Man wil geen tweede kindje meer.
Lieve ouders,
Ik kan niet anders dan het van mij afschrijven.
Inmiddels wordt onze kleine meid over 2 maanden twee jaar. Ik heb altijd de wens voor twee kindjes gehad, mocht het ons natuurlijk gegund zijn. Het begin van de zwangerschap van onze dochter verliep niet helemaal vlekkeloos maar alles bleek gelukkig helemaal goed te zitten.
We genieten enorm en het is een heerlijk, sociaal dametje. Inmiddels hebben we het huis klaar voor een tweede maar nu zegt mijn man ineens dat hij van gedachten veranderd is.
Hij geeft aan dat hij het toch best druk vindt en dat zijn voorkeur uit gaat naar een kindje. Ook omdat we erg van reizen en vrijheid houden denkt hij dat dit met een kindje gemakkelijker te behappen is.
Omdat ik van mening ben dat je samen voor een tweede kindje moet willen gaan hebben we besloten het maar eventjes te laten rusten. Maar ondertussen heb ik er heel erg veel verdriet van en vraag ik mijzelf echt af hoe ik dit (mocht mijn man echt geen tweede willen) hoe ik dit een plaatsje moet geven. Ik heb altijd zo ontzettend graag een broertje of zusje voor onze dochter gewild.
Zijn er anderen met tips en of ervaringen. Ik ken mijn man en ik weet echt bijna zeker dat hij niet van gedachten gaat veranderen. Zoals hij zelf aangeeft is hij tot een ander inzicht gekomen.
Wat ook wel meespeelt is mijn leeftijd, ik word volgende week 35. Die jaren uitstellen is ook geen optie meer.
Bedankt alvast!
Romyvans86 schreef op 20-12-2021 om 08:25:
MamaE, zoals ik al reeds eerder benoemde is reizen niet het enige argument. Bovendien zoek ik ook geen manieren om zijn argumenten onderuit te halen. Als hij het zo voelt dan mag dat. Als hij er om wat voor reden dan ook niet achter staat dan moeten we daar samen uit zien te komen, links- of rechtsom. En het klopt dat ik mijn toekomstbeeld zie veranderen, anders wordt dan de toekomst die ik in gedachten had. Maar dat geldt voor hem ook als ik mijn zin doordram en wat doe ik dan mijn gezin aan…
En mbt een pleegkindje, dat speelt bij ons al heel lang. Voordat we onze dochter kregen hebben we informatieavonden bezocht en zijn we in gesprek gegaan met pleegouders. En dat zou dan weekendopvang betreffen.
Op de vraag of ik het gesprek aan kan gaan met vriendinnen, dat kan zeker hoor alleen zijn zij allemaal van het type, je hebt gelukkig een kindje.
Ah oké, dat is al heel anders inderdaad. Evengoed niet vrijblijvend, maar kost wel veel minder tijd dan fulltime zorg voor je eigen kind. Mooi dat jullie dit overwegen.
Ik vind die tip van een jaar bedenktijd voor beiden wel een goede trouwens.
Dag Romy,
Hoe gaat het nu met je? Ik snap precies
wat je bedoelt want wij zitten hier in hetzelfde schuitje.
Man wil absoluut geen tweede meer. Ook ik weet me geen raad meer met mijn gevoelens en voel me zo schuldig naar mijn zoontje omdat hij enig kind zal blijven.
Deze schuldgevoelens domineren met momenten echt wel mijn leven.
Ook het rouwen voor een tweede kind die er nooit zal komen... moeilijk!
