Mama doet het wel..... En papa dan?

Kwaal van meer moeders

Ik vrees dat meer moeders/vrouwen de neiging hebben om vader meer een bijrol te geven dan een net zo grote rol als zij zelf. Zo is een paar uur zonder haar thuis zijn met de kinderen niet een paar uur thuis zijn met de kinderen, maar "X past op de kinderen".

Misschien moet je haar vaker voor zijn. Je zou de kinderen af en toe mee naar buiten kunnen nemen zodat je vrouw bijvoorbeeld even wat langer kan slapen. Zij rust, jij een moment met de kinderen. Kijk waar jij net iets meer kunt betekenen. Zo is mijn man nooit te beroerd om op de fiets te stappen als er iets voor de dochters gedaan moet worden. Ik ben op dat gebied wat luier. Is er iets wat jij goed kunt koken? Stel voor dat jij een deel van de week op je neemt.

Zorgen en doen voor je kinderen, kan uit zoveel bestaan. Niet per se veters strikken of snoetjes schoonvegen, maar ook grotere zaken. Niet op je beurt wachten of min of meer toestemming voor een taak krijgen, naar gewoon initiatief némen.

Oei...

Klein beetje herkenbaar hier. Ik ben meer thuis, en heb de boel graag in de hand. Met als resultaat dat kinderen altijd ‘mama!...’ roepen als er iets is. En papa steeds meer achterover leunde omdat hij inderdaad nauwelijks de kans kreeg. Wij kregen er allebei last van (ik iets meer dan mijn man, omdat ik me steeds meer overbelast ging voelen). Meerdere keren serieus over gesproken, geprobeerd om dit neutraal en zonder verwijten te doen.

Conclusie was dat ons patroon is dat ik snel(ler) reageer dan manlief omdat ik meer vooruitdenk en de kinderen ook iets beter aanvoel. Hoe meer ruimte ik neem om de zaken op mijn manier te regelen, hoe minder ruimte man krijgt/neemt. Ik ga dus steeds harder werken terwijl hij steeds passiever wordt. Niet fijn.

Wij hebben samen besloten dat we ook echt samen verantwoordelijk willen zijn voor het reilen en zeilen van het gezin en de opvoeding van de kinderen. We hebben dus afgesproken dat ik probeer om even tot 5 te tellen voordat ik reageer (om manlief de kans te geven voordat ik m alweer pak) en dat ik soms ook gewoon tegen de kinderen zeg ‘vraag maar even aan papa’. Man reageert wat vlotter en ‘claimt’ meer ruimte door bv te zeggen ‘blijf jij maar ff zitten, ik regel het wel’. En we spreken elkaar erop aan als het even niet lukt. Werkt aardig. Daarnaast spreken we in het weekend (als we samen thuiszijn) ook regelmatig af dat papa ‘ervan is’. Dat betekent dat ik ff lekker in bad kan, boekje kan lezen of whatever, maar dat ik me op geen enkele manier bemoei met wat de kinderen doen, laten, mogen en niet mogen. Want dat regelt mijn man dan met ze.

Ik zou in jouw geval toch proberen om een keer écht in gesprek te gaan over wat jij waarneemt en (vooral ook) hoe jij dat ervaart. Als je bang bent dat ze het lastig vindt om te horen of dat ze niet wil luisteren kun je haar ook een brief schrijven. En daarna in gesprek gaan. Steek in op dat je ziet dat ze het goed wil doen en dat je haar daar graag wat in zou willen ontlasten door het een gezamenlijke verantwoordelijkheid te maken.

Verder zou een heel praktische oplossing kunnen zijn dat jullie, als je samen thuis bent, beiden 1kind specifiek onder je hoede nemen. Dus allebei 1 van de jongens corrigeren, helpen met eten, badderen, spelen, etc. Waarbij je je in principe niet bemoeit met wat de ander doet met ‘zijn/haar’ kind. En dan de volgende dag omwisselen. Of s middags na het slaapje. Leuke daarvan is ook dat de tweeling zo ook echt ervaart dat ze, naast een tweeling, ook elk een apart individu zijn. Ook goed voor hun ontwikkeling!

Dienst

Spreek af wie er "kinderdienst" heeft als je samen thuis bent. Hang een karton op aan een touwtje met aan elke kant een foto van of jij met de jongens of zij met de jongens. Wie voor hangt heeft dienst. De andere ouder moet de kinderen negeren tenzij de ouder van dienst hulp vraagt. Klinkt kinderachtig maar werkt vaak het beste. Na een uur of wat wissel je om.

Zorg verdelen

Ik herken het (gelukkig) niet, in tegenstelling tot anderen hier. Ik zie het wel vaak om me heen gebeuren. Het is wijs om hier wel echt werk van te maken. Veel vaders worden vaak afgepoeierd met een "papadag" of dat ze af en toe op hun eigen kinderen mogen passen. Het zijn óók jouw kinderen! Je vrouw heeft niet het recht om alle zorg en contact en opvoeding naar zich toe te trekken, hoe goed ze het ook bedoelt en hoe vanzelfsprekend het ook lijkt voor haar. Voor jou is het niet vanzelfsprekend. Later zou je het nog wel eens als verwijt kunnen terugkrijgen: van je vrouw en/of van je kinderen.
Uit je verhaal maak ik op dat ze wel open staat hiervoor maar dat het haar niet lukt dingen uit handen te geven. Heb je enig idee waarom dat zo is? Heeft ze zelf een vader die nogal op de achtergrond staat?

altijd dat gezeik over die papadag

Waarom is een papadag opeens afpoeieren? Juist zo'n dag maakt dat je het als vader alleen moet doen en dat draagt bij aan de oplossing van het probleem. We zullen het nooit eens worden over het woord maar het is echt wel duidelijk dat het handig is om er een woord voor te hebben. Als ik voor mijn werk met iemand een afspraak moet maken kan hij zeggen dat hij die dag niet kan, hij kan ook zeggen dat hij papadag heeft, mij dus wel wil bellen als kind slaapt maar dat we dus niet een vaste tijd kunnen afspreken. Dat is dan meteen duidelijk. Als ik met een vrouw afspreek met hetzelfde probleem is het ook meteen duidelijk hoe het zit, we kunnen geen vaste tijdsafspraak maken maar die dag zal ze mij bellen en het is dan niet handig dat ik bel.

Nou nou... wat een taal

Triva, ik vind het geen gezeik. Wat is er mis met "ik kan niet"? Wat gaat het een collega of werkgever aan wat de reden is? En als het dan toch nodig is, kan meer uitleg handig zijn. Ik had vroeger elke dag 'mammadag' en heb dat woord toch nooit gebruikt bij een verklaring over waarom niet. Waarom kunnen vaders dat dan niet?

Zorgende vaders

Zonder de statistieken erop na te slaan, vind ik het beeld van dat zorgende vaders uitzondering zijn, best apart. Ik zie in mijn omgeving wel dat vaders mínder tijd in de zorg voor de kinderen steken en meer werken dan de moeder, maar dan nog zorgen ze wel in de tijd die ze thuis zijn. Daarom stoort pappadag mij dus wél. Hoeveel tijd vader er ook in steekt, is hij geen ingehuurde kracht die op oproepbasis de zorg op zich neemt. Hij is ook ouder net als de moeder. Hij doet gewoon 'zijn ding' als hij thuis is, net als de moeder. Jammer dan als anderen tekst en uitleg nodig hebben om te snappen dat 'ik ben thuis' meteen inhoudt 'ik ben thuis, doe de afwas, zuig de vloer en oh ja, geef de kinderen eten en stop ze in bed'.

Ik denk

Dat papadag toch vaak precies dát is, een dag waarop papa thuis is voor/met de kinderen, en verder vooral ‘zijn ding doet’, niet zijnde het huishouden maar zijn hobby of iets dergelijks. Tenminste, dat was hier zo, en ik zie het wel vaker. Nou vooruit, de boodschappen en koken wil nog wel lukken, maar verder...
Terwijl op mijn mamadagen het hele huishouden gedaan moest worden zodat we ook nog wat aan het weekend hadden.
Nou ja, frustratie van mij, sorry daarvoor.

Maar, TS, inderdaad niet zomaar mee akkoord gaan, nu is het nog redelijk makkelijk om te buigen maar hoe langer deze situatie bestaat hoe moeilijker dat wordt.
Laat haar maar eens een dag of weekend met vriendinnen op pad gaan en laat dan zien dat jij alles onder controle hebt. Succes!

Herkenbaar

MonkeyMan, ik vind het wel herkenbaar wat je schrijft. Mamsievantwee laat zien hoe het werkt, inclusief dat iemand denkt dat hij/zij hete ook echt beter kan,kind beter begrijpt etc.
en daarop lopen goede afspraken ook stuk: je wil wel 5 seconden wachten of hij reageert, maar als hij dat dan niet doet of niet doet zoals jij denkt dat het zou moeten, dan sta je zelf toch weer op.
Het is toch belangrijk dat je een deel van de zorg echt opeist. Er zijn al voorbeelden genoemd: een dag per week zorgen zonder dat moeder er is, het kartonnetje met 'kindersdienst vond ik ook een leuk idee, maar ik zou niet na een uurtje al wisselen; zorgen dat moeder ook eigen activiteiten heeft etc.
Het is ook goed om je te realiseren dat wat wij gemeenschappelijke zorg noemen vooral het verzorgen van kinderen zelf is, dus de vrouwelijke connotatie, en dat het zorgen voor kinderen ook zorgen voor de financiële middelen is/was, de mannelijke connotatie, verdwijnt zo langzaam uit beeld. Al snapt iedereen dat hij moet werken voor het geld.
Ook het woord 'pappadag' laat zien dat de emancipatie nog maar heel oppervlakkig is: ik heb nog geen vrouw horen zeggen dat ze een mammadag heeft.

Tsjor

Wederzijds begrip

Het is hoe dan ook een goed idee om vader de zorg een keer te 'gunnen'. Of wat vader betreft uit te stralen dat moeder best een dag of langer weg kan. Wat nog weleens voorkomt, ook bij ons vroeger, was dat vader bij thuiskomst verbaasd is als moeder klaagt dat ze bekaf is. Wat doe je dan allemaal? Tot in ons geval vader een week de zorg voor de kinderen had en elke avond om tien uur afgepeigerd naar bed aftaaide. Hij snapte het vanaf daar helemaal!

Monkeyman

Heel goed dat je dit aankaart, vaak claimt de moeder van jonge kinderen de zorgtaken en de vader laat het er dan maar bij zitten, nadat hij het een paar keer gevraagd heeft en afgewezen is.
Het rotte is ook dat zij waarschijnlijk behoeftes van de kinderen eerder ziet, gewoon omdat ze zich al zo opgesteld heeft en dus meer in de routine zit.
Ik zou zeggen: ga de bal halen, eis en claim jouw deel van de zorgtaken. Inderdaad wat boven gezegd is: verdeel de eerste tijd de zorgtijd in jouw deel en haar deel. En een deel gezamelijk, eerst klein en als het goed en evenwichtig gaat kan je steeds meer gaan uitbreiden. Ik zou hier echt een punt van maken: het gesprek met haar aangaan buiten de situatie om (dus als de kids op bed liggen bijvoorbeeld) en als ze er niet ontvankelijk voor is, een paar gesprekken met een relatietherapeut claimen.
Nu is je tijd om de hechting met je kinderen als vader aan te gaan. Echt, doen hoor, dat je niet zo'n vader wordt die na 30 jaar zegt "het enige waar ik spijt van heb is dat ik niet meer voor mijn kinderen heb gezorgd"

Kaaskopje

Jij had geen mammadag. Een papa/ mamadag heb je als je parttime werkt en 1 of 2 dg voor de kinderen zorgt doordeweeks maar die dag wel iets doet qua werk . Nee, zeggen dat je niet kunt klopt niet, dat probeerde ik juist uit te leggen. Je kunt wel wat maar je kunt geen precieze afspraak maken, je werkt thuis.

Iemand die op pappadag helemaal niets doet of kan voor werk moet in mijn ogen niet het woord pappadag gebruiken. Die werkt die dag niet

Emma

Ik begrijp je antwoord niet, waarom noem je dat afpoeieren? Zou hier toch de prima oplossing zijn geweest voor het probleem als de moeder die dag werkt.

Term

De term papadag vind ik ook wat eng. Ik snap de noodzaak voor het woord ook niet. Er zijn talloze mensen die parttime werken zonder dat ze kleine kinderen hebben. Je hoeft toch geen speciale benaming aan je vrije dag te geven? Je kan gewoon zeggen dat je maandag niet werkt. Daar hoeft toch geen hele uitleg bij? Als mensen vragen wat je op je vrije dag doet (collegas bijvoorbeeld) dan kan je altijd zeggen dat je voor de kinderen zorgt die dag of wat je nog meer doet,

Kyana

als vrouw parttime werken is geaccepteerd hoef je nooit een verklaring voor te geven, er wordt automatisch aangenomen dat je dan voor je kinderen zorgt. (hoe vaak ik te horen heb gekregen: maar jij hebt toch helemaal geen kinderen?, dat was over na dat ik dochter kreeg, werktijden zijn nog steeds hetzelfde)
Als man daarentegen is het zorgen voor je kinderen eigenlijk de enige geaccepteerde reden waarom je parttime zou mogen werken. Daar komt de term papa dag vandaan.

Is natuurlijk volkomen ridicuul maar nog steeds de arbeidsmoraal die geventileerd wordt.

Kyana

Ik had toch hierboven uitgelegd waarom er verschil is en waarom een term voor die dag van belang kan zijn? Welke term maakt niet uit maar er is duidelijk behoefte aan als je werk doet wat ook van huis kan en wat je dus ook doet op die dag.

"Sorry ik ben mamma/pappadag. Ik kan dus niet afspreken om even samen te zitten om xyz te bespreken. Nee conferencecall kan ook niet maar ik bel je als ik daar even tijd voor heb tussendoor"

Pappadag is in principe niet beschikbaar voor werk

https://nl.wikipedia.org/wiki/Papadag

"Papadag is een informele benaming waarmee een vrije dag voor mannen wordt aangeduid, waarop deze de zorgen voor hun kind(eren) op zich nemen."

Het is geen thuiswerkdag. Hoewel je in sommige functies wel beperkt beschikbaar wil of moet zijn en dan zou ik het inderdaad aangeven bij de afwezigheidsmelding.

Maar in principe ga ik er vanuit dat een pappadag betekent dat iemand met de kinderen bezig is en niet met het werk.

Ik ken de Papa dag ook alleen als zorgdag, niet als thuiswerkdag

Ik hoef niet te verwachten dat collega’s met een Papa dag thuis bereikbaar zijn of zelf reageren. Het is immers geen thuiswerkdag. Thuiswerkdagen heten : thuiswerkdag. En dan kan het zo zijn dat je thuis werkt omdat de monteur komt, je plotseling voor je kinderen moet zorgen, je in alle rust aan een rapport wil werken of zoiets. Of zelfs een wekelijkse thuiswerkdag.
Maar de reguliere Papa dag is in mijn werkomgeving geen thuiswerkdag. Collega is in principe niet bereikbaar hoewel ik soms geluk heb. Dan belt iemand inderdaad terug of mailt terug op de vrije dag. Dat kan een Papa of een Mama zijn of gewoon iemand die parttime werkt.

Trivia

Ik ken de term papadag niet in die context. Ik hoor papadag alleen maar gebruikt worden om aan te geven dat iemand die dag vrij is en voor zijn kinderen zorgt, dus een vrije dag of parttime dag.

Thuiswerken en tegelijk voor de kinderen zorgen en daarom niet bereikbaar zijn ken ik helemaal niet. In mijn branche kan je prima thuiswerken en dat doe ik ook veel maar ik kan er dan echt niet mee aankomen met dat ik niet bereikbaar ben omdat ik ook voor de kinderen moet zorgen. Thuiswerken en voor kleine kinderen zorgen gaat niet goed samen. Alleen in noodgevallen werk ik wel eens thuis met een ziek kind erbij. Ongetwijfeld combineren mensen wel eens thuiswerken met de zorg voor de kinderen maar als het een werkdag is dan wordt er gewoon verwacht dat je aan het werk bent en de prioriteit aan werk geeft.

Dus nee, dit concept is voor mij nieuw.Het lijkt me ook niet echt handig, want het is dus een gewone werkdag maar je bent niet volop aan het werk en niet bereikbaar? Ik weet niet of de gemiddelde werkgever dit zo'n geweldig plan zou vinden (behoudens noodgevallen).