Op bezoek bij vrienden en kinderen
Gaan jullie wel eens op bezoek bij vrienden met kinderen, terwijl die van jullie niet mee zijn? Vriend en ik zijn altijd samen zonder kinderen, dus zo gaan we ook op visite bij familie en vrienden. Nu hebben we een stel vrienden met een kind in de peuterleeftijd. Leuk, gezellig, maar tijdens zo'n bezoek/etentje gaat het wel erg om de kleine. Eigenlijk zitten we de helft van de tijd met zijn tweeen aan tafel omdat zij het zoontje moet helpen met van alles, en hij erbij staat om te kijken of dat goed gaat. Om 20.00 uur wordt hij moe en jengelig, maar in plaats van hem naar bed te brengen gaan ze nog meer met hem in touw.
Kun je zoiets met goed fatsoen bespreekbaar maken? Vriend en ik hebben beide grote (geen gezamenlijke) kinderen, en kunnen best wat hebben, maar dit geneuzel herken ik niet van vroeger (oma spreekt). We hadden bedacht om voor te stellen om langs te komen als de kleine naar bed is, om een uur of 20.00. Of is dat onfatsoenlijk?
Oude doos
Leuke nickname 
Het lijkt mij niet onfatsoenlijk om dat voor te stellen. Sterker nog, het lijkt mij voor die ouders een hele opgave om tijdens het spitsuur rond het avondeten een stel vrienden "gezellig" op bezoek te hebben. Ik weet dat er ouders zijn die dat niet boeit: kind en bezoek en eten en alles tegelijk, maar zelf krijg je toch het gevoel een beetje in de weg te lopen. Even goede vrienden hoor, en je hoeft niet alles op ieder moment met elkaar te delen.
prima plan
Lijkt mij een prima plan. Je hoeft niet te zeggen dat je het vervelend vindt, maar gewoon voorstellen om lekker rustig 's avonds te komen zodat je echt kan bijkletsen. Zo deden wij het ook vaak toen dochter nog klein was.
Hangt ervan af
Als zij jullie uitnodigen voor het eten, kun je moeilijk verwachten dat ze het uitstellen tot het kind naar bed is. Maar verder kun je het prima voorstellen. Bij ons begon de kinderloze avond ongeveer half 9.
Wij zorgden toen kind nog klein was, dat ze vooraf gegeten had en had gebadderd en in pyjama. Dan was ze er nog even bij. En daarna 1 van ons 2'en haar naar bed brengen. En daarna rustig en gezellig eten.
Het probleem
Probleem is een wat groot woord, maar we hebben dus nooit meegemaakt dat hij überhaupt naar bed werd gebracht, zelfs niet als we tot 22.30 uur blijven op een doordeweekse dag. Dus dan wordt 'een uur of 20.00, na bedtijd' natuurlijk een kritische opmerking over opvoeding. Je ziet ze aanmodderen en ik heb wel eens opgemerkt dat hij vast gewoon moe is, maar die boodschap komt niet aan.
Oude doos
Ja maar jij gaat ook niet over de tijd dat hun peuter naar bed gaat, dus je kunt hinten wat je wilt, maar daar kun je geen verwachtingen aan koppelen.
Misschien is het 'probleem' wel dat de gastheer en -vrouw het zo gezellig met jullie vinden dat ze daar geen minuut van willen missen, terwijl het bedritueel best even kan duren. Als je een kind het gevoel wil geven dat alles normaal is, moet je niet gaan haasten en verhaaltjes afraffelen.
Bij jullie
Als je ze bij jullie uitnodigt kan je toch zelf bepalen hoe laat je ze uitnodigt?
Kan ook met eten en dan nog steeds zonder kind.
Misschien uitnodigen om te komen als kind al in bed ligt om rustig bij te kletsen. Maar dat ze als het met oppas lukt ook al eerder mag, zodat zij bij jullie eten, maar dan zonder kind. Laat je hen de keus en hoop je dat ze een oppas kunnen/willen regelen.
Nb Ik heb ook al grotere kinderen en zou me er ook aan storen als er steeds zo'n aandachtvragend kind (hoe lief en leuk het ook kan zijn) bij was waardoor je geen goed gesprek kunt voeren.
Toch vragen
Je kunt ook vragen wat de normale bedtijd is van zoontje. Dan heb je vervolgens een inschatting over hoe laat je jezelf wilt uitnodigen.
(En als het antwoord is: hij gaat pas naar bed als jullie weg zijn, dan gooi je het op het rustig bijkletsen met z'n vieren, en vraag je wanneer dat kan.)
Ik ga regelmatig zonder kinderen op bezoek bij vrienden/familie met kleine kinderen. En ja, meestal draait het dan voor een deel om de kinderen. En inderdaad gaan veel van die kleintjes pas laat naar bed. Ik vind dat soms zielig omdat zo'n kind dan echt duidelijk moe is maar steeds aangeeft niet te willen slapen en dan hoeft het niet. Aan de andere kant mijn kinderen gingen als peuters ook later dan gemiddeld slapen en waren ongetwijfeld 's avonds ook druk en vervelend. Het is ook een beetje een cultuurkwestie. Ik heb veel vrienden/familie uit Arabische/Zuid Europese/Afrikaanse landen en daar gaan kinderen gemiddeld veel later naar bed en gaat het gemiddeld allemaal wat chaotischer aan toe. Daar wen je ook wel weer aan.
Ik denk niet dat je er veel van kan zeggen. Als ik mijn vriendinnen echt alleen wil spreken dan gaan we vaak naar restaurants of buiten de deur wat drinken. Als man en ik echt bij mensen thuiskomen dan zijn de kinderen er natuurlijk ook en dan kan je een zekere chaos verwachten. Meestal is het wel gezellig en tussen de bedrijven door kan je genoeg kletsen. Heel diep kan je dan niet gaan, nee.
En ik snap dat die behoefte aan meer diepgaande conversatie er ook is. Het is ook fijn om gewoon met een stel volwassenen samen te zitten praten en te filosoferen tot in de vroege ochtend over alles onder de sterren zonder gestoord te worden. Maar dat komt wel weer als de kleintjes ouder zijn of als ze een keer uit logeren zijn of zo.
