Opvoeden zo zwaar!!!
De titel zegt het al; ik vind het opvoeden van mijn twee kindjes zo ontzettend zwaar. De oudste is een jongentje van 4 jaar en de jongste een meisje van 1,5 jaar. Zelf ben ik chronisch ziek, waarvoor ik zware medicijnen gebruik en daardoor snel moe en chagrijnig ben dus dat werkt ook niet mee. De oudste zit doordeweeks op school en dinsdag en donderdag gaat hij naar de BSO tot 18:00 en de jongste zit op die twee dagen de hele dag op het KDV. Dit omdat ik door mijn ziekte echt rust nodig heb. Voordat ik kids kreeg had ik nauwelijks klachten hoor dus dat jullie niet denken waarom neemt ze kinderen als ze zo vaak ziek is.
Maar ondanks het feit dat ik twee dagen rust heb blijf ik het opvoeden zo ontzettend zwaar vinden. De kinderen zijn vreselijk druk, praten hard, gillen veel en wat ik ook probeer ze houden er gewoon niet mee op. Ben ik de enige die opvoeden zo zwaar vindt? Ik zie in mijn omgeving allemaal mooi opgemaakte moeders die het allemaal zo goed voor elkaar lijken te hebben....... ik hoop op dit forum wat steun te vinden
Het gras
Het gras is bij de buren altijd groener en bij de meeste andere moeders gaat het ook niet van een leien dakje. Ik was in de ogen van anderen ook een ontspannen moeder, maar wat vond ik het thuis vaak pittig, ondanks dat we vrij rustige kinderen hebben. Wel vier kinderen en de jongste sliep pas met vier jaar een beetje door, daarna werd het eindelijk wat makkelijk. Wat ik soms deed bij de oudste twee, was tijdens het middagdutje van tweede of derde en vierde, een film opzetten en zelf die 90 minuten bijslapen. Soms op de bank als ze beneden zaten, maar ook weleens in bed, met de anderen voor de film naast me. Huishoudelijke klusjes zou je misschien kunnen uitbesteden, boodschappen laten bezorgen. En de oudste zou toch wel een uurtje rustig moeten kunnen spelen, misschien met een kookwekker erbij, eerst twintig minuten alleen en dat opbouwen en als hij het volhoudt een stikker plakken. Bij tien stickers doe je bijvoorbeeld samen met hem een spelletje of mag hij een poosje op de tablet. Het gillen van vooral de jongste proberen te negeren, als ze weet dat het geen aandacht oplevert stopt ze er waarschijnlijk gauw genoeg mee. En als ze lief spelen even rustig erbij gaan zitten of liggen, zodat jij ook uitrust.
Maar dit is het ook wel
Kinderen van 1,5 en 4 zijn nog doetjes vergeleken met ‘echte’ kleuters. Het wordt er allemaal niet rustiger, makkelijker of leuker op. Beste strategie is dus om te leren ermee om te gaan, en voldoende je eigen rust op te zoeken. Die kleintjes gaan nog op tijd naar bed, dus stel je erop in dat overdag jouw tijd naar hen gaat, en jij daarna pas aan de beurt bent.
Is er ook een vader in beeld?
Tropenjaren
Hoe je het ook wendt of keert, dit zijn de tropenjaren van het ouderschap.
Ik ben nu "pas" chronisch ziek, maar mijn kinderen zijn 10+. En dan vind ik het nog af en toe pittig.
Mijn tip is toch om jezelf en je eigen welbevinden op 1 te zetten. Doe je dat niet, dan heb je te weinig energie om jonge kinderen aan te kunnen.
Kan je jongste ook af en toe naar de peuterspeelzaal? Alles om jou te ontlasten en ademruimte te geven. Dat maakt je de rest van de tijd een leukere moeder.
Ontzie jezelf door je partner te betrekken, makkelijk te koken, een hulp te nemen en de boodschappen te laten bezorgen. Of in elk geval een paar van die dingen.
Is er op medisch vlak nog verbetering te behalen bij jou door bv. betere medicijnen?
En die "mooie" moeders: ach, dat is maar uiterlijk. Ik schep er *soms* eer in om me zo sloeberig mogelijk te vertonen op school. Ze denken maar wat ze willen (het klopt toch niet, ik heb al zoveel gekkigheid over mezelf gehoord). Andere keren loop ik in vol ornaat en dan hoor ik gelijk dat ik een carrierevrouw ben die weinig tijd kan investeren in de kinderen. Tja.
opvoeden of ziek zijn
Lisa, kan het ook zijn dat ziek zijn zo zwaar is?
Al staan de leeftijden die je noemt wel garant voor zeer energievretende tropenjaren.
Zijn er in jouw gemeente vormen van maatjesprojecten of zo, iemand die thuis komt om je te ondersteunen in de opvoeding, en dan niet met goedbedoelde adviezen, maar bijvoorbeeld door met de kinderen te spelen tijdens spitstijden zoals rond etenstijd of zoiets. Of juist iemand die kookt, zodat jij met ze kunt spelen of televisie kijken of een boekje lezen. De uiteenlopende leeftijden maken het niet gemakkelijker.
Misschien toch eerst eens kijken naar wat je wel (aan)kunt en dan een overzicht maken van wat je niet (aan)kunt en kijken of je daar hulp voor kunt vinden.
Tsjor
Tegeltjes wijsheid
Buurvrouw's gras is altijd groener...maar jij bent hun buurvrouw en benijden ze jou hoe jij het doet met een ziekte, je kinderen etc. Dus wie weet is hun rust ook maar schijn. En is die 5 minuten wachten op het schoolplein hun oplaadzone voor de volgende ronde. Je weet ook niet hoe ontploft hun wasmand is of de hond die ochtend de boel heeft laten lopen terwijl ze met de jas aan stonden om te gaan werken. Of dat hun relatie slecht gaat, een familielid ziek is of hoe het met hun kroost gaat. Staar je niet blind op een ander, dat helpt je niet.
Gebruik daar dus ook je energie niet voor. Die heb je hard nodig voor jezelf. Ik weet niet welke ziekte je hebt. Maar het krijgen en opvoeden van kinderen verandert veel in je lichaam, geest, dagritme etc. Ik kan mij voorstellen dat dat je weerstand en dus stabiliteit van je ziekte aan kan tasten. Kan een dokter of therapeut je hierbij helpen om medicatie en voorzieningen beter af te stemmen op je huidige ziektebeeld en levensritme? Is de chagrijnigheid en vermoeidheid een onderdeel van je ziekte of bijwerkingen? Kun je therapie krijgen om daar mee om te gaan? Of andere medicatie?
Het is geen schande hulp te vragen om te kijken hoe het beter kan gaan, ook over opvoeden. Opvoeden is ook lastig. Niemand die je vertelt hoe het moet bij jouw kind, want het kind uit de boekjes moet ik nog tegenkomen. En als je zelf dan niet goed in je vel zit, dan reageer je te fel op wat eigenlijk er niet toe doet en niet snel genoeg waar je achteraf eerder op had moeten ingrijpen. Ook hier is hulp voor. Het consultatiebureau kan je tips geven, maar wellicht is de huisarts een betere hulp omdat deze jouw medisch dossier beter kent.
