Ik heb alles, maar...

angst

Ik weet het niet hoor, maar een paar gedachten bij je posting:

- ben je bang om alles of iets wat nu zo goed is kwijt te raken en kan je er daardoor niet van genieten?
- of ben je nogal streng opgevoed en zijn dit soort gedachten gevoed door opmerkingen in die trant tijdens je jeugd? Dat zit er soms erg diep in en krijg je er dus niet makkelijk uit. Als dat zo is, misschien helpt het dan om nieuwe mantra's te ontwikkelen die positief zijn en de negatieve gedachten vervangen?

Verder zou ik proberen om je niet te schamen. Dat is een zinloos gevoel en nergens voor nodig.

Het is goed dat je je het realiseert en je afvraagt waar het vandaan komt. Misschien kan je de negatieve gevoelens daardoor beter kwijt raken en meer gelukkig zijn. Jammer als dat je niet lukt.

geluk

zit in momentjes. Nooit in je hele leven, hoe rijk, gezond en geweldig op alle vlakken je het ook hebt.

tevreden

ik heb de indruk dat je wel tevreden bent met je leven en dat is al heel fijn. Ik denk echter dat niemand constant gelukkig is, ook al heb je eigenlijk weinig te wensen over.
Wel is het wellicht interessant om voor jezelf na te gaan waar dat gevoel van niet gelukkig durven zijn vandaan komt, zoals Lana ook al aangaf. Of voel je je bezwaard naar andere mensen toe die het minder getroffen hebben?

Wij hebben het zelf niet slecht maar kunnen ons momenteel niet alles veroorloven zoals echt dure vakanties of meerdere keren op vakantie gaan. Toch ben ik zeker wel tevreden of regelmatig zelfs gelukkig. Ik haal bijvoorbeeld veel voldoening uit het weggeven van (nu overbodige) spullen, zeker als ik weet dat andere mensen zich dat niet kunnen veroorloven en daar dan echt blij mee zijn.

Overlopen van gelukkigheid

Is geen duurzaam iets. Alles went. Het lastige is dat je pas beseft wat er was, als het voorbij is.

Geluk is niet objectief te meten volgens mij. Als je je rot voelt en iemand somt voor je op wat er allemaal in je leven is aan kostbaarheden, helpt dat niet. Het helpt pas als je ze zelf gaat zien.

Zingeving zit dieper dan zaken als een mooi huis of een dure vakantie. Zelf mek ik dat ik zingeving vind in het iets betekenen voor medemensen. En in het beleven van muziek, mooie natuur, kleuren, kunstzinnige uitingen.
Kijk met nieuwe ogen naar je leven. En onderzoek wat jou zin geeft.

Ik denk dat je vraag ook samenhangt met je levensfase. Het liedje ' is dit nu later ?' Of, wat luchtiger : ' een eugen huis, een plek onder de zon.'

Dank

Veel herkenning:

Zingeving: ik wil ook graag iets betekenen voor medemensen. Dat zie je terug in mijn werk en vrijwilligerswerk. Maar als het daar wat tegenzit, dan haal ik er ook automatisch minder geluk uit.
Zingeving zit niet in dure vakanties of een mooi huis. Het meest gelukkig ben ik op reis met een rugzak met zo min mogelijk. Maar juist die 'botsing' tussen 'zingeving zit niet in dure zaken' maakt ook dat ik niet kan genieten van twee 'geweldig-zeilkamp-smiles'. Daar heb ik last van. Terwijl, het een geweldige herinnering is voor de kinderen. Rationeel zeg ik: geweldig dat ik mijn kinderen zo veel mooie herinneringen kan geven. Maar emotioneel lukt mij dat niet.

Levensfase: ja, herkenbaar. Welke fase (oudste is 15) komt hierna? 'Beetje afwachten totdat je doodgaat' zei mijn zoon over opa die toen 55 jaar oud was.

Schaamte: ja, ik denk dat het meespeelt. Ik schaam me soms voor hoe goed we het hebben. Qua gezondheid, qua kinderen, qua relatie, qua financien, qua alles.

Druk: ik voel ook een soort van druk 'om alles eruit te halen'. Vandaag: wel vakantie, druk met huishouden, kids in een minder humeur, gedoetjes, boodschappen, etc. Niet een dag 'to remember'. En ergens voel ik de druk 'dus een dag niet geleefd'.

Is een woord voor

https://en.wikipedia.org/wiki/Anhedonia

Aanzienlijk minder uitgebreide Nederlandse tekst:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Anhedonie

Facebookgeneratie

Dat we tegenwoordig zoveel met elkaar delen (en dan vooral het positieve natuurlijk) legt ook een enorme druk. Iedereen moet altijd maar gelukkig zijn, gewoon goed of fijn is niet genoeg, het moet in de overtreffende trap. Doodvermoeiend. Facebook maakt meer kapot dan je lief is...

Die dagen die niet 'to remember' zijn, zorgen er juist voor dat je je de extra mooie dagen wel herinnert. Als alle dagen even mooi waren zou dat gewoon worden. Het gaat juist om het verschil tussen de downs en de ups, die maken dat je ze bewust beleeft. Net als wanneer je niet meer zou werken, dan voelt dat echt niet als een jarenlange vakantie. Ook dat wordt gewoon, dan kun je er niet meer van genieten.

Ik snap je hoor, ik heb het ook een tijd gehad. Is dit het nu? Alles liep goed, geen problemen, en toch niet echt gelukkig. Tot in een ruim jaar tijd mijn huwelijk toch stukken minder goed bleek dan ik dacht, ik mijn werk kwijtraakte en zoon vastliep op school. Dat zet je allemaal wel aan het denken. En het maakt je bewust van hoe kwetsbaar dat geluk is. Dat maakt niet dat ik een oplossing voor je heb, maar ik snap je gevoel.

combinatie

zo te lezen is het een combinatie van factoren. Het lijkt mi dat je zelf weinig nodig hebt om gelukkig te zijn maar je wat schuldig voelt omdat je je "verplicht" voelt gelukkig te zijn omdat jullie het erg goed hebben. Zie ik dat goed?
De druk van buitenaf kan vaak best groot zijn.

Als ik even naar mezelf kijk. Als ik heel eerlijk ben heb ik weinig behoefte om op vakantie te gaan maar omdat ik mijn huisgenoten dit wel gun, gaan we soms wel. Uiteraard heb ik het dan ook best naar mijn zin hoor en geniet er dan ook zeker wel van. Maar blijkbaar zijn er nog veel mensen die niet begrijpen dat niet iedereen de behoefte heeft om alles uit het leven te halen en/of er vaak op uit te trekken.

De kinderen

Je wil je kinderen meer meegeven dan die geweldige zeilvakantie etc. Misschien kun je er even over nadenken wat dat 'meer' is. ik ben ervan overtuigd dat het superbelangrijk is voor kinderen, dat kinderen het je niet in dankbaarheid zullen afnemen (op dat moment), maar later de waarde ervan in kunnen schatten.
Mijn dochter wil vakanties echt zoals de dure vakanties: hotel, zon, zee, flaneren, winkeltjes etc. Ik wil basic: klein tentje, één pitje om te koken en maar zien. We hadden een compromis gesloten: heen- en terugreis kamperen, ondertussen in zo'n appartementencomplex met zon, zee en strand. Daar heb ik nog wat cultuur tussendoor kunnen stoppen.
Ik heb geleerd om te genieten van resort, zon, zee, strand, restaurant en flaneren. Dochter waardeerde de culturele elementen zeer.
Maar het kamperen was de eerste dag een ramp: tent opzetten in het donker met regen, restaurant op de camping vol met gasten die daar ook de hele avond zouden blijven vanwege de regen, honger en het ene pitje werkt niet in de regen. Gruwel, zelfs een echte kampeerder als ik vindt dat erg.
Maar op de terugweg hadden we een mooie camping, zon, strand, en een pitje dat goed kookte. Dochter zag andere mensen kamperen en alhoewel ze heilig ervan overtuigd is dat ze nooit met een tent op vakantie zal gaan zag ze toch, dat het vooral met kinderen wel een hele leuke manier is om vakantie te houden. Ik heb haar ook gezegd: ik hoop dat je later zoveel zult verdienen dat je altijd zo'n dure vakantie kunt betalen, maar ik wil je ook leren hoe het anders kan.
Ondertussen is dochter 19 een er zijn veel signalen dat ze de ergste puberteit voorbij is. Dus gelukkig geen mokkende pubermeid meer.
Dingen meegeven gaat ook over omzien naar anderen, zieken, ouderen, begrip voor mensen die het moeilijker hebben, inzet voor natuur etc. etc. Het is best lastig om dat je kinderen mee te geven, maar elke poging in die richting is de moeite waard, ook al lijkt het in eerste instantie te mislukken.
Misschien kun je erover nadenken om een weekendpleegouder te worden of iets dergelijks, zodat je meer 'reuring' in huis haalt.

Tsjor

Schaamte - druk van buitenaf

@Pennestreek: inderdaad, je hebt 'gewone' dagen nodig om de allermooiste dagen te blijven herinneren. Mooi inzicht om nog maar eens voor te houden.

@Zebra: 'de druk om verplicht gelukkig zijn' en de druk van buitenaf. Dat is wel eentje die raak is. Voor veel mensen is wat wij kunnen doen 'onbereikbaar'. Ik durf richting kennissen of vreemden niet zelf over b.v. zo'n zeilkamp te beginnen. Aan de andere kant mochten de kinderen dit jaar op zeilkamp, samen met vriendjes die het financieel ook goed hebben. In die kringen voel ik een 'nonchalance' over de kosten van zo'n kamp waar ik me ook niet prettig bij voel. En dat gebeurt dus op meerdere gebieden.

Mijn kinderen zijn geindoctrineerd met 'hoe goed wij het hebben is echt niet normaal'. En ik vind ze ook echt niet verwend. Maar... wintersport en zeilen vinden onze sportieve kids wel echt heel erg leuk. En als wij ervoor kiezen om dat te gaan doen (ik ben zelf niet zo'n wintersporter) dan snap ik niet waarom ik er niet van kan genieten. Zelfs niet kan genieten van hun blije koppies. We hebben net samen pizza gemaakt; dezelfde blije koppies en dan geniet ik er wel van.

@Tsjor: ik geef mijn kinderen juist ook wel veel 'zingeving' mee. Dat is het niet, dat krijgen ze bovengemiddeld mee. De kinderen houden van kamperen, zeilen, voetbal, skien, stukje fietsen. Ik baal blijkbaar vooral van de dingen die 'elitair' zijn. Terwijl hun dat echt niet boeit. Soms kom ik in een chique restaurant. In plaats van er 'gewoon van te genieten' lukt mij dat niet.

Waarschijnlijk is dat het intrapsychische gedoe wat @Ad Hombre bedoelt. Heel anders opgegroeid (niet arm/niet rijk, maar in ieder geval nul elitair). En mogelijk dat dat botst? Als meisje uit een arbeidersgezin doe ik meer 'elitaire/dure' dingen. En volgens mij is mijn brein inmiddels geprogrammeerd: 'omdat ze 'elitair' zijn is het verboden er van te genieten'. Je kunt het meisje wel uit het arbeidersgezin halen, maar het arbeidersgezin niet uit het meisje, ofzo...

oorzaak

Heel goed dat je doorhebt WAT je dwars zit.

Je noemt het zelf elitair.
Zijn het (dus?) ook vooral dingen die (relatief) veel geld kosten?

Vind je hockey elitair, ook al zijn er kinderen die niet heel rijk zijn en er ook hockeyclubs zijn waar het (misschien) niet heel duur is?

Werd er vroeger afgegeven op "elitaire" dingen? Werd het veroordeeld? Speelde er afgunst?

Wel fijn dat je de oorzaak weet van je ongemakkelijke gevoel.

Nu kan je dus proberen dat te veranderen door bijv. andere mantra's in te prenten. Dus dingen positief te benoemen, zoals (ik noem maar wat, verzin iets wat bij jou past en wat jou helpt): We hebben er hard voor gewerkt en het is fijn dat de kinderen/wij hier van kunnen genieten". Of: " we zijn zuinig met geld, maar het is fijn om af en toe te genieten". Zoiets?

Een therapeut/psycholoog kan je er misschien diepgravender mee helpen, maar misschien dat je eerst een wat simpeler weg wilt proberen?

herkenning

Nb Wij hebben (ook) nogal veel geld te besteden t.o.v. veel mensen in Nederland. Ik ben van huis uit zuinig opgevoed en merk dat ik vaak ook moeite heb met het feit dat man en kinderen niet (altijd) zo zuinig doen als ik vind dat ze zouden moeten doen.
Dat zit heel diep. Dus snap jouw gevoel wel goed.

Het is wel goed om jezelf af en toe te wijzen op de positieve kant van dingen. JE MAG GENIETEN! Dat is geen zonde.
Zolang je er niet door in de financiële problemen raakt, zou ik dan wel zeggen.

Annie

"Waarschijnlijk is dat het intrapsychische gedoe wat @Ad Hombre bedoelt. "

Ik weet niet wat intrapsychisch is maar volgens mijn vriendin die psycholoog is is die 'anhedonie' een symptom van depressie.

Pas op, komt weer een link:
https://www.psychologytoday.com/blog/brain-sense/200912/depression-and-anhedonia

@Ad Hombre

Ik voel me niet depressief. Het is niet dat ik nergens van geniet. 'Niet overlopen van gelukkigheid' is niet hetzelfde als een 'major depressive disorder'. Die schrappen we dus van de lijst.

Maar door het woord 'intrapsychisch conflict' kwam ik wel op dingen die mogelijk in mijn psyche botsen. Het is vreemd dat ik van sommige dingen niet kan/durf/wil genieten.

Maar net heb ik bijgekletst met mijn vriendin en daar heerlijk van genoten en met mijn dochter onder een dekentje een Netflixfilmpje gekeken.

@Lana

Mijn dochter hockeyt. Dat vind ik nog steeds een leuke, actieve teamsport voor energieke meiden. Vorig jaar zat ze in een leuk team met leuke ouders. Maar ergens vind ik het moeilijk dat het zo'n Volvo-publiek is. En haha, wij rijden zelf ook Volvo . Maar wij doen dat natuurlijk vanwege de veiligheid (haha).

Er loopt in mijn ogen ook wel wat kapsonesgepeupel rond. Of ouders die al voor de geboorte van hun kinderen wisten dat hun kinderen op hockey gingen. En vrouwen die niet vanwege de looks op hun man zijn gevallen, zeg maar. Dus ja, het voelt elitair. Terwijl ik eigenlijk denk: boeien, leuke sport, leuk team, overal kom je not-your-cup-of-tea mensen tegen. En ergens voel ik mij minder (ik denk dat arbeidersmeisje is) terwijl ik op andere plekken (bv de voetbalkantine) me ook niet prettig voel want dan voel ik mij de Gooische dame ... Als ik op de hockeyclub ben dnek ik 'jongens, het draait toch niet om de buitenkant' en ben ik op de voetbalkantine dan ben ik bang dat men denkt dat ik 'iemand ben waarbij het alleen om de buitenkant gaat'. Terwijl ik heel goed weet dat dat dus allemaal mijn gedachten zijn. Aaaarrrggghhh!

mantra's

Haha, ik herken me erg in jouw beschrijving van het zijn op de hockeyclub en op de voetbalclub . Goed te weten dat het jouw gedachten zijn.

Wat vind je van mijn idee om eens te kijken of je mantra's kunt bedenken die je bijv. 3x per dag, 5x per keer (of desnoods 1x per keer), herhaalt. En dat een tijd lang? Eens kijken of dat na een aantal weken (iets) helpt? (ik zeg niet dat het zo is, maar soms kunnen dat soort dingen helpen)

Je wilt nl. je oude gedachten, waarvan je weet dat die niet helpend zijn, doorbreken. NB Belangrijk bij die mantra's is, dat ze positief geformuleerd zijn! Dus niet "Ik moet niet zeuren" of zo.

NB Misschien ga ik het ook weer doen, heeft me in het verleden wel over iets heen geholpen. En ik heb ook nog zo wat gedachten die het voor mezelf soms wat moeilijk maken .

zus

Ik herken dit gevoel/ gedrag van mijn zus. Zij woont op een boot en alles is daar vreselijk ingwikkeld. Teveel water gebruiken kan niet dus geen vaatwasser en maar af en toe de wc doorspoelen. Douchen hoeft ook niet zo nodig, allemaal overbodige luxe.
verder: Kinderen hebben altijd tweedehands kleren aangehad want dat kun je allemaal heel goed hergebruiken.Nieuw is onzin. Oudste kind moest een fiets dus er kwam een of ander zwart lelijk ding " want die was nog prima"en in onze hoofdstad moet je echt geen dure fiets gaan rijden. Vakanties zijn meestal op de fiets of zes dagen andere lichamelijke inspanning zonder enige vormvan luxe.
Ik heb soms best medelijden met de kinderen. Ze krijgen de dingen die echt nodig zijn maar nooitiets meer dan dat. Het is een principekwestie, niet eens een geldkwestie.
Waarom is mijn zus zo? Ik zie het als een gebrek aan zelfwaardegevoel. Zij heeft niet beter verdiend en dit moet voldoende zijn voor haar. Misschien ook omdat ze ooit in India was en zich schuldig voelde over de welvaart hier.
Beste Annie: je mag genieten van wat je toevalt. Je hebt gewoon een beetje geluk gehad, meer niet. Misschien heb je er hard voor gewerkt, ook prima. Mensen zijn niet wat ze hebben. Er zijn genoeg rijke mensen die dit zullen bevestigen, gewoon leuke mensen die net als jij hun rijkdom kunnen relativeren.

Jutta

"Mensen zijn niet wat ze hebben"

Die mag van mij op een tegeltje