Onze indonesische dochter gaat naar huis

Hoeveel extra bagage?

Hé, wat leuk dat je je nog even meldt. Ik zal die blog eens bekijken.
Is het haar bevallen? Kon ze de kou een beetje aan? (dat was afzien, in februari!!)

En hoeveel kilo's extra bagage neemt ze mee aan geschenkjes voor de hele familie in Indonesië? Of weet ze zich te beheersen? Mijn schoonouders zijn net die kant weer opgegaan, en zoals gewoonlijk weegt de totale bagage meer dan mijn schoonmoeder

komt jullie volgende gast ook uit die hoek, of is dat nog niet bekend?

Groeten,

Temet

Het valt mee met de bagage

Maar dat komt omdat er een grote doos wordt verstuurd per post - met zware jassen, laarzen en dat soort zaken. Die heeft ze toch niet meteen nodig en die mogen er dus best lang over doen.
Ze heeft de kou keurig overleefd - en heeft zelfs moeite met wennen aan de warmte. Toen het in mei plotseling 20 graden werd, liep ze te puffen (samen met het buurmeisje uit Thailand...) De hitte thuis zal wel weer even wennen zijn straks.

De volgende komt waarschijnlijk uit Italie of Brazilie voor de afwisseling.

En de andere kinderen

Het lijkt mij ook wel wat, zo'n uitwisselingsscholier, maar gaat dat goed met jongere kinderen? Mijn oudste is 8 en de jongste bijna 2 en dan zitten er nog 2 tussen...
Nou weet ik ook wel dat je niet kunt voorspellen of een kind klikt met je eigen kinderen, maar ik heb geen idee of ze met zo'n leeftijdsverschil wel iets aan elkaar hebben en zo'n scholier dan niet als vijfde wiel aan het gezin hangt.

De taal gaat snel met kleine kinderen

Er zijn best veel gastgezinnen met kleine kinderen op dit moment. Een voordeel is dat de uitwisselingsscholier de taal snel leert. En dat er ook geen risico is op "concurrentie gedrag" - dat schijnt bij gastzusjes van dezelfde leeftijd af en toe wel te spelen.
Onze eigen dochter heeft in Spanje in september een drieling van 9 als gastbroertjes/zusje. Ze vindt het helemaal geweldig. Veel kandidaten geven ook aan dat het ze leuk lijkt kleine broertjes of zusjes te hebben. (daar wordt ook wel naar gekeken bij plaatsing van een passende student - maar zoals je al zei, je kan het natuurlijk niet voorspellen. )
Ik weet van 1 jongen (een Italiaan in Sneek) dat het een geweldige ervaring was om een jonger broertje en zusje te hebben. Volgens mij staat er op de site van AFS ook de blog van Emily (VS) die 3 broertjes en zusjes had die nog heel jong waren. (www.afs.nl kopje gastgezin - ervaringsverhalen)

En de uitjes?

Mij lijkt het vreselijk leuk, maar mijn man ziet nog een hoop beren op de weg, dus ik wil graag een paar voor hem kunnen schieten (en dan natuurlijk de huis verkopen \
Hoe zit het met uitjes, want zo'n kind wil natuurlijk wel wat van het land zien, en wij gaan gemiddeld maar eens per maand echt ergens heen.
Ik heb mijn kinderen eens voorzichtig gepolst, het lijkt ze supercool om een grote broer of zus te hebben, dusdanig supercool dat ik bang ben dat ik zeker in het begin de grote broer/zus aardig zal moeten beschermen tegen al te nieuwsgierige kleine hummels die wel willen helpen met taal en huiswerk en willen demonstreren hoe goed ze al kunnen lezen en het naadje van de kous willen weten van al die leuke vakken die ze nog allemaal niet hebben. Mijn kinderen hopen overigens dat de student geen nederlands gaat spreken, maar dat zij dan lekker de andere taal leren.

Het gaat niet om uitjes

als gastgezin gaat het erom dat je de uitwisselingsscholier opneemt als een nieuwe zoon/dochter met alle rechten en plichten die daar bij jou thuis bijhoren. Uitstapjes en veel reizen zijn niet het doel van de uitwisseling en kunnen een leuke bijkomstigheid zijn maar zeker niet iets waar je als gastgezin voor hoeft te zorgen.
Wij hebben een druk en chaotisch huishoudenmet 2 werkende ouders en een eigen dochter die niet stil kan zitten - gastdochter schoof gewoon aan in de wirwar van het gezin. Onze uitstapjes zijn eigenlijk heel minimaal geweest en dan vooral in de omgeving. (visje eten in de haven, rondje Dokkum eo, een keertje Surinaams eten op de Albert Cuyp en een keertje Zandvoort) Wel is ze dit voorjaar met ons meegeweest naar Praag - we gaan meestal in het voorjaar een weekje als gezin op reis.
Voor de uitwisselingsscholieren regelde de organisatie een aantal uitjes tijdens het jaar waar ze zich voor konden inschrijven (en die ze ook gewoon met hun eigen zakgeld betaalden), een dag Amsterdanm, Berlijn in de herfstvakantie, wadlopen, zeilweek in Friesland, dagje Efteling. Regionaal waren er nog activiteiten (een dagje Giethoorn en Groningen) en verder heeft ze een paar bezoeken gebracht aan andere uitwisselingscholieren in Nederland en zo ook nog kennisgemaakt met Den Haag, Utrecht, Bolsward en Den Helder. Maar door het openbaar vervoer en de leeftijd die ze hebben kunnen ze ook prima zelf dingen ondernemen.
Wat veel belangrijker is dat ze lokaal integreren, deel worden van een klas en sportclub ed. (en helaas voor je kinderen moeten ze toch echt Nederlands leren om dat te doen....)
(Francien - als je meer wil weten mage je evt ook wel mailen - via [email protected] kan je mijn (gastmoeder Faya) mail adres opvragen)

Koffiekwast

Pak van mijn hart! Daar zat ik nog het meeste mee, laat ik ze wel genoeg zien om het voor hen ook de moeite waard te maken, maar misschien is het meedraaien in een ander gezin in een andere cultuur al genoeg. Fijn dat er vanuit de organisatie ook het nodige georganiseerd wordt.
Wij hebben ook een druk huishouden met 2 werkende ouders en 4 kleine kinderen, daar zou zo'n kind ook bij moeten aanschuiven. En tsja, mijn kinderen zijn vreselijk nieuwsgierig en redelijk assertief. We hebben na de laatste verbouwing iedereen een eigen kamer kunnen geven, maar de oudste jongen wil graag dat zijn kleine broertje bij hem op de kamer komt (beetje bang alleen in het donker), en kleine broertje vindt keten wel leuk (wij niet, zeker niet als er dan twee jochies 's ochtends vrolijk, enthousiast, en steeds luidruchtiger gaan spelen, valt vooral in het weekend op).
En toekomstig gastkind zal echt zijn/haar eigen taken krijgen, eigen kamer opruimen, jas ophangen, schoenen opruimen, tas niet midden in de kamer, een paar keer per week de afwas, zo nu en dan tafeldekken, dat soort werk. We hebben wel eerder een puber in huis gehad, maar dat was maar een paar weken, en dat was omdat er teveel spanningen waren tussen haar en haar stiefvader. Het was reuze gezellig met haar, vooral omdat ze door had dat het niet in mij opkwam dat zij onder klusjes en regels uit zou kunnen komen. Ze heeft nog wel grote verhalen tegen haar moeder gehouden dat zij later nooit zoooo pietluttig zou zijn op leeftijdsgrenzen met tv, en nooit zooo veel groente op tafel zou zetten. Haar moeder en ik waren er blij mee.

Fransien

heel grappig die pubers die zeggen dat ze het later helemaal anders gaan doen.... ben benieuwd hoe ze daar over 20 jaar tegenaan kijkt.

wij merken ook dat gewoon duidelijk zijn over de regels wonderen doet - met eigen en gastdochter. (alhoewel het laten slingeren van tassen wel verbetering kan gebruiken)

Als je het trouwens echt wat lijkt om een gastkind in huis te krijgen, dan kan je rustig vrijblijvend contact opnemen. Ik weet zeker dat AFS nog steeds een flink aantal gastgezinnen zoekt voor de groep die in augustus aankomt. (www.afs.nl) en ze vertellen je vast graag meer of brengen je in contact met een vrijwilliger in de buurt.

Ik neem contact op

Het lijkt mij echt wat, nou nog zorgen dat ik manlief overtuig. Ik neem gewoon contact op met AFS en dan gaan we praten met iemand met ervaring.
Overigens kunnen mijn kinderen en man er behoorlijk wat van, met tassen laten slingeren En die pubers die alles later anders gaan doen, zo waren wij vroeger ook

Leuk fransien!

wie weet komen we elkaar dit komend schooljaar wel tegen dan.

wij hebben net de laatste spullen in de veel te volle koffer gepropt, nog gauw een laatste visje gegeten op Lauwersoog (haring is er niet in indonesie) en maken ons op voor een moeilijk afscheid op Schiphol morgen.

Wij

hebben ( toen we nog in NL woonden) 2x een gastdochter/zoon gehad. Niet via AFS maar via Travel Active. Beide zijn overigens maar een half jaar geweest, was bij die organisatie de gewoonte. Eerste keer was een jongen uit Brussel die daarvoor een half jaar naar de VS geweest was. Tweede was een meisje uit de VS, die vanaf dag 1 haar keus betreurd heeft ( dat ze geen spaanstalig land gekozen had ). We hebben wel eens uitje gedaan maar echt niet vaak. Het hangt ook van het kind af waar die aan mee wil gaan doen. "dochter" wilde nergens bij en maar klagen over te weinig sociale contakten, "zoon" zat ook nergens bij maar vermaakte zich uitstekend. Een half jaar is toch net makkelijker dan een heel jaar vond ik.