Mirjam lavell? verwijsindex

Klachtenregeling

Je kunt niet voorkomen of terugdraaien dat de school je aanmeldt. Je kunt er mogelijk wel proberen nuchter op te reageren. Zij hebben uit onbegrip een melding gedaan en dat hoort niet.
Vraag bij de school de klachtenregeling op en dien direct een klacht in en als die niet snel opgepakt wordt ga je naar het bestuur.
Hopelijk lukt het je om je kinderen op een andere school te krijgen, doe dit in alle rust voor zover dat mogelijk is. Laat je niet opjagen.
Vraag als je kunt hulp aan je familie om met je mee te gaan. Voer geen enkel gesprek meer alleen en neem vooral een man mee, bij voorkeur iemand die zelf niet kletst maar zaken geduldig kan kalmeren en jou kan kalmeren.
Ga naar je huisarts, neem iemand mee, en bespreek dit met hem of haar. Leg uit dat school je voor de voeten loopt met een melding. Jij zorgt dat het goed gaat met de kinderen en daar heb je geen inmenging bij nodig. Als het nodig is vraag je zelf om hulp.
Zorg dat je eigen zaken thuis op orde zijn en vraag daar zonodig hulp bij van familie en vrienden.

Artikel 2j wet op de jeugdzorg

Melden zonder jullie toestemming mag, mits er sprak is van 1 van de gevallen zoals beschreven in onderstaand artikel:

Artikel 2j

Een meldingsbevoegde kan zonder toestemming van de jeugdige of zijn wettelijk vertegenwoordiger en zo nodig met doorbreking van de op grond van zijn ambt of beroep geldende plicht tot geheimhouding, een jeugdige melden aan de verwijsindex indien hij een redelijk vermoeden heeft dat de jeugdige door een of meer van de hierna genoemde risico’s in de noodzakelijke condities voor een gezonde en veilige ontwikkeling naar volwassenheid daadwerkelijk wordt bedreigd:

a. de jeugdige staat bloot aan geestelijk, lichamelijk of seksueel geweld, enige andere vernederende behandeling, of verwaarlozing;
b. de jeugdige heeft meer of andere dan bij zijn leeftijd normaliter voorkomende psychische problemen, waaronder verslaving aan alcohol, drugs of kansspelen;
c. de jeugdige heeft meer dan bij zijn leeftijd normaliter voorkomende ernstige opgroei- of opvoedingsproblemen;
d. de jeugdige is minderjarig en moeder of zwanger;
e. de jeugdige verzuimt veelvuldig van school of andere onderwijsinstelling, dan wel verlaat die voortijdig of dreigt die voortijdig te verlaten;
f. de jeugdige is niet gemotiveerd om door legale arbeid in zijn levensonderhoud te voorzien;
g. de jeugdige heeft meer of andere dan bij zijn leeftijd normaliter voorkomende financiële problemen;
h. de jeugdige heeft geen vaste woon- of verblijfplaats;
i. de jeugdige is een gevaar voor anderen door lichamelijk of geestelijk geweld of ander intimiderend gedrag;
j. de jeugdige laat zich in met activiteiten die strafbaar zijn gesteld;
k. de ouders of andere verzorgers van de jeugdige schieten ernstig tekort in de verzorging of opvoeding van de jeugdige;
l. de jeugdige staat bloot aan risico’s die in bepaalde etnische groepen onevenredig vaak voorkomen.

Website verwijsindex

Welke rechten heeft de jeugdige?
De jeugdige en zijn of haar ouders worden geïnformeerd over meldingen in de verwijsindex. Als de ouders of jeugdige dat willen, mogen zij de geregistreerde gegevens inzien. Zij kunnen bezwaar aantekenen tegen opname in de verwijsindex. Hiervoor dienen ouders of jeugdige een schriftelijk bezwaar in te dienen bij het college van burgemeester en wethouders in de gemeente waarin zij wonen.

Gesprek

Bedankt mensen,

Morgen heb ik een gesprek op school, ik ben zenuwachtig maar weet wat ik wil zeggen. Ik ben de afgelopen dagen nogal emotioneel geweest, dan weer erg verdrietig dan weer boos en ik ben ook super verontwaardigd. Waar is de tijd gebleven dat school gewoon een gesprekje met je aanknoopt om hun al dan niet terechte zorgen te bespreken?

Dan nog een vraag, is het verstandig te tekenen zodat informatie kan worden ingewonnen bij derden?

Neem iemand mee

Neem vooral een vertrouwd iemand mee die zonodig het woord voor je kan doen, bij voorkeur een man, dat maakt meer indruk, emotionele moeders hebben een imagoprobleem.
Als je instemt met het inwinnen van informatie moet je wel voorbereid zijn op de kletsverhalen die iedereen gaat houden. De zaken die mensen meestal voor zich houden krijg je nu allemaal te weten vooral als er ook suggestieve vragen gesteld worden.
Er komt een hoop ruis uit dat allemaal aangegrepen kan worden om jou verdacht te maken. Helaas werkt het zo.
Het is niet bedoeld om zaken te verhelpen maar om aan te tonen dat er iets fout zit bij jou thuis.
Ik zou mijn poot stijf houden en er niet in mee gaan. Ben je al bij de huisarts geweest? Als je die mee hebt is al veel gewonnen.
Toestaan dat dit proces zich uitbreidt jaagt de zaak alleen maar aan.

Klein houden

Je geeft aan dat je geen toestemming geeft want je zorgt gewoon goed voor je gezin en als je daar hulp bij nodig hebt dan regel je dat zelf wel, daar ga jij over, met de huisarts.
De melding naar de verwijsindex is een foute poging je ouderschap te ondermijnen. Jij gaat over je gezin en niet de school.

Gevolgen rondvragen

Ik zie dat je het gesprek vandaag hebt.
Hopelijk gaat het wel.
Nog een reden om geen toestemming te geven is dat het nu net weer loopt met de omgangsregeling en je wilt niet dat derden daar de relatie gaan compliceren met vragen aan vader die vervolgens geeft niet wat kan zeggen.
Bovendien woon je daar net en kennen mensen je niet goed, dat heeft helemaal geen zin. Dan reageren mensen vanuit een eerste indruk gecombineerd met een zorgelijke zaak zet dat mensen aan tot ondoordachte fantasien. Weinig mensen zeggen gewoon: ik weet het niet. Iedereen vindt het fijn dat ze in een positie zijn dat het belangrijk is dat ze wat zeggen en die kans laten veel mensen zich niet ontzeggen, tenzij het een professional is die geleerd heeft om met privacy om te gaan en die gebonden is aan een beroepscode daarin.
School realiseert zich helemaal niet wat ze teweeg brengt met een zorgmelding. Ze komen er met jou blijkbaar niet uit en dan hanteren ze dit machtsmiddel.
De kunst is je kalmte te bewaren maar eigenlijk wordt ik er ook weer plaatsvervangend boos over dat we hier met zijn allen zo'n rottig systeem aan het optuigen zijn.
Eigenlijk zou je dr maar eens hard om moet lachen wat een contraproductieve toestand dit is, als het niet zo treurig was. Iemand maakt zich zorgen, maar in plaats van te helpen worden de ouder en het kind opgezadelt met een emotionele stofwolk die meer kwaad dan goed doet.

Een melding is geen match

Bij 1 melding gebeurd er niets. Er worden ook alleen "zorgen" gemeld zonder 1 van de 8 redenen. Pas bij een tweede melding over hetzelfde kind een zogenaamde "match" geeft de melder een van de 8 redenen tot zorg aan. De regeling is bedacht om calamiteiten als bij Savanah te voorkomen en toch de privacy regels en medisch beroepsgeheim te handhaven. Het is een nieuwe regeling en mensen moeten er nog aan wennen en het leren gebruiken.
Misschien is de handigste strategie wel om school aan te spreken waarom zij verwijzen en melden in plaats van een gesprek met jou aan te gaan en verder de onervarenheid met de nieuwe regeling als wapen te gebruiken; school snapt het gewoon nog niet helemaal en is zeer voortvarend aan het melden gegaan. Hoe beter jij het hoofd koel weet te houden, hoe sterker je staat. Als het nodig is zoek daar dan hulp bij (familie, vrienden of een professional)
en houd goed in gedachten; zolang er geen tweede melding over jou kinderen komt gebeurd er helemaal niets.

Gesprek gehad

Anne en Josephine, ik ben blij met jullie meedenken, ik heb er zeker wat aan.

Er is vandaag het een en ander besproken, eerst het gesprek dat ik had met school. Ik had iemand meegenomen die mij op een rustige manier kon steunen en bijvallen. Het was een goed en positief gesprek, school moet idd nog wennen aan het systeem en vinden nu ook dat ze niet hadden moeten melden. Ze zien absoluut geen reden voor een onderzoek en vinden dat ik het opvoeden goed doe. Ze erkennen dat het ook in de communicatie niet goed verlopen is. Grote opluchting dus en de kinderen kunnen gewoon op school blijven.

Ik wil niet teveel in detail treden maar ik heb nog een paar telefoongesprekken gevoerd met betrokken instanties. Een hulpverlener denkt blijkbaar dus toch zoiets van waar rook is is vuur want diegene bleef stug verdedigen dat een onderzoek te verantwoorden is, puur omdat er zorgen zijn geuit. Ook na 1 melding dus, zonder match. Maar sprak zichzelf ook weer tegen even later, dus komt erg onbetrouwbaar over.

School heeft mij beloofd de melding te laten verwijderen maar dat gaat dus nog niet zo makkelijk. Ondanks het verzoek van school werd ik gebeld door het meldpunt en bleef ze maar volhouden hoe belangrijk het is te melden en dat ik me echt geen zorgen hoef te maken. Ze willen alleen maar helpen. Ik moest werkelijk praten als brugman dat ik hun hulp echt niet nodig heb en zelf wel aan de bel trek als dat nodig is. En dat ik niet wil dat mijn kinderen onterecht geregistreerd staan. Als het goed is wordt de melding nu wel verwijderd. Mocht dat toch niet gebeuren ga ik er verder werk van maken.

Wat ik ook erg vervelend vond, tijdens mijn gesprekken met de betrokken instanties (dus niet school) proberen ze er toch een soort verhoor van te maken. Al vragende probeerden ze mij heel subtiel allerlei persoonlijke informatie te ontfutselen, bv over de scheiding en de thuissituatie. Je moet voor je gevoel ontzettend op je hoede zijn en je woorden goed afwegen. Het voelt alsof je in een verdachtenbankje zit.

Ik hoop dat de kwestie nu klaar is.

Wat ik nogal schokkend vond was de ontdekking dat school contact heeft met de huisarts over leerlingen, niet gehinderd door het beroepsgeheim.

Gaat de goede kant op

Dit klinkt alweer een stuk rustiger.
Overigens heeft de school bij mijn weten geen beroepsgeheim, maar alleen de huisarts. Als de huisarts vertrouwelijke informatie aan school heeft doorgegeven zou je een klacht kunnen indienen.
Ik zou van school alleen nog een brief vragen, waarin zij zwart op wit stellen dat ze uit onervarenheid te snel gemeld hebben en dit geprobeerd hebben terug te draaien. De melding moet dus gezien worden als nooit gebeurd. Mocht je op een dag toch nog eens hiermee geconfronteerd worden dan kun je zwart op wit laten zien dat de melding verwijderd had moeten worden.
Misschien dat je dan zelf ook de zaak achter je kan laten en de overijverige hulpverlener kan negeren.
Sterkte
J.

Gesprek

Wat goed dat de school de melding wil terugtrekken en erkend dat er communicatiezaken aan de orde zijn. Pluspunt voor de school. En fijn dat het je gelukt is met adekwate hulp het gesprek met school aan te gaan.
Hopelijk lukt het je om de melding eruit te krijgen. Goed dat je zelf de touwtjes in handen houdt.

Melding, onderzoek

Zoals AnneJ al aangeeft is een melding in de verwijsindex op zich niets: het is in feite alleen maar zo dat de hulpverlener/school zich bekend maakt als iemand die betrokken is bij een kind waar 'zorg' voor nodig is.

Dat is wat het op papier zou moeten zijn.

De praktijk (en die was te verwachten) is dat mensen het ervaren als een melding van slecht ouderschap, alsof je meldt aan het AMK of aan de raad. In de voorafgaande discussies is honderdduizend keer bezworen dat het zo niet zou zijn en dat dat niet de bedoeling was, maar het werkt in jouw situatie precies zoals vooraf gevreesd werd door de critici: ouders ervaren het als een motie van wantrouwen, ouders raken in paniek (je wilde zelfs je kind van school halen), 'instanties' denken dat ze met de melding een 'daad' gesteld hebben, terwijl het resultaat bij uitblijven van een tweede melding helemaal niets is. Bovendien: als er wel een tweede melding is wil dat eigenlijk zeggen dat die twee met elkaar in overleg moeten gaan en daarvan is dan de vraag of jij als ouder zicht hebt op wat er gebeurt, wie met wie belt, wat daar besproken wordt etc. Met name dit aspect (bij twee meldingen wordt er gekletst en je weet als ouder niet tussen wie en wat en waarover, nog afgezien van wat er echt op papier komt en wanneer jij dat leest) is het bedreigende: je hebt er namelijk geen zicht op.

Ik schrok even hiervan: 'Een hulpverlener denkt blijkbaar dus toch zoiets van waar rook is is vuur want diegene bleef stug verdedigen dat een onderzoek te verantwoorden is, puur omdat er zorgen zijn geuit.' Ik ben benieuwd of dat een hulpverlener is van de GGZ, jeugdzorg, huisarts of school. Want deze 'vertaling' van een melding is dus precies zoals het neit zou moeten. Er hoort géén onderzoek ingesteld te worden, onderzoek is iets wat de raad voor kinderbescherming doet als er een aanleiding voor is; of het AMK als er een melding van vermoeden van kindermishandeling is. De verwijsindex is niet de raad en ook niet het AMK. Het is alleen een poging om hulpverleners niet naast elkaar te laten werken. Het onderzoek zou zich dus moeten richten op de hulpverleners: doen die wel wat ze moeten doen, oftewel: hoe komt het dat jij als hulpverlener bij dit gezien betrokken bent, terwijl ik als andere hulpverlener zie dat er toch nog dingen fout gaan; doe jij je werk wel goed of kun je het beter? Dat zou eigenlijk in de oorspronkelijke bedoeling de aard en het karakter van een melding in de verwijsindex moeten zijn.

Ik ben dus benieuwd in welke omgeving de hulpverlener zich bevindt die zegt dat een melding een onderzoek (naar jou, neem ik aan) verantwoordt.

Tsjor