Musicaliteit
Onze zoon speelt sinds een paar maanden viool. Dat gaat op zich heel goed (volgens juf heeft hij wel talent) alleen merken we steeds meer dat hij moeite heeft met maat houden (erg duidelijk bij meespelen met cd) en met horen of een toon zuiver of vals is (lastig, bij viool!). Hij kan heel goed van blad spelen en hij kan goed imiteren, dwz dat als zijn juf iets voordoet qua houding of hoe je strijkt ofzo, dan kan hij het goed nadoen, zo leert hij het dus, maar of hij echt musicaal betwijfel ik eigenlijk. Vandaar dat ik mij afvraag: Kun je "musicaliteit" aanleren, of is dat iets wat wel of niet in je zit? En als het wel te leren valt, hoe pak je dat dan aan?
Muzikaal
Mijn dochter heeft ook viool gespeelt. Dat klinkt nog heel lang vals, muzikaal of niet, dat is gewoon moeilijk. Heb je zelf soms een abosuluut gehoor?
Zelf heb ik veel muziek gemaakt in mijn leven. Maar ik weet helemaal niet of ik wel zo muzikaal ben. Ik heb het gewoon altijd gedaan en geleerd en uitgevoerd en plezier van gehad, met vrienden of zelfs betaald. Nooit topniveau geworden maar wel altijd handig en leuk.
Kortom, ik geloof niet zo dat het zo zwart wit is, je hebt talent of niet. En wat dan? Stoppen of doorgaan?
Zelf heb ik vooral wat gehad aan mijn moeder, die zelf graag muziek had geleerd. Ze zorgde er altijd voor dat de muziek belangrijk was, ruimte kreeg, aangemoedigd werd, leuk bleef en bij ons paste. Ze bewerkte de leerkrachten: leuk dat die meisjes zo mooi spelen maar de kunst is het om de jongens te motiveren! Dat soort.
Op dit moment is vooral voor je zoon van belang dat hij het leuk gaat vinden en er wat succes mee gaat krijgen bij zijn ouders en op de muziekschool. Aanmoediging.
En dan zal het van hem zelf afhangen.
Mijn dochter is zeer muzikaal, speelde al snel heel behoorlijk viool met behendige handjes. Maar is wel afgehaakt. Perfectionistisch? Het geeft haar gewoon niet voldoende plezier. En we hebben ook andere instrumenten geprobeerd. Zingen wil ze ook niet.
Zoon is stug doorgegaan en heeft het inmiddels veel meer geintegreerd in zijn leven. Niet zo'n hoogvlieger, ik moet nog steeds zijn snaren stemmen, maar ik zien hem veel verder komen en met meer plezier muziek maken.
Oh oeps
Zie nu pas wat ik heb geschreven. Ik bedoel natuurlijk: muzikaliteit. Had net ervoor een mailtje in t engels geschreven, is dat smoes genoeg?
Overigens Anne: dat t vals klinkt in het begin bij viool, dat lijkt me inderdaad heel normaal, maar punt is meer dat zoon zegt het verschil niet te horen.
Gehoor testen
Je zou nog eens zijn gehoor kunnen laten testen bij de huisarts. Het gehoor van kinderen, en met name jongens, laat soms een tijdje wat te wensen over vanwege de groei. En muziek moet je de tijd geven.
Als blijkt dat het echt niet om aan te horen blijft kun je er altijd nog mee ophouden. Maar dan heeft hij wel van alles geleerd. Instructies opvolgen, luisteren naar muziek, meedoen, noten lezen, goed voor de ontwikkeling van de hersenen. Niet te snel opgeven denk ik dan. Maar ja, ik vind het heel fijn als mijn kinderen iets met muziek hebben. En soms moet het kwartje gewoon een keer vallen. Pas als je zoon het echt niet meer leuk vindt en hij steekt er niets van op zou ik stoppen.
Stel dat...
Waarom moeten kinderen overal ´goed´ in worden? Wat maakt het nu uit of je kind wel of geen maat kan houden?
Hier verwacht ik geen enkele muzikaliteit (het zit niet in de genen) en oudste zoon is ook nog eens zo dyslectisch als een deur. Toch is hij gewoon op drumles gegaa. Zolang hij het leuk vindt en oefent vind ik het prima. Als hij er muzikaal niet iets van opsteekt dan leert hij ongetwijfeld iets over discipline, doorzetten, etc. Hij beleeft er veel lol aan, het is een boost voor zijn zelfvertrouwen en de leraar (leuke jonge, hippe vent) is zijn held.
Maar ik heb misschien ook wel makkelijk praten. Ik vind zijn gedrum super klinken maar misschien is het niet om aan te horen (zelf mis ik elk muzikaal gen)
Ik hoor het ook niet en kan ook geen maat houden. Iets zingen en tegelijkertijd meeklappen lukt helemaal niet. (een tegelijkertijd lijkt nergens op, maar samen is helemaal een ramp)
Ik ga er maar vanuit dat er niets aan te doen is, ik heb gelukkig andere kwaliteiten.
Zucht
Ik geloof dat mijn punt weer eens volledig gemist wordt. Ik vraag mij gewoon af: muzikaliteit, is dat aangeboren of kun je dat leren? En dit naar aanleiding van mijn zoon waarbij ik bepaalde dingen zie. Nee het maakt mij geen bal uit of hij vals speelt of niet, of hij er goed in is of niet. Ik hoop dat hij er plezier aan beleefd en dat hij er eventueel nog iets nuttigs van leert. Ik ben gewoon benieuwd naar dit fenomeen. Dat is alles.
Aangeboren
Om je aanvankelijke vraag te beantwoorden, ik denk dat muzikaliteit, net als alle andere talenten, is aangeboren. Maar het is geen kwestie van zwart-wit. Het is niet: je hebt het, of je hebt het niet. De meeste mensen hebben het een beetje. En dan kun je met oefenen en luisteren wel degelijk het talent verder ontwikkelen.
Irene
Het antwoord is 50-50.
Nature en nurture.
Je hebt bepaalde periodes in je leven dat je erg gevoelig bent voor muziek (dreumespeuter) en als je dan niet gestimuleerd wordt kan je het kwijt raken. Het is een plastische vaardigheid.
Overigens snap ik de reacties van anderen wel want viool is echt een heel moeilijk instrument. En horen of iets zuiver is is dus ook een plastisch iets, daar kan je door oefening beter in worden. Je moest eens weten hoeveel leerlingen bij de cello-leraar van mijn zoon nog worden geholpen met stemmen! En dat zijn dan pubers. Die echt een aardig nootje kunnen spelen, ook behoorlijk zuiver.
Wat heel typerend is voor strijkinstrumenten, en dan met name de viool, is dat je zoveel tegelijk moet kunnen dat je niet alles tegelijk kunt leren. Ze moeten aan 4 dingen tegelijk denken, maar die kunnen ze niet alle 4 tegelijk oefenen. De celloleraar van mijn zoon slaat ook niet altijd acht op intonatie.
Je stelt dus een zwart/wit vraag - en het antwoord is niet zwart, niet wit, maar grijs!
Irene
Ik heb het nooit geleerd, maar heb er ook niet heel veel moeite voor gedaan. Ik denk dat het wel beter kan worden met veel oefenen, maar ik denk niet dat het goed wordt en ik heb ook geen aangeboren talent.
En sorry hoor, dat m'n antwoord niet goed genoeg was...
Aangeboren
Volgens mij is het aangeboren en dan nog een combi van aangeboren eigenschappen. Ritmegevoel, toongevoeligheid en nog wat.
Ik vind helemaal niet dat kinderen overal goed in moeten zijn, maar als je niet muzikaal bent, zou ik een kind niet op muziekles doen. Mijn oudste zoon is niet muzikaal, zingt vals en hoort dat niet, ritmegevoel is redelijk. Die gaat dus niet op muziekles.
Liora
Volgens de wetenschap
hebben zelfs de meeste piepjonge baby's gevoel voor ritme en tonaliteit. Aangeboren dus. Om een goede muzikant te worden, moet je ook een goede motoriek hebben. En veel oefenen.
Liora, een goede zangleraar (m/v) kan ook valszingers zuiver laten zingen .
Interesse
Ik zou verwachten dat een kind dat helemaal niet muzikaal is zelf niet graag een instrument zou willen leren spelen. Maar zoon wilde juist heel graag vioolles. En hij pikt het ook wel goed op. Zijn juf is heel enthousiast enzo, maar ik twijfel dus of hij uberhaupt wel muzikaal is. Niet dat het mij verder uitmaakt (ik zeg het nog maar eens, ik heb zomaar het gevoel dat ik steeds verkeerd begrepen word), maar ik ben dan dus benieuwd in hoeverre zoiets dan valt aan te leren.
Ik heb zelf als kind jarenlang gitaar gespeelt. Maar of ik nou al muzikaal was of dat ik het geworden ben door al die jaren les dat weet ik niet, moeilijk te zeggen.
Precies irene
Je geeft het antwoord zelf al Of je nou muzikaal wás of dat je het geworden bent......dat is moeilijk te zeggen. Bij je zoon ook, vrees ik.
Tirza
Volgens mij
Volgens mij heeft iedereen een zekere mate van musicaliteit. Maar groot word je alleen door te oefenen. En er zijn ook onderzoeken die daar op wijzen. Mozart was nooit zo groot geworden, als hij niet van jongs af aan was gedrild.
En juist een kind dat niet erg muzikaal is heeft baat bij muzieklessen. Ongelooflijk wat muziek(les) doet voor je hersenontwikkeling. Noten leren lezen, van het blad lezen en vertalen in geluid, leren luisteren, leren samenspelen, instrumentbeheersing....
het geeft een uitlaatklep, kan je doen analyseren wat uit een muziekstuk spreekt en hoe je dat over kan brengen. Daarbij zorgt het voor een grote samenwerking tussen de hersenhelften.
Oefenen, oefenen en oefenen, plus wat aanleg
Alle grote muzikale sterren hebben vooral heel veel uren in hun muziek gestoken. Heel veel oefenen lijkt daarna op talent. Ik denk wel dat als je een beetje aanleg hebt, je het leuk blijft vinden in die eerste moeilijke jaren wanneer je je instrument nog niet beheerst. De omgeving die de hobby stimuleert kan dan alle verschil maken of je ver komt of niet.
Ik geloof dus in een beetje aanleg in de genen. Maar ook doorzettingsvermogen en voldoende motoriek, misschien ook een goed gehoor, alles helpt mee. In die zin 'zit het in de genen'.
Ik speel cello op voldoende niveau om leuk mee te doen in orkesten. Ik hoor heel goed het verschil tussen zuiver en vals. Ik heb jaren les gehad, veel geoefend, maar het heeft niet mijn eerste belangstelling. Dus kom ik niet verder, ondanks de aanleg.
Mijn dochter heeft mooie lange vingers en ze is dol op muziek. Ze is een doorzetter en wij willen haar stimuleren in muziek. Alleen is ze zowat toondoof ( zit in de genen van mijn man) dus het komt neer op haar doorzettingsvermogen.
Groet, Mamvantwee
