Kindermishandeling; wat kun je doen?

Amk zucht

Er zijn hier mensen die er veel meer van weten maar zelf heb ik de indruk dat je van het AMK dus niets hoeft te verwachten als het om een melding van de moeder tov de vader gaat. Misschien kan er een logboek (met foto's) aangelegd worden? Is de huisarts al ingeschakeld? Waarom doet school niets? Geeft men een reden?

Vechtscheiding

Een vechtscheiding is een lastige situatie. Omgangsregeling tegen willen houden met verhalen over mishandeling zijn lastig.
Wellicht kun je met je vriendin eens doornemen hoe zij uit die vechtscheiding kan komen, de omgangsregeling kan accepteren en uitvoeren en de spanningen daaromtrent uit de lucht kan halen. Dat zou mogelijk ertoe kunnen bijdragen dat vader ook minder gespannen met de kinderen omgaat.
Verder zijn er enkele scenario's beproefd door mensen op het forum, scenario's die meer of minder succes hebben.
Je vriendin zou eens kunnen bespreken op het centrum voor jeugd en gezin, hoe zij twee dingen kan doen:
- een einde maken aan de vechtscheiding;
- en wat te doen als er tekenen en verhalen van de kinderen zijn over mishandeling.
Het fijnste zou zijn als er iemand is, die een dag na het bezoek aan vader met de kinderen een gesprek zou hebben over hoe het gegaan is en die eventueel kan letten op tekenen van mishandeling. Het oordeel van je vriendin is uiteraard gekleurd, dus als dat een goede professional zou kunnen zijn zou dat prima zijn.
Een andere mogelijkheid is, dat je vriendin daarvoor iemand anders inschakelt uit de eigen kennissenkring, liefst iemand die een beetje verstand heeft van kinderen en die zich onafhankelijk kan opstellen ten opzichte van je vriendin. Als er echt tekenen van mishandeling zijn kan die persoon in de rol van 'observante' wellicht een uitgebreid overzicht geven van situaties en incidenten, waaruit dan de mogelijke ernst van de situatie spreekt. De 'observante' zou dat in nauw overleg met het AMK kunnen doen, het AMk begint altijd met advies geven, dus daar kan die persoon advies vragen, mogelijk kontakt houden over de vraag hoe zij bepaalde signalen kan interpreteren, en ondertussen elke keer een goed verslag schrijven. ook als het goed is gegaan.

Tsjor

Erg

En dat vind ik dus heel erg, AnneJ, dat de moeder het maar moet accepteren omdat er gewoon geen goede hulp bij te krijgen is. Dat laatste heb ik ook zo ervaren. Ik kwam ook uit een scheiding met geweld naar de kinderen toe en heb hulp gezocht. Ik kreeg de instanties tegen me, ze schaarden zich acther vader van wie ze zich dit allemaal neit konden voorstellen. Ik heb mij altijd vastgehouden aan de gedachte dat ik mijn kinderen niet zou meegeven als ik er niet van overtuigd was dat zij niet mishandeld of in gevaarlijke situaties gebracht ozuden worden. Of daar nu een sanctie op volgde of niet, ik wist toen overigens nog niet dat je kinderen hiervoor uit huis geplaatst konden worden. Daar kwam ik pas gaandeweg achter. Het is allemaal heel zwaar geweest. Het is natuurlijk allemaal klote geregeld, maar helaas, het is niet anders in NL (en sommige andere landen).

Emine

Volgens mij zegt Anne dat nu juist niet, zij geeft praktische oplossing om zelf erbij te blijven, ze denkt zelf na wat ze er aan kan doen, zonder te zeggen dat accepteren van het feit dat er geen goede hulp is. Volgens mij is het een afweging of je hulp inzet die misschien tot niets leidt of dat je zelf voor praktische oplossingen zorgt (concreet vind ik die mobiel, heel goed bedacht). Misschien is dat wel veel wenselijker, je eigen oplossingen met netwerk (buurtregisseur) bedenken dan een AMK melding. Want die geeft alleen veel gedoe en het is de vraag of het voor de kinderen tot een betere situatie leidt. Dat is toch je uitgangspunt.
Het is de vraag of het nu zo allemaal klote geregeld is of dat je zelf dus ook de regie kunt pakken! Don't blame the system maar ga in je eigen kracht (of zoek die dus op in je netwerk!).

Aanvulling

Het is een vechtscheiding omdat de kinderen aangeven hoe het er bij papa aan toe gaat. Als de helft nog maar waar is, dan is het al vreselijk. Zij zou ook willen dat kinderen een leuke omgangsregeling hebben met vader.

Mobiel wordt door vader afgepakt.

En stel dat er een buurtregisseur zou zijn en zou langskomen: dan weet hij dat zij er achter zit... dat moet zij of de kinderen bezuren.

Ahum

Ik blame the system wel degelijk. Er is in het familierecht amper iets geregeld voor (meestal) vrouwen met kinderen die een huiselijk geweld-situatie ontvluchten. Het is heel leuk vrouwen te motiveren dergelijke situaties te verlaten, maar in feite, als je partner je kind mishandelt, verlies je altijd. Want alles daarna is gericht op het treffen van een omgangsregeling tussen ouder en kind....en niet op het voorkomen van mishandeling. Nee sterker nog, de ouder die vluchtte kan verweten worden contact tegen te houden en de kinderen hierom verliezen. Er zijn dan ook vrouwen die blijven uit angst voor een regeling, waarbij je kind alleen is met degeen die hem-haar eerst mishandelde. Maar ook dan loop je het risico je kinderen te verliezen. Immers als ontdekt wordt dat dit geweld speelt, is de kans heel groot dat je kinderen uit huis geplaatst worden. Kijk maar eens op www.bezorgdemoeders.nl

En even terug komen op zoeken in je eigen kracht, ik denk dat ik een behoorlijk staaltje kracht heb laten zien. Ik heb geen genoegen genomen met het negeren van de problemen door de instanties die alleen maar pushten tot omgang maar weigerden naar de problemen waardoor dat niet kon te kijken. Ik ben niet gezwicht voor de druk en dreigementen van de instanties, ik heb mijn kind altijd beschermd, tegen elke prijs. Ik deed dat niet voor mijn plezier en had er reden voor.

Het kan zijn dat in het geval van AnneJ de mobiel volstond, in mijn geval was dat niet zo. De veiligheid en het welzijn van mijn kinderen is altijd prioriteit geweest voor mij en als het niet met de instanties was dan zonder, in praktijk betekende dat dat de instanties tegenover me stonden. Ik kan haast niet uitleggen wat dat betekende voor ons leven. Maar liever dat dan....vul maar in...

Neutraal persoon

Ik denk dat het dan toch echt het verstandigste is als de kinderen hun verhalen aan een neutraal persoon vertellen die dat elke keer bijhoudt in een logboek, tot er voldoende duidelijkheid is.
Eventueel kun je daarvoor professionals inschakelen, maar die hebben vaak hun eigen agenda vol staan, dus je moet kijken of zij zo'n regelmatig gesprek in kunnen plannen. Maar je vriendin kan daarnaar op zoek gaan, bijvoorbeeld via de huisarts, maatschappelijk werk, cjg of schoolmaatschappelijk werk/zorgvoördinator of iets dergelijks.
Waar je vriendin nog over na kan denken is of ze wil dat vader het weet. Ik zou zeggen: wel doen. Bijvoorbeeld melden dat de kinderen met vervelende verhalen terug komen van een bezoek aan vader, dat je niet goed weet wat je daarmee moet en dat je daarom graag wil dat de kinderen met iemand anders gaan praten. En dan naam en telefoonnummer van die persoon bekend maken, zodat vader ook weet waar hij zich kan melden met zijn visie op het verhaal, als hij dat wil. Je kunt een tijd afspreken, bijvoorbeeld 6 maanden, de data van de bezoekregeling opschrijven en aangeven dat er over de gesprekken geen verdere informatie aan derden wordt verstrekt (dus alleen aan je vriendin en de vader) zonder toestemming van een van de ouders.
Het heeft geen zin om dat direct met vader uit te vechten, dus om daar een vechtscheiding over te krijgen, want dat kun je a. niet winnen en b. het verhoogt de spanningen alleen maar. Het is superbelangrijk dat je vriendin het als een probleem beschouwt en de spanningen niet verder verhoogt. Vaders hebben toch al vaak het gevoel dat hun manier van opvoeden sterk ter discussie staat en dat ze weinig verweer hebben tegen beschuldigingen van mishandeling.

Tsjor

Emine

Interessante site die van de bezorgde moeders. Maar als ik dan verder klik kom ik weer op zo'n onkies stukje vol met aannames en vermoedens en de vraag om een Raadsrapport van de zaak van de twee jongens aan het NRC. Waardoor ik snel weer wegklik.... Ik vind het echt niet kunnen in het kader van privacy en ik zag dat ook bij Darkhorse dat die regelmatig werd geschonden. Ook overigens heel fout dat zo'n Raadsrapport al ergens rondzwerft.....

Veiligheid

Hoe lastig het ook kan zijn ik vind het ook niet kunnen dat kinderen niet beschermd worden tegen onveilige situaties in de omgangsregeling. Ik wist al dat ik niet geloofd zou worden omdat ex zo geweldig charmant over komt. Maar ik wist ook dat het aan zijn onvermogen lag dat hij wanhopig en boos was en in paniek. Voor mij is veiligheid vooral dat er anderen bij betrokken worden. Onder de mensen zijn. Ook hoefde ik ze pas na een jaar voor een weekend af te staan. Tot die tijd hadden we een omgangsregeling die vader goed aankon omdat het niet te lang duurde maar wel regelmatig was. Een jaar later heb ik gewoon gedaan of mijn neus bloedde en ben met ze mee gaan logeren. Dat heb ik een aantal weekenden vol kunnen houden totdat vader het niet meer normaal vond. Ik heb de oplossingen gevonden die in onze situatie de spanningen minder maakten. Ik heb mijn kinderen ook weleens thuis gehouden of vader laten kiezen ze bij mij te houden. Dat was een groot probleem want inderdaad dat kwam onmiddelijk in de rapportages van de kinderbescherming terecht. En niet in mijn voordeel.

Begrijp het wel

Ik vind de tekst die nu op de voorpagina van www.bezorgdemoeders.nl staat ook niet helemaal handig uitgedrukt Margriet, maar ik begrip het wel. Ik weet niet precies hoe lang de site bestaat, maar als dit gelopen is zoals de moeders op deze site (en ook ik) ervaren hebben dat het loopt nadat je een geweldsrelatie verbreekt(een juridisch en systeem dat prat gaat op omgang, zo ongeveer tegen elke prijs) dan begrijp ik heel goed dat zij stellen dat 'de wetgeving deze moord heeft gefascilliteerd.' Het kan best zijn dat deze moeder vele malen heeft aangegeven dat het niet kon, er signalen waren etc., maar niet gehoord is en onder druk is gezet ze mee te geven. Het kan ook van niet. Wel vind ik dat dit onderzocht moet worden en dat deze moeders serieus genomen moeten worden en bekeken moet worden of de wet wel recht doet aan situaties waarin geweld een rol speelt of speelde. Ook een ander casusonderzoek lijkt me op zijn plaats. Ik kan daarom de vraag het rapport te mogen zien heel goed begrijpen, maar vind hem wel ongepast. Dit moet niet aan nrc gevraagd worden, maar aan de moeder, over een (heel) tijdje. Intussen kunnen natuurlijk de instanties wel bij zichzelf te rade gaan en de wetgever erover inlichten of de wet en daarbij horende werkwijze passend is. Of ik er vertrouwen in heb dat dit dan goed zou gebeuren is een andere vraag, maar zo ja, dan is inzage in het rapport verder niet nodig. Zo nee, dan kan het misschien alsnog aan de moeder gevraagd worden.

Gesprek

Heel goed dat ook de kant van de vader nu naar voren komt. Natuurlijk is het niet goed te praten dat iemand overgaat tot zo'n vreselijke daad maar misschien is er wel iets meer mogelijk in het voortraject. Ik heb me vaak afgevraagd of een goed gesprek niet beter zou zijn dan een beschuldiging en inderdaad contact maken en houden niet beter dan iemand isoleren. Ik heb eindeloos hulp gezocht voor de vader van mijn kinderen maar dat is blijkbaar niet zo makkelijk. Gelukkig had ik mijn ouders, mijn vrienden en een aantal betrouwbare hulpverleners. En ik kan er nu op terugkijken, het is geweest.
Maar ik weet nog dat ik me realiseerde dat als iemand niet begrepen wordt in de zin van een uitzonderlijk karakter als autisme, dat iemand dan ook wanhopig maar ook gevaarlijk kan worden voor zichzelf en voor anderen, en daar is winst te behalen. Je weet helemaal niet hoe je zelf zou reageren als je in de hoek gedreven wordt en geisoleerd. Dat is een illusie om te denken dat alleen echt gevaarlijke gekken dan overgaan tot geweld.
Ik vraag me af of de koe bij de horens vatten in een goed gesprek niet zou kunnen helpen. Maar dan moet je natuurlijk wel iemand hebben die koelbloedig is en vaardig.

Soms

Is het ook niet kies om je eigen situatie naast die van deze gruwelijke gebeurtenis te willen leggen en vergelijkingen te willen trekken. En nog erger te willen verklaren.. Dames dit lijkt me zo een moment... STOP!