Huiselijk geweld in het verleden

Rachel

Ik zou dit ook aan zoon van 13 vertellen want anders hoort hij het van grote broer en dat lijkt me niet wenselijk. Of grote broer loopt met een geheim rond en dat lijkt me nog minder wenselijk.

Wat ik eigenlijk niet kan afleiden uit jouw bericht is of het geweld zich weer voordeed toen jullie weer bij elkaar kwamen, of dat je ex na de eerste breuk zijn leven heeft gebeterd. Als dat laatste het geval is, dan denk ik dat je aan je zoons kunt uitleggen dat hun vader nu een andere man is dan de man die destijds gewelddadig is geweest. Hij heeft van zijn fouten geleerd en is er overheen gekomen. Er zijn wel meer mensen die in hun jonge jaren foute dingen doen en later tot inkeer komen. Als je zo'n verhaal over hun vader kunt vertellen dan lijkt me dat je de schade toch zou moeten kunnen beperken (dan ga ik er dus vanuit dat dat ook echt klopt).

Dat gaat dus niet in eerste plaats om vergeven. Vergeven gaat vooral om hoe jij je voelt. Ook wel zinvol, maar het gaat er ook om dat je de jongens kunt laten zien dat zij niet bang hoeven te zijn dat hun vader nog een keer zoiets uithaalt, tegen jou of tegen hen, omdat hij veranderd is.

Groeten,

Temet

16 jaar = eigen standpunt

Je oudste zoon is 16. Hij kent zijn vader intussen misschien wel beter dan jij (Rachel).

Je kunt vragen aan je zoon of zijn boosheid voorkomt uit verbazing/ongeloof (hij had nooit gedacht dat zijn vader zoiets zo kunnen doen), of dat de boosheid voorkomt uit een stukje herkenning. En dan vooral luisteren naar wat hij vertelt. Respecteer dat een kind van 16 een eigen mening kan hebben over zijn vader en probeer niet heel hard om die mening te ontkrachten / te veranderen. Die mening van je kind zal toch een (in de optiek van kind) weloverwogen afweging zijn over wat jij vertelt hebt en wat hij zelf heeft gezien en meegemaakt. En je zoon is bereid tot een gesprek met vader, dus zijn uiteindelijke mening zal er waarschijnlijk in sterke mate van afhangen in hoeverre zijn vader in dat gesprek verantwoordelijkheid neemt en spijt betuigt.

Temet vraagt terecht of je ex veranderd is, maar dat is niet een vraag die jijzelf met alle macht voor je kind moet proberen beantwoorden. Probeer zelf die vraag een beetje open te laten ('in mijn ervaring...'); geef je kind ruimte om met een eigen oordeel te komen.

Het kan ook zijn dat je kind boos is op jou, omdat jij hem hebt "gedwongen" op bezoek te gaan bij een man waar je zelf al niet meer mee wilde of kon samenwonen. Als je de indruk hebt dat dat het geval is, probeer te zorgen dat je zoon zijn verhaal kwijt kan bij een neutrale volwassene (mentor, decaan, verre familie).

Als de boosheid van je kind vooral voortkomt uit ongeloof - en er is geen herkenning - dat kun je proberen meer begrip te kweken. Lees zelf eens hoofdstuk 13 "The Making of an Abusive Man" van "Why does he do that?" https://www.docdroid.net/py03/why-does-he-do-that-pdf#page=771 (maar geef dat boek niet aan je kind! er staan heel veel voorbeelden van abuse in, en waarschijnlijk heel wat die heftiger zijn dat wat jij hebt meegemaakt).
Maar goed, dat hoofdstuk geeft informatie waarmee je met de nodige nuance kunt praten over de rol van grootouders, kerk, maatschappij, gender-vooroordelen, etc.

Ik denk dat je eerst moet praten met je oudste voordat je iets vertelt aan je jongste. Je kunt desnoods je oudste vragen of hij het had willen weten toen hij 13 was; of het de bezoeken makkelijker of moeilijker gemaakt zouden hebben om het te weten. Ja, het is een zwaar geheim om te dragen voor een jongen van 16, maar het is ook zware last om te dragen voor een jongen van 13 die nog vijf jaar verplichte bezoekregeling voor zich heeft. Aan de andere kant kunnen de jongens ook steun aan elkaar hebben. Dus dat is echt een hele lastige afweging.