Ncrv dokument nu op ned 2
Kinderbescherming in een skandinavisch land. Ouders met een valse beschuldiging.
Wethouder
Dit is waarschijnlijk Denemarken en de wethouder is verantwoordelijk voor het besluit tot uithuisplaatsing. Er wordt door de documentairemakers gevraagd waarom de wethouder niet om feiten en waarheid had gevraagd. Maar de wethouder verwijst naar de onderzoekers van de kinderbescherming. Geen waarheidsvinding toch je kinderen kwijt. De details van de beschuldiging worden voorgelegd aan de wethouder die de beslissing moet nemen.
Ondanks vrijspraak bij de kantonrechter zet de kinderbescherming door met beschuldigingen zonder onderbouwing, kinderen komen niet thuis en ze gaan naar de bestuursrechter. Het lijkt Nederland wel!
Annej
Het was Zweden, niet Denemarken. Qua recht maakt het nogal uit, de kinderbescherming in Zweden is ontzetten machtig. Overigens zijn in deze zaak de kinderen weer thuis (na 67 dagen uit huis geplaatst te zijn geweest) en de ouders zijn op alle feiten vrijgesproken.
Neemt uiteraard niet weg dat het een afschuwelijke zaak is waar veel mensen hun werk op een abominabele manier gedaan hebben en de ontbrekende bewijs of beschikbare verhalen gemanipuleerd hebben.
Ik vond dat de ouders hun verhaal deden met een rust een een waardigheid die moeilijk te evenaren is. Een aanrader.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Oke
Dankje Sini. Ik vroeg me inderdaad af welk land het zou zijn. Het heeft een jaar geduurd voor ze vrijgesproken waren uiteindelijk.
Ik zal niet ingaan op de details maar voor mij was het ook zeer herkenbaar hoe je je dan voelt. Ze konden dat goed uitleggen.
Benieuwd
Ik was ook benieuwd hoe de relatie nu is met haar zussen die haar aangegeven hebben in hun onnozelheid. De zussen zullen niet verwacht hebben dat er zo'n traumatische situatie zou ontstaan. Desalniettemin zou ik het heel moeilijk vinden om ze te vergeven.
Direct nadat de ze opgebeld werden door de kinderbescherming hebben de ouders 'iedereen' uitgenodigd. Ik denk alleen niet deze zussen, daar hoor je ook verder niets van terug dan via de verslagen en de gedocumenteerde gesprekken.
Je bent er niet met je kinderen 2 maanden kwijt. De relaties met je omgeving zijn voorgoed veranderd. Maar ook de argeloosheid binnen je gezin is voorgoed weg.
Getekend voor het leven
Een jeugdzorgervaring kan mensen voor het leven lang tekenen. Het is tramatisch, alles kapot makend. Mensen laten je vallen als je erin zit, de een omdat hij ook kinderen heeft en geen risico wil lopen, de ander omdat hij gelooft dat je slecht bent. Want alleen slechte mensen krijgen met jeugdzorg te maken, toch? Persoonlijk heb ik ook meegemaakt dat mensen mij gingen chanteren 'de jeugdzorg te bellen' als ik niet dit of dat.....Heel raar is dat, dat mensen het feit dat je met jz te maken hebt blijkbaar (durven) aangrijpen om jou te laten doen wat zij willen. En dan hebben we het nog niet over wat de tijd van angst definitief met je gezin doet. Je blijft voor altijd bang dat ze terug komen. Ik denk persoonlijk dat de traumatisering die een jeugdzorgtraject zoals wij dat hadden (op basis van valse beschuldiging en de constante dreiging de kinderen weg te halen)vergelijkbaar is met een oorlog meemaken. Zelfs de slogan klopt: Hoe haal je een kind/gezin uit de jeugdzorg, maar hoe haal je de jeugdzorg uit een kind/gezin. Alleen is hiervoor helaas geen stichting, er is niet eens erkenning voor het leed.
Daar moet echt iets voor komen emine
Ik denk dat dit later, net zoals nu is gebeurd met misbruiksituaties in de kerk, of de mishandelingen in het Ierse systeem van opvang door de kerk van zwangere jonge meisjes, zal gaan gebeuren.
Ooit zal ook in officiële kringen steeds duidelijker worden dat er in groten getale gruwelijke dingen hebben plaatsgevonden die achteraf met geen enkele mogelijkheid gerechtvaardigd konden worden.
Ik ben zelf nu in contact met een meisje, net achttien, die zo boos en beschadigd is door wat haar en haar moeder is overkomen, dat ze nu via een advocaat haar recht wil halen...
mirjam
In de documentaire
Vond ik de rechter (vrouwelijk) die het vakantiefilmpje van de meiden als kinderporno had bestempeld echt een eng mens.... Brrrr
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Sini
dat was niet de rechter maar de officier van Justitie en het hoofd jeugdzorg.
Ze kon ook gewoon niet meer terug natuurlijk, het toegeven van fouten is zo vreselijk moeilijk.
Document
Erg heftig verhaal en wat een vreselijke fouten zijn hier gemaakt!
De vieze man
http://www.youtube.com/watch?v=l9BQDDIyb-o
Ik heb de kinderrechter bericht dat het gedrag van de zorgmelders en de kinderbescherming mij van Kooten en de Bie deed invallen: de vieze man. Zelf een dirty mind en dan de keurige wandelaar met het hondje van gore dingen betichten: viespeuk! viespeuk!
Emine
Houd dat vast. Normale menselijke misdragingen als chanteren, roddelen en pesten blijken mensen inderdaad ineens zich te permitteren tegenover jou. Gewoon omdat het kan, je bent weerloos. Onfatsoenlijk gewoon. Ik hoor het wel vaker en dat voegt toe aan het gevoel van rechteloosheid en kwetsbaarheid.
emine, herkenbaar
Ik heb ook te maken gehad met onzorgvuldigheden van Jeugdzorg en de volkomen onterechte dreigingen. Gelukkig liep het goed af, maar het is inmiddels alweer een aantal jaren later en ik loop nu bij een therapeut met de diagnose PTSS. Ik ben helemaal vastgelopen in mijn hoofd en dit is niet de enige, maar wel een zeer belangrijke aanleiding.
We gingen er heen voor de indicatie van een PGB en opeens waren we foute ouders! Er werden aannames gedaan die echt volkomen nergens op gebaseerd waren en we stonden met onze rug tegen de muur! Gelukkig is het bij ons wél goed gekomen en recht gezet, maar dat is voor velen niet zo makkelijk.
Ook ik werd later gechanteerd door een zorgbureau die mijn kind begeleidde vanuit het PGB maar waar ik ontevreden over was. Als ik met hen stopte zouden ze BJZ gaan waarschuwen. Door een grote fout van hen kwam ik alsnog van ze af, maar ik weet dat ze het met meer ouders deden.
Pas nu mijn kinderen bijna volwassen zijn komt er meer rust in mijn leven: nu kunnen ze ons niet meer bedreigen! Maar nu komt ook de angst er uit van de bedreiging van Jeugdzorg. Dat je zomaar je kind kan verliezen.
"Waar rook is, is vuur," zei ik vroeger. Nu weet ik beter. En de schade die het bij mij heeft aangericht, de enorme angsten die ik heb voor instellingen en mensen die je kunnen maken en breken, is heel groot, ook na al die jaren nog. Zo groot, dat ik uiteindelijk niet meer normaal kon functioneren in het leven.
Want ik heb geleerd: je moet altijd op je hoede zijn, op je woorden letten, wees voorzichtig en leer ook je kinderen dat ze zwijgen op school en clubs, want voor je het weet gaat een onhandige opmerking een eigen leven leiden of word je afgerekend omdat je op een dag niet je meest representatieve hebt aangetrokken, of je kind zijn brood heeft vergeten op school ("zie je wel, dat kind krijg geen eten mee").
