Negatieve vader?

Leer je vriend

Dat hij gewoon geen oordeel hoeft uit te spreken. Dus “oh, je hebt daar een zon getekend met een blauwe boom zie ik, oh en kijk, is dat een roze eekhoorn? Wat is die nou aan het doen?”
Niet “oh wat prachtig” en zeker niet “je hebt net zo’n slecht handschrift als je vader”.
WTF.

Geen oordeel

Maar Clau geeft toch ook een oordeel? Of mogen alleen oordelen waarmee je een kind de hemel in prijst? Ik denk dat het goed is dat het kind een vader en een moeder heeft.

Tsjor

Dus

Clau moet dan ook stil zijn. Nee, dat lijkt me wel een erg vreemde sfeer opleveren.

Tsjor

hoeft niet

Clau hoeft natuurlijk niet stil te zijn, als ze graag prachtig zegt, dan is dat prima, maar ik denk dat het inderdaad helemaal niet erg is, als dat een keer niet gezegd wordt. Maar een kind presteert iets wat moet passen bij zijn/haar leeftijd, het zou ook een beetje gek zijn als je weet dat je kind echt al poppetjes kan tekenen en dan ineens met een bekrast vel aan komt dat je dan nog met prachtig aankomt. Niet dat ik over kritisch was op mijn kind hoor, maar altijd maar 'prachtig' roepen verliest dan ook zijn waarde. En los daarvan, je kunt altijd iets positiefs verzinnen in de trant van, wat heb je een mooie kleuren uitgezocht bijvoorbeeld. Of inderdaad gewoon een vraag stellen over het gemaakte werkje. En soms moet een kritiekpuntje ook kunnen, dat komen ze toch ook wel eens tegen in hun leven, het zou handig zijn als ze daar een beetje tegen kunnen.

Huh

Nou ja Tsjor, ik zeg juist helemaal niet dat ze allebei stil moeten zijn. Maar je kunt toch wel over een tekening praten zonder daar jouw mening aan op te hangen? Zoals ik schreef: praat over de tekening! Kijk er naar, samen met je kind. Kijk echt! Wat valt je op, wat snap je niet helemaal?
Dat is voor een kind veel belangrijker dan “oh wat mooi”. En wat leert een kind van “ je hebt net zo’n slecht handschrift als je vader” ? Das toch een compleet zinloze opmerking?

Maar dan nog

Mag je als ouder alleen maar zinvolle opmerkingen maken? Dan ben ik gezakt.
Het hangt van de toon af, maar ik krijg de indruk dat vader het een heel sruk luchtiger bedoeld - en waarschijnlijk ook gebracht- heeft dan moeder het heeft opgevat

Ik vind opmerkingen over het handschrift van een kind in groep 3 wat voorbarig, maar mijn hart zou daar nou niet direct van breken. Zeker niet omdat vader kennelijk ook positieve opmerkingen maakte.

Het kind zelf vatte het kennelijk ook niet zwaar op, dus vader en dochter lijken redelijk op dezelfde golflengte te zitten

Groeten,

Temet

Mwah

Al te negatief is natuurlijk niet leuk, maar als je bijvoorbeeld echt ziet dat kind er met de pet naar gooit, hoef je niet te zeggen dat ze een mooie tekening heeft gemaakt. Maar in groep 3 is dat misschien een beetje vroeg.

Geen relatiecrisis

Dat kan, maar ik zou er geen relatiecrisis voor over hebben. Zeker niet als het kind er geen probleem van maakt.

Tsjor

Vraag

"Zojuist kwam mijn dochter die net in groep 3 zit net een weekje thuis."

Woont ze niet bij jullie dan? Doet vader dit vaker? Uit je verhaal maak ik op dat deze opmerking van hem uit de lucht komt vallen voor je dochter en in ieder geval voor jou. Klopt dat? Maw: is het nu voor het eerst dat dit jou opvalt? Ik zou het ook anders hebben aangepakt dan jij beschrijft, daar niet van hoor.

Emma

Ik denk dat ze net een weekje in groep 3 zit

Zonnehoed

Zou het?

Ik vraag me hoe dan ook af of het een gewoonte is van vader om zo te reageren op wat zij maakt. Ze zit al in groep 3! Ze zal toch vaker trots zijn thuisgekomen met iets?

Met een werkje?

Misschien komt ze niet net een weekje thuis maar met een werkje.

Eerlijk gezegd zou mijn hart ook breken als mijn man als eerste opmerking bij een tekening van zijn dochter zou zeggen dat ze een lelijk handschrift heeft. Hij kan best wat meer op zijn woorden letten. Het kind zit net in groep 3 en laat een schoolwerkje zien. Daar zeg je dan toch gewoon iets aardigs over?

(Je gaat natuurlijk niet elke dag juichen over elke gestrikte veter. Dat is het andere uiterste.)

humor

De opmerking over het slechte handschrift van haar vader zie ik als humor, niet als afkraken. Alleen denk ik dat een zesjarige dit nog niet snapt, vandaar dat het haar niet boeit.
Ik denk dat je iets te overgevoelig op je man reageert eerlijk gezegd. Doe jij het op jouw manier. Hij op de zijne. Inderdaad: gelukkig heeft ze twee ouders. Alleen de hemel inprijzen, daar wordt je ook raar van (narcistisch). Ze zal nog wel veel meer weerwoord krijgen in haar leven, bij haar vader kan ze dat weer oefenen.

Humor idd

en ergens ook lief, verbindend: net zo'n lelijk handschrift als ik.
Het hangt af van (oa) kind in hoeverre dit binnenkomt. Blijft de negatieve boodschap hangen, is het een (begin van) heerlijke relativering, blijk van belangstelling van vader.

Humor? Ik denk het niet

Uiteraard kun je dit soort dingen ook humorvol zeggen maar daar lijkt hier geen sprake van. Of Clau kent haar partner wel heel slecht. En dan legt hij het ook nog verkeerd uit, want hij zegt ter verdediging dat kritiek juist wel goed is voor een kind.

Nee, ik denk dat als het humor was geweest, Clau niet met het gevoel was blijven zitten dat haar hart brak.

aangeboren handschrift?

Die opmerking over dat krassen, dat vind ik best kunnen. Mits de persoon die die opmerking maakt een beetje kan inschatten wat het niveau van het kind is, en dus kan inschatten wat de inspanning is geweest.

Maar "je hebt een slecht handschrift net als je vader"??? En dan achteraf zeggen dat het kind daar iets van kan leren? Het enige wat een kind van die opmerking leert, is dat een slecht handschrift een aangeboren eigenschap is waar je niets aan kunt doen.

Zal ik je eens een voorbeeld geven van hoe je positieve en negatieve feedback op handschrift kunt geven? Bijvoorbeeld zo:

Oh, wat goed dat de lus van de 'j' onder de grondlijn hangt. Maar let op dat de bovenkant van de 'e' tegen de romplijn aan moet. Als je er te ver doorheen gaat, dan lijkt 'ie op een 'l'. Kijk, ik doe ze even allebei voor, dan zie je het verschil. [Overigens, dat voorbeeld is voor eind groep 3. Begin groep 3 zijn ze nog aan het leren waar ze moeten beginnen en waar ze moeten omdraaien en dat ze de pen niet moeten optillen midden in een letter. Feedback op lijngebruik is dan nog niet op z'n plaats.]

nee

het ligt er heel erg aan hoe je iets zegt, of het 'humor' is of gemeen. Het blijkt ook wel wat TS ook schrijft over de aardige dingen die vader zegt en hoe het meisje reageert. Ze trekt 1 ding eruit en m.i. is dit wat uit het verband gerukt.

ik vind

uitspraken als "mijn hart breekt.." over een opmerking raar. Als ik iets hoor van partner wat mij niet zint praat ik erover inplaats van meningen te peilen, waarbij iemand die er niet bij was, nooit de nuance kan zien. Maarja, dan kunnen we dit forum wel opdoeken

Mijntje

Je kan de uitdrukking 'mijn hart breekt' overdreven vinden. Ik ken het gevoel wel, dat je helemaal blij en trots bent met je kleine grote meid en je verwacht een compliment of iets anders vriendelijks en dan zegt iemand ineens iets onaardigs. Of in elk geval komt het onaardig over. Kan hard aankomen.

Maar inderdaad, het kan alsnog dat de opmerking humoristisch bedoeld was.

Clau, wat denk jij?

Dit artikel

Geeft m.i. duidelijk aan wat het effect is van complimenten en hoe je het complimenteren het beste kunt aanpakken.. wel lang en in het Engels.

https://www.parentingforbrain.com/words-of-encouragement-for-kids/

Lou

'Ik ken het gevoel wel, dat je helemaal blij en trots bent met je kleine grote meid en je verwacht een compliment of iets anders vriendelijks en dan zegt iemand ineens iets onaardigs.'
Die 'je', dat ben jij dan, de moeder. Wellicht is dat ook de kern van het verhaal: het kind en vader boeit het allemaal niet zo. Moeder vertaalt haar ongemak naar mogelijk lijden van het kind en dan wordt het een drama, kindermishandeling, reden om de relatie te beëindigen.
Je kunt ook een stapje terug doen: als ouder kun jij er niet tegen als iemand niet net zo enthousiast is over de prestaties van je kind als jij dat bent. Daar kun je aan werken. Je kind zal opgroeien in een wereld, waarin niet alleen maar lof gezongen wordt. Je kind kan er blijkbaar mee omgaan. Nu jij nog.

Tsjor

Syboor

Ik geloof niet dat ouders met hun kinderen moeten gaan praten over 'de romplijn'. Tsjor

Kritiek

'Alleen de hemel inprijzen, daar wordt je ook raar van (narcistisch).'
Mijn pleegdochter is/was Creoolse. In haar omgeving (school met name) was grote verlegenheid om iets kritisch te denken of te zeggen over haar. Bij mijn witte kinderen bespeurde ik die verlegenheid niet zo (zoon is wel erg zelfstandig, als negatieve opmerking bedoeld). Mijn pleegdochter werd de hemel in geprezen, mogelijke kritische punten werden (op zeer amateuristische wijze) door leerkrachten allemaal verklaard en in haar voordeel uitgelegd. Het gevolg was dat zij na een paar jaar geen enkel reëel inzicht had in haar capaciteiten en toekomstperspectief. Dat werd mede gevoed door de rapporten die allemaal mooie cijfers lieten zien, waarbij je de verklaring van het niveau ergens achterin tussen de kleine lettertjes moest zoeken. Ik heb het met lede ogen zien gebeuren en een dramatische misvorming gevonden. Ze had eenvoudigweg geen realistisch beeld van haar toekomst kunnen opbouwen.
Een tweede 'misvorming' kom ik nu meer tegen, jonge mensen, jongvolwassenen, die kritiek steeds weer pareren met een andere interpretatie ervan, zonder dat ze de kern tot zich nemen. Tot ze voor een fait a compli worden gesteld: je aanstelling wordt niet verlengd, je stage wordt niet goedgekeurd. Dan begrijpen ze er helemaal niets van.
Kritiek en daarmee leren omgaan (geldt ook voor moeders) is niet uitsluitend negatief.

Tsjor

Tsjor

"Je kunt ook een stapje terug doen: als ouder kun jij er niet tegen als iemand niet net zo enthousiast is over de prestaties van je kind als jij dat bent. Daar kun je aan werken. Je kind zal opgroeien in een wereld, waarin niet alleen maar lof gezongen wordt. Je kind kan er blijkbaar mee omgaan. Nu jij nog."

Nou, het ging er niet bepaald om dat iemand niet "net zo enthousiast is" of dat de moeder niet kan omgaan met een "wereld waarin niet alleen maar lof gezongen word". Er is nogal een verschil tussen "niet net zo enthousiast" en iets zeggen wat voelt als een rotopmerking. Zelf zing ik ook niet bepaald alleen maar lof en TS vast ook niet.

Misschien bedoel je deze tekst als advies voor moeders in het algemeen? Ik denk eigenlijk dat iedereen wel weet dat een kind louter de hemel in prijzen niet aan te bevelen is. En dat een kind in groep 3 "kritiek geven" op haar handschrift ook niet echt een geweldige tip is. Daar zit gelukkig veel tussenin.