Oh oh.. teleurgesteld in moederdag
Ik schaam me bijna dood dat ik hiervoor een topic ga openen, maar ik wil dit niet delen met mensen met wie ik dat normaal zou doen. Ik wil niet kneuterig overkomen of mijn partner afvallen. Maar ik ben zo teleurgesteld in gisteren en ik vraag me af of ik nu overdrijf..
Feitjes:
- ik ben al 2 weken bezig met moederdag voorbereiden van moeder en schoonmoeder
- ik doe de meeste zorg van ons kind
Ik hoef dus geen cadeau maar wel respect en erkenning en ik vind het niet echt getuigen van respect als partner:
- wel iets koopt voor schoonzus maar dat als ik zeg "en ik dan?" Hij zegt dat ik zijn moeder niet ben en dus niks hoef te verwachten
- dat hij heus wel iets wilde bestellen maar te laat was ( ik ben al 2 weken bezig dus je wist het wel, waarom lieg je dan.. ik hoef geen cadeau)
- dat hij de hele tijd lompe grappen maakt over dat ie op moederdag niet zou koken voor mij en mij niet in de watten wil leggen omdat ik zijn moeder niet ben. En dus helemaal niet stil heeft gestaan bij mij als moeder van zijn kind.
- dat toen ik hoogzwanger was tijdens de eerste moederdag hij zei dat het niet telde want ik was nof geen moeder.
- dat hij dit soort grapjes maakt in bijzijn van familie en zijn neefje van 18 gaat zitten lachen. Wat leer je voor dingen aan zo iemand? Ik wil niet dat mijn kind zo wordt.
Ik vind het gewoon zo stom dat ik hierover verdrietig word, want normaliter is hij dus wel heel lief alleen gisteren totaal niet attent en dat deed pijn.
Je schrijft dat hij normaal altijd wel lief is. Kan het zijn dat hij een soort van allergisch reageert op het verplichte karakter van 'moederdag'? En dat hij juist (onbewust) reageert op de lading die die dag voor jou heeft? Zo te lezen is moederdag voor jou heel belangrijk en ook wel een 'ding'. Je lijkt het te koppelen aan bevestiging en acceptatie en gezien worden. Het kan zijn dat hij daardoor instinctief juist afstand neemt en daarom stomme horkerige grapjes maakt. Niet handig en al helemaal niet effectief. Maar zou dat kunnen?
Nou, ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent. Nee, je bent inderdaad zijn moeder niet, maar dan wel iets kopen voor een schoonzus is heel bijzonder.
Hij had best iets met de kleine kunnen maken. Een kind kan dan wel niet zo goed knutselen maar een foto in een lijstje of een voetje in de verf duwen en dan op papier zetten is toch ook weer niet zo ingewikkeld. Soit, heel creatief is het ook niet, maar het gaat toch vooral om het gebaar?
Klinkt als een geschenk uit de hemel inderdaad.
Monika_Geller schreef op 09-05-2022 om 16:24:
Nou, ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent. Nee, je bent inderdaad zijn moeder niet, maar dan wel iets kopen voor een schoonzus is heel bijzonder.
Hij had best iets met de kleine kunnen maken. Een kind kan dan wel niet zo goed knutselen maar een foto in een lijstje of een voetje in de verf duwen en dan op papier zetten is toch ook weer niet zo ingewikkeld. Soit, heel creatief is het ook niet, maar het gaat toch vooral om het gebaar?
Moet je wel moeite willen doen voor iemand.
Ter info: bij ons in de cultuur wordt de moeder eigenlijk als een vanzelfsprekend iets gezien dat altijd aan staat en altijd beschikbaar is. Ik vind het dus leuk om mijn moeder en schoonmoeder op die dag in het zonnetje te zetten met een kleinigheidje, een etentje of een echt dagje uit. Zijn moeder voelt ook als mijn moeder en daarom doe ik voor hen allebei elk jaar wel iets.
De vraag of er meer speelt zette me wel aan het denken; mijn man kan ontzettend attent zijn voor anderen. Dt vind ik een mooie eigenschap alleen vergeet hij daarin zijn eigen moeder en mij dus ook. Voor anderen verzet hij bergen maar voor ons lijkt hij een blinde vlek te hebben want wij zijn er toch altijd wel. En misschien doet hij het onbewust ook lomp op moederdag doordat ik het een leuke dag wil maken. Het gaat bij mij echt niet om een cadeautje hoor maar dat je echt stilstaat bij wat je moeder allemaal doet. Toen een vriendin moeder werd kreeg ze van m'n man een roosje toen ze zwanger was. Ik heb letterlijk gevraagd om een bedeltje voor mijn armbandje en wacht daar nof steeds op.. ik denk dat het cadeautje voor zijn schoonzus in combinatie met de (voor mij) stomme opmerkingen mij het gevoel gaven dat ik op dat moment helemaal niet belangrijk was. En dan ook nog iemand die keihard gaat zitten lachen maakte het voor mij helemaal niet leuk meer
Hoezo moet JIJ bezig zijn met de moederdag van ZIJN moeder?
Dat zou vanaf nu toch écht zijn probleem zijn.
Het is niet jouw moeder.
Als hij niets voor haar heeft mag schoonmoeder in een Spaanse furie schieten tegen hem.
En ik zou hem toch echt volgende keer ook vakkundig vergeten bij vaderdag.
Het zijn vooral je verwachtingen die niet uitgekomen zijn🥲☺️.? Ik zou idd wel je schoonzus als zijn moeder gaan noemen en Vaderdag overslaan
Maar je doet het meer omdat jij in hun zo teleur gesteld bent. Je kunt ook juist de hele dag over vader dag hebben en dan vooral wat gaat vaders koken vandaag? En welke vaas wil je van mij lenen als je bloemen krijgt van je moeder?
Monika_Geller schreef op 09-05-2022 om 16:24:
Nou, ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent. Nee, je bent inderdaad zijn moeder niet, maar dan wel iets kopen voor een schoonzus is heel bijzonder.
Hij had best iets met de kleine kunnen maken. Een kind kan dan wel niet zo goed knutselen maar een foto in een lijstje of een voetje in de verf duwen en dan op papier zetten is toch ook weer niet zo ingewikkeld. Soit, heel creatief is het ook niet, maar het gaat toch vooral om het gebaar?
Dat vind ik dus ook.. de tijd die je hebt besteed aan mij
Kerstin75 schreef op 09-05-2022 om 16:09:
[..]
Ik vind het niet kunnen dat je er achteraf zo'n gedoe over maakt maar niet vooraf iets over je verwachtingen verteld. Ook vind ik het bizar dat een vrouw zowel voor de moederdag van haar eigen moeder als van de schoonmoeder moet zorgen. Daar zou ik al passen.
Hmm, daarin ben ik het niet helemaal met je eens. To noemt dat ze niet per se een cadeau hoeft (en de keer dat ze wel om iets vroeg, kreeg ze het niet), maar dat ze vooral die dag erkenning wil. Moet ze het dan spellen? Iets als 'Moederdag wil ik graag horen/merken dat mijn kind blij is met mij en dat jij blij bent met mij als moeder van jouw kind?'
Wat een sneu berichtje... Een bosje bloemen kopen of een bedeltje voor je armband, het is allemaal zo geregeld. Ik stem voor "je man gedraagt zich als een lul".
Ga je hem ook vertellen hoe verdrietig dit je maakt?
Monika_Geller schreef op 09-05-2022 om 16:38:
[..]
Hmm, daarin ben ik het niet helemaal met je eens. To noemt dat ze niet per se een cadeau hoeft (en de keer dat ze wel om iets vroeg, kreeg ze het niet), maar dat ze vooral die dag erkenning wil. Moet ze het dan spellen? Iets als 'Moederdag wil ik graag horen/merken dat mijn kind blij is met mij en dat jij blij bent met mij als moeder van jouw kind?'
Ik vind het sowieso wel jammer dat er zo'n taboe lijkt te rusten op genieten van moederdag en verwachtingen daaromtrent. Het is voor iedereen toch belangrijk om gezien en gewaardeerd te worden en hoewel sommige mensen dat op andere manieren inkleden, zijn veel mensen ermee opgegroeid dat dit soort momenten geschikt zijn om daar uiting aan te geven.
Mannen die dan zo in de contramine gaan terwijl ze (kunnen) weten dat hun vrouw daar waarde aan hecht, vind ik onvriendelijk en kinderachtig. En voor iedereen die zich eenzaam voelt door hoe de dag is gelopen vind ik het rot. Niets aanstellerigs of raars aan.
Als je kind 2 jaar is vind ik het niet meer dan normaal dat je man iets voor je koopt namens je kind. Ik zou dus voor hem ook echt niks kopen voor vaderdag.
Ik stelde de vraag of er meer speelt
Je voelt je niet gezien . Niet gewaardeerd
Is hij soms verliefd op de schoonzus dat ie daar wel een kadootje voor koopt?
Mijn ex was ook zo, hij wist dat ik het fijn zou vinden als hij er wat aan zou doen maar dat was "tegen zijn principes".
Gelukkig maken mijn beide volwassen zoons het ruimschoots goed: de ene heeft gezellig gevideobeld en de ander kwam onverwacht langs met zijn vriendin en een lekker stuk gebak😊
