Hou leer ik positiever te zijn naar mijn kinderen?

Cursus

Hallo
Kijk eens of er in je omgeving ook cursussen gegeven worden als:
Positief omgaan met kinderen of Positief opvoeden of een Gordoncursus
Je hebt er ook boeken over trouwens
succes

Doen!

Je schrijft dat je je kinderen positiever wil gaan benaderen. Van alleen willen komt meestal niet zo veel. Het is vooral een kwestie van DOEN. Niet willen, niet proberen. Gewoon doen.

Als je dit echt wil, dan kun je het ook. Nee, natuurlijk niet meteen perfect en het zal heus wel even gekunsteld voelen maar je zult zien dat je door bewustwording en oefenen, oefenen, oefenen vanzelf meer aan je nieuwe gedrag gaat wennen. Heb vertrouwen en zie het vooral als iets waar je zelf invloed op hebt. En ben mild, niet alleen voor je kinderen. Ook voor jezelf!!

Een gordon-training of zelfstudie middels zijn boek lijkt me ook een goede inderdaad. Dat geeft je inzicht in wat je doet, wat je patronen zijn en hoe het anders kan. En je zult zien, het werkt echt.

Succes en vooral veel plezier!!

Misschien een gezinsding van maken

Leg de kinderen uit wat de bedoeling is. Uiteraard moeten zij ook oefenen in het zeggen van positieve dingen.
Kinderen mogen ouders verbeteren in het positief herfomuleren, en andersom!
Ik weet alleen niet hoe oud je kinderen zijn. Met hele jonge kinderen werkt dit natuurlijk niet.

En benoemen wat je graag wil, ipv dat ze ergens mee moeten stopp

Dat geeft ook al een enorme positieve draai aan het geheel. Dus zeggen: "lippen op elkaar tijdens tijdens het eten" ipv "niet smakken"; "willen jullie zachtjes doen" ipv "stop nou een met die herrie, etc.

Goede voorbeelden serra

Dat is eigenlijk wat ik bedoel met positief herformuleren.
Dat is natuurlijk niet hetzelfde als benoemen wat goed gaat. Maar het is wel heel effectief en positief!

Uit de praktijk

Meisjes, het woord *niet* is een heel abstract woord. En zeker in een langere zin komt het gewoon níet over (leuk he, het woordje niet).
Jongens hoe vaak moet ik nou nog zeggen dat je niet met je vingers aan de TV moet zitten.........Kinderen horen: jongens-zeggen-vingers-TV. Heeeeeee, briljant idee. Meteen even doen.
Een positief woord kan ook gewoon 'afblijven' zijn. Als ze onderaan de trap staan te klieren en je voorziet valpartijen: blijf maar beneden schat.
Als ze met een glas door de kamer lopen roept iedereen standaard: Pas Op! Niet Morsen! Veel eenvoudiger te snappen is: Hou Recht! Want wat moet je dóen als kind om niet te morsen? Juist.
Ook zo'n leuke vind ik altijd als mensen dingen zeggen als: pas op, straks zitten je vingers er tussen (als een kind met een deur speelt ofzo). Kind gaat door, moeder wordt boziger: wat z';eg ik nou?? Stráks zitten je vingers er tussen!!!!! Kind gaat gewoon door. Kind weet namelijk niet beter dan dat wat moeder zegt gewoon zo is. Als ze namelijk zegt: straks gaan we naar oma - dan is dat zo. 'Straks komen je vingers er tussen' zal dan ook wel een soort magisch iets inhouden en ze kunnen echt nog niet doorzien wat 'vingers tussen de deur' inhoudt. Veel handiger: hou er mee op, ik ben bang dat je vingers tussen de deur komen en dat doet zeer.
Het vraagt echt wat schakelen in je hoofd en dan wordt het op een gegeven moment heel logisch en normaal.

Tirza

Kijken

wat helpt: observeren. Omdat vervelend gedrag irritant is, valt het je op. Positief gedrag valt niet op, omdat er dan geen actie nodig is. Die dingen die goed lopen, vallen vaak niet op. Dus: observeren. Als de kinderen uit zichzelf hun bord in de afwasmachine zetten: dat benoemen: 'he lekker, dat scheelt mij tijd. dankjewel'.
Verder nog een mededeling van mijn wijze 14 jarige: opruimen is niet erg, als je het uit je zelf doet. Als het moet is het niet leuk. En dus: complimentje geven als een kind iets opruimt werkt beter, dan zeggen dat 'Bart nú zijn speelgoed op moet ruimen'.

Tip...

bedenk heel bewust regelmatig wat ze goed doen en zeg dat. Hee, wat fijn dat je zo leuk op de computer gespeeld heb.

Goeie tips

en hebben jullie een goed idee hoe ik duidelijk kan maken dat het constante aan elkaar zitten, boven op elkaar enz meestal leidt tot huilen van 1 van de 3? Ik zeg nu steeds, blijf van elkaar af. Maar dat komt ook niet echt over. En heeft gister geleid tot het omvallen van een grote fotolijst 50x70 met overal glas uiteraard....Tips?

Geen echte tips anna

maar hier, ook 3 nogal aan elkaar zitterige kinders, met hetzelfde resultaat, doe ik het voor ze, als ze het zelf niet kunnen. En dan zorg ik dus letterlijk voor ruimte om hen heen: jij in die hoek op de pc, jij daar op de bank, en jij daar. En als het wel een keertje goed is gegaan gelijk een complimentje erover. (helaas werkt dat niet door, hier...)
's Avonds bij het bedritueel (er gaan er 2 tegelijk, waarvan de oudste een beperking heeft) ben ik een lichamelijke buffer. Geen 2 kinderen alleen in een (kleine) ruimte.

Ha ishtar

Heel herkenbaar die menselijke buffer.. Ik sta regelmatig zo tussen onze twee oudste in in een te krappe badkamer...

Om en om

gaan ze hier naar boven, want inderdaad, pyama aandoen en tandenpoetsen kan ook niet samen, dus stuur ik eerst nummer 1, en dan pas nummer 2. En dan nog heel even naar beneden. Dan gaan we wel mee naar boven uiteraard, anders breekt alsnog de pl.... uit
Oudste is al 13, die gaat later.

Oprecht boos zijn soms is juist ok

Positiever zijn naar je kinderen is goed. Maar ik denk dat je wanneer je echt boos of geirriteerd bent je dat best mag laten merken aan je kinderen. Ik kende ooit een (hippie) moeder die haar (strontvervelende) kind uit principe alleen maar positief benaderde. Dus toen hij bij visite alle koekjes uit de koekjestrommel ging eten zij ze met een glimlacht dat dat echt niet mocht en dat ze van hem hield waarna hij gewoon doorging en niet gestopt werd en vervolgens letterlijk in het gordijn ging hangen, waarna moeder op haar knieen voor hem weer zei dat de mensen die hier wonen dat niet leuk vinden omdat de gordijnen dan kapot gaan, glimlach, mammie houdt van je. Nee, dat werkte niet zo goed. Het leek hetvervelende gedrag juist in de hand te werken.

Online

cursus positief opvoeden heb ik ook een keer gedaan, was goedkoop en ook een eye opener in bepaalde situaties.

Verder: als ik moe ben dan ben ik gewoon niet te genieten. Oh en kinderen die hangen (zoals nu eind van de vakantie) kan ik ook niet waarderen, dat gezeur de hele tijd, ik verveel mij, ik wil iets lekkers, ik ben boos en ben zielig...

En verder ben ik gewoon van mijzelf een negatieveling die graag ook iets ongestoord wil doen en als dat dan niet lukt dan val ik uit, ja perfect zal ik niet worden (die perfecte moeders, die zie ik dus wel eens, nooit een uitval zoals ik die regelmatig heb..., geen idee hoe ze het doen, voor mij is het een niet te halen doel, zeg zoiets als wereldvrede, gewoon niet haalbaar). Oh ja en ik ben wat ziekjes en baal van de winter dus nee, soms lukt het gewoon niet.

Perfecte moeders zijn eng

Bovendien zijn ze niet perfect, want hoe kan je kind ooit met normale mensen omgaan als ze alleen maar perfectie kennen?
Moeders moeten dus niet perfect zijn om perfect te zijn!

Perfecte moeders in hun pyama

.. Zo zie je ze toch niet? Ze hebben vast wel hun eigen momentjes

app-sent

Hahaha

Het schijnt dat ik heel rustig overkom tegenover anderen... misschien zie ik er wel eens uit als de perfecte moeder (helaas, zonder perfecte outfit en gestyled haar ) maar ik kan ook ontzettend "ontploffen" als we 's morgens de deur niet uitkomen vanwege eeuwig getreuzel, als ik voor de 100ste keer iets moet verbieden, als ze elkaar lopen te klieren... Verder spreekt mijn gezicht boekdelen, ook niet altijd handig want ik kan wel heel rustig zeggen "kom jongens ga je schoenen aandoen" ik sta erbij met een gezicht als een donderwolk en dat zien ze natuurlijk ook! niet echt positief dus, wel rustig.
Oh ja, en stoeien gaat altijd goed... totdat het fout gaat. Met als gevolg blauwe plekken, bloedneuzen, tand door de lip, en huilen natuurlijk... het hangt een beetje van mijn bui af hoe snel ik ingrijp, en soms doe ik dat ook helemaal niet. Zorg alleen dat er niks breekbaars in de buurt staat, waarschuw een keer (niet al te hard) "komop jongens zo meteen is het weer huilen" en als het zover is ben ik geheel voorbereid om zowel slachtoffer als dader te troosten en te straffen; "ja, gossie, wat vervelend, dat doet pijn, had je vast niet verwacht. Kijk, hij is ook geschrokken dat hij jou pijn heeft gedaan."
Tja, en dan denken... pfffff... zucht, zen, tel tot tien...
Ik probeer wel de positieve dingen heel bewust te zien, en ook te benoemen. Ze zullen toch niet de hele dag rellend over de bank rollen?
groetjes, Tess

Kijk dat kan ik dan niet opbrengen

""ja, gossie, wat vervelend, dat doet pijn, had je vast niet verwacht. Kijk, hij is ook geschrokken dat hij jou pijn heeft gedaan." "

als ik mijn energielevel naar het dieptepunt zie schieten / cq mijn geduld op is dan roep ik "doe gvd normaal !".

Nou riep mijn jongste van 2,5 gisteren dus opeens 'gotvo, passe op' tegen haar pop. Dus nee, helaas hier geen tips, ik ben blij als de oudste maandag weer naar school kan.

Manda

Kennelijk heb ik mijn vloeken nog iets beter in bedwang, peuter verrastte mij laatst met "ben je helemààl beduveld!"

(maar de eerste gotver laat vast niet lang op zich wachten...)

Groeten,

Temet

Grenzen

Kinderen blijven toch je grenzen zoeken, dus doorgaan tot ze je echt woest hebben. Dat is mijn ervaring tenminste.
Ik had ook altijd het voornemen op positief op te voeden, er is niet veel van terecht gekomen want mijn zoete woordjes hielpen niet.
Hier helpt alleen een zeer duidelijke en strenge aanpak, mijn kinderen lopen anders zo over ons heen met hun eigen duidelijke meningen.
En ook wij zijn er nog lang niet want ook wel eens (vaak) moe, dus chaggerijnig en toegeeflijk..
Denk dat het nooit goed komt hier

Idee

Ik heb al veel goede tips gelezen. Wat hier nog wel eens indruk maakte is met de kinderen 'officieel' vergaderen over dingen die niet goed gaan. Beker drinken erbij, aan de tafel en dan vertellen wat ik zie, wat ik denk dat beter kan en wat zij ervan vinden (kan vanaf een jaar of 5 wel). En soms is stoeien gewoon leuk. Doe een knop om, zet de salontafel opzij, alle kussen van de bank op de vloer en even een kwartier stoelen, met mama erbij...hilarisch vonden ze dat. Daarna..opruimen, klaar we gaan wat anders doen. Vooral mijn zoon vond dit fantastisch en van dochter kreeg ik dan altijd de 'kieteldood' (wel blijven opletten want ook dan kan er een tand door de lip natuurlijk...)

Perfectie

Perfectie bestaat niet en dat zal ook niemand bereiken. Maar er zit een groot verschil tussen perfectie en alles er maar uitgooien wat in je opkomt zonder op de impact van je woorden te letten. Negatieveling weet dat haar houding tegenover de kinderen negatief is en wil dit graag veranderen. Dat is alleen maar prijzenswaardig. Ik hoop ook dat ze het op kan brengen. Als ouder bepaal je voor een groot deel de sfeer in huis en een rustige, positieve houding van de ouder heeft echt een grote invloed op de kinderen. Zolang ik rustig en positief blijf is de sfeer hier beter. Natuurlijk voel ik me niet altijd positief en soms voelt het ook best kunstmatig aan om rustig te blijven terwijl ik eigenlijk ook het liefst zou gillen maar het maakt echt een groot verschil voor de sfeer in huis.

Manda

Haha wat grappig en ook herkenbaar!

Doe effe normaal!

WHAAA! met flinke brul erachteraan...)
Tja, punt is... wat IS normaal? ik heb allang geaccepteerd dat mijn kinderen van mars komen. Dingen die ik heel normaal vind vinden zij nogal eens een discussie waardig, en omgekeerd. Soms zet het mij ook weer even aan het denken, waarom mag zus of zo niet? heeft er iemand last van? heb ik er zelf last van? is het alleen maar iets wat "gewoon niet hoort"? moeilijk moeilijk. Ik kreeg eens de opmerking dat alles wat je met overtuiging brengt ook navolging krijgt, JAA ook van je kinderen! maar ja, ik ben niet altijd zo overtuigd. Wat is nou helemaal zo vreselijk belangrijk aan schoenen aandoen, midden in de zomer? en na drie keer roepen "doe je schoenen aan" denk ik de vierde keer; ach loop toch lekker op je blote voeten naar buiten, mij een biet! waarop de buren dan misschien wel weer denken... daar loopt dat kind weer op blote voeten, dat kan toch eigenlijk niet...
)) Tess

Even nadenken voor ik antwoord geef

Ik geef heel vaak als antwoord op gezeur: Ik denk er even over na en ik kom er zo op terug.
als ik nl. mijn instinct volg zeg ik heel snel NEE, maar bedenk me dan later: ja waarom eigenlijk niet, niemand heeft er last van, niemand raakt gewond, het kan ( gewoon omdat het kan) en het kost niks extra's. dus om te voorkomen dat ik in eerste instantie NEE zeg en later toch toegeef wat natuurlijk opvoedkundig technisch gezien NIET kan.. zeg ik altijd dat ik er even over nadenk. En neem dan ook de tijd om er echt over na te denken, en zeg dan vervolgnes nog wel eens nee omdat het gewoon echt niet kan... maar dan met argumenten, of zeg ik gewoon JA ( gewoon omdat het kan!)

ook veel gehoorde uitspraken hier in huis:
"als je dadelijk huilt troost ik je niet hoor" ( waarna er altijd iemand huilt en ik toch troost)
"doe nou eens gewoon alsof je normaal bent" (iedereen hier weet dat niemand hier normaal is dus we gebruiken deze uitspraak tegen elkaar)

groet, Polly
"de rust zelve"

Hahaha polly

Wij zeggen geregeld: doe nou even net alsof we je hebben opgevoed. Zowel tegen hond als kids

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Haha manda

Mijn dochter riep op diezelfde leeftijd tegen haar pop: Zo! En nu ben ik het puug en puugzat! (Ze kon de combinatie sp nog niet goed uitspreken.)

Ja heel grappig

het gvd spreek ik zo min mogelijk geheel uit, meestel weet ik het te beperken tot godver. Vroeger zei ik ook regelmatig k*t maar dat ben ik nu aan het afleren.

Mijn jongste is overdreven streng tegen haar poppen, terwijl wij dat dus helemaal niet tegen haar zijn, ik hoor haar regelmatig straffend zeggen:

"passe op"
"magge niet"
"zo gang toe"

dat "zo gang toe" gebeurt dan met dat ze de pop of knuffel op de gang zet en dan komt ze terug, "godvo" gevolgd met een diepe zucht.

oh op dit moment, zijn ze (mijn kinderen) beneden gekomen en aan het rennen, ze zijn niet moe, komen ik ben wel moe.....

eerst even een sigaretje rustig naar de wolken buiten kijken, dan ben ik wat minder verhit.... voordat ik het volkje naar boven duw.