Kinderen én partner opvoeden?

eten

Nou, ik ga niet mijn man opvoeden. Dat vind ik een beetje idioot.
Maar mijn man is wel een slechte eter, zo eentje die dingetjes uit zijn eten vist en een hoop niet lust. Mijn kinderen zijn ook slechter eters en ik denk dat zijn slechte voorbeeld daar niet bij geholpen heeft.
Verder zitten wij behoorlijk op dezelfde lijn.

Mijn man is niet op te voeden

Zeer herkenbaar, met dien verstande dat mijn man zich (helaas) niet op laat voeden.

Doet wat hij wil en wil dingen niet laten, ook al zou dat vanuit voorbeeldfunctie naar de kinderen beter zijn.

Ik ben ook niet perfect, maar als mijn man mij zou vragen bepaalde dingen niet of minder (of minder in het zicht) te doen omdat het een slecht voorbeeld is voor de kinderen dan zou ik dat wel overwegen en proberen rekening mee te houden.

Slechte voorbeelden van mijn man zijn bijv.:
- glazen en borden, sokken, schoenen, door hele huis laten slingeren
- dingen die je gebruikt (etenswaren, schroevendraaier etc.) niet operuimen na gebruik
- veel snoepen (vooral erg tijdens het WK: elke wedstrijd weer ongezonde dingen eten, en dat terwijl een kind juist op moet letten en dus niet aan allerlei verleidingen blootgesteld zou moeten worden)
- ongezond eten (pizza) bestellen (ongezond en duur)
- niet groeten als je weggaat
- opstaan van tafel tijdens het eten terwijl de rest nog bezig is
- als hij opstaat van tafel niets (of heel weinig, alleen zijn eigen bord - er staan ook nog pannen, glazen, etc) mee naar keuken nemen, terwijl ik juist probeer mee te geven dat we met zijn allen de hele tafel afruimen
- voor zichzelf een drankje of iets halen (terwijl iedereen in de woonkamer zit) zonder even te vragen of de anderen ook iets willen
- als ik hem iets vraag te doen (klein klusje, redelijk om aan hem te vragen, hij doet nl al zeer weinig) gewoon nee zeggen
- etc.

Ik vind het moeilijk, maar vind het leven met hem sowieso moeilijk (zie draadje Wat moet ik met mijn moeilijke man?). Ik probeer de kinderen toch maar zoveel mogelijk goede manieren en (mijn) normen en waarden bij te brengen ook al helpt man daar dus niet aan mee. Nu ze wat ouder zijn kan je dingen wel beter uitleggen en ik merk dat kinderen dingen toch wel oppikken (gelukkig!). Maar vermoeiend en moeilijk is het wel.

Ik probeer mijn man niet (meer) op te voeden. Kansloos bij die van mij. Leidt alleen maar tot frustratie en boosheid bij hem.

Als er wel met je man te praten is, dan zou ik er wel een goed gesprek aan wijden en ook checken hoe hij er nou zelf tegenaan kijkt. Veel mannen schijnen dingen niet te doen omdat ze het niet zien/er niet aan denken. Maar als je het ze vraagt, doen ze het wel. Als je zo'n man treft, dan zou je daar toch werkbare afspraken over moeten kunnen maken? Maar mogelijk moet je hem dan wel regelmatig aan die afspraken helpen herinneren.

Partner opvoeden...

Je partner opvoeden gaat in mijn ogen niet lukken. Je kan een ander niet veranderen, alleen jezelf.
Ik vind gezonde voeding belangrijk en voor mijn kinderen ook. Als mijn man iets eet of doet wat ik niet prettig vind, leg ik uit aan mijn kinderen dat ik het voor hun niet goed vind. Als mijn man alle chocola op eet en zij krijgen 1 stukje kan ik aan hen verantwoorden dat papa het zelf moet weten, maar dat ik graag wil dat er gezond gegeten wordt. In een gezin hoeft ook niet alles hetzelfde te zijn, of eerlijk, als er maar uitgelegd kan worden waarom er bepaalde keuzes gemaakt worden. Op een gegeven moment gaan de kinderen zelf aan papa vragen waarom hij ongezond eet, vond ik wel leuk om te horen, hoe hij zich daar dan uit redt.

Geeft je partner het goede voorbeeld?

Misschien had ik de titel van dit draadje anders moeten kiezen. Het gaat er mij niet zo zeer om dat je je partner opnieuw zou moeten opvoeden (dat lukt ook vast niet), maar veel meer om de voorbeeldfunctie die hij/zij heeft. Je kunt nog honderd keer zeggen dat bijvoorbeeld roken ongezond is, als je partner wel rookt klinkt dat toch echt een stuk ongeloofwaardiger. Het is een feit dat kinderen veel meer van je -goede en slechte- gewoontes overnemen dan je denkt, en veel minder van wat jij ze vertelt.
Kinderen tot een jaar of tien kun je nog aardig wat vertellen, als ze eenmaal beginnen te puberen wordt je vaak met je eigen wijsheden of die van je partner om de oren geslagen.

En jij bent perfect?

Die moeders die menen hun man te moeten 'opvoeden' zijn zeker allemaal perfect? Aangezien je ermee getrouwd bent zal hij ook wel zo zijn goede kanten hebben, en slechte gewoonten die je er nog niet 'uit' had voordat de kinderen kwamen zijn dus hardnekkig gebleken. Dat kun je eens aankaarten, maar ik denk dat de kans klein is dat het nog verandert.

Ach

Ik denk dat héél veel vrouwen wel eens verzuchten dat hun man net een kind lijkt en heel veel mannen verzuchten misschien wel dat hun vrouw net hun moeder lijkt.

Als ik eerlijk ben, moet ik gewoon toegeven dat ik ook vaak in de opvoedrol schiet als ik bepaalde dingen van mijn man zie. Ik heb bepaalde vanzelfsprekendheden die niet automatisch zijn vanzelfsprekendheden zijn en dat botst wel eens of leidt wel eens tot verbazing van mijn kant. Nog steeds, ook na 30 jaar. In plaats van stilzwijgend maar even iets op te ruimen wat hij heeft laten staan, moet ik toch nog even melden hoe slordig ik het van hem vind dat hij het heeft laten staan. Tafelmanieren, ik begrijp nog steeds niet dat bepaalde dingen voor hem niet logisch zijn. Gelijk beginnen met eten, even wachten tot iemand weer terug aan tafel is voor je aanvalt op het toetje, schoonmaakdoekje in de gootsteen gooien en er niet uit halen, brrr. Afwas met restanten eten in de vaatwasser zetten... En ik maar 'moederen'.

Ik weet wel zeker dat mijn man ook bepaalde onhebbelijkheden van mij kan opnoemen. Ik van mijn kant heb een hele tijd geleden besloten dat dit soort irritaties niet tussen ons in mogen komen te staan. Ergeren mag, maar erin blijven hangen niet.

Alles hetzelfde binnen een gezin

Je kunt niet álles hetzelfde mogen binnen een gezin. Een kind van 8 mag bijvoorbeeld geen bier drinken, terwijl mama wel een biertje mag. Papa staat in de tuin te roken, Marietje mag niet naast hem gaan staan met een peuk. Naar bed gaan... je hebt nu eenmaal andere slaapbehoeften. Maar verder ben ik nogal van de eerlijke en gelijke behandeling. Waarom zou vader wel een paar repen achter elkaar op mogen eten en kind niet. Dat soort onderscheid zou ik niet wíllen verkopen aan mijn kind.

Omas en opas

Nee, met man heb ik niet zoveel problemen wat dit betreft, we liggen redelijk op 1 lijn qua opvoeding. Daarbij hebben we afgesproken elkaar niet voor de neus te stoten, als de een iets tegen de kinderen zegt, en de ander is het daar niet mee eens dan wordt dit achteraf gezegd en zoiezo niet als de kinderen het meekrijgen.

Mijn probleem zijn meer de opas en omas, die tijdens gezamelijke uitstapjes extreem hun best doen om de kids te verwennen, en als ze een keer zeggen dat ze iets willen krijgen ze het direct. Daardoor denken ze dan dat ze thuis ook alles krijgen als ze maar zeuren. Echt na een week opa of oma is er geen land meer mee te bezeilen, en dit duurt minstens een week.Ben ik de enige met dit probleem en wat doen jullie eraan?

roken

"Je kunt nog honderd keer zeggen dat bijvoorbeeld roken ongezond is, als je partner wel rookt klinkt dat toch echt een stuk ongeloofwaardiger"

Daar had ik het laatst met mijn vriendin over. Zij rookt en ik vroeg haar of haar zonen alcoholvrij bier mogen drinken als ze bijv 13 zijn. Absoluut niet was het. Toen zei ze dat ze het zo lastig vindt om haar kinderen het roken te verbieden terwijl ze dat zelf doet. Toen ik zei dat ze ook wijn drinkt en dat haar kinderen geen alcohol mogen viel het kwartje.

Ik heb nooit begrepen waarom mensen wel makkelijk hun kinderen op jonge leeftijd verbieden alcohol te drinken maar het zo moeilijk vinden om hun kinderen gewoon verbieden te gaan roken. Je kunt best zeggen dat het ongezond is maar je kunt ook uitleggen dat ze pas met 18 mogen autorijden en alcohol drinken in het openbaar. Waarom doe je dan wel opeens moeilijk als het om roken gaat en je man rookt?

Geef als slecht voorbeeld oa:
Te snel venijnig uitvallen als ik gestoord word
Iets lekkers als verwennerij/beloning beschouwen
Eten en drinken bij de computer
Mopperen

Ik heb geprobeerd mijn man op te voeden in een paar dingen die ik graag mijn kind wilde leren - Ja graag en nee dank je zeggen, in plaats van alleen ja of nee. Pas gaan eten als iedereen zit. Niet opstaan voordat iedereen klaar is. Een ander niet in z'n eentje laten werken (bijv met afruimen, opruimen, schoonmaken). Niet door het hele huis schreeuwen maar naar iemand toe lopen als je iets wilt zeggen.
Dat is wel min of meer gelukt, geloof ik.

Hij heeft mij ook opgevoed, trouwens. Dingen direct vragen in plaats van hopen dat de ander ruikt wat je wilt. Dat in de opvoeding niet alles onderhandelbaar is en nee zeggen geen misdaad is. En vast nog meer dat ik nu even niet zie wegens blinde vlek.

Wat moeizaam blijft is waar Juline het over had. Wél een halve oorlog met zoon ontketenen over een bepaald verbod en zich daar dan openlijk zelf niet aan houden. Ik streef naar de lijn van Juline (laat hem het maar uitleggen), maar dat lukt niet altijd.
Ik heb namelijk moeite met zijn vaak gebruikte verklaring voor die rechtsongelijkheid: "als je later op jezelf woont mag je alles zelf bepalen", omdat ik er geregeld tegenaan loop dat het niet altijd even gezellig samenwonen is met iemand die ervan overtuigd is dat hij alles zelf mag bepalen omdat hij groot is.
Ik vind opvoeden tot rekening houden met een ander meer prioriteit hebben, egocentrisme groeit vanzelf

En probeert je man jou om te turnen...

...eh op te voeden?

Dat kan ook een leuk lijstje opleveren.

Yep

Ik heb de (schijnbaar) onhebbelijke gewoonte om verpakkingsmateriaal op het aanrecht te laten liggen. Dus lipjes, knipjes, doppen, afgeknipte stukjes plastic.

Het grappige is dat ik dus wel het hoofdverpakkingsmateriaal weggooi, maar het kleinste onderdeel laat liggen. Mijn man probeert me al 25 jaar op dit onderdeel op te voeden.
Wat hij wél bereikt heeft, is dat ik weet dat ik dit doe. En heel soms heb ik dan de neiging om het op te ruimen.

Verder haal ik zelden tot nooit de afvalcontainer binnen. Ik struikel er bijna over als ik naar huis fiets, maar zodra ik de oprit op fiets ben ik het vergeten.

Ik trek altijd de instopstrook van ons dekbed los, want dat voelt vervelend strak. Ik vouw hem dan als een soort luchtkussen om mijn voeten. Dit onderwerp is gedurende ongeveer 20 jaar discussie geweest, want mijn man klaagde dan dat hij koude voeten kreeg. Toen we 4 jaar geleden een bed van 2.20 meter kochten (ipv de 2 meter) was deze discussie voorbij, want toen was het bed lang genoeg voor hem, waardoor hij geen koude voeten meer kreeg.

Ik zal vanavond aan mijn man vragen of ik nog wat vergeten ben

Koude voeten, te warm...

met aparte dekbedden zijn dat soort 'problemen' opgelost.

Apart dekbed

vindt mijn vriend ongezellig. Ik heb het liever wel, want ik word wakker als hij aan het dekbed trekt bijv. Ook wil hij de instopstrook los hebben en ik krijg dan koude voeten.

Piano

Alsjeblieft, overtuig hem, sinds wij twee aparte dekbedden hebben is mijn slaap kwalitatief echt veel beter geworden, je wil niet weten hoe vaak je toch halfhalf wakker wordt als je partner zich omdraait.

En hoezo ongezellig? Je bent elkaar niet opeens kwijt ofzo

Helemaal eens met Barvaux

Bond het vroeger ook vrij ongezellig, maar echt eerlijk waar in de praktijk maakt dat niks uit. En ik slaap zoveel beter. Eigen dekbed, met eigen dikte, geen onverwachtse rukken meer aan mijn dekbed. Niet meer in de winter bibberend van de kou wakker worden omdat mijnheer zich lekker heeft ingedraaid in ons dekbed of het warm had en dat ding heeft weggeschopt.

Mag ie nu allemaal lekker zelf weten, heb ik geen last meer van.

ja ik ook

Ik kwam een jaar of tien geleden eens bij iemand in de slaapkamer die ik niet echt heel erg goed kende en verbaasde me ook over twee dekbedden hoor maar echt dat 'ongezellige gevoel' ben je zo kwijt als je lekker geslapen hebt.

Helemaal mee eens hoor

Dat gaan we ook wel weer doen. En dan nog twee aparte matrassen

Ja ook

Zelfs twee aparte lattenbodems. Ik een verstelbare en man een degelijke houten. Het is dat het allemaal in een bedombouw zit....

Wat ook een voordeel is, is dat er in winter geen grote stroom koude lucht onder het dekbed komt. Twee kleine dekbedden sluiten blijkbaar toch beter aan dan een grote.

Een dekbed!

Hier absoluut een dekbed. En een waterbed, dus een grote matras. Niet alleen omdat we erg lekker vinden liggen, maar ook omdat indertijd een tweepersoonsmatras en - lattenbodem erg duur waren. Als we bij m'n ouders logeren hebben we twee lossen dekbedden, en dan slapen we veel slechter. Want we kruipen tegen elkaar aan, en dan moeten die twee dekbedden dus over ins en over elkaar heen gelegd worden. En soms is dat te warm, twee dekbedden op elkaar, maar dan glijden ze weer van elkaar af en zit er dus een gat tussen, waardoor het weer te koud prima.

En prima hoor, dat anderen beter slapen onder losse dekbedden, geen enkel probleem. Maar ga ajb niet roepen dat twee dekbedden per definitie beter is. Want dat hangt tot echt van je eigen slaapgewoonten af.

twee matrassen

Hier ook vanaf het begin twee matrassen, de eerste tien jaar met 1 hoeslaken en dat ging ook prima als de een de bodem iets omhoog deed.

Tijgeroog: natuurlijk als je echt altijd tegen elkaar aan slaapt zijn twee losse dekbedden niet prettig maar wij reageerden op Piano en die gaf dat niet zo aan. Slapen jullie in de zomer ook tegen elkaar aan? Lijkt me zo warm?

Barvaux

Afgelopen nacht zijn we tegen elkaar aan in slaap gevallen en vanochtend weer wakker geworden. Toen ben ik even naar de wc geweest en heb ik daarna een stukje bij hem vandaan nog een uurtje doorgeslapen. Dus ja...

pff

Jullie zijn vast heel koudbloedig Ik vind in de zomer een warm kind tegen mij aan op de bank al te veel LOL

Hier nu van beide kanten warm

Het is hier nu zelfs zo dat man het middenin de nacht zo warm in bed heeft dat hij apart gaat slapen. Zelfs als we alleen onder de overtrekken liggen. Het is deze zomer zo warm 's nachts dat een dekbed veel te warm is, laat staan tegen elkaar aan plakken. Mijn man gruwde vroeger van het idee van een 'senioren'-opstelling in de slaapkamer. Twee eenpersoonsbedden apart van elkaar, maar als dit zo blijft zie ik dat er nog wel van komen. Dat of een boxspring met twee aparte matrassen. Een boxspring is ook lekker hoog. Sinds mijn man een herseninfarct heeft gehad lijkt zijn thermostaatje ook aangetast. Heel apart. Los van de warmte is hij gewoon vroeg wakker en wil dan lezen. Met licht aan dus. En daar heb ik soms last van.

De romantiek is er nog, we kunnen niet zonder elkaar, maar ons bedgedrag lijkt niet veel meer op hoe dat 'in den beginne' was. Ik schijn zelfs in mijn slaap te mopperen dat hij van me af moet blijven als hij per ongeluk een hand op me legt, omdat ik het zo warm heb. Het is toch wat?!

Yep

In de winter liggen we vrijwel altijd tegen elkaar aan, en dan zijn losse dekbedden juist vervelend. In de zomer liggen we minder tegen elkaar aan, maar dan is er ook niet het kouprobleem.

Wij hebben wel eens op vakantie losse dekbedden. Om heel precies te zijn : afgelopen 3 weken nog, maar dat vinden we toch echt minder prettig. Nu was het in die weken trouwens niet koud noch warm.

'T is mij ook niet gelukt.....

Verzuchtte mijn schoonmoeder eens toen ik wat onhebbelijkheden over man uitte, ze zei: ik vermoed dat het jou ook niet gaat lukken. Dat klopt, het is mij ook niet gelukt. Dus doe ik hetzelfde als bij de kinderen: kijk wat wel goed gaat, knijp 1 of desnoods 2 ogen dicht, kies 2 of 3 dingetjes uit die ik echt wil veranderen en heb me daar op gericht en de rest zie ik niet meer of wil ik niet meer zien. Andersom geldt hetzelfde: we hebben 't er wel eens samen over gehad en dat leverde verrassende gezichtspunten op want zijn lijst was ook niet mals, ai....