In een spagaat

Tja

Tja, wat is egoistisch? Het is op zich helemaal niet verkeerd om ook voor jezelf te kiezen. Anderzijds heb je 3 kinderen, waarvan je aangeeft dat de jongste je 's middags nog wel eens nodig heeft. Persoonlijk kan ik me er niets bij voorstellen om ft te werken met kinderen thuis. Maar ook dat is een keuze. De mantelzorg voor je moeder maakt het natuurlijk nog zwaarder, maar aan haar ben je uiteindelijk niets verplicht in die zin. Aan je kinderen wel. Maar goed, dat helpt je niet, ik weet het ook niet.
Beetje Off Topic: Ik zat laatste te denken wat nou het grote verschil is tussen moeders toen en moeders nu. Meeste moeder nu werken, vaak niet ft, maar zijn er zeker niet altijd. Ik vind wel dat moeders nu veel met hun kinderen doen (uitje, overal mee naar toe) op de momenten dat ze wel thuis zijn (quality time zeg maar). Moeders vroeger deden dat veel minder, er werd minder geld gegeven aan uitjes (geld was er misschien ook minder) en kinderen waren juist veel zelfstandiger. Maar moeders toen wáren er wel atlijd, ookal bemoeide ze zich niet constant met hun kinderen. Maar ze waren er gewoon, en dat gaf volgens mij toch wel een veilig gevoel. En je kon altijd naar haar toe als er wat was. Maar ook dat helpt je niet, we leven in een andere tijd....
Succes met je keuze.
Gr. Bibi

'iets voor je zelf'

Ik denk dat je vooral behoefte hebt aan rúimte voor jezelf. Misschien dat je dat ook al zonder baan en studie kunt regelen door dingen te doen in je vrije tijd zónder man en kinderen.
Ik kan verder natuurlijk niet oordelen of je behoefte aan een nieuwe studie echt zuiver is om verder te komen, of dat het meer een vlucht is uit de huidige situatie. Gaat het samenwerken met je man ten koste van jullie geluk? Voelt het bedrijf niet als van jullie samen, dus voelt werk voor het eigen bedrijf niet als investering in jezelf? En tot slot: als je de mantelzorg voor je moeder niet los wilt laten, dan denk ik dat je teveel hooi op je vork zult nemen als je een nieuwe baan met studie aangaat. Maar daar zullen sommigen het misschien niet mee eens zijn.

Wat is je plan?

Ik ken je niet en misschien ben van nature wat kort van stof, maar je berichtje komt wat wanhopig over. Alsof je ergens vandaan wilt (altijd zorgen en stoven) in plaats van ergens naartoe. Dus daarom mijn vraag; wat is je plan, waar wil je naartoe?
Ik denk dat ook de oudere kinderen je nog hard nodig hebben; voor een goed gesprek, net in dat ene uurtje dat jij je toets voor morgen nog kon doorkijken. Tsja en dan kun je een 16 jarige best zeggen dat ze later terug moet komen, maar dan zal het gesprek niet meer gevoerd worden. Maar ook een 10 jarige heeft nog best veel steun en koestering nodig.
Ik denk dat je hele plan staat of valt met de mate waarin je nog flexibel kunt zijn.
Het is natuurlijk prima dat je iets voor jezelf wilt en ik hoop niet dat je daar al die 16-20 jaar mee gewacht hebt. Misschien heb je je berichtje ook wel zo geschreven omdat je je juist schuldig voelt, maar ik neem aan dat je niet in een andere stad op kamers gaat studeren en dat je over de praktische invulling hebt nagedacht. Waarom is fulltime leren/werken egoïstischer dan een fulltime baan? Ga je iets doen wat je heel graag wilt (ergens naartoe) of maak je een noodsprong omdat je je overbelast en klemgezet voelt (ergens weg)

Ik ken het gevoel

Ik ben ook zover dat ik iets voor mezelf wil, op zoek ben naar een 'doel' maar ik weet wel dat het bij mij een vlucht is om uit de dagelijkse sleur te komen.
En dan ga je je schuldig voelen en egoistisch, misschien omdat je er eigenlijk nog niet helemaal aan toe bent? Je basissschool kind heeft je nog nodig, dat is hier net zo en ik heb besloten zolang zij nog op de basisschool zit, ik er voor haar zal zijn en de tijd voor mezelf nog even uitstel. Dan hoef ik me straks niet schuldig te voelen
Het idee om nu alvast voorbereidend werk te doen lijkt me heel goed. Ga alvast uitzoeken wat je precies wilt, wat je verlangt in je leven en werk daar langzaam naar toe.
Ik denk dat ik dat ook maar eens ga doen

Wat als spagaatje....

nu een man was.? Dan was fulltime werken, of leren en werken heel normaal geweest. HEbben jullie ooit een werkende man horen zeggen dat hij zich egoistich voelde omdat hij fulltime werkt,en dan op zaterdag ook nog in het bierelftal voetbalt, waarbij de 3e helft op de een of andere manier altijd uitloopt in heel veel "blessuretijd"

Had iemand van jullie gezegd..het lijkt wel of je wil vluchten....Tegen een man die van baan wil veranderen??
Ik denk van niet.

Mannen en mantelzorg

dat is vaak minder vanzelfsprekend dan vrouwen en mantelzorg. Dat onderdeeltje van het verhaal laat je (gemakshalve?) achterwege.

Ja student

dat had ik ook tegen een man gezegd.
In welke eeuw studeerde jij?
En verder slaat Bromvlieg de spijker op de kop, hoeveel mannen mantelzorgen?
Overigens zou mijn man zeggen dat hij baalt dat hij zijn kinderen niet genoeg ziet en hij zou het het sneu voor zichzelf vinden, vrouwen denken eerder dat ze een ander te kort doen in plaats van zichzelf. Verschil in vocabulair, emotie hetzelfde.

Mijn ervaring

is dat er nog veel flexibelheid is. Ben vier jaar terug begonnen met een studie en ben nu aan het afstuderen. Er is best heel veel tijd. Ze (de thuisploeg) moet alleen niet verwachten dat jij direct klaar staat. Ze moeten wel eens wachten op hun 'beurt' en dat vinden ze niet altijd leuk want ze willen 'nu' aandacht. Hangt dus ook veel van je eigen instelling af. Wel heb ik er heel veel plezier van. Ben veel vrolijker als voor die tijd en heb daardoor ook meer energie. Ik heb niet meer het idee dat ik hun leven leid ipv het mijne en dat scheelt een stuk frustratie. Mijn oudste is nu 14 en ik merk wel dat het lastiger wordt naarmate ze ouder worden. Was eerst nog de hele avond van jezelf verwachten ze nu ook 's avonds aandacht van je. Aan de andere kant zitten we ook wel eens samen huiswerk te maken. Kortom; of het lukt hangt grotendeels van jezelf af. Jij zult grenzen moeten stellen en hun willen vaak proberen deze te verleggen (zelfs mijn ouders klagen, hoezo druk? Waarom studie, je hebt toch een baan.....). Egoistisch is het niet. Jij mag net zo goed dingen doen waar jij plezier in hebt als een ander!

Nieuwe start!

Ik ben dit jaar gestart met een nieuwe (voltijds) studie. Met man en kinderen, en eigen zaak en hond en en en .... tja, het was niet omdat ik nog niks te doen had, maar ik voelde wel dat ik echt meer uitdaging nodig had. Hoe dat allemaal gaat uitpakken? dat weet ik ook nog niet precies... ik heb wel van alles proberen te plannen voordat ik begon, maar sommige dingen lopen nou eenmaal altijd anders, flexibiliteit is dus wel een vereiste!
Wat ik herken van Jo@st is dat ik er ontzettend vrolijk van word, ik doe eindelijk iets wat ik echt graag wil, en dat geeft bakken energie! soms is die energie ook ineens even op hoor, ik merk dat ik echt nog zoekende ben naar de balans tussen werk, studie en gezin, en ik moet leren "Nee" zeggen, soms moeten ze gewoon maar even wachten. Maar als je doet waar je hart ligt heb je meer energie en kun je veel meer dan je zelf denkt, en ik denk niet dat ik mijn kinderen tekort doe (ze zijn trouwens 10 en 11) ik denk dat ik ze een kadootje geef: een vrolijke moeder die zich ontwikkelt, een voorbeeld, en een stukje zelfstandigheid die anders nog niet noodzakelijk was geweest, maar die helemaal niet verkeerd voor ze is. Vooral de jongste vindt het wel enorm spannend, hij "mag" ineens meer zelf doen, en hij groeit ervan. Succes met je keuze,
groetjes, Tess.