Oma is boos

Je mans moeder?

Ik heb het vermoeden dat het de moeder is van je man/vriend?
Wellicht is het dan een idee om hem te sturen of samen te gaan praten. Want net als Drommels ben ik eens dat dit wel 2 duidelijke signalen zijn.
Bovendien, je zegt zelf: een starre oma die heftig reageert op jouw mening. Vermoedelijk is ze dan niet veel anders in haar gedrag naar je dochter. Doordat ze het zelf heeft aangestipt vind ik het logisch dat je hebt doorgevraagd bij je dochter. Dat ze dan niet meer naar Oma wilt ligt niet aan het feit dat je haar gevoelens hebt serieus genomen.

Maar hoe kan je vriendin dit hebben gezien? Komt ze daar vaker over de vloer als jij er niet bent? Wellicht haar in vertrouwen nemen en vragen nog eens te gaan kijken hoe het gaat?

Het is wel heel moeilijk hoor, een gesprek aangaan met een starre wellicht bozige Oma over hoe ze met je kind omgaat. Uit eigen ervaring weet ik dat dat heul lastig is. Daarom wellicht je man/vriend meenemen, of hem eerst eens laten polsen hoe zij het zelf vind gaan. Hoe dan te zeggen dat je negatieve signalen hebt gekregen over haar gedrag zonder dochter of vriendin in verlegenheid te brengen....? pfew. Lastig. Maar negeren lijkt me ook geen goed idee, zeker niet als je van Oma afhankelijk bent qua opvang op oppas en je dochter daar nog op regelmatige basis komt. Of is het een tijdelijke situatie?

Praten

Bedankt voor jullie reacties. Praten dus, daar was ik al bang voor. Het gaat inderdaad om de moeder van mijn man. Hij ziet het probleem niet zo, dus het gesprek zal ik zelf moeten initiëren.
Het was trouwens niet mijn vriendin, maar vriendin van oma. Haar wil ik volledig buiten schot houden, ik zal haar naam echt niet gaan noemen.
Ik heb ooit eens met oma gesproken over iets anders wat mij dwars zat. Dat gesprek was vreselijk, ik had het helemaal mis en ik zou wel overspannen zijn dat ik de zaken zo zag.
Oma is nu oppas voor 1 middag in de week, en af en toe als het nodig is. Dochter gaat nog 1 dag naar de bso, eigenlijk vind ik 2 te veel voor haar. En oma wil het heel graag, ze heeft in het verleden aangegeven dat ze het jammer vond dat dochter naar kdv ging. Daar voelde ik me toen wel schuldig over, dat ik haar passeerde. Dus de wil is er van haar kant wel.

Wel praten

Wel gaan praten, maar zonder verwijten. Je geeft zelf al aan dat je niet weet hoe ze met jouw dochter omgaat, dus daar kun je niets over zeggen. Je kunt oma echter wel vertellen wat jouw dochter jou vertelt. Dat je dochter eigenlijk niet meer naar oma wil. Dat dochter zegt dat oma altijd boos is. En dat je daar eigenlijk wat van bent geschrokken/verbaasd over bent of wat dan ook maar. En dan zou je kunnen vragen of er wellicht iets is voorgevallen waardoor dochter even wat minder enthousiast lijkt om naar oma te gaan. Zoiets. Dan heb je een opening voor een gesprek.

Eens met liora

BSO lijkt me veel fijner!

Eens met liora

Denk niet dat je met praten veel bereikt, behalve ruzie.

Als oma vraagt naar het waarom, gewoon aangeven dat je de indruk hebt dat het te zwaar voor haar is en dat je haar graag wilt ontlasten. Verder dat je haar liever in de rol van lieve oma ziet i.p.v. mede-opvoeder.

Twijfels

Bedankt voor jullie waardevolle reacties!!
Ik heb er nog eens een nachtje over geslapen, en met man gepraat. Hierover praten is moeilijk, hij ziet het probleem echt niet en het ligt gevoelig omdat het over zijn moeder gaat.
Misschien is niet praten met oma ook wel beter, de kans dat het iets oplost is maar heel klein. In beide gevallen, praten of niet praten en naar de bso, zal het uitlopen op een drama. Alleen alles laten zoals het nu is veroorzaakt geen ruzie maar dat is voor mij geen optie.
Volgend probleem is dus dat ik niet alleen oma maar ook man passeer als ik een extra dag bso regel. Ik overzie nu even niet wat er gaat gebeuren als ik dat op eigen houtje regel, maar ik maak me tegelijkertijd teveel zorgen om de situatie om niets te doen. We hebben nog een week vakantie. Nog een paar keer bij oma zal echt geen ramp zijn maar het liefst wil ik dit niet nog maanden laten duren!

Juist wel praten

In dit geval zou ik juist met oma gaan praten en er open over zijn wat je gehoord hebt. Let wel, je hebt alleen viavia dit gehoord. Misschien heeft zich een keer net iets voorgegaan waarbij oma geirriteerd reageerde en je dochter ervan schrok. Soms kan ik iets harder aankomen dan bedoeld.
Oma vindt het blijkbaar wel fijn dat je dochter komt, dus ik zou het zeker proberen helder te krijgen. Zelfs als het niets oplost, weet je in ieder geval beter hoe het zit. Je kunt dan ook aan oma vragen of het niet te zwaar voor haar in gebleken, die insteek, dan kan ze misschien zelf besluiten om niet meer op je dochter te passen.

Sowieso praten

Ik denk niet dat je dit buiten je man om kan regelen. Ik zou ook heel boos zijn als mijn man zomaar een extra dag BSO zou regelen buiten mijn weten om. Het belangrijkste is dat je man en jij samen op een lijn komen. Het fijnst zou zijn als je man met oma gaat praten. Als hij dat echt niet wil dan zou ik zelf met oma gaan praten. Niet op een verwijtende manier maar op een open manier. Ik zou oma vertellen dat dochter de laatste tijd het wat minder naar haar zin lijkt te hebben bij oma en of oma misschien een idee heeft waarom dat is. Ik zou zeker niet oma de schuld geven maar meer kijken of oma open staat om samen met je dochter aan een oplossing te werken.

Het is wel jammer dat jij en je man er niet hetzelfde overdenken. Dat lijkt me een groter probleem dan de eventuele reactie van oma.

Opvallend

Ik vind het wel opvallend dat je niet met oma zelf kunt praten over háár ideeen/functioneren en ook niet met je mán over zijn moeder. Het lijkt wel erfelijk.

Tirza

Eens met tirza

Viel mij ook al op.

Maar ik zou bovenal zeggen: kies voor je dochter.
Laat je niet sussen. Ik denk dat de vriendin van oma dit niet zomaar tegen je gezegd heeft. En ik denk ook dat je je dochter serieus moet nemen. En ik denk dat je je diep in je hart wel weet hoe het zit.

Opkomen voor je kind dus, zelf kan ze het niet.

Waarom is praten zo'n probleem?

Ben toch wel wat verbaasd over het probleem dat je maakt om een gesprek aan te gaan. Je bent een volwassen vrouw, dus ik vind eigenlijk dat je in staat hoort te zijn om over dit soort dingen te praten. En al helemaal met je eigen partner. En ja, het gaat over zijn moeder, maar het gaat ook over jullie dochter. Ik schreef het al eerder (en anderen ook): stel je dochter centraal. En daarmee bedoel ik niet dat alles wat je dochter zegt automatisch de waarheid is (een verhaal heeft altijd twee kanten). Ga niet direct in de verwijten, ga geen aannames doen over wat oma wel of niet gezegd of gedaan zou worden, dat weet je niet. Wat je wel weet: dochter wil liever niet meer naar oma. Dáár moet het gesprek dus over gaan, dat is het werkelijke probleem. Dochter vindt het niet meer leuk. Wat moet en kan er veranderen dat ze wel weer graag een middag per week naar oma gaat? Daar kan dochter zelf over meedenken, maar dat is ook wat je bij oma kan neerleggen. "Goh, ze geeft aan dat ze het eigenlijk niet meer zo leuk vindt om hier iedere week te komen. Kan er iets zijn voorgevallen? Wat merk je er van als ze hier is? Hoe sta jij hier tegenover? Ik zit er toch wel een beetje mee, ik zie graag dochter met plezier hier naar toe gaan." Zoiets. Gewoon als volwassenen onder elkaar.

Maar

maar als je de volgende insteek gebruikt: gewoon een gesprekje bij de thee, niets 'officieels' maar als je langs komt. Dan vraag je hoe zij het oppassen vindt, hoe ze het ervaart want je kunt je best voorstellen dat het best heel druk kan zijn voor haar. ze is geen kleine kinderen meer gewend, geen drukte in huis en dan komt er zo'n klein meisje van 5 die tijd en aandacht vraagt.

op deze manier voelt ze zich niet aangevallen en voelt ze zich misschien vrij om te vertellen hoe het voor haar is. Hoe jouw dochter bij haar overkomt en dus misschien ook waarom ze zo bozig is?

beginnen met een beschuldiging of iets vervelend (mijn dochter wil niet meer naar jou toe), begint er al mee dat oma zich in de verdediging gedrukt voelt en eindigt meestal daardoor niet goed.

Nou

Ik zou niet proberen om schoonmoeder te overtuigen van de verandering. Want als dat niet lukt, moet je ineens iets zeggen als: nou ik vind het gewoon dus ik doe het zo.
Ik zou geen formeel gesprek doen maar gewoon zeggen dat dochter het niet meer zo leuk vindt, en dat jullie hebben besloten dat ze vanaf nu twee middagen naar nso gaat.
En idealiter vertelt jouw man dit aan zijn moeder.

Liora

Eens met gruffalo

begin gewoon eens te vragen; hoe vind je het oppassen? Grote kans dat ze haar kant van het verhaal vertelt. Als je inderdaad al beschuldigend begint of 'dochter vindt het niet leuk,' schiet ze meteen in de verdediging.
Best kans ook dat ze het echt te zwaar vindt en dat een extra dag BSO voor oma een opluchting is, en ze jou dat niet durfde te vragen/ toegeven.

Nee zou ik niet doen

Ik zou dochter gebruiken als uitgangspunt.

Bij een informeel gesprekje loop je het risico dat oma niet het achterste van haar tong laat zien en dat je alsnog op haar tenen moet staan door te gaan vertellen dat je gaat stoppen met de opvang.

Door gewoon te vertellen wat dochter heeft gezegd en dat je daar een beetje mee zit hou je het open en kun je op basis van de informatie die oma geeft alsnog beslissen om wel of niet door te gaan met de opvang bij oma.

En wat mijn man betreft, ik schat in dat onze relatie iets anders in elkaar steekt dan die van jullie. Maar als ik geen vertrouwen meer zou hebben in de opvang bij mijn schoonouders zou het gewoon over zijn. Kan hij best vervelend vinden en dat zou ik ook wel snappen denk ik. Maar ik zou mijn kind dus nooit op een plek onder brengen waar ik geen vertrouwen in heb, ongeacht wat hij daarvan vindt. Ik vind dat je wat dit betreft het gewoon aan je dochter verplicht bent om naar je innerlijke stem te luisteren.

Man

In elk geval zou ik man vragen hoe dat vroeger bij hem ging of zijn moeder dan ook niet aardig deed maar ongeduldig en kortaf. En hoe hij dat dan heeft kunnen accepteren. Uiteindelijk zijn we niet allemaal moeders zonnetje maar dat hoeft een goede relatie niet in de weg te staan, vooral niet als het familie is. En andere mensen kun je niet veranderen maar wel zelf of een kind leren hoe daar mee om te gaan. Het zou jammer zijn om een kind de relatie met een familielid te ontzeggen.
Mijn dochter komt ook altijd terug met gemengde gevoelens die ik heel goed herken maar die ik met haar ook een plaats geef.

Man

Ik vind in dit geval het 'probleem' toch meer bij man liggen. Als mijn man op zijn eentje zou besluiten dat mijn moeder geen goede oppas zou zijn en vervolgens de kinderen in zou schrijven op de BSO dan ga ik daar niet begripvol op reageren. Ik zou woedend zijn dat hij zo een belangrijke beslissing zonder mij zou hebben genomen en ik zou enorm gekwetst zijn over de respectloze manier waar hij mijn moeder mee zou behandelen. Dat zou echt voor hele serieuze problemen hier leiden. Ik vind het advies om dus zonder instemmming van de vader de oppassituatie helemaal te veranderen dan ook erg bedenkelijk. Ik denk niet dat je zulke beslissingen alleen moet nemen op het moment dat je getrouwd bent.

In Sinome's geval zou ik proberen om eerst samen met mijn man er uit te komen anders krijg je nog veel grotere problemen dan alleen een kind wat het niet leuk vindt om bij oma te zijn.

Daarna zou ik een open en vriendelijk gesprek met oma aan gaan over de situatie. Niet veroordelend inderdaad maar gewoon haar perspectief op de zaken horen. Het liefst samen met man erbij.

Wijsheid

In wat Anne zegt vind ik ook veel wijsheid zitten. Niet altijd is elke situatie optimaal. Weglopen uit de situatie is niet altijd nodig. Je kan ook leren met de situatie om te gaan. Je familie heb je niet zelf uitgezocht maar gekregen. Ze horen bij je met al hun moeilijkere kanten. Daar mee leren omgaan kan ook heel waardevol zijn.

Ashara

"In wat Anne zegt vind ik ook veel wijsheid zitten. Niet altijd is elke situatie optimaal. Weglopen uit de situatie is niet altijd nodig. Je kan ook leren met de situatie om te gaan. Je familie heb je niet zelf uitgezocht maar gekregen. Ze horen bij je met al hun moeilijkere kanten. Daar mee leren omgaan kan ook heel waardevol zijn."

Dat kan wel zijn, maar niet voor een kind van 5 en zeker niet iedere week. Ik vind het echt onmenselijk om een klein kind tegen zin dit soort dingen te laten ondergaan. Wat denk je dat dit doet met de eigenwaarde van Simones dochter.

En ik adviseer niet dat Simone haar man moet passeren. Ik wil zeggen dat ik dit een situatie vind waarin een moeder haar veto zou moeten kunnen uitspreken. Dus niet zonder te overleggen de opvangregeling veranderen, maar aangeven dat je dit niet meer wilt en dat je samen naar iets anders wilt uitkijken. En mijn man zou aan mij een hele slechte hebben als ie dat zou blokkeren. Of tie het nou begrijpt of niet.

Als mijn schoonmoeder zo tegen mijn kind zou doen, zou mijn kind daar niet meer alleen naar toe gaan. Dan gaat mijn kind er dus alleen nog maar naar toe als ik erbij ben.

In verhouding

Helaas kun je ook bij de opvang of op school in aanraking komen met leiding die niet reageert zoals je zelf wenselijk acht.
En natuurlijk probeer je zo goed mogelijk een oplossing te zoeken.
En sommige zaken gaan gewoon over je grenzen heen.
Maar het is toch de moeite waard om het eerst even uit te zoeken en een plek te geven. Stuk is stuk. En zeker met familie is dat een lastige. Ook voor de vader van het kind. Het is wel zijn moeder.

Met man gepraat

Na een paar pogingen is het gelukt om er een open gesprek over te voeren met man. Het komt er op neer dat man niet anders gewend is, en daardoor niet echt als probleem zag. Ook weet hij heel goed hoe zijn moeder reageert op de kleinste uiting van kritiek. Daarom wil hij geen gesprek met oma omdat dit zal leiden tot weer weken of maanden amper contact. Dit is ook niet in het belang van dochter, het is toch haar oma.
We gaan een 2e dag Bso aanvragen met als reden dat dochter dat zo leuk vindt. Ze kan dan af en toe nog naar oma zodat er genoeg contact blijft. Door te blijven praten met dochter kan ze misschien leren omgaan met de aanpak van oma. Dat is inderdaad heel belangrijk dus ik ben blij dat annej dit heeft aangekaart.
Verder wil ik proberen om tussen neus en lippen door toch wat meer aan oma te laten merken hoe ik denk over omgang met mijn dochter. Bijvoorbeeld zeggen dat ze het zo fijn vindt om op schoot te zitten of dat de juf zei dat ze zo rustig kan spelen en dat ze dat thuis ook doet. Dat is misschien nog minder dan het genoemde informele gesprek maar ik denk dat het al heel wat is als ik zoiets kan zeggen zonder boze oma te veroorzaken.
In elk geval heel veel dank voor alle adviezen, ik heb nu alle opties goed kunnen overwegen denk ik.