Kinderen die niet luisteren, tips?
Mijn kinderen luisteren niet naar me, ze zijn 8 en 10 jaar oud en meestal vreselijk brutaal, slechtluisterend etc. Zo heb ik ze niet opgevoed, ik zeg altijd dankjewel etc. Ze zijn vrij slim, methodes als het positieve benadrukken helpen even, straf (een week geen computer) maakt amper indruk, een timeout op de kamer, ach, daarna ga je weer gewoon verder.
Ik zit er behoorlijk doorheen, ben geen vrolijke ouder meer. ook niet het gelijkmatig gehumeurde mens dat ik altijd was, ik kan behoorlijk boos worden en ook hard (terug)schreeuwen, kortom ik loop vast. Ik zoek nu huistuinenkeukentips waarmee ik even wat verder kom.
Pieternel ik snap het
ik heb momenteel ook zo'n periode met de kinderen. Maar, heel eerlijk gezegd, zo heb je ze dus wel opgevoed. En ik de mijne dus ook. Strikt genomen, als ik goed kijk, kopieeren ze ons gedrag.
Zelf zit ook door allerlei dingen ook al een tijdje niet zo goed in mijn vel, en dat heeft ook zijn weerslag op de kinderen, zo simpel is het.
En dus heb ik de teugels hier weer wat aangetrokken, wat basisregels op papier gezet, en er een beloningsprogramma opgezet. Goed gedrag wordt beloond, fout gedrag dus niet. En ook let ik meer op mijn eigen dingen, reageer ik niet te heftig? Schreeuw ik zelf ook niet, enz. Misschien ook iets voor jullie?
Pieternel
(Is dat je echte naam? Zo ben je nl wel googlebaar. Je kunt het forumbeheer vragen je naam te veranderen door een mailtje te schrijven (op het envelopje klikken).)
Ken je het boek How to Talk so Kids will Listen (and Listen so Kids will Talk)? Daar heb ik zelf veel aan gehad, hoewel mijn zoontje voor sommige technieken nog wat jong is. Als je het bij Bol.com opzoekt, vind je vast ook wel de NL vertaling.
Ik wil je in ieder geval sterkte wensen!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Gesprek
Ik zou een keer met ze om de tafel gaan zitten, en vanuit jezelf uitleggen dat je niet blij bent met hoeveel je schreeuwt en hoe het loopt (niet de schuld gelijk bij hen leggen). Vraag aan hen wat ze zouden willen, en om tips. Als ze zelf de oplossing hebben meebedacht, zullen ze eerder bereid zijn om eraan mee te werken lijkt me.
Maar goed, ik weet ook niet of dat werkt. Heb hier al af en toe problemen met mijn 3 jarige. In elk geval wens ik je veel sterkte toe!
Reactie
Bedankt voor jullie reacties. DC, ik heb al gepraat, heel vaak, en ze beloven beterschap en dat ze aardig zijn voor elkaar, en ze zullen het nooit meer doen, in elk geval proberen het nooit meer te doen, ja ze zullen heel goed proberen hun best te doen 
Misschien is dat boek dat je noemt wel interessant, Valkyre, eens over nadenken. En hoewel ik een mooie naam heb op dit forum is het, dit ter geruststelling, niet mijn echte naam, het lijkt er niet eens op, het is geen afgeleide van mijn naam, van een naam in de familie of wat dan ook.
Nasha, bruikbare tips. Hier drie basisregels die ze heel goed uit hun hoofd kennen: niet schreeuwen, niet schelden, niet slaan (of positief geformuleerd: rustig praten, aardig praten, van elkaar af blijven....) Ik zit ook niet heel goed in mijn vel maar dat is voor mijn gevoel meer van al dat niet luisteren. Ik trap er ook elke keer in, laatst moest er een tanden poetsen (heel standaard moment, ik zei het alleen ter herinnering), komt meneer niet meer naar beneden maar ligt hij boven te lezen. En tanden gepoetst? Oh, moest dat dan?
Ik let er de laatste dagen wel op dat ik niet schreeuw om de aandacht te trekken, hoewel ik af en toe niet ontkom aan een: HEE om de aandacht te trekken. De boodschap zelf probeer ik op rustige toon te brengen.
Pieternel
Hihi
ja, ik heb de regels inderdaad ook op positieve wijze geformuleerd en grotendeels komen ze erg overeen met de jouwe 
Hier heb ik extra computertijd ter beschikking gesteld voor ze, voorlopig loopt het alleen voor oudste goed... 
Pieternel
Ik denk niet dat je er bent met wat handreikingen.
Ik denk dat het nodig is om om te denken. Als je echt wezenlijk de dingen wilt veranderen, zul je een andere bril moeten opzetten.
De clou, het begin van de oplossing, zit in de formulering van je vraag. "Kinderen die niet luisteren". Daarmee zet je je kinderen neer als een entiteit die moet leren luisteren. En jezelf (buiten het systeem) als te kort gedaan wezen, dat alles al geprobeerd heeft.
Ik denk dat je heel snel goede resultaten zult bereiken als je jezelf opneemt in de vraag. Dus: ik als moeder heb er behoefte aan dat mijn gezin soepeler gaat draaien, en ik kan aan de kinderen uitleggen dat dit ook voordelen voor henzelf gaat opleveren. Vraag wordt dan: hoe kunnen we als gezin beter en prettiger functioneren, en welke rol speelt communicatie daarin.
Een andere invalshoek, maar wschl een stuk vruchtbaarder. Het houdt in dat je helder krijgt voor jezelf in welke situaties het voor jou belangrijk is dat de kinderen doen wat je zegt. Daarnaast zijn er veel situaties waarin het luisteren minder belangrijk is, maar het vooral belangrijk is dat de dingen gebeuren. En dat kan ook op andere manieren, bijvoorbeeld door de kinderen meer eigen verantwoordelijkheid te geven. En door meer te laten merken hoe jij jezelf voelt en hoe jullie invloed hebben op elkaars stemming. Maar toch vooral door die verantwoordelijkheid.
Één voorbeeldje: je kan tegen je kind zeggen dat hij zijn tanden moet poetsen. Andere mogelijkheid is om te zeggen dat jij wat tijd voor jezelf nodig hebt in de avond, en dat hij zelf maar moet bedenken wat hij allemaal gedaan moet hebben om om negen uur te kunnen gaan slapen, en dat je zelf nog even langskomt om negen uur maar dat je geen tijd hebt om dan nog gezellig te kletsen als hij dan nog niet klaar is.
Minder op detail dus, en meer verantwoordelijkheid. Plus helderheid over jezelf. Even in een uitgewerkt voorbeeld.
