Nuttig geklets

Tekst

Hoe eerder en hoe meer ouders in volwaardige zinnen tegen hun kind praten, hoe beter het is voor de ontwikkeling van de hersenen. Dat wijst onderzoek van de Amerikaanse universiteit Stanford uit.

Uit het onderzoek blijkt dat kinderen al op een veel jongere leeftijd dan gedacht baat hebben bij volwassen taalgebruik. Hoe meer er tegen een baby gepraat wordt en vooral in lange zinnen, hoe beter de ontwikkeling.

Weg met het babygebrabbel en de korte zinnetjes, zo is de conclusie van het onderzoek. 'Je ontwikkelt intelligentie door middel van taal', zegt onderzoekster Anne Fernald, hoogleraar psychologie.

De verschillen per kind zijn immens, zo wees het onderzoek uit. Het ene kind kreeg wel 12.000 woorden per dag te horen, het andere slechts 670. Degenen waar het meest tegen gesproken werd, leerden de taal sneller en hadden een veel grotere woordenschat.

Reactie

Wat voor soort ouders gebruiken 12.000 woorden per dag? Zijn dat al niet de welbespraakte types? Types die ook welbespraakte kinderen kunnen verwachten?

Pfff 12.000 woorden per dag?

Ik heb een heel erg lieve zus die, als ze langs komt, begint te ratelen, tot ze weer weggaat.
Die redt die hoeveelheid wel per dag.
Maar wat is dat vermoeiend, en dat elke dag?
Ik weet dat praten tegen je kind in volwaardige zinnen effect opleverd, en dat het verbeteren van kindertaal ook erg goed is.
zoals, ik liepte of wij hebben gekoopt.
Maar 12.000 woorden per dag? Je zou je kinderen horendol maken!

Goeie vraag

Maar dat staat dus never-nooit-niet in dit soort pop-sci artikeltjes. Normaal gesproken corrigeer je voor opleiding, IQ, SES (socioeconomische status) e.d.

Maar de journalisten vinden dat echt teveel gedoe.

dat andere kind

Je moet niet vallen over die 12.000. Het gaat vooral om dat andere kind dat maar 670 woorden te horen krijgt. Dat praten met baby's tot nuttig geklets hoort, is maar reletief kort bekend. Tot ver in de jaren 50 was het gemeengoed om te denken dat baby's daar niets aan zouden hebben. Dat het ze maar zou verstoren in de groei zelfs.
Je zult de ouders de kost moeten geven die dat soort (traditionele) gedachten nog steeds hebben. Die houden hun mond tegen baby. Hooguit 670 woorden terwijl het al een wereld van verschil zou maken als ze daar 6700 van zouden maken. Het hoeven er geen 12.000 te zijn om 'meer' te betekenen dan 670. 1000 maakt al uit. Nee, vooral het besef dat dat geklets nuttig is en dat dan ook doen, dát maakt uit.
Vooral niet sereen stilzwijgend tussen de wasmiddelen glijden.

Overigens moet ik toegeven dat ik op dezelfde manier tegen mijn hond en zelfs tegen de stofzuiger klets (kom op joh, de trap op. Hoekje hier, hoekje daar...).
Zou er een verband zijn tussen vroege veelkletsers en late (dementerende?) alleenkletsers?

Kindafhankelijk

Ik was ook een supermarktkletser en heb mijn kinderen al vanaf dag 1 voorgelezen. Toen mijn oudste voor haar 2e verjaardag al in volzinnen met ingewikkelde woorden sprak was ik er ook van overtuigd dat dat door de talige omgeving kwam Met jongste kwam ik bij een logopediste omdat ze met 23 maanden nog helemaal niets zei, en kreeg toen het advies om in eenvoudige zinnen tegen haar te spreken. Het is uiteindelijk helemaal goed gekomen, gelukkig.

stofzuiger

Haha, dat doe ik ook ja. Ik praat tegen alles: de stofzuiger, de planten, het bleke zonnetje, een hoeslaken dat niet wil wat ik wil, de kat van de buren, en vooral de computer. Veelprater. Niet alleen met mijn mond IRL maar ook met mijn vingers: ik typ heel snel en liefst veel, heb ook hier op het forum in een paar minuten allerlei te lange reacties volgetijpt. Zakelijke emails laat ik vaak even een uurtje liggen en delete bij nalezen de helft er weer uit voor ik ze stuur. Want veel te lang en uitgebreid.
Kweetniet of mijn zoon er baat bij gehad heeft, net als zijn vader is hij eerder een "man van weinig woorden". Ze worden af en toe doodmoe van mij, dat merk ik na een tijdje omdat ze "afsluiten" (geen antwoord geven en niet meer luisteren).

Het verbaast me op zich niet

Ook hier spreekt een supermarktkletser (nog altijd, met alle kinders inmiddels in de dubbele cijfers). Mijn ene kind was een late prater, andere een vroege en ook een tamelijk gemiddelde prater, maar alle drie met een grote woordenschat. Praten in Teletubiees of "onvervalst Moederees" (aldus Midas Dekkers) heb ik niet gedaan toen ze klein waren. Ik zag het nut er niet van en het voelde onnatuurlijk. In de grote cijfers klinkt het voor mij wel logisch dat kinderen een betere kans op een grotere taalontwikkeling hebben als ze veel meer woorden horen per dag. Mijzelf kennende kunnen dat best eens meer dan 11000 geweest zijn

En Hombre, schadelijk zal het vast niet geweest zijn, al dat gepraat van ons en onze eloquente mede-ouders.

Ik ben een prater

en heb ook zo snel mogelijk plaatjes gekeken en voorgelezen met mijn kinderen. Niet eens vanuit pedagogisch oogpunt, maar omdat het leuk is. Zeker bij mijn oudste dochter kan ik zeggen dat ze al vroeg tot een begrijpelijk gesprek in staat was. Zo rond haar eerste verjaardag konden we via taal al eenvoudig maar begrijpelijk met elkaar communiceren. De jongste dochter kwam later op gang met goed ontwikkeld praten, ondanks dezelfde basis, maar dat bleek te komen doordat ze het niet goed kon horen. Ze heeft op 2 1/2 jarige leeftijd oorbuisjes gekregen en het was verrassend hoe snel ze de achterstand inliep.

Ik weet wel dat in bepaalde culturen anders over praten met hele jonge kinderen gedacht wordt. Waarom zou je met een peuter een gesprekje beginnen?