Hoofd boven water houden
Daar zit je dan.
Op de bank. Uitgeblust. Compleet leeg.
En daarbij lijkt alles teveel.
Ik weet nog dat ik na mijn eerste zwangerschap als nieuwbakken moeder zijnde erg moest wennen aan het feit dat een kindje veel zorg nodig heeft. Hierop probeer je je voor te bereiden, maar iets voorstellen is totaal iets anders dan het daadwerkelijk meemaken. Daarbij heb ik nog eens last van een dosis controlefreak gehalte waardoor ik op een gegeven moment al op mijn tandvlees liep. Maar dat was er nog maar met 1. Nu de 2e er is (oudste is ruim 3 en de jongste net 6 mnd) merk ik dat ik wederom totaal overloop. En alles zelf willen doen met 2 kids en alles wat daarbij komt kijken verder (werk, huishouden, relatie, ontspanning)
Mijn wereldje is zo klein geworden, de ontspanning is ver te zoeken. Opgeteld heb ik gewoon erg moeite alles te combineren, zonder snel spanning/stress te voelen. Nu de kleine ook met hapjes bezig is vind ik het ook weer lastiger ergens heen te gaan. Wij geven geen potjes maar maken alles zelf. Eer ik opstart ben s morgens en alles klaar heb is het al zowat tijd voor het hapje en de fles.
mijn vriend werkt de hele week en ik ben 2 dgn met de kids thuis. In het weekend is er nog voetbal waardoor ik ook de hele zondag de kids heb.
ik ben gewoon erg benieuwd hoe anderen het doen!
dus eigenlijk stel je
Dat 3 dagen voor de kinderen zorgen (overdag dan)je teveel is?
Ik snap dat je ook nog werkt en dat een week dan heel vol zit en je praat over 6 dagen belasting.
Dan moet er iets veranderen en dat moeten jullie samen doen.
Je hebt samen een gezin, samen werk, samen ontspanning.(voetbal duurt toch niet een hele dag op zondag?
Jullie zullen allebei aanpassingen moeten doen om jou te ontlasten en de belasting evenredig te gaan dragen.
Het viel me op in je posting dat je moeite hebt met opstarten en dat je misschien wat chaotisch bezig bent als je zo lang bezig bent met opstarten? Snel afgeleid misschien? Alles door elkaar doen? Slapen ze nog? Is het mogelijk de boel een beetje anders in te richten zodat het makkelijker gaat voor je? Heb je een vriezer? Moet dat hapje per se een zelf gemaakt warm hapje zijn of bedoel je dat niet met een hapje?
Ik weet dat er een leeftijd was rond een half jaar dat je inderdaad het idee hebt dat je alleen maar met "voeren" bezig bent.
Maar een boterham hoeft niet altijd belegd, mogen ook wat hapjes zijn in de kinderwagen, kan ook kluiven op een stuk fruit of groente zijn, die fles is het basisvoedsel.
Waarom zou je in vredesnaam jezelf het zo moeilijk maken en zoveel eisen stellen aan hoe je het doet en wat je doet?
Neem drinken/water/fles/fruit gewoon mee.
Doe iets in huis/kook als ze slapen, doe samen met je man de was en het huishouden op zaterdagmorgen, dan heb je de middag vrij.
Kijk of je misschien je werk op andere, beter verdeelde dagen (als dat zo is) kunt gaan doen, ga er zelf eens tussenuit, laat de boel eens de boel en zorg vooral voor gemak.
Als ze straks naar school gaan wordt het makkelijker, maar vergeet niet te genieten van deze periode.
Stof krijgt niemand wat van, behalve bij ernstige allergie/astma, maar je hoeft niet altijd bezig te zijn.
Badje hoeft niet dagelijks, een washand kan ook. In de avond klaarleggen wat je de volgende ochtend nodig hebt.
Gewoon plannen als op het werk 
lichamelijk
weet je zeker dat lichamelijk alles ok is? Soms is een schildklier van slag na een zwangerschap, daar word je ook niet vrolijker van... of een D te kort (komt ook veel voor). Ga ff naar de huisarts als je dat evt. vermoed. En verder: plan elke dag voor jezelf een half uurtje niets doen. Kan al wonderen doen. En even een tijd wat makkelijke maaltijden en de taken meer verdelen. Je man lekker naar voetbal en jij dan...
Wat ik deed
Bij 1 kind, maar wel 32 of 36 uur werken. eigenlijk net wat ik op mijn werk doe: prioriteren. Maak een lijst van de 20 belangrijkste dingen. Streep er dan 5 af. Dan nog 5. Dan nog 5.
Dan had ik 'gezellige tijd met kind', 'werk goed doen', 'iedere week alleen buiten de deur krant lezen /lunchen ter ontspanning', 'tijd voor man', ''tijd voor bejaarde moeder'.
Rest heb ik laten vallen. Dus schoonmaakster, makkelijk eten, regelmatig rommel in huis, ongeschoren benen, minder sparen en vaker naar de traiteur, vaker oppas, kind een pyamadag, etc. Maar ik was vrolijk en ontspannen en we waren blij. Eigenlijk viel het me vooral reuze mee allemaal dat hele fulltime werken en kind.
Kind is nu 11 en de schoonmaakster zei laatst dat het huis zoveel netter was, ik zie weer meer vriendinnen, koop bloesjes die gestreken moeten worden, heb spekgladde benen. Enfin allemaal kleine voorbeeldjes, maar zo waren er wel 100 misschien. Maak het jezelf makkelijk. Over 5 jaar is het echt anders.
Ik had een vriendin die fulltime werkte, man wel 60 uur, twee kleintjes waarvan 1 met een handicap. Ik weet nog dat ik zwanger was en ze zei 'goed heel veel goedkope rompertjes, als hij dan één onderpoept zet je 'm niet te week in een emmertje, maar gooi je 'm weg'. Ik dacht nog van geld en milieu enzo, maar echt, die houding red je. Zij had nooit stress.
muziek luisteren
... en zingen helpt tegen stress...
en
vroeg naar bed en vroeger opstaan. En met vroeg naar bed bedoel ik ook echt vroeg 20 of 21 uur.
Veel tegelijk maken
Ik neem aan dat je de hapjes in grote hoeveelheden maakt? Zo niet, dan kan dit tijdswinst opleveren.
Koop een heleboel kleine diepvriesbakjes en maak veel soorten hapjes tegelijk en zorg dat je dat voorraadje bijhoudt, dan kan je overdag gewoon op pad gaan en het hapje meenemen (en ergens anders opwarmen) Verder zijn er al goede tips gegeven.
En niet te rigoureus
Stellingen die je vooraf hebt ingenomen moet je niet te rigoureus vasthouden als de situatie net iets anders blijkt te zijn dan je denkt. Inderdaad: vooraf hapjes maken en invriezen. We hadden één gezamenlijke kookavond, stonden er allemaal kommen op tafel met van alles en nog wat, gekookt en gepureerd. De meest vreemde combinaties gingen dan bij elkaar, en dat ging de diepvries in. Makkelijk meenemen als je ergens naartoe moest. Fruithapjes zijn lastiger vooraf klaar te maken, maar het klaarmaken ervan kost niet zoveel tijd als je een goede blender of mixer hebt.
Zoek bij verschillende momenten iets, waar je zelf ook van geniet of wat goed voor je is: zelf fruit eten terwijl je je kind een hapje voert; slapen of een boek lezen als je kind slaapt, etc.
Wat mij indertijd goed hielp was een kraamverzorgster die bij de tweede een dagschema opstelde: wanneer kind in bad, meteen de was aan; maar daarin bouwde ze ook de pauzes om zelf even koffie te drinken. heel handig: je bent bezig met een werkdag, maar die mag ook pauzes hebben. Helaas verandert zo'n dagschema naarmate het kind groter wordt. Maar pauzes inlassen voor jezelf, activiteiten zoeken waar je zelf ook nog wat plezier aan beleeft, een half uur per dag (met kind) wandelen, dat zijn dingen die lang mogelijk zijn.
Tsjor
Uit je isolement
Het grootste probleem is waarschijnlijk je isolement, je staat er alleen voor, je bent opgesloten in je huis, niemand is geïnteresseerd in wat je doet, je kunt het met niemand bespreken. Je werkt, dus een paar sociale kontakten zul je toch wel hebben.
je man neemt de zondag als zijn dag voor ontspanning. Mooi. Maar ik zou met hem bespreken dat het eerlijker is als jij ook die ruimte krijgt. Wat zou je willen? een avond, zaterdag, een clubje, studie, kontakten met oude bekenden? Denk er zelf even over na en als je een plan hebt, bespreek dat met je partner. Het zou goed zijn als hj ook een dag alleen voor jullie kind zorgt, zodat hij enigszins begrip heeft voor wat het betekent en daarmee ook meer begrip voor jou.
Tsjor
hapjes
Die hapjes waren hier nooit extra werk. Alleen even pureren of prakken en soms een apart pannetje met een aardappel en wat groente. Verder borstvoeding en brood.
koekie
Je draadje is weer actief.
Hoe gaat het nu met je?
Ik denk dat het belangrijkste is dat je je gevoel met je man kunt delen, dat hij begrijpt hoe zwaar jij het ervaart EN dat jullie samen wat bedenken (of jij bedenkt het en hij accepteert het) zodat jij vaker tijd voor jezelf he t om iets leuks te doen en op te laden.
Doe het echt, want het is niet goed als je te lang het gevoel hebt er alleen voor te staan en je dus niet door je man gezien en gesteund voelt. Slecht voor jou EN slecht voor je relatie.
Ik hoop dat je het bespreekbaar maakt met je man en dat hij er goed op reageert. Ik heb dat destijds niet of in elk geval niet goed/duidelijk gedaan en achteraf kan ik zeggen dat dat niet handig was.
Je hoort van je partner steun te voelen. Maar dan moet je hem ook wel duidelijk maken hoe je je voelt.... En als hij niet uit zichzelf goed reageert, dan kan je aangeven wat je van hem verlangt.
Laat je het ons weten hoe het gaat?
