Nieuw samengesteld gezin + begrafenis ex-schoonvader van nieuwe partner
Hoi, ik heb al 2jaar en een maand ongeveer een relatie met een nieuwe partner, een vrouw. We wonen ongeveer een dik jaar samen, samen met de kinderen. Zij heeft 2 zonen van haar ex-man. Hij is al een aantal jaren gelukkig hertrouwd met een andere vrouw. Zijn vader (grootvader van mijn vriendin haar 2 zoons)komt binnen een paar maand waarschijnlijk te overlijden. Mijn vriendin zou naar de begrafenis gaan wat ik maar meer dan normaal vind. Het is belangrijk zij er is voor haar zonen om hen te steunen bij het overlijden van hun grootvader en tenslotte heeft ze een verleden met haar ex-man. Momenteel heeft ze er geen vriendschappelijke relatie mee maar ook geen vijandelijke. Gewoon goed wat betreft de regelingen. Mij leek het ook logisch dat ik als plusmama ook mee zou gaan om de kinderen te steunen en omdat ik, mijn vriendin en de kinderen nu ook een gezin vormen, net als haar ex, zijn vrouw en haar kinderen en de gemeenschappelijke kinderen ook een gezin vormen. Ik vind het ook erg voor hem en bekijk hem helemaal niet als vijand. Ik bezie het gewoon vreedzaam, allen samen voor de steun. Mijn vriendin wil er mij echter niet bij, vermits ik die grootvader niet ken en de kinderen ook zo wel weten dat ik hen zou steunen. Dit voelt voor mij nogmaals alsof ik een buitenstaander ben, niet behoor tot het gezin. Het doet me pijn. Ik heb haar dat laatste niet gezegd, maar vroeg haar ontevreden of dit was omdat ik misschien een vrouw was. Zij beweerde van niet. Ze had gewoon liever van niet omdat ze het maar raar zou vinden dat ik als nieuwe partner mee zou gaan naar die begrafenis. Ze maakte haar ook de bedenking dat zij daar normaalgezien met haar ex-gezeten zou hebben.... Dat kwetste mij nog meer. Heb dus het gevoel het altijd hun gezin zou blijven en ik als plusmama niet meetel. Ik denk niet dat dit gevoelig zou liggen bij haar ex moest ik meegaan omdat hij zelf al lang met zijn leven is verdergegaan en dit dan toch ook niet van zijn ex zou verwachten..... Is dit zo onbegrijpelijk dat ik mij zo voel? Als een buitenstaander? Bedankt.
Eh, ja, dat is raar
Jij hebt niks met die man, met die familie. Jij zou op de begrafenis/crematie dus als een indringer gezien (kunnen) worden door de familie van de overledene. Of het kan gezien worden alsof jij en je partner een statement willen maken. De kinderen en je partner steunen kun je prima in jullie eigen huis doen.
Bovendien, in Coronatijd is een begrafenis of crematie al helemaal iets waar niet snel mensen die niet tot de inner circle horen voor uitgenodigd worden of bij horen te zijn. Ook daarom zou ik terughoudend zijn, ongeacht de stand van zaken op dat moment wat betreft de maatregelen.
Je vriendin.
Is zij wel uitgenodigd of hoort ze nog gewoon bij haar ex-schoonfamilie, er is altijd contact gebleven na de scheiding met haar ex- schoonouders? Dit vraag ik omdat er ook geen vriendschap is tussen jouw partner en haar ex.
Ik denk dat ik de zoons met hun vader zou laten gaan. Dus jullie allebei niet naar het afscheid.
Hoeft niet raar te zijn.
Ik ben ook wel op begrafenissen geweest van mensen die ik niet of nauwelijks kende, om er te zijn als steun voor een nabestaande. Bijvoorbeeld bij de begrafenis van ouders van vrienden. Dus ik snap dat je er bij wilt zijn als steun voor je vriendin en haar kinderen. Maar als zij dat niet wil dan zou ik niet gaan. Maar ik zou wel willen weten waarom niet. Ik kan me voorstellen dat jullie relatie misschien gevoelig ligt binnen de familie van haar ex. Dus tijd voor een goed gesprek met haar.
geen statement
Je blijft altijd een buitenstaander op dat deel van hun leven. Net zoals zij dat zijn op het grootste gedeelte van jouw eigen leven.
Je kende de a.s. overledene niet, noch die familie en bent nog maar 2 jaar in het leven van de kinderen. Je hoeft geen statement af te leggen dat jullie bij elkaar horen bij een begrafenis. Dat is iets intiems. Je bent er voor ze als ze weer thuis komen.
Ik zou het wel normaal vinden als je vriendin ging, als zij wordt uitgenodigd. Zij heeft de man gekend immers, als opa van haar kinderen.
Maar voel je nu niet minder belangrijk opeens.
Eervol
Maar het gaat er niet om of to wel of niet belangrijk is. T gaat erom dat de man in kwestie een eervolle uitvaart krijgt met mensen die hij er graag bij wil. En dat zijn nabestaanden het een eervolle uitvaart vonden.
Niet doen
'Mij leek het ook logisch dat ik als plusmama ook mee zou gaan om de kinderen te steunen en omdat ik, mijn vriendin en de kinderen nu ook een gezin vormen, net als haar ex, zijn vrouw en haar kinderen en de gemeenschappelijke kinderen ook een gezin vormen. '
Mij niet. Jij hebt daar niets te zoeken,
Steun
Om het even oneerbiedig te zeggen, het is niet aan jou om te bepalen wie er behoefte heeft aan jouw steun. Als je er alleen wilt zijn voor de steun, kan het dus maar zo gebeuren dat dat niet nodig gevonden wordt. Dat zou je dan ook niet erg vinden. Maar je vindt het wel erg. Ik snap het wel hoor, ineens zo'n duidelijke confrontatie met dat andere deel van haar leven waarin jij niets te zoeken hebt. Maar zo is het wel. Je hebt er niet echt iets te zoeken.
Jouw pijn is ook begrijpelijk, maar wel iets heel anders. Probeer die twee zaken los van elkaar te zien. Je voelt je buitengesloten. Terecht of onterecht, maar het is natuurlijk wel een rotgevoel en daar mag je vriendin ook best even aandacht voor hebben.
Dubbel
Deze discussie is twee maal geplaatst. Deze wordt gesloten. Die in de rubriek Echtscheiding blijft open.
