Klikken versus pesten melden

Huh?

Als jijzelf er last van hebt is dat toch geen klikken? Echter, als je de één de ander ziet pesten en dat vertelt aan de juf/meester kan dat volgens mij wel als klikken gezien worden.
Dat tweede zie ik dan ook als groter dilemma dan dat eerste en vraag me af of en hoe dat hoofdstukje behandeld wordt tijdens de "anti-pestlessen"

Gr. Poezie.

Het gaat om de intentie

ik vind bij klikken dat er vaak een intentie bij de klikker is zodat de ander straf krijgt.... zo'n soort van 'gna gna'. Daar ga ik niet op in verder. Ik zeg: o.
Ik heb het verder nooit over klikken of dat dat niet mag. Juist omdat kinderen soms moeilijk het verschil kunnen maken....

Eerlijk gezegd

Heb ik mijn kinderen nooit zo meegegeven dat ze niet mogen klikken. Ik snap de reden ervan niet zo goed. Ja, als ze het gemeen bedoelen om inderdaad de ander straf te laten krijgen en hem/haar dan ook nog uitlachen, dan zou ik het niet zo waarderen. Maar meestal is het niet zo bedoeld. Laatst was ik op school toen Tangodochter de klas uit kwam lopen en op de gang de juf zocht (was even de klas uit om iets uit het magazijn te halen). Tangodochter vertelde de juf dat een jongetje uit de klas vieze woorden liep te roepen. Juf zei dat ze er meteen aan kwam. Het klikken werd dus niet gestraft.
Volgens mij klikken kinderen vooral uit rechtvaardigheidsgevoel: ze zien een ander iets doen dat niet mag en vertellen dat omdat ze weten dat ze het zelf ook niet mogen.
Overigens vind ik het afstraffen van klikken, zoals bijv. in het liedje uit de oude doos (stoute jongen je mag niet klikken, anders krijg je zeven tikken) niet terecht. Ik heb liever dat mijn kind het tegen de juf zegt als het iets wordt aangedaan dan dat het terug gaat meppen.

Klikken mag weer?

Ik heb eigenlijk het idee dat er tegenwoordig door professionals anders tegen klikken aangekeken wordt dan vroeger.

Ik weet me nog goed mijn verbazing voor de geest te halen toen mijn zoontje op de BSO straf kreeg omdat ie niet was komen vertellen dat zijn vriendje op de wc met water zat te spelen, en dat ie in plaats daarvan zat mee te spelen. Het is al een aantal jaren geleden, maar ik zat toen echt even met mijn oren te klapperen. Maar gaandeweg krijg ik eigenlijk het idee dat dat soort dingen komen vertellen tegenwoordig als gewoon beschouwd wordt. Terwijl dat in mijn tijd inderdaad echt bijna een doodzonde was...

Rechtlijnig

klikken is iets zeggen tegen een volwassene over iets dat jou niet aangaat.

Als je zelf gekwetst wordt, en de ander na een waarschuwing van jou kant niet stopt, heb je gewoon het recht op hulp van een volwassene.

Klikken mag best

Mijn ervaring is precies die van Tango. Klikken wordt niet bestraft, en eigenlijk ook nauwelijks benoemd, alleen door de pestkopjes die bang zijn dat ze tegen de lamp lopen omdat iemand zeer terecht doorvertelt wat ze aan het doen zijn. Klikken afstraffen vind ik ook iets uit de oude doos.

Mijn dochter is nogal verlegen tegenover volwassenen en is ben heel blij dat ze sinds dit jaar (groep 5) eindelijk de juf durft aan te spreken als er iets gebeurt wat niet door de beugel kan. Vorig jaar onderging ze wel eens (milde) pesterijtjes en was daarna bang voor de daders maar ook te bang om iets tegen de leerkracht te zeggen. Voor haar is "klikken" dus echt een mooie stap vooruit!

groet,

Lou

Dees (o.t.)

Dat van met water spelen komt me bekend voor. Heeft Tangozoon ook eens straf voor gekregen toen hij met twee vriendjes met water stond te spelen i.p.v. handen wassen. Ik vond het erg overtrokken dat ze daarvoor gestraft werden. Tangozoon was altijd een heel braaf jongetje, ik vond het dus eigenlijk wel leuk dat hij eens iets deed dat niet mocht.

Juf

Hoi,

De juf op de school van mijn zoon heeft het heel mooi uitgelegd:

Als er iets is gebeurd waar niemand bang of verdrietig van wordt, en je gaat het toch vertellen, dan is het klikken.

Liora

Vind het ook niet leuk

Ik hou ook echt helemaal niet van klikken, ouderwets of niet. Daarbij deel ik wel de twijfels, lastig voor kinderen soms om het onderscheid te maken denk ik. Daarom probeer ik wel mild te reageren, maar het is wel iets waarmee ik iets probeer te doen. Ik vind het niet netjes nl om een ander ´aan te geven`, als dat niet nodig is. Ook al zal het vast om gedrag gaan dat ´niet door de beugel kan´. Maar daar zijn ook weer gradaties in, blijft lastig, ook voor grote mensen vind ik.

Liora

goeie uitleg dat vind ik wel een heldere.
Zoiets heb ik ook met geheimen. Ik heb nl een hekel aan het 'geheimpjes' gedoe wat er af en toe heerst of het 'niet doorvertellen'. Ik snap wel dat het ergesn goed voor is maar het is soms ook flink verwarrend. Ik heb zoon uitgelegd dat er 'leuke geheimen zijn' zoals 'ik ben op die en die' en 'buikpijn geheimen'. De buikpijn geheimen moet je vertellen. Zoon vraagt dan: mag dat dan? geheimen mag je niet doorvertellen. Nee maar de buikpijn geheimen dus wel....

Inderdaad

Hoi Angel,

Ik heb inderdaad ook aan mijn zoon verteld dat als je bang wordt of verdrietig van een geheim of je er slecht over voelt, dat hij het dan altijd wel mag doorvertellen. En alleen een leuk gaaf vet cool geheim mag je geheim houden.

Liora

Als je gepest wordt dan is het geen klikken, maar je bent een "p

Wanneer is het wel klikken en wanneer niet?
Wat de juf van Liora's zoon heeft gezegd is het antwoord. Als je bang of verdrietig wordt is het geen klikken.
Ook ik heb mijn kinderen voorgehouden dat ze het tegen de juf of meester moeten zeggen als ze gepest worden. Gelukkig worden ze op dit moment niet gepest. Maar ze hebben wel gezegd dat ze niet zo snel naar de leerkracht gaan omdat ze dan als een sufferd of een "poezie" worden gezien. Dan worden ze nog meer uitgelachen.. ze lossen het liever zelf op. Zo worden op de school van mijn zoon ook een aantal kinderen gezegd en ze durven om die reden niet naar de mentor te stappen.
Hoe kan men dit doorbreken?
Van Monique (dochter in groep 8 en zoon in de 3e klas VO).