Kinderen willen alleen maar mama!

Toch

doorzetten en zelf wat vaker 's avonds weg gaan. Ga naar een vriendin en maak duidelijk dat je er niet bent maar dat je er morgen wel weer bent. Het zal even doorbijten zijn maar als ze echt doorhebben dat je niet naar huis komt als zij niet willen slapen zullen ze zich er heus wel een keer bij neerleggen.

Verder mogen ze best een voorkeur hebben maar moeten ze leren dat jij er soms gewoon niet voor ze bent.

Precies

Als je er wel bent is het moeilijk dus je bent er dus niet. Als ze daar een beetje aan gewend zijn ga je gewoon doodleuk de voordeur uit, maakt een klein wandelingetje en komt na een kwartier weer door de achterdeur binnen en dan zorgt je man er natuurlijk voor dat ze niet naar beneden komen en ga je daar lekker wat voor jezelf doen.

Doe dit andersom ook: je man gaat weg als jij er bent voor ze zodat ze zien dat hij ook weg gaat.

Wat je ook kunt doen is 1 kind tegelijk: maak duidelijk dat jullie voortaan om en om voor 1 kind zorgen op bepaalde dagen met het planbord en wees dan ook strikt. Als het kind bij papa door jou geholpen wil worden dan gaat dat niet want jij bent bezig en kind kan dan kiezen; of leuk met papa naar bed worden gebracht of heel simpel: kus en klaar en dan mag kind wachten tot jij nog een kus komt geven.

maar

Dan wel aanbieden via een kaartje op je dagrooster met een foto van papa of mama zodat ze de hele dag al kunnen zien wie ze naar bed brengt bijv.

wat

Wat je overdag doet werkt s nachts door. Dus als je overdag oefent heb je er s nachts ook voordeel van de verdeelde zorgtaken. Jij iets meer afstand nemen (dat betekent echt niet dat je ze tekort doet of minder van ze houdt) en vader iets meer overnemen.

Overdag oefenen met kleine dingen kan ook.
Die kun je uitlokken.
Jij in bad/boodschap doen en pappa de rest.

En begin gewoon klein en niet gelijk een uur. Maar een simpele zorghandeling uitgevoerd door vader en dan verschijn jij alweer. En dat bouw je rustig uit. Dus niet meteen hop vader de hele bed routine laten doen:
-Pappa wast, mamma de rest.
-Pappa wast en legt in bed, mamma leest voor.
-Pappa wast, legt in bed, leest voor en mamma leest een kort verhaaltje voor.
-Pappa wast, legt in bed, leest voor, mamma geeft een kus. enz.
Het om beurten kan natuurlijk ook, precies wat je voorkeur heeft of waar het kind het beter op doet.

Daarbij proberen het geluid van een driftbui te negeren of te zeggen dat het jammer is dat je ze zo niet kunt verstaan. Dat ze gaan protesteren zal best, maar jullie moeten nu 1 front vormen, 1 plan uitvoeren. Niet tegen de kinderen, maar tegen de situatie. Om het voor de kinderen beter te maken en er zelf net zoveel voordeel van te hebben.

niet toegeven

Ik lees dat jullie er niet aan toegeven. Misschien is daar iets ontstaan, is het daar groter geworden dan nodig? Het klinkt iig alsof de hele situatie heel gespannen is geworden. Misschien zit daar ook een stuk onveiligheid voor ze in.
Ik zou toch alles op alles zetten om de situatie weer ontspannen te maken. Je zegt dat er geen probleem is als je weggaat, dan doe je dat gewoon vaker. En verder misschien vaker samen doen, het samen gezellig maken?
Hier wilden ze ook altijd mij op moeilijke momenten. Blijkbaar gaf ik iets dat partner niet gaf en dat ze op die momenten nodig hadden.
Samen zorgritueel kan ook helpen, papa wast en mama komt voorlezen. Maar bij jullie is het volgens mij nu te dramatisch geworden, het moet eerst weer ontspannen worden.

Kind van 6

Kan het kind van 6 al een beetje aangeven waaróm het moeder alleen wil? Een kind van die leeftijd is al wel een beetje in staat tot een gesprek over dat soort dingen, maar het blijft een kind en dus niet zo inlevend als een volwassen persoon kan zijn.

Ik lees dat je al het advies hebt gekregen om meer samen te doen en in die richting denk ik ook. Doe het weekend samen bijvoorbeeld. Dan is er alle tijd.

De een kan echt prettiger voorlezen dan de ander. Je kunt de 'beddienst' dus ook opsplitsen in 'de een wast en de ander leest'. Kortom: vraag eens aan de oudste wat er aan de hand is laat de oudste meedenken over de oplossing.

Het lijkt mij hoe dan ook belangrijk dat ze leren dat je man net zo goed in staat is om ze te helpen als jij, ondanks dat het ánders kan zijn. Hoewel je het natuurlijk niet hoopt, kun jij een keer in het ziekenhuis belanden. Dan moet het normaal zijn dat hij het doet.

ik zou zeggen

Als je je drie keer zonder morren naar bed hebt laten brengen door papa dan doet mama het weer een keer?

en...

het punt is vaak dat kinderen door een iemand vaker naar bed gebracht wil worden en dan steeds kiezen voor aan wie ze gewend zijn.
Toen ik onregelmatig werkte en mijn man hem soms drie naar bed gebracht had omdat ik late diensten had, dan wilde hij de vierde avond liever door papa naar bed gebracht worden...
terwijl ik toch vaak zijn voorkeur had voor de meeste dingentjes.

Kiezen

Ik vind eigenlijk dat een kind niet echt mag kiezen. Kind heeft maar te leven met wie op dat moment beschikbaar is voor een bepaalde activiteit. Dus ook als moeder het meestal doet en vader af en toe. Uit ervaring weet ik dat dat even slikken kan zijn, huilen zelfs, maar de boodschap moet duidelijk zijn: jij gaat hier niet over. Als je daar zelf stevig genoeg mee in de schoenen staat, komt dat ook helder over bij de kinderen.

Kaaskopje

Prima insteek.
Moet je ook durven loslaten als blijkt dat het niet werkt, en dat is dus zo in deze situatie.
Ik kan me eerlijk gezegd niet meer zo heel goed herinneren hoe dat precies ging bij ons. Weet wel dat wij nooit moeilijk deden als kinderen incidenteel, op bepaalde momenten of in fases een bepaalde ouder wilden hebben. Kinderen kunnen daar legio redenen voor hebben. Ik heb kinderen van het kaliber waarbij het bést een issue had kunnen worden als we hier star en vasthoudend mee om waren gegaan. Nu heb ik het nooit ervaren als een probleem. Soms lastig, tuurlijk, maar dat zijn kinderen nu eenmaal! Maar een beetje meeveren met situaties, waarom niet?
(Ik probeerde dus te voorkomen dat dit soort situaties een issue werden en een echte machtsstrijd. De kinderen kozen hier niet, nee, wíj kozen ervoor rekening te houden met hun behoeftes)

Soms is er echt geen keus

Als de favoriet er niet is. Het moet dus werken. Dit klinkt steviger dan ik eigenlijk ben, maar zo is het wel. Ik moest een keer voor school Sint cadeaus kopen. Ik kon niet uitleggen wat er zooo belangrijk was dat ik weg moest. Een huilend kind tot gevolg, terwijl mijn man er dus wel was. Het was niet anders. Ik zei mijn afspraak niet af.

Kaaskopje

Dat speelt in dit geval toch niet? Ts geeft aan dat er geen probleem is als ze er niet is. Het is dus iets als ze er wel is. Mama is in de buurt en ik wil haar graag zien nu, en dat mag dan niet. Misschien snappen ze dat niet.
Ik was er vaak niet en dat was hier ook nooit zo'n probleem, maar als ik thuis was vielen ze wel vaker terug op mij. (Maar net zo goed weleens op papa)
Met werken bedoel ik dat een zorgritueel vol spanning is komen te staan. Als kinderen regelmatig overstuur zijn zul je echt iets anders moeten.

je had toch kunnen uitleggen dat je een Belangrijke afspraak had met Sinterklaas?

Kiloo

Wat het laatste betreft was zo vlak voor het slapen gaan wel een érg spannende mededeling geweest

Met mijn opmerking over er niet zijn, bedoel ik dat de kinderen het sowieso moeten leren accepteren dat pappa het zomaar een keer doet. Of moeder nu thuis is of niet. Maak er een feestje van als pappa zijnde, als dat helpt. Want stél dat moeder opeens niet kan (ziekte, ziekenhuis) dan moeten ze gewoon snappen dat huilen en bokken niet helpt.

Als een kind van zés er nog steeds een drama van maakt is het echt de hoogste tijd om het tij te keren.

ach

als ik thuis ben dan willen de kinderen ook altijd door mij naar bed gebracht worden. Nu maken ze er hier geen drama van als papa ze naar bed brengt, maar goed. Ik vind het niet zo'n probleem om ze het meest naar bed te brengen. Mijn man doet altijd de afwas dan :-p

Als het je man erom te doen is dat hij ook de kinderen wil verzorgen, en het is geen probleem als jij er niet bent, dan moet je toch eens kijken of je niet wat vaker 'niet beschikbaar' kunt zijn (zonder echt weg te hoeven gaan). Misschien kun je in bad gaan rond bedtijd van de kinderen, of een langdurige grote boodschap op de wc doen, of na het eten even lekker in slaap vallen op de bank? Dan doet papa de pyjama aan, tandenpoetsen etc. en geef jij ze nog een kusje als ze er al lekker in liggen, want dan ben je klaar met doucehen/poepen/slapen Is dat een idee?

Macht

Misschien zit er een -klein of onschuldig- verschil in benadering van jullie beiden? Leest de een misschien een langer verhaal? Of op een leukere manier? Is er wat meer toegestaan bij de een?

Is de teleurstelling van je man misschien ook voelbaar voor de kinderen en dat die 'macht' interessant voelt voor de kinderen?