Ik wil graag een derde.
ik zit met een bepaald gevoel. Ik heb 2 jongens. Eentje is 4,5 en de jongste is 13 mnd. Mijn man wil geen derde meer omdat ik 2 rot zwangerschappen heb gehad. En de jongste heel veel heeft gehuild. Masr het grootste probleem is onze schuld. We zijn door een bekende flink in de problemen geraakt, en hebben nu een flinke schuld. We hebben nog geen geld om te sparen en zijn blij als we de maand rond komen. Mijn man zegt echt fel nee tegen een derde zwangershap. Wat moet ik hier mee. Ik ben zo jaloers op menssen met dikke buiken. Ben ik nu gek als ik hier nog aan durf te denken in deze toestand.
Rode roos
Hoi Rode Roos,
Als je man het niet wil, kan het gewoon niet. Maar natuurlijk mag jij die wens hebben en ben je niet gek! Alleen moet je eraan wennen met die onvervulde wens te leven denk ik.
Maar goed, misschien wil je man het over enkele jaren wel! Je kunt het beste je energie erin steken om die schuld zo snel mogelijk af te betalen. Dat is sowieso fijn en dat is nu denk ik het enige concrete dat je kunt doen om de kans op dat derde kind nog iets te vergroten.
Liora
Rode roos
Ik weet niet hoe oud je bent, en of uitstellen van je wens dus een optie is. Maar mij lijkt in ieder geval dat dit niet het moment is voor nog een kindje erbij.
Ik denk dat jullie eerst een flink moeten puinruimen voordat je aan een derde kind gaat beginnen. Kinderen kosten nu eenmaal veel geld, en als het geld er niet is wordt het echt een moeilijk verhaal. Zeker als je er niet allebei achter staat.
Is het dus niet mogelijk dat je de wens wat meer op de lange baan schuift? Voor straks, als het allemaal weer wat beter gaat?
Nogal jong
ik zelf heb dat nooit echt begrpen dat je snel na een kindje er nog eentje wil.
Los eerst je problemen op met dat geld en zet dit even voor een jaar of 2 in de ijskast.
2 dingen
ik denk dat hier een aantal dingen spelen
1. schulden, da's niet handig om in zo'n periode aan een kind te beginnen, los van het geld dat kinderen kosten, het lijkt me vooral een hele heftige periode die al een behoorlijke wissel trekken kan op je relatie. Dan kan er ook weinig ruimte zijn voor een kindje erbij met alles wat dat met zich meebrengt.
2. je beroerde zwangerschappen. kan ik me goed voorstellen dat je man dat niet meer wil. HIer ws. in het zelfde schuitje, in zoverre dan dat mijn beslist geen 3e meer wil (heeft hij gezegd) vanwege mijn nare zwangerschappen. Ik ben 2.5 maand geleden bevallen van de 2e en heb die zwangerschap zelf ook nog vers in het geheugen dus ik hoef nu ook niet zo nodig, maar ik weet niet of ik er ooit nog anders over ga denken. Hij miss. ook wel, dat weet ik nu natuurlijk nog niet. Wel weet ik dat je er alletwee echt achter moet staan. Ik ga mijn relatie niet op het spel zetten vanwege een derde kind. Je zal er maar alleen voor komen te staan met 3 kinderen, dat is ook niet makkelijk. LIever 2 gezonde vrolijke kinderen met ouders die een goede relatie hebben dan 3 kinderen (die ook gezond en vrolijk kunnen zijn overigens 
) maar binnen een gebroken relatie of een relatie waarin altijd dat verwijt doorklinkt van 'ik had het niet meer gewild'.
Advies heb ik niet echt, tenminste, wie ben ik om er wat over te zeggen, kan er niet echt over meepraten. ik denk dat je het een plek moet geven, een stukje 'rouw' is dat, afscheid nemen van een wens. Maar dat is volgens mij verrot moeilijk en dat snap ik. Ik hoop voor jou dat je uit de schulden komt en dat je man er dan mss. nog anders over gaat denken of dat je het een plek kan geven en kan genieten van je 2 prachtige jongens.
sterkte, liefs, Merel
Ik snap het wel hoor
Die wens die diep van binnen zit. Maar ik snap je man ook. Dat jij daar anders over denkt wil nog niet zeggen dat wat je man vindt onzin is.
Het zijn gewoon twee tegengestelde wensen. En het is heel moeilijk om daar uit te komen. Wij hebben een aantal jaren geleden voor min of meer dezelfde keuze gestaan. En wij zijn daar samen wel uitgekomen. Maar ik ken ook mensen die daar niet uitgekomen zijn. Zoiets kan je relatie echt slopen.
Maar een kind groot brengen in tijden van groot geldgebrek ook. Wat dat betreft heeft Merel echt gelijk.
Ik denk toch, hoe moeilijk dat ook is, dat jullie hier samen je weg in moeten vinden. Al dan niet met professionele hulp.
Niet doen
Ik zou het niet doen. Als jullie zo'n inkomen hebben dat je de maand rond kunt komen, dan kun je het weer herzien, maar ik denk niet dat meer stress goed is voor je gezin en je twee andere kinderen.
En als je het toch persé wilt, bedenk dan of je er klaar voor bent de 3 alleen op te gaan voeden, met weinig geld. Want je hebt kans dat je relatie erop gaat stranden.
Schuld en leeftijd zijn het probleem niet zo
Beste Rode Roos,
Jullie schuld en leeftijd zijn het probleem niet zo, wel dat je man eigenlijk geen kinderwens meer heeft voor een derde en daar zul je toch samen uit moeten komen.
Als iemand graag een kind wil dan gaat diegene aan de slag om eventuele praktische hindernissen te overbruggen, terwijl als iemand geen kinderen meer wil juist die hindernissen worden aangegrepen als goede reden om er niet meer te willen. Het één is niet (on)zinniger dan het ander.
P.S. hebben jullie een afbetalingsregeling voor die schuld kunnen regelen? Het geeft enorm veel rust als je alvast weet over hoeveel jaar je er in elk geval van af bent en maakt plannen van jullie leven ook makkelijker of daar nou nog een derde inzit of niet.
Groeten Primavera
Wat herkenbaar eigenlijk
35 en 40 nou precies hier zo. En mijn vriend vindt zichzelf ook te oud worden, ik snap dat ook wel. Hij is ook gewoonweg ouder geworden. Ik ook overigens, Als ik de foto's bekijken van toen de oudste geboren werd (nu 7) dan valt mijn mond ook op de grond, god christus wat zijn we oud geworden. Toen was ik net 28 en hij moest nog 33 worden.
En ik zou er best nog eentje willen, als die schoon en symetrisch in een mandje voor de deur gelegd wordt. Zwanger zijn hoeft van mij echt niet meer, nee dat sla ik liever over.
Mijn vriend heeft nu 2 keer doodsangsten gehad bij beide keizersnedes. Ook afgelopen keer (geplande ks) was het weer een gigantische klus het kind uit mij te krijgen, de bloedspatten kwamen leuk boven het blauwe schermpje uit en de specialist begon te vloeken tegen zijn medewerkers en er was weer paniek. Ach ja en daarna verloor ik weer een lieer bloed en moesten ze met zijn tweeen op een net gehechte buik drukken, ja en toen had ik geen pijnstilling dus ik schreeuwde het uit.
En vandaar wil mijn vriend niet nog een 3e. Nu heeft hij mazzel want de gyn zelf vond het ook niet een bijster goed idee om nog een keertje in mijn baarmoeder te moeten snijden, ja het kan wel maar het risico op voortijdig scheuren is groter geworden.
En dan nog dat geld, hier gelukkig geen schuld ! Maar aangezien ik al een dik jaar minder verdien dan ik zou moeten vind ik het zelf wel een geruststellend idee dat we nu even compleet zijn zodat ik mij kan focussen op mijn werk, ik moet dit jaar weer qua inkomen de goede kant op gaan anders wordt het leven hier kariger dan we fijn vinden. Dus ook dat standpunt begrijp ik volledig van jouw man.
Als je geen schuld kan aflossen dan wordt die dus alleen maar groter, geen fijn gevoel als je het hebt over het beste voor je gezin te willen. Ik vind die man van jouw zo slecht nog niet, die probeert de boel gewoon op de rit te houden zonder extra 'balast'. MIsschien moet jij dat ook in zien. En als het over een tijdje er beter voor staat en iedereen uitgerust is en er een goede balans is dan kan je altijd de vraag opnieuw stellen.
Ik had overigens altijd de droom zelf kinderen te adopteren, dat leek mij buitengewoon logisch en goed en precies zoals ik wou. En dat zal in dit leven niet gebeuren omdat ik mezelf niet geschikt genoeg vindt. In het belang van de kinderen dus er voor gekozen het niet te doen en dat was een goede keuze denk ik.
Gevoel...
Je voelt je jaloers als je andere zwangeren ziet, als je ouders zien die wel lijken te krijgen wat je vroeger altijd al wilde: drie of vier kinderen.
Je man ziet het niet zitten. Je hebt nare zwangerschappen gehad en de jongste huilde veel - dat zijn allebei zaken die veel effect hebben op het welbevinden van het hele gezin.
Daarnaast zitten jullie met een schuld die voorlopig je mogelijkheden sterk beperkt.
Het is erg lastig als gevoel en verstand strijden, maar ik zou zeggen: maak wat goeds van wat je nu hebt. Gun het gezin dat er nu is het beste wat je kunt bieden. Je zonen hebben maar één moeder en dat ben jij. Kies voor hun kwaliteit van leven.
Het zou kunnen zijn dat een derde zwangerschap meevalt.
Het zou kunnen zijn dat je een rustige zoete baby krijgt. Maar dat staat totaal niet vast.
Wel vast staat dat je alles wat er is nodig hebt om er nú een goed leven van te maken. Sterkte daarmee.
Je kinderen zijn nu nog klein, maar als ze tien - vijftien jaar ouder zijn, is het leven stukken duurder.
