Leeg huis

Herkenning alom

over zes weken gaat ons enige kind naar school. Ik werk ook, maar twee dagen zijn we de hele dag samen en ik zal dat verschrikkelijk missen! Die keutelochtendjes, tot tien uur in pyjama, lekker samen ontbijten en daarna boodschappen doen. Wordt er ook erg sentimenteel van.

Hou 's op

Ik word er helemaal droevig van! Mijn eniggeboren zoon gaat pas over een half jaar, en terwijl ik me aan de ene kant verheug op meer tijd voor mezelf (al zal die vooral door werk gevuld worden), voelt het aan de andere kant inderdaad bij voorbaat erg leeg en stil. Tja. Dan maar nog vaker nú tegen mezelf zeggen dat ik er nú nog van kan genieten. En ervan uitgaan dat ik straks weer op andere manieren van kindlief en het leven kan gaan genieten.

Het blijft

heel herkenbaar,de stilte waar ik geen raad mee wist in dat lege saaie opgeruimde huis!het heeft een week geduurd,toen vond ik het heerlijk!
maar nu zit onze jongste ( van 4 kinderen)als enige nog op de basisschool ,in groep 8.
en ik denk regelmatig,nog een jaartje,dan gaat zij ook naar de middelbare,*ons kleintje* slik...........

Ach

Hier is nr 1 de deur al jaren uit, nr 2 is nu thuis na maanden ver weg geweest te zijn, maar gaf vandaag aan dat hij erover denkt de wijde wereld weer in te gaan. Dán is het pas echt weer stil, maar 't went! Al kan ik soms heel erg terug verlangen naar de tijd dat alles nog zo lekker overzichtelijk was en je precies wist wanneer je kinderen wel en niet thuis zouden zijn Ik snap wel waarom oma's en opa's het zo waarderen als kinderen en kleinkinderen regelmatig langskomen, want ook zij zijn nog steeds ouders die hun kinderen missen!

Oudste dochter

Toen ik mijn oudste dochter afgeleverd had bij de psz liepen de tranen over mijn wangen toen ik terug naar huis liep. Ik had het er moeilijk mee. Maar mijn dochter had het daar zo naar haar zin dat ze er wel had willen wonen. Ach ja... we praten hier alweer over het huis uitgaan. Het zal toch raar zijn.

...het wordt dus alleen nog maar erger. Ja, daar knap ik echt van op
Zal zo mijn moeder eens bellen...

Astrid

Oh, maar toen mijn kinderen allebei op de basisschool zaten vond ik dat ook wel lekker hoor. Eindelijk de tijd weer aan mezelf tijdens de schooluren. En als ze op het voortgezet onderwijs zitten wordt dat alleen maar meer.

Huis heeft nergens last van....

Tja, ik was al gewend om de kinderen naar de opvang te brengen (wegens werk als kostwinner) toen ze nog baby of peuter waren. Dus nooit 'keuteluurtjes in pijama' gehad, of je moet over de weekenden en avonden spreken. Dan is de overgang geen enkel probleem.
Het huis op zich is lekker leeg als niemand er is en kan dan dus ook niet vies worden. Dat is een groot voordeel. Huis mist ook niemand.

Nou het nog kan

Waarom doe je nr3 dan op een psz? Als je het straks zo gaat missen dan haal je er nu toch uit wat je eruit kunt halen. Nu kan het nog, straks niet meer........

Fase 1

Ha die Hazelnoot!

Je belandt straks in fase 1 van het noodzakelijke loslaten in het kader van opvoeding tot zelfstandigheid. De zelfstandigheid van ouders dus, die ook zonder kinderen over de vloer een plezierig leven hebben

Zolang ze nog bij jou thuis hun kamer hebben, zitten ze aan elastiek aan je vast. Er is daarbij een heel geregelde fase met keurig overzichtelijke tijden van basisschool en eventueel TSO/BSO.
Daarna komt het voortgezet onderwijs. Minder overzichtelijk. En je hebt je kinderen steeds langer over de vloer op niet te voorziene momenten (als je dacht eens even lekker alleen te zijn) en naarmate het VO wordt ingeruild voor MBO/HBO/WO neemt deze onvoorzienigheid toe.

Als ze 'op kamers' gaan, treedt wederom enige structuur in. Ze komen dan nu en dan een weekend thuis. Door de week is er rust alom.

Als die 'op kamers'fase voorbij is, ben je geslaagd als volledig zelfstandig en onafhankelijk ouder.

Hazelnoot, succes! Elke periode heeft zijn charmes, maak daar het beste van. En een beetje nostalgie op zijn tijd, daar is niks mis mee.

tonny