Opmerking naar peuter

In mijn oren

In mijn oren klinkt dit als een bijzonder onhandig uitgedrukt compliment, eigenlijk. Hij vond je dochter schattig en wilde iets aardigs zeggen, maar op de manier van sommige mannen moest hij er ook meteen een foute grap aan vast plakken, anders wordt het te zoet. Zoiets denk ik bij jouw verhaal.
Groetjes
Massi (opgegroeid tussen bouwvakkers)

Komt op mij erg onschuldig over

was je in Den Haag toevallig? Die rasechte Hagenezen (of die stoere Duindorpers) maken dat soort opmerkingen aan de lopende band.
Volgens mij ziet je kindje er gewoon heel schattig uit en moet je het als een compliment beschouwen.

Kiki

Ehh, nee. We waren op vakantie in Port Zelande (zuid Holland).
Maar ik kan best een hoop hebben en weet ook dat mannen soms erg onhandig uit de hoek kunnen komen, maar deze opmerking had ik nou nooit verwacht...misschien is het weer een nieuwe trend onder de foute opmerkingen geworden: iemands baby of peuter op de zwarte markt willen aanbieden.

Dat noemen ze

gewoon humor.
niet jouw soort humor,maar duidelijk wel grappig/positief bedoeld.

Tja

Mijn soort humor is het dan zeker niet en geloof me, ik kan echt een hoop hebben hoor. Hoor wel vaker van mensen dat mijn kinderen zo met ze mee mogen....als grapje dan en daar lig ik echt niet wakker van. Maar tegen een peuter van 2 zeggen dat ze dan vervolgens wordt aangeboden op de zwarte markt??!!! Sorry, maar dan ga je bij mij net iets te ver. Ik moest gelijk denken aan dat echtpaar die hun dochtertje van 8 hadden aangeboden...Ik had direct het idee met net zo'n smeerlap van doen te hebben. Nee, niet mijn humor.

Maar schrok je peuter er dan van?

Ik zou er ook niet zo zwaar aan tillen. Ik erger me persoonlijk meer aan mensen die mijn kinderen felle uitbranders geven terwijl ik ernaast sta.

Liat

Nou, ze ontweek de man wel en bleef uit z'n buurt verder (ze wilde hem niet eens aankijken). Maar goed, dat heb je meer als een vreemde ineens een kind aanspreekt.

Oh, ik moet er niet aan denken als een vreemde ineens tekeer zou gaan tegen een van mijn kinderen; heb jij dat wel eens meegemaakt dan? Tja, ergernissen; mensen die zich ongevraagd gaan lopen bemoeien over hoe je je kind moet aanpakken enzo.

Opmerking van een ander

"Oh, ik moet er niet aan denken als een vreemde ineens tekeer zou gaan tegen een van mijn kinderen; heb jij dat wel eens meegemaakt dan? Tja, ergernissen; mensen die zich ongevraagd gaan lopen bemoeien over hoe je je kind moet aanpakken enzo."

Tja, meegemaakt: ik was met zoon (toen 4) een bal aan het overrollen bij de start van de val-en tuimelles (judo voor jonge kinderen. De bal rolt een beetje de verkeerde kant op, ander kind (ook 4) pakt bal en gaat er mee spelen. Zoon kijkt mij aan (wat moet ik doen), loopt erachter aan en vraagt bal terug. Krijgt hij niet. Vraagt het nog een keer; krijgt weer de bal niet terug. Komt naar mij terug, vraagt wat hij moet doen. Ik zeg hem dat hij het gewoon nog een keer, wat duidelijker, moet proberen. krijgt bij poging 3 nog steeds de bal niet terug, maar wel een duw. Ik roep kind (ken ik bij naam) dat hij de bal terug moet geven. Vervolgens een boze moeder die bij mij komt klagen dat ik haar toch aan had kunnen spreken... Kom nou toch, het kind moet gewoon de bal teruggeven en dat is zijn eigen probleem en niet van z'n moeder. Ook al is (was hij toen) nog maar 4 jaar oud. Als ik 'm daar naar vraag (4e poging) hoeft zijn moeder nog niet boos te worden ...

Dus ja, ik vind dat "anderen, buitenstaanders" zich wel degelijk met het gedrag van kinderen mogen bemoeien. We vormen toch een samenleving? Laten we dan opvoeden en corrigeren (voor kleinigheden) dan ook vooral samen doen.

Ja...

ik denk juist dat dit heel goed is: als je overal overleg over moet plegen met de vader of moeder van het kind zelf, dan duurt het veel te lang voor er reactie komt op het gedrag van het kind. Ze krijgen dan in bepaalde situaties veel te veel de ruimte om door te gaan met het gedrag.

Ik heb ooit zelf meegemaakt dat mijn zoon met twee andere jongetjes zoek was, die waren we toevallig tegengekomen bij de recreatieplas. Ik was samen aan het zoeken geweest met een vader. Op een helder moment bedacht ik een lievelingsplek van mijn zoon waar we nog niet geweest waren. Toen troffen we ze daar aan. Ik sprak mijn zoon aan dat hij daar niet heen mag zonder mijn toestemming. Vervolgens begint die andere vader tegen mijn zoon uit te varen dat hij zijn jongens mee had genomen naar die plek.
Toen heb ik dus wel ingegrepen. Ik heb gezegd dat dat niet goed was maar dat de twee volgers zelf hun verantwoordelijkheid hebben om mee te gaan of niet. Mijn zoon heeft ze tenslotte niet vastgebonden!

Hier is mijn dochter in mijn bijzijn een keer aangesproken door een boze moeder. Het zat zo, mijn dochter was daar een paar keer gaan eten tussen de middag bij de dochter van die vrouw. Ze heeft ook een zoontje wat een jaar jonger is. Mijn dochter vond dat jongetje niet zo leuk, want hij sloeg haar vaak. Dus dochter sprak niet meer af met dat meisje en al helemaal niet bij haar thuis, op school speelde ze nog wel met dat meisje (en heel soms kwam ze bij ons). Komt die moeder eraan op school in de gang, toen we onze jas gingen pakken, pakt dochter zo lichtjes bij haar shirtje op borsthoogte en zei met een nare toon, zo van...zeg Marietje, het is niet leuk hoor voor Anne dat je nu niet meer komt spelen, Pieter slaat heus niet iedere keer dat je komt.....en hup weg was die moeder.

HUH.... ?? ik schaam me er nog over, want ik was ZO verbouwereerd dat ik niets gezegd heb, dochter ook niet verdedigd o.i.d., volgens mij heb ik gewoon met open mond het tafereel gadegeslagen. Je snapt trouwens wel dat die vriendschap heel snel nog verder doodbloedde.

Verbouwereerd

Was ik ook toen wij op de verjaardag van schoonbroer waren. Zoon was met de buurjongetjes van schoonbroer aan het spelen en het ging er ruw aan toe (zoon is de jongste en kleinste). Totdat schoonbroer 'ingreep', mijn zoon bij zich nam en hem 'tot de orde riep' waarbij hij zei dat hij wel wist dat hetgeen wat er gebeurd was (ik had het niet gezien, iemand had zich pijn gedaan) niet zoon's schuld was, maar als het nog een keer gebeurde mocht zoon op de trap gaan zitten. Echt, mijn kin moest ik van de grond rapen.

Tja

Ik lees mee en zit een beetje te twijfelen waar ik sta in dezen. Ik vind dat er best situaties te bedenken zijn waarin ik het prima zou vinden als iemand mijn kind waarschuwde of terechtwees. Ik doe het zelf best vaak op straat of in de lokale speeltuinen, kinderen aanspreken. Het is natuurlijk wel heel belangrijk op welke toon en met welke insteek je dat doet. Heb pas nog twee jongens het in het zwembad gevraagd of ze niet in het peuterbad wilden spelen met hun supersoakers, mijn dochter was doodsbang voor die harde stralen.
Groetjes
Massi

Situatie

Dat zou ik dus ook doen, Massi. Vragen of klierjongetjes alsjeblieft op willen letten dat de kleinere kinderen geen bal tegen hun hoofd krijgen, dat soort dingen. En vaak blijken die jongetjes dan ineens ontzettend lief en zorgzaam te kunnen zijn.

Ook in andere situaties, hoor. Ik zal niet snel uitvaren tegen een kind, maar vriendelijk vragen werkt vaak ook heel goed (vreemde ogen dwingen).

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Oh ja!

Helemaal vergeten: ik was een keer met zoonlief (toen net drie) in de speeltuin en ik zag een groep buurtkinderen fluisteren. Ze duwden een meisje midden in de kring en zeiden toen "kom, we gaan om de hoek staan." ik had onmiddelijk een niet-pluis gevoel, dus ik heb zoonlief van het klimrek geplukt en ben gaan kijken. Stonden ze met z'n allen 1 meisje te duwen en slaan! Het was heel eng om te zien (kinderen van ca 5-8 jaar!) en ik moest meteen aan Lord of the Flies denken. Toen ben ik dus wel meteen heeeeeeel erg boos geworden, heb heel duidelijk gemaakt dat dit afschuwelijk gedrag was en ben met het slachtoffertje mee naar huis gelopen.

Het gekke is: die kinderen zijn individueel allemaal best leuk en lief - er zat alleen 1 aanstichter bij, en de rest deed mee omdat ze bang voor haar waren. Ik heb ze daarna nooit meer als groep gezien, en een aantal van die kinderen hebben nog weleens heel gezellig bij ons in de tuin gespeeld...

Maar dit was dus echt een moment waarop ik MOEST ingrijpen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Valkyre

"En vaak blijken die jongetjes dan ineens ontzettend lief en zorgzaam te kunnen zijn"
Dat is mijn ervaring ook ja. Het is ook geen klierigheid vaak, maar druk en onbesuisd gedrag dat achtjarige jongetjes etc nu eenmaal eigen is. Als je dan zegt "goh jongens, wil je een beetje uitkijken voor die kleintjes" dan merk je ook dat ze elkaar erop gaan aanspreken, heel schattig. Ze hebben natuurlijk vaak thuis ook een klein broertje of zusje.

Groeten,

Temet