Kinderbescherming hoe kom je er vanaf?
Bij mijn nicht is de kinderbescherming over de vloer. Ze heeft een dochter van 8 jaar, die ze alleen heeft opgevoed. Bij haar 2e kind, die ze met man samen opvoeden is echter de kb ingeschakeld. Een buurvrouw heeft gezegd dat de baby dag en nacht huilt. Er zijn relatie problemen. Die nu extra onder vuur staan door de bemoeienissen.
Hoever mag de kb gaan? Moet je alles over je kant laten gaan? U bent verplicht mee te werken. Zij maken een afspraak en je moet maar thuis zijn. Mijn nicht durft niet eens te zeggen dat ze niet kan, omdat ze haar andere kind naar school wil brengen.
Ze kan geen goed meer doen. Wil de k#bescherming gewoon dat het mis gaat?
Rug recht
https://www.stichtingkog.info/veilig-thuis/
Je kunt haar wijzen op de stichting KOG. Voor 20,- euro per jaar (minimaal) kun je lid worden en daar je situatie met de KB overleggen. Zij geven waardevol advies.
Op de site staat ook van alles wat relevant en actueel is.
Als je niet kunt met een goede reden zou ik dat rustig aangeven en mijn rug recht houden. Daarmee laat je zien dat je greep houdt op je leven. Al kan de kinderbescherming daar altijd moeilijk over doen, ze kunnen nogal intimiderend zijn, zelf zet je juist een stevig ouderschap neer.
Het beste is dat ze haar man hierin meeneemt. Samen sta je sterker.
En welke problemen je ook hebt, nu is de tijd om te laten zien dat je zelf goede hulp inschakelt om het op te lossen.
Zo heb ik de kinderbescherming ook ervaren. Ze doen er alles aan om te kijken of jij op je gezicht gaat.
Helpen
Je kunt haar helpen door haar huis op te ruimen en een modelwoning te tonen. Er is geen begrip voor wat dan ook. Alles kan tegen je gebruikt worden.
O, en
Dat er relatieproblemen zijn ga je niet spontaan melden. Je meldt helemaal niets. Alles wordt tegen je gebruikt.
De raad
'Hoever mag de kb gaan?'
De kinderbeschernming doet een onderzoek en in dat onderzoek kijken ze of de sitautie voor d ekindeen veilig is. daar komt een rapport uit. alles telt dan mee: hoe het huis eruit ziet, hoe de kinderen zich gedragen, de onderlinge verhouding tussen de ouders, het draagvlak van het gezin etc.
'Moet je alles over je kant laten gaan? U bent verplicht mee te werken.' Ja, je bent verplicht mee te werken met een onderzoek, je kunt niet zomaar zeggen: daar heb ik geen zin in. Maar je hoeft niet alles over je kant te laten gaan. Je mag gewoon opbellen om te zeggen dat je op dat tijdstip niet kunt en dat je graag een andere afspraak maken, of een beetje later wil afspreken. Je mag ook bespreken dat je partner er graag bij is en wanneer die vrij kan krijgen etc. Maar als het lijkt alsof je gaat traineren, dan wordt het allemaal wat moeilijk. Constructief meewerken helpt, zeker in deze fase.
Neemt niet weg dat AnneJ groot gelijk heeft: constructief meewerken wil niet zeggend at je alles moet gaan vertellen! Zij moeten eerst gaan vertellen wat de aanleiding voor het onderzoek is en wat de verdere procedure is. Zij moeten je ook uitleggen wat je plichten en je rechten zijn. En dan gaat het om de vraag: welke informatie hebben zij nodig om hun 'zorgen' weg te nemen? Omgekeerd: de raad kan alleen maar adviseren voor een OTS, maar het is de vraag of dat helpt. Dus als je zover bent dat je daarover gaat praten kun je in het gesprek ook aankaarten wat de oplossing van de raad dan is en hoe effectief dat is.
'Ze kan geen goed meer doen. Wil de k#bescherming gewoon dat het mis gaat?' Dit begrijp ik niet zo goed. Ik begrijp helemaal de paniek in haar hoofd en dat ze daardoor voor alles bang wordt. Maar dat zal zich toch vooral in haar eigen hoofd afspelen. en haar eigen hoofd zorgt er dan voor dat het allemaal mis lijkt te gaan. Hoofd onder de koud-water-kraan houden.
Misschien goed om even door te lezen: https://www.kinderbescherming.nl/voor-kind-en-ouder/hoe-verloopt-een-raadsonderzoek
Er is een kwaliteitskader, waarin staat wat en wanneer de raad iets moet doen. https://www.kinderbescherming.nl/documenten/publicaties/2016/11/03/kwaliteitskader-van-de-raad-voor-de-kinderbescherming-2016
Dan weet je waar zij zich aan moeten houden.
Tsjor
Je nicht en jij
Het is helaas altijd wat onvoorspelbaar hoe het onderzoek van de raad uitpakt. Wat kun je ondertussen doen?
- de problemen. Je noemt twee dingen: dag-en-nacht huilende baby en relatieproblemen.
Als die relatieproblemen bij de buren hoorbaar zijn, dan moeten je nicht en haar partner wel wat aan doen.
Maar een dag-en-nacht huilende baby brengt ook crisis met zich mee, vooral door te weinig slaap, maar ook door onzekerheden: waarom huilt hij/zij nu weer?
Denk je dat nicht en partner slaaptekort hebben? Zou het helpen als de baby een keer per week 's nachts bij iemand anders slaapt, zodat zij dan kunnen uitrusten?
- enerzijds moet je de problemen niet teveel bagatelliseren, want dan heb je geen inzicht. anderzijds is het belangrijk dat je laat zien dat je de problemen aanpakt en onder controle hebt. Bijvoorbeeld doordat je met consultatieburo en huisarts praat over het huilen van de baby, dat je sociaal netwerk inschakelt, dat je onderling afspraken maakt, zodat ieder ook ontlast wordt.
- en dan kun je nog kijken of je zelf hulp kunt inschakelen, bijvoorbeeld via een eigen-kracht-conferentie, of via een programma voor ondersteuning van jonge gezinnen dat in de gemeente van je nichtje loopt of anderszins.
Dus enerzijds serieus nemen van de problemen, anderzijds niet groter maken dan nodig is en vooral ook laten zien dat je het zelf aankunt en dat je waar nodig zelf hulp inschakelt.
Ondertussen kan nichtje ook alvast kijken naar ene goede advocaat, mocht het rapport straks erg tegenvallen en de voorgestelde maatregelen veel te zwaar zijn.
Tsjor
Een goede advocaat op dit vlak
is Richard Korver
https://richardkorver.nl/#home
Ik schrik er wel van
dat de kinderbescherming wordt ingelicht als je een huilbaby hebt. (of een buurvrouw die je erbij wil lappen, dat kan ook).
Is de buurvrouw eerst bij je nichtje langs geweest om te praten, om te vragen of ze misschien kan helpen?
Verder, goed advies is hierboven al gegeven. Wordt idd lid van KOG en laat je voorlichten. Ze geven goede hulp, zijn ervaringsdeskundigen.
Één buurvrouw
Idd de moeite waard om te vragen of de andere buurvrouw ook last heeft van jullie huilende baby.
Als dat het geval is, kan je de slaapkamer meer isoleren door tapijt op de vloer te leggen en lange gordijnen. Het klinkt overdreven, maar je moet van dat stigma af.
Het kan dat een kind beter slaapt met donkerder gordijnen.
Informeer bij consultatiebureau wat je kan doen, daar een buurvrouw aangegeven heeft last van je kind. Zo lijkt het dat je serieus met het ongemak/ klacht van de buurvrouw om gaat. De kb zal waarschijnlijk bij de consultatiebureau informeren of de moeder haar taak naar behoren uitviert. CB is bekend met huilbaby’s. Door bij hen te informeren, toon je respect voor hun kennis.
Vaker in de buitenlucht, wilt ook helpen. Zo heeft de buurvrouw minder ‘continu’ te maken met een huilbaby van de buren...
De moeder heeft haar eerste kind ook weten op te voeden zonder klachten. Ze hoeft zodoende niet zo te twijfelen aan haar zorgcapaciteiten, ookal stond ze er toen zelfs alleen voor.
Op je gezicht
Ik geloof niet dat de KB alles doet om te zorgen dat je op je gezicht gaat. Hier had VT juist tips gegeven bij welke instantie we goede adviezen kregen. De KB had goed in de gaten dat de melding het doel had ons dwars te zitten.
De KB kan ook je vriend zijn als ze merken dat je betrokken bent en deskundige hulp van CB of huisarts oppakt.
Kan Flanagan
Hoeft niet.
AnneJ,
Een beetje tegengeluid doet niet meteen de bodem onder je voeten wegzakken. Gezonde portie zelfvertrouwen en kalm blijven, kan haar redden in plaats van in paniek onzeker en geïrriteerd over komen.
Een tijd geleden was er een draadje over een gezin die VT over de vloer kreeg. Haar man bleef rustig maar haar gespannen overkomen deed bij VT afvragen of ze de zorgtaak wel aan kon. Gevolg; meerdere contacten/ bezoeken.
Kansen
Je vergroot je kansen. Maar hoe men reageert blijft onvoorspelbaar. Subjectief.
Reactie op handelen k-bescherming
Aan allen die hierop gereageerd hebben,ik heb er veel aan. Ik ga wat dingen voorleggen bij mijn nicht.
