Koken (van woede)

Ik ben alleenstaand / co-ouder, dus ik ben ook veroordeeld tot altijd zelf koken... kinderen of geen kinderen.

Mijn vader kon absoluut niet koken. En wat een drama was dat als kind zijnde. De meest smerige maaltijden... Soms ongaar, soms "te gaar", spinazie niet goed gewassen dus zand op je bord, combinaties die werkelijk niet smaken, bah.

Kun je niet een dubbel portie maken, zodat hij alleen hoeft op te warmen? Of maak een andere taak-verdeling (bijv man doet -- kinderen of geen kinderen thuis -- de boodschappen)

Als je man wel wil leren koken zou ik hem aanraden wat YouTube filmpjes te kijken. Dan krijg je veel meer gevoel voor wat er met allerlei kreten wordt bedoeld en wat een handige volgorde is. De meeste recepten beginnen bijval met ‘verwarm de oven voor’. Die is dan in 2 minuten warm, terwijl jij net de snijplank hebt gepakt. Dan word je misschien als beginnend kok al onzeker over hoe snel (langzaam) je bent.
Mijn man heeft koken pas laat in zijn leven ontdekt, en is nu een veel betere kok dan ik. Bij ons kookt nu degene die thuis is. Dat is vaak man, die werkt veel thuis. Op mijn vrije dag ik. Intussen zijn de kinderen volwassen dus die koken ook regelmatig. Maar toen ze nog klein waren kookte ik altijd, en wat kreeg ik daar een hekel aan! Want ik moest (dus) ook bedenken wat we aten en ik deed ook nog de boodschappen. En dan 2 moeilijke eters hebben, dat was echt super demotiverend ☹️

Mijn partner kan heel goed koken en vind het erg leuk. Ik kan prima een maaltijd op tafel zetten, maar dan is het minder lekker. Daardoor heeft mijn partner liever niet dat ik kook. Hij kookt echt bijna altijd, ook als ik een vrije dag heb of op de kinderen pas.

Daddy_gijs schreef op 07-11-2023 om 14:39:

[..]

Oh dat kan ZEKER wel....
Ik ken genoeg mensen die totaal geen gevoel hebben voor hoeveelheden. Die laten een kant-en-klaar-maaltijd nog mislukken, omdat ze 'denken' dat de tomaten die al 7 dagen in de koelkast lagen er nog wel bij kunnen. Of ze gieten er een kopje azijn overheen.

Ik ken mensen die een gebakken ei nog laten aanbranden of ze juist onderdompelen in de olie. Zij laten de pitjes in de paprika, schillen aardappelen maar halen de ogen er niet uit, koken in veel te zout water of denken dat de 20 minuten ingaat, zodra je de pan op het vuur zet.
Ze laten een deel van het groen aan de wortels... met 'oh dat wist ik niet' of mengen twee verschillende kant-en-klaar maaltijden door elkaar.

Noem het 'willen gewoon niet leren koken' of 'het boeit hen niet'... ik noem het 'ze kunnen het niet'.😆

Als je geen gevoel hebt voor hoeveelheden, niet kunt inschatten of iets nog vers is of iets er wel of niet bij pas, niet kunt inschatten of iets gaar is, dan moet je niet 'creatief' willen zijn. Dan moet je gewoon een stappenplan/de instructies volgen. Mijn ervaring is dat dit soort mensen gewoon vreselijk eigenwijs zijn en hun eigen kunnen overschatten... of het expres doen.

Ik herken weinig. Vroeger thuis kookte mijn vader vrijwel altijd, nu kookt mijn man altijd

Doet me denken aan mijn zoon die één dag in de week kookte (toen hij nog thuis woonde) en altijd heel creatieve (maar wel lekkere) dingen bedacht. Op een dag kwam er op tafel: rode kool met paprika, rijst, vis en pindasaus. We moesten er even van fronzen, maar het bleek prima te eten! 
Waarop hij verzuchtte: wat moet ik dán verzinnen om niet meer te hoeven koken... 

Zusterclivia schreef op 07-11-2023 om 14:46:

[..]

Als je geen gevoel hebt voor hoeveelheden, niet kunt inschatten of iets nog vers is of iets er wel of niet bij pas, niet kunt inschatten of iets gaar is, dan moet je niet 'creatief' willen zijn. Dan moet je gewoon een stappenplan/de instructies volgen. Mijn ervaring is dat dit soort mensen gewoon vreselijk eigenwijs zijn en hun eigen kunnen overschatten... of het expres doen.

Dit dus. Ik kan ook niet koken. Een recept volgen of lezen hoelang de pasta moet koken kan ik wel. 

To ik kan de peiling niet invullen want de optie: degene die als eerst thuis is kookt staat er niet bij. Bij ons thuis is dat meestal m'n man. Als ik moet koken neemt man het alsnog vaak over omdat ik het geen zak aan vind. 

Wij koken vaak voor twee dagen, dan hoef je ook eens een dag niet te koken. Vooral handig als je die dag allemaal laat thuis bent en toch snel wil of moet eten.
Ook handig als je pas op het laatste moment hoort of er 6, 5, 4 of 3 mensen mee eten… dan heb je meestal wel genoeg.
Hier kookt meestal mijn man trouwens, maar ik kan het ook wel. 
Het klinkt als iets dat je met hem moet bespreken, niet met ons. Ik plak principieel geen fietsbanden, iedereeen heeft zijn expertise en zijn taboes denk ik dan maar.
Is het echt zo erg als hij op die twee dagen wat prak van gisteren opwarmt? 
En zijn er ook dingen die hij doet maar jij niet, of ben jij echt een allrounder?

Edit: wil hij wel leren koken? Koken met Karin geeft veel leuke tips, er zijn eindeloos veel YouTube filmpjes, een beginnende kok heeft er veel aan om van tevoren een menu te kiezen en daar gericht de spullen voor te halen. Je kunt in het begin samen met hem koken om het hem te leren.
Maar dit kan geen verrassing voor je zijn lijkt me, dus waarom die boosheid? We kunnen nou eenmaal niet allemaal alles. Of Nouja, misschien sommige mensen wel, maar de meeste mensen niet. En wie alles kan, heeft het ook ooit moeten leren.

Nog een idee: koop een kinderkookboek, dan kan hij het samen met de kinderen doen en leren. Maar dan niet gaan klagen dat het fout is of anders moet hè, dan doe je het maar zelf.

Wie er het eerste thuis is kookt. Dat komt meestal neer op dat ik in de weekenden en 1 à 2 keer doordeweeks en de andere dagen dus mijn man.

Macaroni maken is het makkelijkste: met een zak voorgesneden groente en een pot saus is het alleen een kwestie van de boel in de pannen doen en wat roeren.

Waar een wil is, is een weg. Als ie niet wil dan kun je misschien een deal sluiten op ander huishoudelijk gebied? Dat hij dat dan vaker doet dan jij.

Tjilp schreef op 07-11-2023 om 14:05:

Zou het kunnen dat je man het te lastig vindt, kinderen entertainen en eten klaarmaken? Misschien dan een avond tevoren een ovenschotel of lasagne maken? Of maaltijdsoep met een broodje?
Als kinderen groter zijn, zouden ze met elkaar eten kunnen klaarmaken. Maar ja, dat vraagt geduld.
Praat op een rustig moment over deze dagelijks terugkomende kwestie. Lang niet iedereen heeft plezier in koken.

Ik vond dat knap lastig toen de kinderen klein waren, dan probeer je te koken terwijl er vier knakkertjes rondrennen die aandacht vragen, van hun fiets vallen of uit het klimrek, ruzie krijgen bij het schoolplein of boven dingen doen die je toch even moet gaan zien…

Dus meestal stond ik toen nog verdwaasd in de keuken rond te staren als mijn man thuis kwam en dan kookte hij terwijl ik de kinderen van zijn nek hield. Nog steeds kookt mijn man vaak, hij vindt dat wel zen na zijn werkdag en is allang blij als ik boodschappen heb gedaan en een maaltijd verzonnen, want dat is vaak het lastigste.

Mijn kind entertain ik niet tijdens het koken. Ze kan meehelpen of iets voor zichzelf gaan doen, maar ik ben dan gewoon bezig. Kinderen hebben niet 24/7 recht op aandacht. Noodsituaties uitgezonderd.

Wat ik het lastigste vind aan koken is heel veel dingen tegelijk doen en het zo timen dat alles tegelijk klaar is. Dat is ook een kwestie van oefenen. Als je het nooit doet, leer je het ook niet en word je er ook niet beter in. En het is ook een kwestie van willen leren en dingen aannemen van een ander of een instructie. Creatief zijn doe je maar in een latere fase, eerst de basis. 

Ik vind het trouwens heel onaantrekkelijk als een volwassen persoon afhankelijk is van een ander om voor zichzelf te zorgen. Als je iets lastig vindt, kun je dat bespreken en samen zoeken naar oplossingen, maar doodleuk zeggen 'kan ik niet', vind ik te makkelijk en onvolwassen.

AnnaPollewop schreef op 07-11-2023 om 15:03:

Edit: wil hij wel leren koken? 

Zij wil.. dat hij leert koken... 😉😀

Daddy_gijs schreef op 07-11-2023 om 14:32:

Ik ben alleenstaand / co-ouder, dus ik ben ook veroordeeld tot altijd zelf koken... kinderen of geen kinderen.

Mijn vader kon absoluut niet koken. En wat een drama was dat als kind zijnde. De meest smerige maaltijden... Soms ongaar, soms "te gaar", spinazie niet goed gewassen dus zand op je bord, combinaties die werkelijk niet smaken, bah.

Kun je niet een dubbel portie maken, zodat hij alleen hoeft op te warmen? Of maak een andere taak-verdeling (bijv man doet -- kinderen of geen kinderen thuis -- de boodschappen)

Helemaal eens. (En herkenning wb mijn vader 😩) Er zijn echt genoeg mensen die niet kunnen koken en het is ook echt niet simpel. Dat zeggen we toch ook niet over zwemmen, fietsen enz? Ja, als je het kunt is het simpel, als je het niet kunt niet. 

Ik kan ook niet echt koken trouwens vind ik. Maar zet heus wel eetbare gerechten op tafel en bij mij hoeft het nooit op als het mislukt. Ik heb er overigens wel veel plezier in dus ooit zal dat koken vast lukken 

Partner hier kookt prima. 

Maar echt, boeien allemaal verder. Tegenwoordig kun je zo makkelijk iets lekkers op tafel zetten. Gewoon een salade, gooi erin wat je lekker vindt. Een gezond broodje en lekker beleggen. Het hoeft niet altijd ingewikkeld. 
En wie weet gaan de kinderen wel fantastisch koken.