Kinderfeestje voor iedereen?

Als het nog niet aan de orde is geweest (een kinderfeestje)

dan zou ik eerst afwachten hoe het op school gaat met je oudste.
Waarom neem jij aan dat er kinderen niet kunnen komen vanwege het weekbudget?

waarom nu niet dan?

Die kinderen ken je nu toch ook al, dat zijn toch gewoon vriendjes en vriendinnetjes die komen met een zelfgemaakte kaart of tekening.
Het gaat toch niet om de grootte of prijs van de kadootjes?

Aan jou als ouder het in goede banen te leiden als er door 1 of meer van de aanwezigen een opmerking over wordt gemaakt.

Snap het niet

Hoeveel kinderen komen er nu niet dan? En voor een euro heb je een prul bij de speelgoedwinkel. De meeste kinderen hebben niet zoveel feestjes dat hun ouders niet af en toe een euro kunnen missen. Het valt een jarige kleuter echt niet op.

En wie moet de cadeautjes gaan afschaffen? Jij zelf?

Inderdaad

Hier kwamen ook wel eens kinderen met heel bescheiden cadeautjes, potlood en gum of zo. Dat is echt geen probleem.

Kinderen maken zich er niet druk om

Mijn zoon kreeg met zijn verjaardagsfeestje een cadeautje van nog geen euro (prijsje stond er nog op) hij heeft het jongetje bedankt en het ging verder naar het volgende cadeautje wat weer extreem duur was (20 euro contant dus). Die jongen heeft hij ook bedankt en daarna zijn ze heerlijk wezen spelen.

Hoe weet je het?

Ik denk dat de ouders met weinig tot geen geld wel iets verzinnen, hoeft niet duur te zijn.
En als we hier een uitnodiging zouden krijgen met de tekst "geen cadeautjes" of iets in die geest zou ik dat prima vinden, eigenlijk wel verfrissend. Wel tevoren met je eigen kind erover praten en geen namen noemen van de kinderen waarvan je vermoed dat de ouders arm zijn.

Stel

Stel ik zou moeite hebben met rondkomen, of ik gaf diie indruk blijkbaar, maar een cadeautje zou lukken, dan zou ik denk ik wel een naar gevoel overhouden aan iemand die voor mij heel bevoogdend ging bepalen dat er geen cadeautjes meegenomen hoefden te worden zodat ik/mijn kind ook eens iets leuks kon beleven.

We?

'Kunnen we niet gewoon de cadeautjes op kinderfeestjes achterwege laten zodat ook die kinderen kunnen komen?'

Over welke 'we' heb je het? Jij en je partner? Dat beslis je toch gewoon zelf?

Doe je dat toch

Als jullie cadeautjes niet nodig vinden dan zet je dat op de uitnodiging.

Mijn kinderen mogen uitnodigen wie ze willen. Of de ouders geld hebben geen idee daar hou ik mij helemaal niet mee bezig. Of ze iets duurs of goedkoops meenemen ook niet.

ik zet alleen een beperking op het aantal kinderen.

Doet er niet toe

Hier nog nooit een probleem gehad met kinderen die niet konden komen. Er was ook geen speciale aandacht of een kind wel of niet met een cadeau kwam.
Het is wel heel sociaal gedacht en misschien zijn er wel omgevingen waar men heel erg gespitst is op dure cadeaus en er wel ongemak ontstaat, maar dat is hier niet aan de orde geweest. Ook niet met relatief armere kinderen.
Misschien denk je aan een probleem dat zich in het echt niet gaat voordoen.

Wat ik wel vervelend vond is dat er een vriendinnetje was dat uiteindelijk bleek niet mee te mogen met kamp omdat de pleegouder de kampbetaling niet deed.
Dat had ik graag zelf bijgesprongen. Het was maar 75,- euro en ik vond het niet kunnen dat een kind op de basisschool in haar eentje daardoor buitengesloten werd.

Overigens

Er zijn, zeker voor basisschoolleerlinge, heel goedkope cadeautjes te verzinnen. Pakje kleurpotloden bij de Action. Strik er om en klaar. Ik zie ook wel eens hele goedkope leesboekjes of kleurboekjes.

Een reeds gelezen donald duck pocket. Een knutselpakketje vvan de action. Lollige sokken of een muts van de flying tiper. Zelfgemaakte muffins.

Maar

'maar dan ook de kinderen waarvan de ouders het niet breed hebben? '

Maar dan toch alleen als die kinderen bevriend zijn met jouw kinderen? Of wil je van je kind's verjaardag een soort armoede-kijk-mij-eens-sociaal-bezig-zijn-evenement maken? Leuk voor op youtube ...?

Knurf

Ilse: 'Kunnen we niet gewoon....'
Knurf: 'Over welke "we" heb je het....'
Over wij allemaal vrees ik. Iedereen die kinderen heeft. Ik heb er een wat ongemakkelijk gevoel bij. Kennelijk zijn er kinderen die normaalgesproken niet op jouw feestje "kunnen" komen omdat ze een cadeautje moeten kopen. Hoe weet je dat?

Ik snap je redenering trouwens wel. Op de paklijst van het groep-8-kamp van de basisschool hier staat: knuffel verplicht! Dit staat er zodat de kinderen die met een knuffel willen slapen zich daar niet voor hoeven schamen. Zoiets bedoel je waarschijnlijk ook met: cadeautjes verboden! Maar de vraag is hoe reëel het probleem is en of dit dan de oplossing is.

Gezamenlijk kado

Bij klassenfeestjes kun je best op de uitnodiging vragen om een gezamenlijk kado waarvoor mensen hun bijdrage kunnen inleveren bij een bepaald persoon (klassenouder, ouder van vriendje, oid). Die persoon kan dan discreet blijven over wie en hoeveel, en gewoon een mooie kaart namens de hele klas er bij doen.

Er zijn genoeg redenen om geen 20 losse kadootjes te willen dat zo'n verzoek prima kan.

Welnee

Een verjaardag is HET hoogtepunt van het jaar in een kinderleven. Naast Sinterklaas, ook niet toevallig een cadeaufeest. Er blijven nog 364 dagen over om je goede bedoelingen uit te leven.

traditie

hoe vier je (kinder)feestjes waarbij iedereen welkom kan zijn en het prettig kan hebben?

Wat dacht je bijvoorbeeld van de traditie om meegebrachte cadeaus pas uit te pakken, nadat de gasten zijn vertrokken?

Rode krullenbol

Slijm, scheetkussens of nepdrollen

"Wat dacht je bijvoorbeeld van de traditie om meegebrachte cadeaus pas uit te pakken, nadat de gasten zijn vertrokken?"

Slechte tip. Met het verstopppen en zoeken van de kadootjes is het eerste half uur van een kinderfeestje al achter de rug. Da's altijd winst.

Bovendien gaan die kadootjes helemaal niet om de inhoud. Wel het plezier van het samen uitzoeken, het geven en het uitpakken, om. Van een voorgekookte inzamelingsactie van ouders voor een legotrein of een gamecomputer , ben ik geen voorstander.

Beter: zorg als verse kleuterouder voor een traditie waarbij de bedragen voor kadootjes en traktaties niet uit de klauwen lopen. In samenspraak met gelijkgestemden op het schoolplein, de klassenouder of de leerkracht. Een kinderhand is voor een prikkie gevuld door de Action of het Kruidvat. Zie titel

Niet uitpakken is juist heel formeel

Niet uitpakken is juist heel formeel. De kado's allemaal bij elkaar op één plek uitgestald, en dat het hele feest lang. Opschrijven wat van wie afkomstig is (zodat je achteraf nog kunt bedanken, dat is wel een must!). Juist als je niet uitpakt zul je die kado's heel expliciet moeten 'erkennen' (door uitstallen en achteraf bedanken). Daarmee maak je het denk ik juist veel zwaarder dan als je tijdens het feestje uitpakt.

Een ontbrekend kadootje op een uitpakrondje is echt geen big deal. De kinderen zijn halverwege allang de tel kwijt. Ze gaan met de kado's spelen, er is een kado dat na uitpakken uit meerdere onderdelen blijkt te bestaan, kinderen wisselen van plek in de 'kring', er komt iemand later binnen... Je kunt zo iets echt wel camoufleren. Maar het grootste deel van de mensen die het krap hebben zullen WEL een kadootje meebrengen, en die moeten daar gewoon erkenning en dank voor krijgen.

Over de traditie van niet uitpakken

De cadeaus worden niet "uitgestald", maar terzijde gelegd op een onopvallende plek. Er staat ook geen naam op. De ontvanger heeft zodoende geen idee wie wat heeft gegeven. En de gever kan precies dat geven wat hij/zij kan opbrengen en/of voor de ontvanger over heeft.

P.S.

Ik bedoel de traditie van niet uitpakken onder het toeziend oog van de gasten.

Dat is dus ondankbaar

Op zo'n manier is het niet uitpakken dus hartstikke ondankbaar en onbeleefd.

Het is toch bizar, als jij het niet breed hebt en je steekt een hoop tijd of moeite (die twee zijn vaak uitwisselbaar) in een kadootje zodat je kind niet met lege handen aankomt, en je vraagt je kind wat de jarige van het kado vond, en je kind zegt: weet ik niet, het is niet uitgepakt. En als je kind het de volgende dag vraagt aan de jarige, dat die dan zegt "Weet ik niet, wat was er van jou dan?" (met eventueel nog een: "oh nee, dat mag ik niet vragen van m'n moeder, want misschien had je wel helemaal niets gegeven...")

Kinderen moeten leren geven en ontvangen. Gevende kinderen moeten leren om plezier te gaan beleven aan de reactie van de ontvangen (ipv jaloezie / spijt /etc.). Ontvangende kinderen moeten leren bedanken en tactvol omgaan met teleurstellingen.

Als het om geld gaat, dan ben ik voorstander van anoniem geven en ontvangen, hoewel het helaas wel een risico op diefstal door een tussenpersoon met zich mee brengt...

Maar persoonlijke kadootjes? Waarbij de moeite van het uitzoeken vaak meer 'kost' dan het kadootje zelf? Dat anoniem doen vind ik echt belachelijk. Waarom zouden we schaamte en afwijkende procedures (anders dan bij volwassenen) aan kinderen aanleren omtrent een belangrijk stukje sociaal gedrag dat kinderen moeten aanleren.

@Syboor

Je loopt iets te hard van stapel met het trekken van conclusies naar aanleiding van mijn tip aan Ilse.

De ontvanger van de cadeaus bedankt uiteraard wel degelijk de gevers ervan. Ter plekke en eventueel ook nog naderhand met een kaartje, SMS of appje. De beleefdheid wordt beslist niet aan de wilgen gehangen. Noch het aanleren van sociaal gedrag in het algemeen.

Wél brengt het anonimiseren van schenken een accentverschuiving met zich mee: kort gezegd van materieel naar immaterieel. Wat uitvoeriger: van het belang van het (ver)krijgen en (kunnen) geven van tastbare materie naar het belang om uit pure genegenheid feesten te organiseren en geschenken mee te brengen.

Rode krullenbol