Opa en Oma
Interessant, vroeger werd men gemiddeld veel jonger opa/oma en nu is het opeens een probleem? Wat heeft fit te maken met je titel? Als je met 42 jaar voor het eerst moeder wordt zeg je toch ook niet dat je al zo oud bent dat de titel 'moeder' niet meer past? Net als van die mensen die panisch worden als ze 40 of 50 dreigen te worden. Ze willen niet dood maar ook geen nulletje erbij? Waarom maken we het onszelf zo moeilijk? Ik ken genoeg mensen die de 40 of 50 niet gehaald hebben en ik erger mij dus aan de mensen die daar moeite mee hebben.
Ik had er nog nooit van gehoord. Is het echt een trend onder jonge oma's en opa's dat ze niet zo genoemd willen worden? Of heeft iemand op tv dat geroepen (Janny) en dat een schrijver (Wim) dat dit wel een lekker onderwerpje is om de wereld in te slingeren op zoek naar meer publiciteit? Ik vind het een non-probleem.
En dan vima en vipa: als je me echt oud wil laten voelen, moet je zeggen dat ik zo vitaal ben.
Hier is het geen dingetje. Ik vind de ouderdom geen reden om te gaan piepen. Ik was laat moeder maar hulde mij in de term 'jonge moeder'. Hoewel het ons echt een keer is overkomen, we stonden in de MacDonald, dat iemand het tegen mijn dochter had over 'je oma' en dat was ik.
Misschien gaat het ze meer om de implicaties? Al de dingen waarvan ze denken dat men denkt dat een oma gaat doen. Oppassen, uitjes, foto's showen? Het einde van hun eigen leven, zeg maar.
Het tegenovergestelde vande 'nu heb ik eindelijk een levensinvulling'-oma's.
Hoewel ik 'boeboe' niet echt vitaler of onafhankelijker vind klinken. Dat klinkt gewoon seniel.
Vima en vipa, serieus? 🤣🤣🤣
Wat een onzin allemaal.
Bij ons in de familie (mijn moeder werd op 56 jarige leeftijd oma) zeggen de kleinkinderen oma Truus en opa Henk. De oma en opa als eretitel en dan de voornaam. Ik ben ook lange tijd tante met mijn voornaam genoemd door de oudste neven en nicht. Ik was tenslotte geen vriendje van het kdv of van school. Nu de oudsten rond de 20 zijn is de tante er af maar oma en opa hebben nog steeds hun eretitel en heel gek die dan weer zonder de voornaam Truus maar alleen een plechtig uitgesproken oma.
Opa is wat meer van de grappen en grollen, zegt wel eens wat geks en reageert ook nog als hij geroepen wordt met gekke Henkie. Dat is ontstaan in de tijd dat hij nog ontkende dat hij artificial ears nodig had. Opa Henk is en klank die snel uitdooft qua volume, gekke Henkie blijft blijft langer in de kamer hangen en kan je ook harder roepen.
Inmiddels heeft opa gehoorapparaten en weten de kleinkinderen precies wanneer ze wel of niet de grenzen wat kunnen oprekken. Als we onder elkaar zijn Kan er meer dan met andere visite erbij.
Boeboe?? hahahaha! Ja, dat klinkt stukken vitaler. Als je kind vader of moeder wordt, schuif jij een stapje door. Daar kun je van alles bij voelen, het feit verandert er niet door. De één wordt als 48-jarige oma, de ander als zeventiger, daar heb je geen invloed op. Verwachtingen die jonge ouders van een oma/opa hebben, lopen uiteen, al is het tegenwoordig wel vrij vanzelfsprekend geworden dat je een dag in de week (of in de schoolvakantie) oppast en een deel van de opvoedverantwoordelijkheid draagt. Als je daarvoor wel tijd maar niet zoveel zin hebt, wordt dat vreemd gevonden, is mijn ervaring.
Je te jong voelen om opa of oma genoemd te worden, ach. Er zijn ook ouders die liever bij hun voornaam genoemd willen worden in plaats van papa of mama. Als je er zelf blij van wordt, ga je gang, en leer de desbetreffende (klein)kinderen meteen dat het niet raar is om een andere benaming te kiezen.
Bij ons zijn we opa-voornaam en oma-voornaam. Maar 'bijnamen' zijn ook gebruikelijk, opa-Amsterdam en oma Vijver of zo.
Ik zou me die eretitel ook niet laten afnemen inderdaad! Ik moet er niet aan denken, zo’n raar kinderprogramma-woord, wat stelt dat nou helemaal voor? Ik ken een trotse oma die op haar 43ste haar eerste kleinkind kreeg. Was zelf ook jong moeder geworden en haar dochter ook. Er moeten gekke dingen gebeuren, wil ik te jong oma worden. Ik verwacht eerder het tegendeel: dat mijn kinderen er ook niet zo vroeg aan zullen beginnen. Stiekem hoop ik wel wat eerder dan ikzelf. Maar ja, je moet nog maar afwachten op het er überhaupt wel van komt natuurlijk!
Haha hilarisch al die namen. Ik zou zeggen: wees blij dat je überhaupt opa of oma bent.
RosaMontana: je haalt me de woorden uit de mond.
Ik kan er nooit met mijn pet bij als grootouders gaan piepen over de titel opa of oma. Ik ga zelfs verder, ik vind het behoorlijk sneu. Als je ego het moet hebben van het idee dat je altijd jong moet lijken, komt dat behoorlijk oppervlakkig over en is onsympathiek tegenover je kind die vader of moeder is geworden. Doe een stap opzij. Daar krijg je niks van.
De opa's en oma's van nu, zeker als ze nog maar 50 of 60 zijn, zijn net zo uitgerangeerd als waar ze zelf voor kiezen. (Voor zover hun gezondheid geen spelbreker is. )
Eens Ixia,
Mijn vader, waar ik op zich veel van hou maar die zeker ook gebreken heeft, was zo iemand. 'Ik wil straks geen opa genoemd worden hoor!' toen ik zwanger was van mijn eerste kind. Nou, natuurijk wel, hij werd op een doodnormale leeftijd opa (57 of zo) dus dat werd 'Opa Kees' (maar dan mijn vaders echte voornaam). Daarentegen heeft zijn houding wel gevolgen gehad: hij heeft zich zelden als een opa gedragen. Hij heeft de afstand altijd de schuld gegeven van zo weinig betrokkenheid bij zijn twee kleinkinderen. Ja poeh hee, wel 75 kilometer, 50 minuten met de auto of motor (en een zeer mobiele opa verder)
Ik ken eigenlijk niemand die zich geen opa of oma wil laten noemen. Op één vrouw na, maar die wilde vroeger al geen mama genoemd worden door haar kinderen, maar aangesproken worden met haar voornaam. Volgens mij is dit echt een onzin-issue. En om dan die fictieve mensen meteen als sneu te bestempelen, zoals Ixia doet, vind ik bijna oudjes-bashen.
MeikeT schreef op 13-03-2021 om 06:53:Ik ken eigenlijk niemand die zich geen opa of oma wil laten noemen. Op één vrouw na, maar die wilde vroeger al geen mama genoemd worden door haar kinderen, maar aangesproken worden met haar voornaam. Volgens mij is dit echt een onzin-issue. En om dan die fictieve mensen meteen als sneu te bestempelen, zoals Ixia doet, vind ik bijna oudjes-bashen.
Ach, mijn eigen generatie dus, haha. Lichte spot over leeftijdgenoten en jonger.
Ik weet wél van mensen die de woorden oma/opa kennelijk te confronterend vonden voor het beeld wat ze van zichzelf hebben of willen uitstralen. Iemand, ik noem maar wat, die het leven leidt van een 28-jarige, ziet het dan helemaal niet zitten als aan andere kant opeens die grootouderrol met oma of opa om de hoek komt kijken. Zo niet gaaf en tof... ik heb niet de indruk dat dit in onze vriendenkring speelt. Grappig genoeg loopt het daar net als bij ons, nog geen storm met kleinkinderen, dus de meesten zullen gewoon ook echt wat ouder zijn op het moment suprême. Met artroseknietjes en al.
Mijn dochter dacht toen ze een peuter was dat opa en oma allebei dezelfde naam hadden: Opaloma. "We gaan naar opaloma." Toen ze eenmaal doorhad dat de één opa was en de ander oma, vond mijn moeder het stiekem jammer dat het schattige Opaloma uit haar vocabulaire verdween. Mijn ex-schoonouders wonen in een ander land en dochter noemt de wederzijdse grootouders nu 'opa en oma [naam buitenland]' en 'Mijn opa en oma'. Beetje sneu voor de andere opa en oma, maar dochter zag 'Mijn opa en oma' ook veel vaker.
Mijn ex wil ook echt geen opa heten. Dus zo word ie ook niet genoemd. Alleen de voornaam. Truus daarintegen laat zich wel oma noemen, dat hoeft van mij dan weer niet.
