Mijn dochter gaat het huis uit...
Iets van 13 jaar geleden begon ik te posten op Ouders Online, onze dochter was toen 7 jaar oud. Ze heeft vanmiddag, samene met haar vriend, haar eerste huurcontract getekend en gaat vanaf oktober samenwonen met hem, in Amersfoort. En aan de ene kant ben ik blij omdat het tijd werd, ze heeft eindexamen gedaan in juni 2010, studeert in Utrecht, zit goed op de rails, heeft al bijna 2 jaar een relatie met haar vriend, een super jongen die ook in Utrecht studeert.
En aan de andere kant heb ik een enorme brok in mijn keel: mijn baby gaat weg. Wat ga ik haar missen. Brrrr....
Sini
Sterkte ermee.
Eigenlijk meer een thema voor jongvolwassenen maar veel forummers komen daar nog niet, de mijne is pas 8. Het is de zoveelste mijlpaal en er komen nog méér: eerste serieuze baan, zwangerschap, trouwen, noem maar op.
De tijd
Gaat allemaal onwezenlijk snel lijkt het. Van een meisje van 7 naar een zelfstandige jonge vrouw met alles op de rails, dat is wel mooi. Maar het lijkt me inderdaad nogal dubbel.
Soms hoor ik van ouders dat ze er dan ook wel aan toe zijn maar het lijkt me toch een legige ervaring. Met hopelijk mooie herinneringen.
Sinilind
Mijn enig kind is 12 en ik krijg ook een brok in m`n keel door je posting. Kan het me zò goed voorstellen. Het huis uit...dat is een enorme stap in het loslaten.
Je groeit er naar toe, zeggen ze. Dat blijkt ook uit je verhaal. Maar als je terugkijkt is het waarschijnlijk erg hard gegaan.
Tjonge
Wat gaat het hard (ja, cliché). Sterkte, ik moet er nog even niet aan denken.
wat is dat snel gegaan! Normaal zou ik in zo'n geval iemand even over de rug wrijven bij wijze van troost, jij moet het met mijn woorden doen
Spannend voor je dochter hoor. Amersfoort is een leuke stad en best nog dichtbij. Hoe vind haar broer deze veranderingen?
Jeetje
wat vliegt de tijd. fijn natuurlijk dat het zo goed gaat met je dochter, heerlijk hoor. Maar zal best even slikken zijn.
Wat leuk
dat die 2 het zo fijn hebben samen en ook wat moeilijk dat het dan nu zover is en het huis uit gaat.
Tjee
Dat is heel dubbel zeg... Tuurlijk ben je trots maar tis toch ook wel raar.
Woont ze strakjes nog wel in de buurt? Kan je gemakkelijk even een kopje koffie doen.. Ook een leuke nieuwe fase voor jullie!!
O joh
Dat is wel een héle grote stap! Onze dochter zit op kamers en dat is al een heel gemis, alhoewel het ook wel lekker rustig is bij tijd en wijle
Pfffffffff. De volgende fase joh.
Tirza
Wow
Dat is inderdaad een enorme verandering. Op kamers wonen vind ik niet echt uit huis gaan. Tenslotte komen ze dan meestal 's weekends nog thuis, ze wonen daar wel maar komen ook zo weer terug voor een paar maanden of langer als dat zo uitkomt. Echter samenwonen en een huurcontract tekenen is al weer een heel stap verder... Dat is best even slikken.
Mijn oudste dochter is al 4 jaar het huis uit. Ik vond dat nooit zo erg, ook al woont ze ver weg maar ik had nooit het gevoel dat ze permanent weg was. Toen ze deze zomer echter ging trouwen had ik het daar wel even moeilijk mee. Het voelt alsof ze nu echt op zichzelf is. Ik vond het veel moeilijker dan ik van te voren had gedacht...
Gelukkig went alles en voor je het weet is de situatie weer helemaal normaal. Net als jij heb ik het geluk ook nog kinderen thuis te hebben dus voorlopig kan ik nog wel even door (en als het aan de familie van mijn man ligt eindeloos want die schijnen elk leeg bed hier aan te grijpen om neefjes en nichtjes hierheen te sturen)
Amersfoort is wel een hele leuke stad trouwens. Lekker centraal gelegen, vlakbij Utrecht dus heel ideaal.
Zo snel!
Tjonge, wat een stap zeg! Heb de laatste jaren zoveel van jullie lief en leed gelezen. Wat spannend! Mooi! Moeilijk! Succes!
Alle goeds!
Veel succes met alle veranderingen! Dat wordt voor allemaal een ander leven. Best een beetje weemoedig, er is een boek uit 
Hier hetzelfde
Mijn dochter is 1 juli dit jaar samen gaan wonen met vriend op 1 uur rijden van hier (ik heb geen rijbewijs, dat is heel jammer)
Ze werkt nog wel hier en sport hier, dus ik zie haar elke week, als ze na het sporten hier blijft slapen.
In tegenstelling tot jou, is haar kamer weg en heeft haar zus elke week een "mattie". Ik dacht dat ik er meer moeite mee zou hebben, ze is per slot van rekening de eerste die het nest verlaat, maar tot nu toe valt het me mee. We mailen en sms' en wel elke dag. (Ik ben geen beltype)
Het huis uit
Hoi Sinilind, ik begrijp je helemaal, er is weer een fase afgesloten in het leven van je kind en jou. De mijne is 14 maar ik moet er nog niet aan denken dat hij het huis uit zou gaan! Ik heb er maar één dus dan is het ook meteen leeg hier! Lijkt me bar ongezellig en stil. Maar wat fijn dat je dochter het goed doet met studie en een leuke vriend heeft, daar mag je ook van genieten en trots op zijn! Ik wens je sterkte en succes!
Ik zal me meteen nog even voorstellen want ik ben nieuw hier (al lees ik al wel een tijdje mee). Ben 48, getrouwd, zoon 14, werkzaam in de zorg en woonachtig in het westen des lands!
Dank je
Dank je Sinilind!
Achgossie sini...
Mijn oudste zus haar dochter is ook net op kamers gegaan, haar zoon al een paar jaar geleden, ik heb wel meegeleefd. Ik kan er nu al tegen op zien dat ook onze dochter eens het huis uit gaat (en als ze een beetje op mij lijkt gaat dat over een jaartje of 12, 13 al gebeuren! 
Volgens mijn zus groei je er ook naartoe.
Sterkte met het lege nestje, gelukkig ben je zelf een bezige bij, komt vast goed.
Vonda
