Opa en oma mee op vakantie?

nee

Ik moet er niet aan denken.

Vroeger ging mijn moeder regelmatig mee op vakantie. Deels inderdaad om te helpen. Deels ook omdat ze dol is op vakantie en zelf weinig mensen had om mee te gaan. Ik vond het altijd wel handig, want met veel kinderen is een extra paar handen altijd welkom. mijn schoonzusje ging overigens ook meestal met ons mee op vakantie. Nog steeds vaak trouwens.

En zelf gaan we nu ook wel eens samen met de kinderen en kleinkinderen op vakantie. Maar het is niet zozeer dat zij ons meevragen. meer dat er een gezamenlijk plan wordt gemaakt dat we samen op vakantie gaan.

deze zomer waren mijn man en ik trouwens met twee van de kleinkinderen op vakantie (plus onze eigen jongste kinderen) zonder hun ouders. Die waren twee weken samen op reis. Dat was leuk maar ook behoorlijk vermoeiend (dreumes en kleuter)

Wij gingen, zolang hun gezondheid het toeliet, met m’n ouders (en broer) op wintersport. Daarbij waren m’n ouders er behoorlijk duidelijk in dat ze niet als oppas wilden dienen. Dus m’n man en ik samen op pad was zeer incidenteel en alle verzorging enzo deden we oook zelf. Dus ook geen au pair-situatie. Ik denk dat je hierin dus best je eigen grenzen aan kunt geven. Alleen maar mee gevraagd worden om als oppas te dienen vind ik wat onsympathiek.

(Ik had het overigens best leuk gevonden als m’n ouders wat minder afwijzend/star hierin geweest zouden zijn, maar dat terzijde. Er was geen sprake van dat we er misbruik van gemaakt zouden hebben, ook geen aanleiding om dat te denken. Maar een enkele keer een paar uurtjes samen skieën was toch leuk geweest, en vooral het gevoel van afwijzing dat ik ervoer as niet prettig. Een gulden middenweg is altijd fijn. )

vroeger

Toen de kinderen jong waren (zeg tot ze jaar of 10 waren) ging mijn (inmiddels ex-) schoonmoeder vaak met ons mee op vakantie in de meivakantie. Ze ging gewoon voor de gezelligheid mee, dat beviel ons allemaal goed. Ze ging zeker niet mee als oppas (dat zou ik ook raar hebben gevonden)

Alleen maar toch samen

In het verleden een aantal keer met het hele gezin op vakantie geweest (mijn ouders, mijn zussen en ik en een groeiend aantal kleinkinderen). Meestal in een groot huis met voldoende slaapkamers en badkamers maar door het groter worden van de kinderen en dat we nu te maken hebben met 3 vakantieregio's komt dat er eigenlijk niet meer van.
Hierbij kwam het initiatief van mijn ouders om bijvoorbeeld een huwelijkslustrum te vieren. We betaalden wel altijd een deel zelf. Deze vakanties waren meestal een lang weekend of een midweek.

Mijn ouders gaan in het voorseizoen kamperen (5 weken rondtrekken door Duitsland of Frankrijk, naar Hongarije of Oostenrijk). Toen de kleinkinderen nog jonger waren vonden ze het dan altijd jammer dat ze ze zo lang niet zagen als wij meteen aan het begin van de vakantie op vakantie gingen (net voordat zij terug kwamen).
Daarom hebben we een paar keer een meet en greet georganiseerd. Zij bleven op een camping in Noord Frankrijk wachten tot wij daar waren en soms schoven de gezinnen van mijn zussen ook aan. Dan kampeerden we een paar dagen met zijn allen, hielden een grote barbecue en maakten een uitstapje. Mijn ouders konden dan hun belevenissen met ons delen, de kinderen konden vertellen van de laatste schoolweken en na een dag of 4 maximaal 5 ging ieder weer zijn eigen gang.
Iedereen kampeert dan in zijn eigen tent/vouwwagen/caravan, staat op op zijn eigen tijd, wij vroeger in verband met jonge kinderen. Zus wat later, omdat haar pubers willen uitslapen. Dus ontbijten deden we nooit met zijn allen. Lunch soms wel en avondeten meestal wel.
Van alles met zijn allen zoals we vroeger deden word ik inmiddels gillend gek. 15 man aan de ontbijttafel is zeg maar niet mijn ding.

Mijn ouders hebben in die gezamenlijke vakanties nooit opgepast of echt kinderen verzorgd. Natuurlijk lette moeder even op de kleine puk van anderhalf toen ik naar de dokterspost moest met mijn andere kind en mijn man was hardlopen met de zwagers maar dat was een "noodgeval" geen vooropgezet plan dat opa en oma oppassen als wij samen uit eten wilden of zo.

Brrr

Net als pug moet ik er niet aan denken.

regelmatig

toen mijn vader nog leefde gingen we altijd in Nederland op vakantie, kamperen met een tent. Meestal ca. 3 weken, waarbij mijn ouders de middelste week ook een plek op ons kampeerveld hadden, met een caravan.

In de week dat opa en oma er waren, mochten onze kinderen om de beurt bij hen in de caravan ontbijten, dat was echt een feestje voor ze (beide kanten). Verder deden we uitstapjes als gezin alleen of met opa en oma samen, al naar we zin hadden. Erg relaxed. Een avond in die week gingen we dan echt 'bij opa en oma eten'. We 'gebruikten' opa en oma niet als oppas.

We hebben heel positieve herinneringen aan die tijd, zowel oma, als wij als gezin. De kinderen hebben het er nog wel eens over, dat het dan zo gezellig was in de caravan etc. Mijn ouders waren fysiek niet in staat om op de kinderen te passen en we woonden ver bij opa en oma vandaan. Op deze manier hebben mijn kinderen hun opa en oma toch best goed leren kennen.

Oppassen

Oppassen vind ik niet vervelend. zo lang het inderdaad maar niet elke avond is of zo. Maar op zich heb ik zeker geen moeite mee om een deel van de tijd op te passen. Dan kunnen inderdaad de kinderen samen op stap & dat is ook natuurlijk wel eens leuk. Kleine kinderen kunnen natuurlijk beperken. en ik ben sowieso niet meer op de leeftijd dat ik naar de disco hoef dus dat maakt me niet zo veel uit. En dat verschilt uiteraard ook per kind. Mijn zoon en schoondochter gaan wel echt graag uit en dus laten ze hun dochter vaak bij ons. Mijn dochter en schoonzoon gaan weer zelden uit dus die hebben veel minder vaak een avondoppas nodig. Maar die vinden het weer leuk om een bergwandeling te maken dus willen overdag wel eens oppas.

Deze zomer waren mijn dochter en schoonzoon dus samen twee weken op vakantie.
Ik heb toen een huis gehuurd in zuid west frankrijk en daar drie weken gezeten. Van die drie weken waren de kleinzoons er dus twee weken alleen en daarna waren we er nog een paar dagen samen met dochter en schoonzoon.

Het was ontzettend leuk om die tijd alleen met de kleintjes te hebben maar ook vermoeiend uiteraard. 's ochtends vroeg op, samen naar de bakker, ontbijten, naar het strand, terug naar huis, koken, eten, middagdutjes, weer naar het strand, weer naar huis, boodschappen doen, koken, eten, slapen... zo komt de dag wel vol terwijl je eigenlijk niet eens echt iets doet. Maar ik hoop dat er nog vele vakanties mogen volgen.

ja hoor

Inmiddels in een invalidenhuisje. We doen 1 week stoere dingen en gaan dan 1 week met de grootfamilie lekker relaxen. Oppassen deden ze alleen in noodgevallen en ze hadden een eigen huisje. Wel rende mijn dochter 's ochtends vroeg naar Oma toe. Die was altijd vroeg op. Maar dat was meer op bezoek gaan dan oppassen.

Nee

Alleen voor de gezelligheid, nooit om gebruik te maken van een oppas.
Zelf zou ik het niet erg vinden op te passen maar niet 24-uur of elke dag.
Ik heb de indruk dat je je niet helemaal gelukkig voelt in de rol die je hebt. Komt dat door hoe je kinderen je alleen betrekken als ze iets van je moeten of hoeft "schoon/familie gedoe" allemaal niet zo van je?

Ja hoor

Van alles gedaan. Huisjes huren met de hele familie. Kleintjes bij opa en oma op de camping gestald en dan zelf het weekend pas weer komen. Samen op de camping met alleen opa en oma, soms iedereen met gezin, tent en caravan.
Qua opvoeding verschilden we niet zoveel en anders werd het wel besproken.
Het is ook wel weer eens vertrouwd om als oudere jongere de zorg en de bezorgdheid van je ouders te voelen. Ik mis het nog wel eens.
Mijn beide ouders zijn er inmiddels niet meer.
Bij ex leefden we als een grootfamilie in het land van herkomst in een huis. Gelukkig ook daar goed te doen al is het dan wel meer een werkvakantie als je met zoveel mensen bent. Je wordt ook geleefd. Daar moet je wel tegen kunnen.
Het hangt van de kwaliteit van de relatie af denk ik die je met familie hebt. En overal is weleens wat, de kunst is om het wat luchtig te houden, je bent op vakantie.

Vaak gedaan

Niet om op te passen, maar om samen te zijn. En dan was het echt wel zo dat wij er samen een avondje tussenuit gingen en mijn moeder op de kinderen paste.

Ik vind je vraag ook wat wonderlijk. Ik denk/ hoop dat mijn moeder dit zo niet ervaren heeft.
Geniet jij niet van het samenzijn met je (klein)kinderen?

Grumpy

Nounou, sommigen leggen een veel meer 'grumpy' beeld over mij heen dan ik me voel

Ik schreef in de start: 'Het was én leuk/gezellig (!) én vervreemdend: alsof wij samen ineens weer in de situatie van 30 jaar geleden zaten (maar helaas zonder al die jaren jonger geworden te zijn .

Ik vind het zéker gezellig om met onze kinderen samen te zijn. In mijn fantasie zie ik altijd een ruime woonkamer met open haard en een enorme tafel waaraan iedereen na de werkweek aanschuift om lekker te eten en bij te kletsen, even pauze met z'n allen. Maar dat is fantasie...

Ik merk dat ik - nu we inmiddels ruim vijf jaar fulltime zonder kinderen wonen - erg gewend ben geraakt aan de ruimte voor mezelf. Op vakantie met een jong gezin is gewoon een stevig contrast met m'n gewone leven en dat voelt apart. Ooit was het heel gewoon om vier kinderen dag en nacht om me heen te hebben. Dat voelde volkomen vanzelfsprekend en ook niet te druk of zo, welnee. En toen ze oudste tieners werden, waren er vaak logés en dat vond ik erg leuk.

Het is gewoon apart dat m'n leven zo verandert, dat ik kennelijk dingen anders ga beleven. Het zal ook wel schelen dat ik geen druk werk heb. De meeste dingen die ik doe, in mijn huidige oproepbaan en in mijn vrijwilligerswerk, zijn een op een, of gewoon achter de pc thuis. En niet met kinderen.

Voor de goede orde: we waren niet meegevraagd als oppas hoor, maar gewoon om de gezelligheid en het samen zijn. Maar in de praktijk van een gehorig huisje en met het besef dat de jonge ouders moe zijn -dat is niks bijzonders toch?- halen wij ukkie uit bed bij een wat te matineuze start en gaan we om beurten aan de slag met poepbroeken en dat soort zaken.

Als je in het dagelijks leven veel met je naaste familie omgaat, zoals Jaina, ben je meer gewend, En zoals zij schrijft: het is leuk en vermoeiend.

@Anne schrijft '... meer een werkvakantie als je met zoveel mensen bent. Je wordt ook geleefd. Daar moet je wel tegen kunnen. Het hangt van de kwaliteit van de relatie af denk ik die je met familie hebt. En overal is weleens wat, de kunst is om het wat luchtig te houden, je bent op vakantie.'
Zo is dat, houd het wat luchtig.
Als je een tijdje (zoals in de vakantie) met een of meer andere gezinnen samen bent, zie je veel meer van elkaar dan nu en dan een bezoekje.

Lekker gezellig met ons 4

Als oma en opa meegaan op vakantie, kunnen jij en je man inderdaad samen meer doen. Hangt er natuurlijk van af wat je precies van een vakantie verwacht. Ik vind het gezelliger om alleen met ons gezinnetje op vakantie te gaan. Als mijn man en ik eens een avondje uit willen, dan breng ik de kinderen naar oma en opa. Vakantie is echt helemaal genieten van ons viertjes. Lekker doen waar we zin in hebben en zo weinig mogelijk rekening houden met anderen. Toch wel een aparte situatie om met oma en opa op vakantie te gaan, vind ik persoonlijk. Je voelt je al gauw gebonden en kan niet altijd doen waar jullie zelf zin in hebben. Dus nee: voor ons geen oma en opa mee op vakantie!

Misschien toch een tip

Ik weet uit ervaring dat ik er niet gezelliger op word, van lange tijd op elkaars lip zetten. Hoe lief ik iedereen ook vind. Daarom trek ik bij wat langere familieuitstapjes de regie naar me toe. En dan zoek ik accomodaties op die naast dat ze betaalbaar zijn ook de nodige privacy bieden.

En verder vond ik de periode dat ik zelf dat zeskoppige gezin bestierde toch wel zo druk (en dan vooral al dat halen en brengen en op de klok leven bwaaaaahhh) dat ik niet sta te trappelen voor weer een tweede ronde zorgen. Je schrijft bijna of het onontkoombaar is dat je weer een verzorgende rol op je neemt. Zijn dat uitgesproken verwachtingen of leg je jezelf dat op? Ik kan me niet herinneren dat mijn schoonouders ooit een luier verschoond hebben op familieweekenden terwijl man en ik uitsliepen.

.

Ja vaak

Wij zijn best vaak met opa en oma op vakantie geweest toen de kinderen nog kleiner waren. Dat was eigenlijk altijd heel gezellig... voor ons dan. Nu ik Wilgenkatjes verslag zo lees en zelf ook wat ouder ben, realiseer ik me dat het misschien best vermoeiend was voor opa en oma om weer in de drukte van kleine kinderen gedompeld te worden. Ze hebben er nooit iets van gezegd overigens.

Wij 'gebruikten' hen verder niet als oppas trouwens en deden ook wel dingen met ons eigen gezin, zodat zij er met z'n tweetjes op uit konden.

Maar of ik zelf met eventuele kleinkinderen op vakantie zou gaan? Moeilijk zeg: ik moet nu al enorm wennen als ik kleine kinderen om me heen heb. Je bent er zo snel uit!!

Meermaals gedaan, de afgelopen vakantie nog. Bij een vakantie in een bungalowpark van meerdere weken huren mijn ouders dan soms een huisje op hetzelfde park voor een week ofzo, maar we hebben ook wel eens in een groter huis gezeten (gite in Frankrijk) waarbij mijn ouders een week meegingen. Maar nooit langer dan een week, dat willen ze zelf niet (en zou van mij ook niet hoeven). In zo'n week gebeurt het dan inderdaad vaak dat zij een keer een dagje of een avondje op de kinderen passen, of dit keer op éen kind omdat we iets gingen doen dat dochter niet leuk vond. Mijn ouders en mijn kinderen zijn dol op elkaar en zien elkaar ook heel vaak, en zo'n weekje gaat altijd prima. Juist omdat ze elkaar al zo vaak zien denk ik, iedereen kent elkaar goed genoeg en doet niets anders dan gewoon, dus loopt het allemaal soepel.

Het werkt niet alleen goed omdat iedereen elkaar goed kent en er dus weinig verrassingen zijn, maar ook omdat mijn ouders mobiel zijn, een eigen auto hebben, en zich met zijn tweeën ook uitstekend kunnen vermaken. Dus wij ondernemen als gezin dingen, zij ondernemen als stel dingen, en soms trekken we samen op en soms niet.

Groeten,

Temet

waarom niet

Als je een goede relatie hebt met de grootouders, waarom niet? U kunt ook plezier hebben met de grootouders

Wel eens gedaan

Toen de kinderen nog echt klein waren. Met jongste van 3 maanden én mijn ouders zijn we op wintersport geweest. Ik kon toch nog niet voluit skiën, dus mijn ouders konden zelf lekker hun gang gaan. Ik heb met man 2 middagjes op de latten gestaan, verder vooral veel gewandeld (met zoon op de slee). Het jaar erna met schoonouders, toen kon zoon natuurlijk al wat meer, en schoonouders skieden zelf niet en vonden het prachtig om hem als peuter om zich heen te hebben. Daarna pas weer toen jongste 4 was, weer wintersport met mijn ouders: de jongens konden mee op skiles, lekker prutsen in de sneeuw, met ons of met opa en oma. Dat hebben we 2 of 3 keer gedaan denk ik. Heerlijk. Daarna niet meer, toen wij aan de schoolvakanties gebonden waren...