kind-moet-kunnen-vallen-zonder-dat-ouder-zegt-oh-je-designbroek

ik ben het er niet 100% mee eens

Ja, kinderen mogen niet meer vallen en vies worden, maar gaat het dan werkelijk om designbroeken?

Ook is die stress om buiten te spelen niet iets van de laatste paar jaar, die was er 15-20 jaar geleden al. Net als verhalen (broodjes aap?) over ontvoeringen bij de Efteling, Disneyland en Ikea (waarbij vaak Oosteuropeanen betrokken zouden zijn). Nu hebben we Facebook waar men nog steeds klakkeloos ongecontroleerde bullshit deelt, vroeger was het hyves of mailgroepen.

"Als een kind met scheuren in zijn broek loopt, zijn ouders al snel bang dat het lijkt alsof ze hun kind verwaarlozen. Materialisme speelt hier ook zeker mee."

Nou, materialisme speelt volgens mij over het algemeen echt geen rol. Wel heeft ze gelijk over angst dat anderen denken dat ze hun kinderen verwaarlozen. Moeders onderling zijn niet altijd even leuk. Mijn ene kind kon hartstochtelijk in modder en zand spelen. Dat werd met opgetrokken wenkbrauwen bekeken. Zoiets deed een peuter, maar niet een schoolkind. (ik had daar overigens dik maling aan).
Zie ook de meldingen bij en verhalen over jeugdzorg of hoe dat tegenwoordig ook heten mag. Als je hun wantrouwen hebt gewekt grijpen ze alles aan om hun gelijk te halen. Dit forum staat helaas vol ervaringsdeskundigen en ik heb zelf ook e.e.a. meegemaakt daar waar ik bijna 10 jaar later nog met verbijstering en ongeloof aan terug kan denken. Een kind dat net vrolijk en vies gespeeld binnen komt tijdens zo'n bezoekje zal echt niet helpen.

"Maak afspraken en laat dan je kinderen los. Je moet ze vertrouwen. En als het dan niet werkt, dan pas je je afspraken weer aan. Speel niet het letterlijke vangnet van je kind, dat gaat niet goed."

Op zich een goed idee. Maar wie krijgt het vuil over zich heen als er onverhoopt toch iets niet goed gaat? Hier in de buurt was vorig jaar een flinke brand nadat een paar jongetjes met lucifers hadden gespeeld. De ouders werden flink afgebrand ("keihard aanpakken!") op social media en de reacties op het nieuwsbericht. Er staat geen spotlight maar een complete bouwlamp op ouders. Kwam je als kind vroeger nog weg met een standje en eventueel straf, tegenwoordig word je openbaar afgefakkeld op de 21e eeuwse virtuele schandpaal.

En natuurlijk zijn scholen en opvang heel voorzichtig met matten en zo! Voor je het weet heb je een claim aan je broek, een laaiend bericht op diezelfde social media en een artikel in de krant. Ook al wordt het tegendeel bewezen, daar komt gek genoeg zelden een veelgedeelde tweet of FB-bericht uit voort en goede reputaties komen te voet maar gaan te paard, helaas.

Ik ben het met de boodschap "kinderen moeten lekker vuil kunnen worden" eens, maar vind het te makkelijk om (weer) naar de ouders en school/opvang te wijzen. Het is een wisselwerking met de omgeving (social media, het vergrootglas waar ouders onder liggen, de hyperende jeugdzorginstanties) en er ligt steeds meer druk op de ouders. Dat heeft niks met materialisme en designbroeken te maken, dat heeft te maken met dat enorme vergrootglas en bouwlamp waaronder gezinnen in toenemende mate terecht zijn gekomen. En het is ook niet iets van de laatste paar jaar, al lijkt het wel steeds erger.

Sally

'Dus laat ze een tak slijpen met een zakmes, in bomen spelen, fikkie stoken: daar leren ze alleen maar van, zegt Kloet. "Het is heel belangrijk voor kinderen om risicovol te spelen. Dan werken ze echt aan hun natuurlijke ontwikkeling." Die blijft momenteel namelijk een beetje achter, zegt ze. '

Ik zag dat de scouting hier op in sprong: dat mag bij ons! Dan zijn ook al jouw argumenten niet meer van toepassing

kleine correctie

http://www.lc.nl/archief/Messenverbod-Leeuwarden-verlengd-20743914.html

Inderdaad de bouwlamp op de ouders. Maar in steeds meer wijken heb je een messenverbod dus je kind een twijgje laten klieven met een oud aardappelschilmesje kan je een forse boete opleveren.

Messenverbod leeuwarden.

AnneJ: wil je nu echt het messenverbod uit 2012 die gold voor de binnenstad van leeuwarden vergelijken met een kind dat met een aardappelschil mesje speelt?

En denk je echt dar de ouders van de volwassen messentrekkers(uitgaansgebieden, dus veel 18+ studenten) in LWD in de spot van een bouwlamp gezet worden?

Kom nou.....

O ja hoor

https://www.amsterdam.nl/wonen-leefomgeving/veiligheid/overlastgebieden/overlastgebieden/messenverbod-per-1/

http://www.omroepalmere.nl/verlenging-messenverbod-stadscentrum-almere/content/item?212702

http://decentrale.regelgeving.overheid.nl/cvdr/xhtmloutput/historie/Leeuwarden/23451/23451_10.html

Ook actuele berichten op diverse plaatsen. Hier even een kleine greep.

Net verhuisd stuurde ik mijn zoon met een bot aardappelschilmesje naar de voorkant om onkruid tussen de tegels weg te halen.
Gelukkig werd ik op tijd gewaarschuwd door de buurvrouw.

Daar kom je toch niet op? Maar met zoveel zaken, de gewone burger heeft er vaak meer last van.
Een alom gewaardeerde oudere medeburger werd gefouilleerd en ontdaan van zijn Zwiterse mes dat hij juist overal in zijn vrijwilligerswerk inzette.

Zal ik het nog ruimer maken: de meester vs de juf

Ook de invloed van meesters wordt ontbeerd.

het spelen met mes

Aangezien hoe weel kinderen van media zien over wapengebruik en "action" is dat messenverbod fijn te hebben. Het alternatieve plek waar kind kan gereedschap gebruiken zou een timmermans-cursus zijn. Of dat in ee wijkcentrum iemand van volvassenen voor kinderen tijd neemt en een beetje gereedschap introduceert. (Gevaarlijk, wie zou durven zon verantwoordelikheid nemen? Als iets mis zou gaan zou je als begeleider verantwoordelijk zijn...) Citaat: "Een van de redenen dat kinderen niet meer buiten spelen is de dichtbevolkte wijk." Is daarvoor een oplossing ergens?

AnneJ

Als je je kind een twijgje wilt laten bewerken, kan dat toch ook in de tuin of op het balkon, of op de eettafel? Of in scouting-verband? Waarom zou een kind in het algemeen met een mes over straat moeten kunnen?

school en kinderdagverblijf vs thuis

Ik snap dat scholen en kinderdagverblijven e.d. super veilig proberen te zijn. Je zit met meerdere kinderen, dus kan minder goed individuele aandacht geven en een ongelukje zit in een klein hoekje. Dus; botte schaartjes, nergens scherpe hoeken en onder ieder speeltoestel rubber matten. Ouders thuis daarentegen hebben maar een paar kinderen onder hun hoede dus kunnen veel meer zelf laten proberen, kost wel tijd en aandacht, en je moet soms leren je mond op tijd te houden (niet te snel "kijk uit" en "pas op" zeggen)
Ik mocht trouwens vroeger toch echt meer van mijn ouders dan dat mijn kinderen van mij mochten, waar dat door komt? Geen idee, aard van het beestje? Toch was ik weer veel makkelijker dan mijn vriendinnen met kinderen. Een van mijn vriendinnen pakte haar zoontje t/m maart in met muts sjaal en handschoenen, stel je voor dat hij kou vatte. Ik had een nogal warmbloedige zoon die het zelfs al verschrikkelijk vond dat hij van school zijn jas dicht moest ritsen terwijl hij het warm had, ik had dat allang losgelaten, hij mocht ook zonder jas buiten spelen als hij dat wilde, hij kwam vanzelf die jas wel weer ophalen als hij het koud kreeg.
Vuurtje stoken deden we ook, in de achtertuin, ik stond op een afstandje en gaf tips, uit de wind in een hoekje "nee' niet het hoekje bij de houten schuur !" Doe maar in dat stenen hoekje enz. Na een paar keer klooien met aanstekers en karton en houtjes was de lol eraf. Zelf mocht ik van mijn moeder ook met een loeischerp zakmes een 'speer' maken op de camping, mijn moeder stond daar trouwens niet bij te kijken, hoge bomen inklimmen was ook prima.
Denk dat het scheelt dat ik de jongste thuis was....ze was het meest voorzichtig ooit met de oudste...bij de rest had ze wel door dat het allemaal niet zo'n vaart liep.

Zou het kunnen zijn dat ouders nu minder tijd in het opletten op hun kinderen willen steken? Dus als je het gewoon niet laat doen, kan er ook niets misgaan.

Voortuin Kaaskopje

Het waren de tegels voor de deur, een soort voortuin maar wel een gemeenschappelijke stoep. Misschien suf, maar ik heb nooit meer kunnen bedenken hoe je dan, behalve gif, het onkruid er tussenuit kunt krijgen en alleen de gemeente die er om de paar jaar eens iets aan deed zorgde verder dat het een enkele keer wel eens onkruid vrij was.
S'winters vroor het gras er weleens af.
Kind mocht voortuin alleen in huis een mes hanteren.
In onze buurt waren soms veel handhavers en die konden je ook in de tuin beboeten, dat was namelijk een beetje vreemde constructie. Iedereen had een tuin beneden maar het bleef eigendom van de gemeente en formeel verboden.
Je zou zeggen, waar maken die mensen zich druk om maar als je dat werk doet wil je natuurlijk ook weleens optreden en dat ging er vrij fanatiek aan toe.
Je kon vaak wel weer je boete bepleiten en kreeg dan nog weleens gelijk dat je het toch niet hoefde te betalen.
Kortom je had meer last van de handhavers dan van de criminaliteit.
En mijn kinderen speelden dan ook gewoon voor op de stoep als ze niet achter in de tuin, of achter de tuin in het groen, speelden.

Buitenspelen is natuurlijk prima maar je zult toch sterk de beperkingen voor je kinderen ook in beeld moeten krijgen.
Zo kan ik me ook goed voorstellen dat fikkie stoken verboden is.

http://nos.nl/artikel/2165920-lekker-vies-worden-op-het-groene-schoolplein.html

Grappig dat school nu groene schoolpleinen gaat bieden.

AnneJ

Ja, oké een beetje onkruid wegschrapen voor de deur is wat mij betreft ook toelaatbaar en ik zou het als 'handhaver' vast ook door de vingers gezien hebben, maar waar moeten ze de grens dan trekken? Messen in openbaar gebied verbieden is wel zo duidelijk. Daar kan geen verwarring over ontstaan. Voor een voortuintje kun je ook speciale onkruidschrapers kopen. Die zijn niet zo duur.

Oh ja groen schoolplein

Dat had ik ook gezien. Misschien is wat minder tegelwerk op een schoolplein ook positief ihkv het milieu. Dus het mes snijdt aan twee kanten. Ik moet wel héél eerlijk bekennen dat ik een pietlut ben en dat ik dus zou moeten wennen aan kinderen die dagelijks onder de modderplekken thuis zouden komen, maar goed... daar kun je je wel op instellen. Als ik kijk hoe het plein van onze buren erbij ligt, dan zou daar best een stukje kunnen vergroenen.

het gaat natuurlijk niet alleen om een mes

Geen mes bij je mogen hebben op straat is duidelijk beleid (en daar zijn redenen voor.....). Jammer voor sommige spelletjes (landje veroveren, als jullie dat nog kennen), maar dat is dan niet anders. Als je een tuin hebt, kan het ook daar en anders pech.
Fikkie stoken (hoe leuk dan ook, en ja heeft ook iets leerzaams) is ook niet zonder gevaar. En dat is wel vaker gebleken.
Dus ja (en soms helaas) kunnen sommige dingen gewoon niet.

Ik denk dat het meer gaat om zaken als bijv. met een rubberbootje in de sloot roeien (wél zwemdiploma hebben natuurlijk). Moeten ouders gewoon lekker laten gaan. Kiep je om: pech een nat pak en je leert weer.
We willen het allemaal té veilig en dat is niet goed voor de ontwikkeling en het leren. Anderzijds is het ook weer zo dat in een boom klimmen leuk en leerzaam is, maar als je nogal hoog in die boom zit en de tak is te zwak, breekt af en je breekt je been (of erger je nek), is ook weer zoiets..... Hoewel, het is ook weer gewoon het risico van het leven.

Dan liefst wel onder mijn toezicht

Kinderen hier mochten/mogen veel. Bomen klimmen, vuur maken met vergrootglas. Robberboot in de sloot, allemaal gedaan. Boren timmeren zagen alles geprobeerd.
Ik was alleen helemaal over mijn toeren boos toen een moeder van een vriendje waar mijn kind speelde kind kletsnat kwam thuisbrengen. Was door het ijs gezakt. Het had pas 2nachten gevroren!!!. Kind zat nog niet eens op zwemles!
Ze hadden zonder ouders bij de sloot mogen spelen. Die moeder was wat mij betreft iets te makkelijk. Volgens haar kon je dat echt niet tegen houden dat kinderen ( net vier jaar oud) bij de sloot wilden spelen.

Bieb

Ik heb wel eens meegemaakt dat een jongetje uit de buurt en ook een klasgenootje van de oudste dochter, naast ons huis in de daar staande boom klom. Een wildebras, dus in de lijn van zijn normale gedrag. Maar toen viel hij en kwam ongelukkig op ons hek terecht. Aan elke kant een been en daar tussenin.. tja.. auw! Het deed echt heel erg zeer, want hij moest huilen en stond zich tegelijkertijd ook te verbijten. Ik mocht niets doen. Niet troosten, eigenlijk niks zeggen, niets doen. Hij ging meteen door naar huis.

Wat varen betreft, heeft de jongste een keer een zonnesteek opgelopen. Geen hoofdbedekking en best een felle zon. Dezelfde dochter haalde zelf haar ballen van het schooldak, struinde door bouwplaatsen en zo nog wat dingen. Ik ben zelf een vreselijke bangbroek en juichte haar ondernemende karakter eigenlijk alleen maar toe. Beter zo, dan aan de grond genageld staan met 'ik durf niet'.

Half a Twin

Daar zou ik ook niet blij mee geweest zijn hoor!

Oh ja,

ik hoorde veel pas achteraf .

Zoon

Toen hij 7 was leerde hij met een mes omgaan en kreeg hij er ook een. Hij is nu 12 en stookt nog wel eens een vuurtje, ook zonder toezicht nu. Hij en zijn oudere zus mochten in alle bomen klimmen die ze stevig genoeg vonden (en dat konden ze prima inschatten, ook toen ze klein waren) en mijn regel was: als je er zelf op wilt, moet je er ook zelf weer vanaf kunnen klimmen. Ik stond nooit klaar om ze op te vangen.
Zoon heeft ook geleerd met gereedschap om te gaan, eerst hamers en spijkers, toen de zaag, nu ook machines, zoals zaag- boor- en schuurmachines. Eerst met toezicht, nu ook zonder.
Overigens heeft het zijn schrijf- en tekenmotoriek niks geholpen, dat is nog steeds een ramp. Dus daar hoef je het volgens mij niet voor te doen. Maar als hij later net zo handig wordt als zijn vader gaat hij een toekomstige partner heel blij maken

Motoriek

Bennikki, een meester van mijn dochter zei ooit dat kinderen die goed in rekenen zijn, vaak ook een betere fijne motoriek hebben, dan kinderen die niet zulke rekenwonders zijn. Bij ons leek dat te kloppen.

Oh dat klopt Kaaskopje

Zoon heeft zeer goed inzicht in wiskunde maar het komt er qua uitvoering helaas niet uit. Het is moeilijk om dingen leesbaar en netjes onder elkaar te zetten bijvoorbeeld. Zeer frustrerend. Want hij snapt het vaak nu al beter dan ik, terwijl ik redelijke VWO cijfers haalde. Waren jouw dochters goed in fijne motoriek/wiskunde of juist niet?

Bennikki

In grove lijnen is er niet zoveel mis, maar de jongste is wel 'verfijnder', dan de oudste. Het gekke was ook dat de oudste na het rekenen van de basisschool op het vmbo zei dat ze wiskunde wel beter snapte. Dat is ook de reden dat ik verschrikkelijk veel spijt heb, dat ik meegegaan ben met het schooladvies. Ze is naar vmbo basis gegaan, er had mákkelijk kader uit gehaald kunnen worden, wie weet zelfs theorie, (haar algemene ontwikkeling was bij een kinderpsycholoog op havo-niveau uitgekomen na testen), maar ze was niet in staat, door hoe ze is, om dat voor elkaar te krijgen.

kaaskopje

En dat is nou juist vaak een inschattings/denk fout. Bij de NIO test hoort rekenen onder de verbale categorie. Technisch inzicht en analytisch vermogen e.d. onder de performale. Kortom: rekenen en wiskunde zijn een andere 'kunde'. Je kan er allebei goed (of slecht) in zijn, maar vaak zie je een kloof daarin. De analytische denkers hebben vaak moeite met automatiseren. En daardoor meer moeite met bijv. rekenen en lezen.

Meer geluk dan wijsheid

Mijn jongste is altijd ondernemend en op zoek naar uitdagingen geweest. Daarbij vind ik haar ook niet heel handig, ze schat nog wel eens situaties verkeerd in of handelt in een impuls. Desondanks heeft ze gelukkig nooit erger gehad dan wat schrammen en blauwe plekken. Kennelijk calculeert ze die blauwe plekken dus gewoon in, of heeft geluk? We hebben ook een nichtje van dezelfde leeftijd. Die is van nature voorzichtig en haakt regelmatig af op klimrekken of andere uitdagingen. En toch heeft ze in twee jaar drie keer een arm gebroken. Misschien een combinatie van toch minder fysiek capabel en niet hebben leren vallen doordat ze dat altijd uit alle macht probeert te voorkomen.
Wat dat betreft zie ik wel gelijkenissen met haar moeder (mijn zus) en ik. Ik kwam vroeger altijd met butsen en builen thuis, terwijl zus vaak gelijk iets ergs had als ze eens iets probeerde. Circusje spelen en dan je neus breken, of van een hellinkje rolschaatsen en al je enkelbanden scheuren, dat soort grappen.
Laatst ging ik met de meiden indoor skiën. Beide hadden nog nooit op ski's gestaan, dus eerst geoefend op het lage hellinkje. Vervolgens hoog naar boven, waar nichtje verstandig besloot maar op haar bips naar beneden te glijden. En mijn dochter met een flinke vaart en soort van zelf aangeleerde bochtjes hop naar beneden. Ik was zelf maar niet mee gegaan zodat er nog iemand in staat zou zijn om naar de HAP te rijden

Bieb o.t.

Ik snapte niets van wiskunde, cijfermatig en met wiskunde ben ik gewoon niet op mijn sterktst. Ik kreeg op de lagere school al opdrachten mee naar huis, die ik op school niet afgekregen had. De jongste is er beter in dan oudste en ik.

verzekeringsmaatschappijen

Ik hoorde dit onderwerp afgelopen week op de radio. Wat bleek?

Dat hele gedoe van "veilig materiaal" en "risico's vermijden" is niet alleen het gevolg van drukke ouders of ouders die te beschermend zijn. Kinderdagverblijven, (peuter)scholen en bso's moeten alleen maar "superveilig" materiaal neerzetten, want anders hebben ze geen verzekeringsdekking.

Amerikaanse toestanden dus waar het juridische en potentiele aansprakelijkheid bepalen aan welke risico's de kinderen van tegenwoordig nog blootgesteld mogen worden.

De bouwlamp op de ouders

http://www.socialevraagstukken.nl/column/wie-durft-er-nog-kinderen-te-krijgen/

Reactie van Mieke van Stigt op het artikel over Saskia Kloet van VeiligheidNL, een businessmodel om het over veiligheid te hebben bij overheidsinstanties, scholen en hulpverlening.

https://www.veiligheid.nl/organisatie/voor-wie

"Opvoeden in een vijandig klimaat

Zoals gezegd: gedegen onderzoek ontbreekt. Dan rijzen er twee vragen: waar komt die (vermeende) beschermingsdrang vandaan en waar komt die beschuldigende houding naar ouders vandaan? Voor de eerste kwestie, die van beschermende ouders, liggen een aantal verklaringen voor de hand. Ten eerste: ouders worden door hun omgeving voortdurend bekritiseerd, en dat begint al voor de geboorte met vragen over wat je gaat doen: borstvoeding of fles, inenten of niet, crèche of thuisblijfmoeder, voor alle standpunten zijn er felle verdedigers en keiharde veroordelingen. Daarbij is het voor ouders onmogelijk om aan alle critici tegemoet te komen: thuisblijfmoeders krijgen kritiek omdat ze niet geëmancipeerd zouden zijn, fulltime werkende moeders krijgen kritiek omdat ze hun kinderen ‘uitbesteden’ enzovoorts. Ouderschap is vooral een eenzaam project geworden, vol tegenstrijdige eisen. Op het moment dat je het ‘goed’ doet, faal je. Reden genoeg voor ouders om zichzelf en hun kind(eren) in te kapselen tegen de voortdurende kritiek."

"Het geloof in de maakbaarheid van het leven komt nergens zo sterk tot uiting als bij kinderen: als er wat misgaat, moét het wel de schuld van de ouders zijn. De aandacht is verschoven van maatschappelijke verantwoordelijkheid (omgeving, beleid) naar individuele verantwoordelijkheid en dús maakbaarheid en laakbaarheid. Is het dan gek dat ouders steeds angstiger en bezorgder worden? Of dat ouders tegen de machtige instanties in opstand komen en dus neergezet worden als lastig of agressief? Dat zegt meer over de macht van die instanties, en de positie van ouders."

SafeYouSafeMe

https://www.veiligheid.nl/organisatie/voor-wie/fondsen/rabobank-foundation

Verantwoordelijk voor de overheidscampagne SafeYouSafeMe.

"Om scholen te faciliteren bij de aanpak van kindermishandeling, biedt VeiligheidNL de methode Safe You Safe Me aan. De methode helpt scholen op een praktische manier bij het voldoen aan de wet Meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling’ en biedt handvatten voor een efficiënte en brede aanpak van kindermishandeling, samen met leerlingen en ouders. Op deze manier probeert Safe You Safe Me kindermishandeling eerder te signaleren en sneller te handelen wanneer tekenen zich voordoen."

Natuurlijk hebben de ouders het gedaan dat is financieel makkelijk scoren. Kindermishandeling is cashen bij de overheid.

van designbroeken tot Machtige Instanties

Er zijn winkels met designkleding voor kinderen, dus dan zijn er ook ouders die dat kopen ... Zal nooit een vader vergeten, wiens kind bij het Griekse restaurant in town gevallen was en een vies broekje had. Hij liep zo linea recta de winkel uit, de straat over, winkel aan de overkant in. En 2 minuten later had hij het kind weer bij zich met een nieuw broekje aan. Dat was een he-le du-re win-kel!

De directrice van mijn vriendins zoons school (auw twee genitieven achter elkaar) in Wageningen vond dat kinderen niet vies mochten worden tijdens het spelen. Mijn vriendins zoon vond niets leuker dan voetballen, waarbij hij frequent viel en dan een gat in zijn broek had. Er was niet tegen te stoppen of te lappen, want een uur later was de broek alweer stuk. Ze kon ook niet iedere week 5 nieuwe broeken kopen natuurlijk.

Die vrouw probeert nu al jarenlang voor elkaar te krijgen dat jeugdzorg mijn vriendin haar kinderen afpakt. Hele dossiers vol liegt ze bij elkaar van A tot Z en stuurt ze overal rond. Je reinste laster is dat, maar 'professionals' (hmpf) van instanties hoeven zich niet aan de wet te houden. Over machtige instanties gesproken ...