"Mijn kinderen" Pleegzorg
Wat vinden jullie hiervan? In het kort; mijn zoon van 23 heeft toen hij 1 jaar was 6 maanden in een pleeggezin gezeten. Al die jaren heb ik hem gestimuleerd om contact te houden. In de puberteit wilde hij dit niet meer maar na telkens gesprekken heeft hij toch contact gehouden. Ik heb de pleegouders altijd een gedeelde eerste plaats gegeven in zijn leven (diploma's, kleinkind etc) omdat hij naast mij geen volwassenen had waar hij op terug kon vallen. Na heel veel gedoe is de band tussen zoon en pleegouders voorgoed verbroken. Ik kan en wil hem niet meer op andere gedachten brengen, ze hebben zijn vertrouwen ernstig beschadigd.
Nu zag ik per toeval de site van pleegmoeder (semi kunstenaar) met oa schilder en borduurwerken van "mijn kinderen". Naast de 2 werken van haar eigen 2 kinderen had ze ook 2 werken van haar 2 pleegkinderen onder de naam mijn kinderen. Ik vind dit echt niet kunnen, het doet me pijn en vind het onterecht. Wat vinden jullie?
zelf voor gezorgd
Jij hebt zijn leven lang gepusht dat je zoon contact hield met mensen die hem waarschijnlijk niet veel zeiden. Hij was er kort en te jong om er herinnering aan te hebben.
Die pleegmoeder heeft heel kort voor hem gezorgd, jij wil twintig jaar later nog steeds dat ze contact hebben. Jij hebt er dus zelf voor gezorgd dat jouw zoon belangrijk is voor haar. Zo belangrijk dat zij twee schilderijen heeft gemaakt. En nu vind jij dat dan weer niet kunnen? Ik vind dus eigenlijk dat jij er niets van kunt zeggen.
Drie kanten aan de zaak
Ik begrijp dat jij erg dankbaar was voor hun opvang en inbreng toentertijd, dat blijkt uit het aanhoudende contact
Waar denk je dat je zoon, die daar een half jaartje is geweest toen hij 1 jaar was, daar dezelfde gevoelens en waardering voor heeft?
Wat wil de pleegouder met deze tentoonstelling uiten?
iselo en jasam.
Iselo, je slaat de plank heel erg mis. Dit gaat over jaren van contact wat ik heb gestimuleerd in het belang van mijn zoon. Jasam, jij slaat de spijker op zijn kop.....de vraag blijft; pleegmoeder presenteert hem als zoon op haar site en profileert hem ( en een andere pleegzoon met biologische ouders) in haar werken en tekst als haar kind(eren). Ik vind dat echt niet kunnen, zeker niet na alles wat zich de laatste jaren heeft afgespeeld.
HAAR kinderen?
Dat had ik even mis gelezen en niet uit je bovenstaande stukje begrepen.
Vraag of ze het wil veranderen in HAAR schatje, of HAAR oogappeltje, of zoiets.
Ik snap dat je het erg vindt dat ze JOUW zoon betittelt als HAAR kind, ook al zou ze nog zoveel van hem houden (maar ik bespeur niet eens een band tussen je zoon en haar.)
OT:
Ik heb hier een aantal kinderen in de opvang en ze zeggen allemaal voor het gemak "oma" tegen mij, maar zal ze nooit "MIJN kleinkinderen" noemen, want dat zijn ze niet, en dat kan ook niet.
rusten
De band is al verbroken. Ik zou het laten rusten. Als hij wil dat ze zijn afbeelding van de site haalt is dat aan hem. Je zoon is volwassen.
Voor die pleegmoeder is eea misschien erg pijnlijk en is het haar manier om te laten zien dat ze nog om je zoon geeft. Het heeft niks met jou te maken.
Nee, kan niet
Nee, kan niet. Een pleegouder dient zich altijd te realiseren dat het pleegkind een kind van een ander is.
Toch zou ik in jouw geval proberen het verleden het verleden te laten en erom lachen. Laat r lekker met r schilderijen bezig. Geen aandacht aan geven.
23 jaar
Je kunt die mensen niet veranderen en ik zou stoppen met aandacht eraan te schenken. Wat niet weet, wat niet deert.
Beslissing bij je zoon
Op het oog is het een onschuldig iets: je presenteert schilderijen van je 'kinderen' en neemt daarin ook je pleegkinderen op. Dat kan heel mooi zijn, maar uit je verhaal begrijp ik dat het een andere lading heeft. Jij hebt het contact niet voor niets verbroken.
Ik begrijp dat het pijn doet, maar nu je zoon volwassen is zou ik denk ik de beslissing om iets te ondernemen of niet bij hem leggen. Voelt hij zich 'kind' van deze moeder? Zo niet, vindt hij het erg om zo door haar bestempeld te worden of maakt het hem niet uit?
Ik zou zijn gevoelens dus voorop stellen en me daarnaar schikken. Heeft hij er geen moeite mee, dan zou ik er verder niets mee doen. Althans niet naar haar toe. Want ik begrijp je boosheid heel goed hoor!
vragen
Je geeft nu een invulling aan iets wat ze misschien helemaal niet bewust zo bedoelt.De enige manier om te weten hoe ze dit bedoelt is het haar te vragen, maar dat wil je niet want er is geen contact meer. Dat je zoon voor haar ook belangrijk is geweest daar heb je zelf ook tijden in gestuurd en dat is alleen maar mooi te noemen omdat je het belangrijk vond dat hij meer mensen om zich heen had. Je hebt deze periode nu afgesloten. Je zoon is volwassenen en hij heeft hier zelf ook iets in te vinden. Ik ben het eens met Nanny om zijn gevoelens voorop te stellen. Als hij er geen moeite mee heeft dan zou ik het laten rusten. Hij zou zelf ook kunnen aangeven dat hij het niet prettig vindt.
