Onenigheid, geklier tussen de drie kinderen
Het is vakantie. Joepie. Zou je denken, zo niet hier. De 3 kinderen zitten elkaar steeds maar in de haren. Het begint al 's morgens vroeg. Jennen, elkaar uitlachen als de één een waarschuwing krijgt, in het voorbij lopen de ander een zet of tik geven, bemoeien met alles. een beetje leuk spelen met elkaar zit er niet in. Hoe kan ik hier nu eens verandering in brengen?
Bij mooi weer de straat op
Hier een grote straat met veel kinderen, bij mooi weer wil ik ze buiten hebben, bij regen mogen ze ook binnen spelen. Dochters gaan ook in de vakantie naar nso en kdv (eens per week), de oudste gaat nog logeren bij opa en oma en ik maak wel eens speelafspraken met kinderen van school en vrienden en dan over en weer, dus dan hier een middag en een week of zo later daar een middag en hier ben ik ook bereid pannenkoeken te bakken als het erg gezellig was s'middags, bij ons of elders logeren mag ook maar dat is er deze vakantie nog niet van gekomen.
Nog een idee
om ze weer wat socialer te krijgen, laat ze klusjes en positief sociale dingen doen daar krijgen ze dan punten voor, verzin een hele lijst met klusjes en een scorebord waar je het op bij houdt. Sommige klusjes verzin jij maar andere klusjes mogen ze ook zelf aandragen, als er dus iemand spontaan de ander ergens mee helpt is dat ook een puntje waard (en een kans om te complimenteren).
Wie de meeste punten in de week heeft mag een uitje verzinnen (die jij van te voren hebt genoemd: film, zwemmen, speeltuin etc).
Negeren
Als de kinderen 3 min-of-meer aan elkaar gelijkwaardige (vecht-)partijen zijn dan is toch het allerbeste om dat kliergedrag te negeren. Het doel van het klieren is namelijk niet om broer of zus te jennen, maar om aandacht van mama te scoren. En aandacht krijgen ze ermee... Met bakken tegelijk! Gemopper, waarschuwingen, straf, smeekbedes, vul zelf maar aan. Kortom, in alle vormen en maten, verbaal en non-verbaal. En jammer genoeg geldt voor alle kindertjes, groot en klein: er bestaat vrijwel geen grens aan de hoeveelheid aandacht die een kind kan opslurpen. En helaas, helaas: is het potje positieve aandacht (tijdelijk) leeg, dan neemt het grut ook genoegen met negatieve aandacht.
Wil je dit aandachtvragende gezanik dus stoppen, dan zul je het aandachtgeven daaraan moeten stoppen.
Dat is verschrikkelijk moeilijk, weet ik uit ervaring. Want als die lieverdjes merken dat mama niet meer reageert, ter plekke doof en blind wordt, dan gooien ze er gewoon een schepje bovenop. Het kabaal wordt oorverdovend! En als mama dan nog niet reageert, of zelfs wegloopt zonder iets te zeggen... Dan zul je zien dat ze achter je aankomen. Ze komen dan hun beklag doen, over die ander(en) natuurlijk. Tja, zou je dan kunnen zeggen, dit is jullie ruzie, niet de mijne! Weet je je onverschillige houding vol te houden, dan is de volgende fase dat ze met z'n drietjes mama mega-stom gaan vinden. Misschien komen ze dat ook nog eendrachtig melden. Niet gaan lachen, niet alsnog boos worden. Welnee, je humt instemmend, zonder oogcontact te maken (tjonge, wat ben je druk bezig opeens). Dan druipt het stel af om wel iets leuks te gaan doen.
Voor zo lang het duurt dan. Want dit soort gekibbel is een patroon geworden. Waar jij een onderdeel van bent. Het zal dus een tijdje duren voor er een nieuw patroon is ontstaan. Mijn ervaring is, dat als het je lukt om het negeren van het aandachtvragende gekibbel vol te houden, en papa moet dan natuurlijk ook zo flink zijn, dan duurt het maximaal 14 dagen om van dat gedonderjaag af te zijn. Meestal korter, maar stel je in op 2 weken, dan valt het alleen maar mee.
Dit werkt alleen als ze elkaar qua jennen aankunnen. Als een van hen echt stukken jonger of ouder is, en daardoor voortdurend het slachtoffer of de winnaar, dan kun je het niet negeren. Dan is er wat anders nodig.
En oh ja, terwijl je heel druk doof en blind bent wel goed blijven luisteren of het geruzie niet echt uit de hand loopt. Lichamelijk letsel moet wel aandacht krijgen 
Ik hoop dat je hier iets aan hebt,
Onyx
Tsja..
Aha, dus als je "alles" negeert behalve als ze elkaar de hersens inslaan, dan is dat dus nog de enige manier om aandacht te krijgen...en dat willen ze! dus de strijd verhard zich wat, zullen we maar zeggen 
Volgens mij is het vrij 'normaal'
Nou ja, normaal is niet echt het juiste woord, ik vind het regelmatig erg abnormaal, storend en irritant, maar het komt vaker voor. Ik haal de kinderen uit elkaar als ik vind dat ze te explosief op elkaar reageren. Dan gaan ze maar op hun eigen kamer spelen. Vaak is dat 'dreigement' al genoeg om tot een oplossing te komen.
Aan allen.
de oplossing van Vic hanteer ik tot nu toe, maar dat werpt dus nog niet vooldoende vruchten af.
2 van de kinderen zijn van gelijke leeftijd, want tweeling. Je zou denken dat die wel leuk met elkaar omgaan, helaas.
De oudste verschilt wel een aantal jaren inderdaad, dus ik zit sowieso in een lastig parket daarmee. Negeren, dat valt niet mee inderdaad en vader wil dat al helemaal niet snappen. Ik heb dus eigenlijk nog een heel groot kind rondlopen 
Iets gaan doen
Mijn kinderen zijn vooral niet zo goed in het zich harmonieus naast elkaar vervelen. Zodra we iets gaan doen gaat het wel goed. Dus op regenachtige zondagmiddagen zit ik heel vaak te kwartetten of Uno'en Buiten de deur gaat het ook beter dan thuis. Dat is dan wel weer mooi om te zien, dan komen ze voor elkaar op of gaan samenspannen tegen mij om iets voor elkaar te krijgen.
Kinderen uitnodigen of gaan spelen ergens?
Toen mijn kinderen jonger waren (oudste is bijna 17 dus er word niet veel meer geklierd....dus ooit gaat het over) hanteerde ik veel de methode beiden een kind te spelen. Of andersom ergens gáán spelen of de een weg ergens spelen en de ander hier met een vriendinnetje.
Niet alleen 1 die wat heeft...want dat wordt geheibel zowiezo (die wie alleen is wil dan meedoen).
Ik ken meer ouders die deze methode gebruiken. Jongste heeft 2 vriendinnen die een tweeling zijn...zij is met beide bevriend (schijnt weinig voor te komen bij deze tweeling) en wordt vaak uitgenodigd om dan 's met de 1 en dan 's met de ander te spelen of 1 van de tweeling hier. Nooit met beiden tegelijk...dat werkt niet. De moeder van deze meisjes heeft mij ook wel eens gebeld of dochter mocht komen want ze had voor beiden wat afgesproken, maar 1 had afgebeld...en of dochter dan mee mocht uit school want anders was het geheid ruzie met die 3.
groeten albana
Partner.....
tja.... als je man niet meewerkt word het lastig....
de kinderen spelen de ouders zo goed uit, is hier al niet anders met 2 dochters van 6 en 10, die ook geregeld ruzie hebben. Vond de tip van het negeren wel erg goed, maar ook errug moeilijk, ik zit er ook het liefst bovenop en wil het graag gezellig hebben! Maar ga het toch proberen, doe je mee?? Al begin je met een beetje negeren, je moet tenslotte toch ergens beginnen, en inderdaad, omdat ik soms de puf niet meer heb om in te grijpen zeg ik ook geregeld, naar boven en zoek het lekker samen uit..... Als je er zelf niet meer uitkomt, dan voelt dat wel wat als falen (vind ik), maar ondertussen blijkt het wel te helpen. Succes ermee.
Het is inderdaad zeeeeeeeeeeer vervelend dat geruzie!!
Onyx,
Onyx, goede tip. Wel een erg lastige inderdaad!!
ik heb wel gemerkt als ik er de puf niet meer voor heb om in te grijpen (maar eigenlijk opvoedkundig wel vond dat ik het moest ) en de meiden (6 en 10) naar boven stuurde, met de woorden, zoek het maar lekker zelf uit...., dat het dan sneller over is!!
Wat minder mee bemoeien dus, blijkt dus wel beter te zijn. Zal het mezelf blijven herinneren!!
In aanvulling op onyx
De Libelle. Of de Margriet. Of de maaktnietuit. In tijden van heibel, loop je de kamer uit onder het roepen van: gezéllig zeg, hier blijf ik niet bij zitten! en sluit je jezelf op met de Libelle op de WC. Licht aan, zitten, deur op slot en tellen (en bladergeluiden maken natuurlijk, want o o o o, wat is die Libelle interessant. Ik gok dat het 20 seconden duurt. Dan staat er eentje op je deur te bonken. Je roept zonnig: ik kom pas terug als jullie gezellig doen en blijft lekker lezen.
De Libelle werkt ook fantastisch als je je kinderen wilt zien terwijl ze lopen te spelen. Al de tijd dat jij opruimt en stofzuigt zijn ze nergens te bekennen, maar zodrá je op de bank gaat zitten met je bakkie koffie en je Libelle, staan ze voor je neus.
Bij ruzie om een voorwerp: neem het voorwerp zelf in je handen en begin een betoog. Geen oogcontact, alleen maar naar het voorwerp kijken. Tjongejonge, wát een mooie brandweerauto. Nou, ik kan me wel voorstellen dat jullie daar allebei mee willen spelen zeg! Kíjk nou toch eens even, wat een mooie wielen etc.etc.etc. en dan die kléur - goh, nou, geen wonder dat jullie er allebei mee willen spelen. Een van de twee kalmeert al snel of loopt sowieso weg (mamma doet nou zó raar....) en als ze beginnen te kalmeren kun je overleggen over samen of omstebeurt spelen.
Niemand vertelt het je van tevoren en daarom vertel ik het je even: je moet als moeder ook een beetje kunnen acteren..........
Tirza
Hahaha tirza
Oh acteren, is dat de gouwen tip?!
Dat je daar nou nergens een cursus voor kunt volgen. En inderdaad zeg, je vindt deze ook in geen een opvoedboek terug.
Bijkomend voordeel is dan dat je je het meteen allemaal wat minder aantrekt, lijkt me.
Tirza hahahha
ja, acteren, daar was ik al nooit goed in, ik kan ook slecht liegen. Maar het klinkt wel aanlokkelijk om het eens op die overdreven manier aan te pakken.
Negeren, ik kan het proberen, maar het is zooooo moeilijk, zeker als je een partner hebt die als een bosje vlooien overal op afspringt, licht ADHD-erig za'k maar zegge.
Negeren kun je leren, maar het is razend moeilijk. Vooral het géén oogcontact maken en het óók niet een soort bedekt toespelingen maken (zuchten, oren bedekken, tegen je partner zeggen: gut, hoor jij dat ook) gewoon écht totaal negeren.
En dat acteren: dat leer je toch al als je van je peuter een lekkel topje toffie aangeboden krijgt in zijn plastic serviesje?
Tirza
Hier slaan ze elkaar vooral de hersens in als
ik even boven de was aan het ophangen ben. Ik heb er dus mijn twijfels bij of het echt is om mijn aandacht te krijgen.
Volgens mij komt een deel ook door verveling en vermoeidheid. De tip van Albana is goed. Wij gaan deze zomer niet weg en ik probeer zoveel mogelijk logeerpartijtjes te organiseren of bij ons of buitenshuis. Als er al een weg is, is de sfeer al veel beter.
Verder zoveel mogelijk activiteiten verzinnen zodat ze zich niet vervelen. Volgens mij heeft iemand al eerder ergens de tip gegeven ze zelf lijsten te laten maken van dingen die ze deze vakantie willen doen. Ik heb voor mijn kinderen een kinderkano op marktplaats gescoord waar ze nu de hele tijd mee spelen op de sloot hiervoor. Verder een paar tweedehands pianoboeken gekocht zodat mijn oudste zichzelf op de keyboard kan leren spelen. Mijn oudste dochter wil ook nog leren breien.
Sterkte! Het is om zo af en toe gek van te worden. Worden er niet ergens in de buurt zomeractiviteiten georganiseerd?
Liat
Juist dan Als je boven bent kun je hun geen aandacht geven, dus moeten ze een manier zien te vinden om je weer beneden te krijgen. (Elkaar de hersens inslaan....)
Gr. Poezie.
Ik vind gebrek aan ouderlijk aandacht maar een van
de factoren.
Het blijven kinderen en die zijn kinderachtig. Rustig tegenstrijdige standpunten uitwisselen is een vaardigheid die zelfs veel volwassenen nog niet beheersen.
Vanmorgen de 1e gelegenheid
om het onbijt wat beter te laten verlopen, is bij uitstek ook een moment om elkaar lekker dwars te zitten, na een paar tellen riep ik inderdaad, man, wat gezellig weer hier, ik ga lekker in de keuken zitten tot jullie weer gezellig kunnen doen! Bakkie troost mee en huppa. Nu zat Poeslief ook in de keuken en daar ben ik op zeeeeeeer luide en overdreven toon tegen gaan kletsen! Dat het in de keuken echt veel gezelliger was! Nou, nummer 1 was al heel snel bij me....ze zouden weer gezellig doen!
1 heb ik even moeten verwijderen van de ontbijttafel, die begon zijn broer te meppen. Die heb ik bij de arm gepakt, niet aangekeken en naar boven gedirigeerd onder een algemeen: hier in huis wordt niet geslagen en geschopt.
In ieder geval verliep het wel wat beter.
Uit logeren!
Dat is hier deze week de gouden oplossing. Een weekje rust voor mama en de rustige kinderen en de ruziemakers zijn een weekje met elkaar uit logeren. En lief dat ze zijn met opa en oma!
Maar verder is het bijzonder irritant. Ze kunnen niet eens op gezellige toon een spelletje doen met elkaar, dat is ergernis en lawaai. Dat ergert mij ook. Afstand nemen (negeren dus eigenlijk) werkt het beste, bij klagen over elkaar stuur ik ze terug: heb je dat ook al tegen je broer gezegd? Of: nee, dat wil ik niet horen. Strakke regels (niet slaan, schelden, schreeuwen, naar mama luisteren) werken tot op zekere hoogte. Ze hebben al heel wat voor straf op hun kamer gezeten deze vakantie, om halve uurtjes rust in te lassen voor de rest.
Maar nu is het genieten, vakantie, ze zijn uit logeren!
Ik werd gisteren ook weer stapelgek van ze
gingen ze tijdens het eten ontzettend op elkaar letten... Opmerkingen zoals: "Bah, ik zie je tong wanneer je je lepel in je mond stopt," en "Je slurpt!" (ik hoorde echt niets). Toen ik heel geïrriteerd reageerde keek mijn dochter me even strak in de ogen aan. Ik vroeg wat er was en ze zei: "Ik wilde even kijken of je wallen onder de ogen hebt en daarom zo chagrijnig bent". Toch maar naar de wc gevlucht met een boek. Ik word er echt stapelmesjogge van. Gelukkig kwam mijn man toen thuis. Vanmiddag ga ik maar proberen ze wat meer aandacht te geven (ze zitten nu op een dagkamp).
Ik zou
met bord en al ergens ANDERS GAAN ZITTEN!
Logeren...
tja, ik wilde dat ik daar een mogelijkheid voor had. Vandaag gaat het wel aardig, ze spelen ook veel buiten.
