je het slachtoffer op gaat zoeken,met een bos bloemen? met haar praten en er achter zien te komen of ze boos op je is,of dat ze je allang vergeven heeft?
veel sterkte in elk geval!

Cristina, ik heb zoiets meegemaakt

maar dan als slachtoffer.
Vrouw reed achteruit en haar zoontje deed ineens zijn deur open, net toen ik daar aan kwam fietsen. Ik reed dus langs die auto. Ik rijd zo met volle vaart in die deur van die auto die ook nog eens achteruit reed. En daarom, lieve lezers, zet altijd de deuren op kinderslot, want anders gebeurd dit

Ik was nog niet eens heel ernstig gewond, mijn kleren waren wel stuk en ik had wat snij- en schaafwonden maar het had erger gekund.

Die vrouw reageerde ongeveer net zo als jij. Ook vreselijk huilen en paniekerig en ze voelde zich echt vreselijk.
En weet je, je blijft echt niet nijdig op iemand die overduidelijk zo geschrokken is en zo aan het huilen is en zich overduidelijk zo vreselijk voelt.
Ik ben later gecompenseerd voor mijn schade en ze kwam me nog een bos bloemen en een zak snoep brengen en ik was echt niet boos op haar.
Het was gewoon een ongeluk

Hond aangereden

Ik heb een keer een zwerfhond aangereden. Da's nog lang niet hetzelfde als een oude dame, maar evengoed was ik érg overstuur, urenlang en ook de dagen erna nog flink van slag.

Ik kon er echt niks aan doen, reed ook niet hard en heb daarna ook alle mogelijke moeite voor de hond gedaan (dierenarts e.d.), maar voelde me er toch heel beroerd over.
Dus ik kan me levendig voorstellen dat je flink overstuur was.
Het helpt denk ik als je het gevoel hebt dat je al het mogelijke gedaan hebt, en verder moet het maar een beetje slijten.

Ik bedoel:

Dus ik kan me levendig voorstellen dat je flink overstuur was --> gezien het feit dat een mens natuurlijk nog andere koek is dan een dier.

Kan het me goed voorstellen!

Het kwam gewoon heel hard bij je binnen, je hebt aan den lijve ondervonden dat een ongeluk in een heel klein hoekje zit en dat elk mens de pech kan hebben zoiets te veroorzaken. Je voelt je gewoon enorm kwetsbaar, de regie is je even ontsnapt.

Dat een ander 'gewoon wegrijdt' zal niet betekenen dat ene ander geen gevoel heeft, hij/zij zit anders in elkaar dan jij.

Veel sterkte, je moet er echt wel een paar nachtjes over slapen voor het weer rustiger wordt binnen... Gelukkig dat het zo goed is afgelopen allemaal.

Het was echt een ON-geluk...

Tonny

Bedankt allemaal!

Hoi,

Bedankt voor jullie snelle en lieve reacties. Het doet mij zo goed. En Tonny wat heb je het goed verwoord wat ik voel inderdaad.

Ik raakte vooral in paniek toen ik mevrouw zag liggen op de grond en zij bloedde uit haar hoofd. Heel eng.
Het was ook het gewoon het idee, dat zij daar alleen in het zieknhuis lag door MIJ en ik was 'lekker' thuis. Snap je wat ik bedoel? Gewoon zielig en niet eerlijk en totaal niet mijn bedoeling natuurlijk.

Hoe is het verder gegaan met de verzekering enzo? Ik vroeg nog aan de politie of er nog een soort rechtzaak zou komen ofzo, maar hij beweerde van niet. Het is nu een kwestie van verzekeringsmaatschappijen. Is dat zo?

Nogmaals bedankt mensen voor het delen van jullie ervaringen en geruststellingen.

Groetjes,
Cristina

Zoontje is aangereden in vakantie

Ons zoontje van 6 is in de meivakantie aangereden door een duitser. Op de camping kwam de man met de auto achter een heg vandaan rijden en zoonlief scheurde met de fiets vanaf de andere kant achter de heg vandaan. BOEM! De meneer was ook volledig ontdaan, stond voorover gebogen nat van het zweet naast zijn auto te hijgen van de schrik. Tja, het zal je gebeuren, een kind tegen je auto. Helaas reageerde hij een uur later minder leuk, beweerde de politie gebeld te hebben vanwege de schade aan zijn auto. Die hebben wij en andere campinggasten gelijk na de klap al geïnspecteerd en daar was niets mee aan de hand, behalve dat het een oude roestbak was. Andere campinggasten hebben hem toen flink de waarheid gezegd, het vermoeden bestond dat ie er een slaatje uit probeerde te slaan.
Ik neem die man de aanrijding niet kwalijk maar wel zijn manier van handelen achteraf. Als hij gewoon interesse had getoond in het welzijn van onze zoon was ik heel blij geweest.
Gelukkig had zoon niets anders dan een blauwe plek en geschonden eer. Hopelijk is ie nu voorzichtiger op onoverzichtelijke plekken.

Wacht niet te lang!

Hoi Christina,

meid, ik kan me je schrik zo goed voorstellen! Mijn zoon is toen hij 6 was, geschept op een zebrapad. Dat zag er in eerste instantie behoorlijk ernstig uit, trauma-heli, schedelbasisfractuur en dijbeenbreuk. Hij is gelukkig goed hersteld. Die mevrouw vroeg op de eerste dag wel via de politie hoe het met hem was, maar verder was het contact erg slecht. Pas na een paar weken vroeg ze zich af of ze iets voor hem kon doen. Ik heb toen hard nee gezegd. Ze was te laat. In het ziekenhuis (2 weken) had ze iets voor hem kunnen kopen, nu was hij thuis. Gezegd dat ze een donatie in zijn naam mocht doen aan de cliniclowns.

Bah, wordt nog boos als ik erover nadenk...

Maar, daar gaat het nu niet om, wat ik je wil zeggen is dat ik niet te lang zou wachten met een bos bloemen of een kado'tje. Dat is dan zo 'mosterd na de maaltijd'.

Wij hebben die vrouw het ongeluk niet kwalijk genomen, onze zoon keek niet uit (zij ook niet), maar 'shit happens', de aanpak erna heb ik haar wel kwalijk genomen.

vergeef jezelf, maak een mooie bos bloemen, of vraag of ze ergens behoefte aan heeft.

sterkte!
Jons

Kind in mijn geval, maar wel voor rechter!

Beste Christina,
Vorig jaar maart heb ik een jongen (12 jaar) aangereden dat op een fietspad overstak en ik voorrang had moeten verlenen. Meteen uitgestapt, iemand anders had al 112 gebeld naar aanleiding van geschreeuw en de knal. Jongen ging met ambulance weg en in tussen tijd ben ik "verhoord" door de politie over het hoe en waarom. De jongen hield er vervelend (niet blijvend) letsel aan over. Twee uur na het voorval belde de politie me om de verwondingen door te geven. Direct heb ik met moeder gebeld die bleek echter nog in ziekenhuis. Volgende morgen had moeder mij gebeld voor ik haar had kunnen bellen. Ging prima volgens haar en ze wist me goed gerust te stellen na een slapeloze nacht. Heb een paar dagen later een kaart en bioscoopbon afgegeven.

Dit verhaal had echter nog een staartje. Ik heb begin februari dit jaar (bijna jaar later!) een oproep gekregen van de officier van justitie. ivm het negeren van verkeersbord moest ik eind maart verschijnen voor de rechter. Heb voor de zekerheid direct rechtsbijstandverz. ingeschakeld. Die heeft nog geprobeerd of ze kon schikken maar dat was in dit geval niet mogelijk, ik moest dus voorkomen. Geeist werd 500 euro boete en halfjaar voorwaardelijke rijontzegging. De rechter besliste : 150 euro boete.

Dacht ik het inmiddels verwerkt te hebben krijg je een jaar later het nog een keer voor je kiezen. Houd hier dus rekening mee. Het was een "simpele" aanrijding, niet te hard gereden, geen alcohol of wat dan ook. Puur alleen niet tijdig geremd (het was donker en hij had geen licht maar dat veranderde de zaak niet). Hij remde hard, ik remde hard. Gezien onze voertuigen geen schade hadden is hij van de schrik gevallen.

Groeten boem

Verwerking

Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen. Even jezelf de tijd geven om het te verwerken, dat zal elke dag een stukje beter gaan. En inderdaad, wat anderen ook al zeggen, niet te lang wachten om de mevrouw even op te zoeken met een bloemetje. En hoe meer dagen er daarna verstrijken, hoe verder dit gebeuren naar de achtergrond zal verdwijnen om daar vervolgens een plekje te krijgen. Dat het nu nog zo hoog zit is normaal, het is nog te vers.

Wat betreft verzekering/politie, als jou niet helemaal duidelijk is hoe de zaak wordt afgewikkeld, dan zou ik ze vandaag nog even bellen om dat te vragen. Er zijn zoveel verschillende situaties denkbaar. De één moet wel voorkomen, de ander niet. Gewoon bellen! Dan weet je waar je aan toe bent.

Vrouw opzoeken

dat lijkt me al helpen.
en een beetje reeel denken.. niet zwelgen in het verdriet. kan gebeuren, is goed afgelopen, je hebt het er uit gegooid...toch weer over naar de orde van de dag. Het zal wel slijten.

Motoragent

Ik heb ooit een motoragent aangereden (niet mijn schuld), gelukkig hadden hij en zijn motor geen schade, maar mijn suzuki altootje helaas wel . Die man voelde zich meer in zijn "mannelijkheid" aangetast dan in iets anders.
Maar dan ga je je wel bedenken hoe het zou zijn geweest als je bijv. een kind zou hebben aangereden. Zeker als je achteruit rijd of een andere bijzonder verrichting doet moet je meer dan goed uitkijken. Ben zelf trouwens ook wel eens bijna aangereden door een auto die achteruit een parkeerplaats uitreed. Gelukkig zag ik hem en kon op tijd stoppen en op zijn achterruit kloppen. Ik heb denk ik nog nooit iemand zo zien schrikken als hij. Het was ochtend en die man zat dus nog gewoon te slapen in die auto.
Tja, je moet niet voor niets veel moeite doen en veel geld uitgeven om je rijbewijs te halen, en dat is overduidelijk wel terecht.

Gr. Poezie.

Hallo allemaal!

Zo we zijn nu 3 dagen verder van het gebeuren en moet nog eerlijk bekennen dat de schrik er nog goed in zit.
Inmiddels heb ik die mevrouw gebeld, eigenlijk de dag erna al, ik moest en zou niet rusten voor ik haar persoonlijk gesproken had. In ieder geval, ze is 1 nacht ter observatie gebleven en heeft een flinke herschenschudding en een gat in haar hoofd. Ik vind het nog behoorlijk maar volgens de dokters allemaal erg meegevallen, want jongens wat was het een klap.

Gisteren heb ik haar een grote bos bloemen gestuurd en zij heeft mij weer hiervoor gebeld en bedankt. Grappig, zij die mij bedankt.

Ja mensen het blijft heel eng en het rijden nu ook terwijl dat juist het leukste was wat ik deed en zeker wist dat ik het goed deed.

Voor wat betreft de politie en voorkomen enzo, dat zal wel meevallen want ik hoefde niet eens mee naar het bureau, heb hun ook gevraagd of ik moest voorkomen enzo en daarop zeiden ze nee... maar ja je weet maar nooit. Er is ter plekke op een kladje een proces verbaal gemaakt die heb ik ondertekend en er is me slachtofferhulp aangeboden. Die ga ik denk ik wel aannemen, want ik weet niet of ik hier zelf ga uitkomen.
Dus ik denk dat het verder geen officiele gevolgen zullen komen en zijn ze er wel, nou ja zoals gezegd het was een ongeluk en klaar. Heb het al moeilijk genoeg.

Maar mensen, nogmaals bedankt voor al jullie wijze woorden en raad. Heeft me zeker geholpen!!!

Groeten,
Cristina

Vraagje over verhoor politie

Ik lees wel eens in de krant dat automobilisten die een aanrijding veroorzaken met een fietser of voetganger, meegenomen worden door de politie voor een verhoor. Ik heb zoiets nooit meegemaakt en hoop dit ook nooit mee te maken. Ik krijg voorstellingen van dat omstanders je dan voor alles en nog wat uitmaken en dat de politie je dan op het bureau nog eens tijdens het verhoor een schepje erboven op doet. Als je dan nog zo geschrokken bent als Cristina dan loop je gelijk een trauma op!!
Veel fietsers en scooters (pizza-jongens) rijden zo roekeloos dat je vaak het risico hebt dat je ze aanrijdt. En wat denk je van spelende kinderen die verstoppertje of tikkertje spelen en ineens achter jouw auto zitten als je even achteruit gaat om uit te parkeren.. Bij het achteruit gaan op een parkeerplaats had ik een gevoel dat er wel eens een kind achter mijn auto kan zitten, dat ik daarvoor heen en weer in die straat zag rennen. En dat gevoel klopte! Stel, ik had dat kind geplet.. en wie krijgt de schuld? Hoe gaat dan zo'n verhoor te werk?
Wat ik ook vreemd vind is dat Boem na een jaar moest voorkomen bij de rechter en dat er niet meegewogen werd dat de fietser geen licht op zijn fiets had. Is dat dan niet verplicht? Ik merk ook wel eens op een regenachtige avond een fietser zonder licht op het laatste moment op.. en dan dacht ik: potjandorie, ik had jou kunnen aanrijden en dan heb IK het gedaan!

Monique

"Wat ik ook vreemd vind is dat Boem na een jaar moest voorkomen bij de rechter en dat er niet meegewogen werd dat de fietser geen licht op zijn fiets had. Is dat dan niet verplicht?"
Ik vind een jaar ook wel lang, maar volgens mij duren dat soort procedures altijd heel erg lang (wegens drukte). Ik denk dat wel degelijk is meegewogen dat de fietser geen licht had, want ik kan niet zeggen dat ik een boete van € 150,- schokkend vind. Als je door een rood stoplicht rijdt is de boete geloof ik al € 135,-. Er werd een veel hoger bedrag geeist en ook nog eens een tijdelijke ontzegging van de rijbevoegdheid, dus ik denk dat de rechter de omstandigheden heeft laten meewegen.
Je bent als automobilist nu eenmaal altijd de pineut als je een "zwakkere" weggebruiker aanrijdt, zelfs als die andere weggebruiker 100% fout is (en dat was hier niet eens het geval, want Boem maakte ook een fout). Dat is een risico dat je hebt te accepteren op het moment dat je in de auto stapt.

Dader

Christine, ik kan me voorstellen dat je naar aanleiding van het ongeluk van je vader allerlei lelijke dingen hebt gedacht en misschien ook wel hebt gezegd, over de dader.

En nu ben je zelf 'dader'. Ik denk dat er geen ontkomen aan is om dit te erkennen. Dat de dader van je vader meteen doorreed voor een spoedklus, of dat de dader van Jons eerst via de politie informeerde en daarna alleen maar met boze ouders te maken kreeg, dat zijn verhalne die je nu wellicht in een ander perspectief kunt bekijken. Iedereen worstelt met het gegeven dat je een ongeluk hebt veroorzaakt. Schuldgevoel, maar ook het verlies van je zelfsperspectief als betrouwbare, onkreugbare burger, dat roept verschillende reacties op. De een raakt in paniek en houdt vast aan wat hij aan het doen was, om later pas het besef te laten doordringen. De ander reageert heel angstig en probeert heel voorzichtig iets te doen. En wat jij doet is jezelf eigenlijk tot slachtoffer maken (inclusief slachtofferhulp inschakelen voor jezelf).

Wellicht helpt het om te erkennen dat de rol van dader gewoon een moeilijke rol is. Voor iedereen. Niet alleen voor jou, ook voor de man die je vader aanreed en voor de vrouw die het kind van Jons aanreed. Iedereen reageert anders. Ik geloof dat er maar weinig mensen zijn die koud en berekenend dader zijn. Ik geloof dat de meeste mensen moeite hebben met die rol en dat de kans supergroot is dat zij op een verkeerde manier reageren en te maken krijgen met agressie van familie van het slachtoffer. Wellicht levert het je wat meer begrip op voor de reacties van andere mensen die ook tegen wil en dank dader zijn geworden, vanuit het besef dat dat jou nu ook overkomen is.

Tsjor

Nog even een reactie

nog even een reactie. Volgens mij heeft het niet meegewogen dat de fietser geen licht had. Er werd mij ten laste gelegd (zoals dat zo mooi heet) dat ik door het negeren van het verkeersbord (voorrang verlenen aan fietsers)een mede weggebruik verhinderde zijn weg te vervolgen. Dat er geen sprake was van een aanrijding maar een val door schrik maakte ook niet uit. De bestuurder van de fiets kon door mijn schuld niet ongehinderd zijn weg vervolgen. Volgens de advocaat van de rechtsbijstand kon ik een boete verwachte tussen de 500 en 1000 euro. Gelukkig had ik een begrip volle rechter die ook inzag dat hier sprake was van een "te late" reactie van mijn kant (ik stond nog op het fietspad stil met mijn auto) en dat het een incident was.

O ja ook mijn verhoor was niet meer dan een ter plaatse volgeschreven blaadje uit het borstzakje van oom agent. Tante agent hield zich opdat moment bezig met kijken naar de verkeers situatie. "uhm ik denk dat u geen voorrang heeft verleend en dat dat wel moest" Ja zei ik dat klopt kijk maar daar staat het verkeersbord. "o ja nu u het zegt..."

inmiddels is de verkeerssituatie zo aangepast dat nu de fietsers moeten stoppen en de auto's voorrang hebben

groeten boem

Tsjor

Wat zeg je dat prachtig. Ik ben in mijn adolescentie betrokken geweest bij een auto-ongeluk met dodelijke afloop. Dat schuldgevoel: daar kom je nooit meer van af. Althans........een jaar of 10 later kreeg ik een ernstig auto-ongeluk waarbij ik op sterven na dood was en waar ik nog dagelijks de gevolgen van draag. Voor mijn idee is de rekening nu vereffend, maf is dat toch hoe dat werkt in een mensenbrein.

Tirza