Omkopen door klasgenoot?
Zoon van 7 overviel me tijdens de hier altijd hectische ochtendspits met de volgende vraag: mag ik 5 legoblokjes meenemen voor Pietje (bijna 2 jaar ouder, 3 koppen groter dan zoon, lijkt soms wat pestend cq plagend naar de meer ´kleinere`) zodat hij meedoet met het spel?
Ik wist niet hoe hierop te reageren, heb wat flauwe algemeenheden gemompeld waar hij duidelijk niets mee kon, snapte er niets van, en dat snapte ik weer goed. Heb me er uiteindelijk vanaf gemaakt door te zeggen dat ik er eerst over na wilde denken.
Mijn impuls was gewoon verbieden, en dat heb ik halfslachtig gedaan. Iets zei me dat ik daar voorzichtig mee moest zijn, nu komt hij me het netjes vragen, wat als hij het stiekem gaat doen? Zoon is van het type als ik iets echt wil dan gebeurt het ook. Zijn nog onschuldige openhartigheid wil ik niet nu zomaar gaan verpesten, lijkt me ook best een gevoelige leeftijd, langsaam loskomen etc.
Ik weet natuurlijk niet precies wat er speelt, maar ik kan me een voorstelling maken. Zoon wil altijd vrij ingewikkelde spellen spelen op school, met groepen tegen elkaar en ingewikkelde regels, maar eigenlijk mag ik niets weten want het is allemaal strikt geheim. Niet ieder kind heeft daar altijd zin kan ik me voorstellen en hij krijgt vooral meisjes mee. In die zin kan het dus best zijn dat het allemaal vooral van zoon uit komt en niet zozeer van het andere kind. Maar ik vul dus in.
Zoon snapt niet wat ik niet goed vind, hij wil graag dat ander kind meedoet en daar heeft hij graag lego voor over. (zoon geeft nooooit iets weg, nog geen blad dat hij van buiten van de grond heeft opgeraapt)
Het roept veel vragen bij me op. Het bevalt me niet en ik wil het ergens niet, maar vind mezelf ook een beetje hypocriet. Van dochter vind ik het altijd oke als ze ´zomaar`vanalles weggeeft aan vriendinnetjes, lijkt zo lief en leuk en vriendschappelijk, terwijl daar net zo goed een omkoopcomponent aan vast kan zitten, ook al vraagt het vriendinnetje er niet om. Dochter is veel socialer en emotioneler ingesteld, zoon zakelijker en nuchterder. Toch denk ik dat hier narigheid van kan komen, maar om nu met allerlei mogelijke scenario´s bij zoon aan te komen, voelt ook niet zo goed.
Wat te doen? Hoe gaan jullie met dit soort dingen om?
Afwachten
'Wat te doen? Hoe gaan jullie met dit soort dingen om?'
ehm, ik zou eerst eens stoppen met 'invullen' en straks uit school gewoon je zoon even vragen waarom hij dat eigenlijk nodig had, kon vriendje niet zelf blokken meenemen? Open en zonder vooroordelen/ideeen vragen. Luister naar het antwoord en ga je DAN eens afvragen wat je ermee wilt 
Jons
Geen speelgoed weggeven
Ik zou geen speelgoed weg laten geven. Bij ons wordt er ook niks uitgeleend, als kinderen er graag mee willen spelen, komen ze er hier thuis maar mee spelen. (dochter is 5)
Dus ongeacht wat precies de reden is achter het hele verhaal, wat thuis hoort, blijft thuis.
Invullen
Dank voor jullie reacties.
Jons, meer ga ik niet krijgen. Dat weet ik helaas uit ervaring met zoon
Het is allemaal strikt geheim, meer gaat hij me niet vertellen. Nee, het is echt omkopen, zoon en dat ´vriendje` zijn beiden dol op lego. En die lego mag vriendje dan houden, en in ruil daarvoor speelt hij mee met het spel dat zoon verzint.(waar volgens mij dan ook anderen meedoen) Zoon kan niets met argumenten zoals dat je met elkaar moet spelen voor het plezier, en niet voor speelgoed. Hij wil doodeenvoudig dat dat kind meedoet, of kind nu wil of niet. En hij wil daarvoor betalen. Hij zal het wel niet aangeboden hebben. Maar vriendje zal geprobeerd hebben met ´voor lego doe ik wel mee´, en zoon bijt dus. Het gaat me niet alleen om al dan niet verbieden, maar hoe ga ik hier ook breder mee om.
Geen speelgoed uit huis is geen optie want dat was al geen regel hier in huis. (wel geen geld, want dat probeerde dochter wel al, maar dit wordt nu dus ingezet als geld) Dochter leent heel wat af met vriendinnetjes, vind ik ook oke. En ze geeft dus ook weg, iets dat ik steeds goed met haar bespreek en dan goed vind. (maar het gaat om kleine dingen dan) Speelgoed is van hen en daar mogen ze in principe mee doen wat ze willen, vond ik altijd. Nu blijkt dat ik die regel dus niet consequent naleef.
2 dingen
Geven (zonder tegenprestatie) en omkopen zijn twee verschillende dingen. Misschien kan je dat proberen uit te leggen? Succes, lastig hoor.
Ja, lastig
Ik vind het toch heel moeilijk. Want hoe leg ik hem uit dat omkopen niet kan. Hoewel we niet zo van het straffen of belonen zijn hier thuis gebruik ik toch wel eens een stickerlijst oid. En da´s net zo goed omkopen natuurlijk. En helaas snapt hij dat maar al te goed. Hij was dan ook zeer verbaasd dat ik niet al te enthousiast reageerde vanmorgen. Helaas is hij best slim en erg gevoelig dus het luistert nogal nauw.
Weet je het zeker?
dat het écht als omkoperij/meedoen op betaling is? hier hebben we een keertje gehad dat jongste (ook rond de tijd dat ze 7 was) in de klas 'weddenschappen' aanging met een jongetje uit de klas. b.v. ik wed om een knikker dat meester zich zo omdraait en dan wat op het bord schrijft. soms verloor dochter en soms het jongetje. maar het duurde even voor we er 'achter' waren. een knikker of een snoepje etc. mis je niet zo 1,2,3 en soms wedden ze er weer om 'terug' en als ze dan wonnen was de 'schuld' ingelost. dochter pakte gewoon de knikker en het snoepje vroeg ze om, maar ik dacht dat het voor haarzelf was. de 'weddenchappen' waren ook een geheim tussen haar en jongetje en ze hadden er veel lol om...het was écht iets van hun tweeën waar niemand echt van wist. tot we er dus lucht van kregen en ze uitvroegen en met alle stukjes aanelkaar geplakt én overleg met de moeder van het jongetje (die er ong. hetzelfde over dacht als wij) konden we eindelijk 'begrijpen' hoe 't zat. toen we 't vroegen bevestigden ze het ook. hun zagen er echt geen kwaad in. 't was een lolletje, een soort verbond in de humor. jongetjes ouders en wij hebben op dezelfde dag met ze gepraat en gezegd dat ze best nog mogen 'wedden' maar niet om 'iets' en tjsa dan was er natuurlijk niks meer aan...
groeten albana
Geen chantage
Dit is echt geen chanteren hoor, chanteren is misbruik maken van gevoelige informatie. Dat zou het bijvoorbeeld zijn als het betreffende klasgenootje zou zeggen "ik weet dat jij XXXX hebt gedaan en je moet me morgen 5 legoblokjes geven, anders zeg ik het tegen de juf". Dat zou inderdaad uitlopen op drama's, maar dat is hier absoluut niet aan de orde. Het gaat nu inderdaad om omkopen. Kinderlijke onschuld van beide partijen. Zoon denkt helemaal niet dat vriendschap te koop is of dergelijke dingen, zoon denkt alleen maar aan die ene keer waarin hij met het jongetje zijn spel wil spelen. Dat betekent nog niet dat je het dus moet toestaan, het zou mij ook niet lekker zitten. Dus dan maar gooien op 'zonde van de lego voor 1 pauze'. Die pauze is zo weer voorbij, en die blokjes zijn dan wel weg. Dus beginnen we er niet aan.
Hoe breder mee om te gaan
Ik heb nog een vraag gemist, hoe hier breder mee om te gaan. Ik denk eigenlijk, nog even niet. Het is nog te complex voor hem, dat bleek uit zijn reacties. Hij is nog te jong om het verschil tussen omkopen en geven uit vriendschap te begrijpen.
Als je het toch wilt proberen, zou je een gesprekje kunnen aanknopen over vriendschap en ruilen. Geef hem wat situaties en vraag of dit vriendschap is of ruilen.
Bijv. Pietje geeft Jantje een Pokemonkaart die Jantje heel graag wilde hebben (vriendschap) of Pietje en Jantje geven elkaar elk een Pokemonkaart die ze dubbel hadden (ruilen). Welk kind is nou een echte goede vriend?
Je kunt het dan steeds moeilijker maken: Pietje zegt tegen Jantje 'jij mag op mijn feestje komen als ik op jouw feestje mag komen'. Veel kinderen zullen dit vriendschap noemen, terwijl het in feite ruilen is (ruil van het plezier van een feestje). Je kunt erover praten waarom dit niet een leuke manier van uitnodigen is: die kinderen zijn niet echte vrienden van elkaar en ze doen alleen iets voor elkaar als ze er zelf iets voor terug krijgen. Dat zijn geen goede vrienden, want voor goede vrienden doe je soms ook iets zonder dat je er iets voor terug krijgt.
En vervolgens: Pietje zegt tegen Jantje 'ik wil wel met jou spelen als jij mij een snoepje geeft'. Is dat vriendschap? En dan kom je bij de situatie van zoon. Dat is eigenlijk precies hetzelfde. Als hij dat inziet, snapt hij misschien ook waarom dat niet zo slim is. Hier maakt hij geen echte vrienden mee!
Maar nogmaals, het verbaast mij niets als het hem toch nog boven de pet gaat. Nog een jaar, misschien twee jaar geduld, dan leert hij dat wel.
Andersom toch?
Volgens mij koopt dat vriendje Zoon Bolzo niet om, maar andersom. Zoon Bolzo wil iets per se, vriend wil dat niet, en Zoon Bolzo biedt hem 5 legoblokjes om het tóch te doen.
Zoon Bolzo heeft blijkbaar in de gaten dat sommige dingen te koop zijn. Tja, wellicht moet je de regels ook naar je dochter toe wat aanscherpen. Niks geen weggeverij-gedoe meer, dat is toch helemaal nergens goed voor?
Tirza
Bedankt
voor jullie reacties, zet me wel aan het denken.
Ook tav het weggeefgedrag van mijn dochtertje, ik ben er nog niet uit. Het is verder niet extreem oid, geeft gewoon wel eens iets aan een vriendinnetje of vriendje, iets kleins, een speldje, of een zelfgemaakte tekening, maar heeft ook wel eens een barbie gegeven. (en dan niet gekocht voor iemand maar gewoon eentje van haarzelf) Inderdaad, waar is de grens, weet ik ook niet. Tijd voor bezinning. Ik vond het voornamelijk lief, en leg zelf niet zo de koppeling met verjaardagen, in de praktijk misschien wel vn maar houd zelf ook van geven en krijgen, ook zomaar. Dochter doet het echt omdat ze iemand heel lief vindt. Paaien lijkt me ook (nog) niet aan de orde maar zeker weten doe ik dat natuurlijk niet. Verwacht ook zeker geen tegenprestatie, is sociaal een tot nu toe zeer makkelijk kind.
Maar zoon. Sowieso een veel ingewikkelder kind en veel ondoorgrondelijker. Praat ook nooit over zijn sociale leven, ik moet het echt doen met glimpen die ik opvang. Ik geloof niet dat het een leerproces is zozeer, hij zit gewoon heel anders in elkaar. Dochter is jonger maar heeft altijd graag gegeven. Zoon wil vooral spelen met kinderen, heeft geen behoefte aan allerlei rituelen of symbolen om vriendschappen te bekrachtigen.
Ik weet niet of hij ´slachtoffer` hierin is maar ik vermoed iid van niet, zal wel voor groot gedeelte bij hem liggen. Het zal hem verder ook worst zijn op dit moment denk ik of vriendje een vriendje is, dus aan de slag met die materie zal niet aanslaan. Hij wil iid eenvoudig dat vriendje meedoet met zijn spel.
Maar goed, tricky lijkt me dit allemaal toch wel. Zoon speelt vooral met meisjes maar ik vermoed een grote behoefte aan ook contacten met jongens, maar dat wil niet zo van de grond komen, hoewel hij wel probeert. Dus ik weet niet wat allemaal meespeelt. Ga het iig toch maar verbieden en hoop dat er meer info van hem uitkomt.
