Hond met glaucoom gaat dat met kleine kinderen?
Na een tijdje naar de gewone dierenarts geweest te zijn en druppelen, naar een dierencliniek geweest, met onze 7 jaar oude border terrier
Die blijkt door een oogziekte die uit aanleg voortkomt (glaucoom) blind te zijn met te hoge oogdruk aan een kant. Als het met de druppels niet beter word (de oogdruk) moet volgende week zijn oog er uit want daar heeft hij hoofdpijn van. Waarscheinlijk (gaan ze dinsdag testen) heeft zijn andere oog ook aanleg, en krijgt hij het daar ook. Dan hebben we dus een blinde hond.
Het is een heel lief en trouw beest, moeilijk met andere honden, en schrikt snel van, knallen, dingen die vallen, geluid van een bos sleutels bv en is een beetje argwanend naar vreemde. Voor de rest echt een schat, ook met kinderen is hij geweldig.
Maar toch, mocht hij helemaal blind worden......
Dan komen we voor een moeilijke beslissing te staan. Kan je een blinde hond hebben? Is dat te doen voor de hond? Is dat wel dierenleed of ben je dan aan het vermenselijken.
Kan dat met een kind van 5 en een van 3, die spelen in de kamer, botst hij dan tegen iedere (bv)duplo toren aan? Kan je kinderen verbieden te spelen in de kamer met heiskraan of kinderwagen om de loop van de hond vrij te houden?zou hij vals worden, door schrikkerigheid die hij niet ziet aankomen? Gaan we kijken of hij een goed leven zal hebben, of nog niet eens aan beginnen.
Dat nog niet eens aan beginnen komt ook een beetje uit het idee, van nu misschien een operatie oog er uit, dan waarscheinlijk nog een, en dan houd je een bang beest over die geen fijn leven meer heeft, en laat je hem toch inslapen. Is het de moeite en elende van het proberen wel waard. Blijft het in mijn hoofd hangen als ik het niet aan ga.
Oh ik word er gek van.
Ben wel een beetje kapot ook nu, eerst dit te horen gekregen en de dag er op keel neus amandelen van zoon er uit, en oren doorprikken. Ik moet eigenlijk dinsdag afwachten en de test van de oogdruk en het andere oog eerst weten. Maar ik kan niet anders als er over na denken.
Heeft iemand hier ervaring met zo'n soort geval?
Geen ervaring, maar
Het lijkt me een heel lastig dilemma, buzz. Je roept zinnige vragen op. Heb je al met de dierenarts overlegd? Die zal allicht meer weten en misschien zelfs ervaring hebben met een soortgelijk geval. Ik wens je sterkte en geef de hond maar een knuffel.
Groetjes
Massi
Stap voor stap
Hier geen ervaring met glaucoom maar wel een hond met andere ongemakken en kinderen.( Mijn hond is uiteindelijk 16 geworden en door ouderdom gestorven.)
Ik denk en schrijf even wat ik waarschijnlijk zelf zou doen. Een 7 jarige hond die verder gezond is en met een leeftijdsverwachting van nog vele jaren zou ik laten opereren.Qua leeftijd en wetende dat glaucoom geen levensbedreigende ziekte is zou ik mijn hond niet kunnen laten inslapen.
Je hond heeft een lief en makkelijk karakter. Eerlijk gezegd denk ik dat hij zich straks heel makkelijk aanpast. Misschien stoot hij een keer zijn hoofd aan de duplo toren.Misschien zit hij een keer tussen de deur. Hij zal zijn weg moeten zien te vinden, maar honden hebben een zeer sterke overlevingsdrang en passen zich goed aan.
Mijn hond ging vanzelf op een veiliger plek liggen als het te druk werd in de woonkamer. Als hij dat niet deed schoof ik `m zo over de laminaat vloer onder de eettafel. Daar was hij veilig.
Het belangrijkste is denk ik dat hij geen pijn (meer) heeft. Oude honden worden ook vaak slechtziend en/of doof. Het is soms lastig en natuurlijk jammer als het allemaal sneller gaat door de glaucoom.
Niet plotseling
Wij hebben nooit een hond gehad die plotseling blind is geworden maar onze voorlaatste hond is wel langzaam aan doof en blind geworden.De laatste jaren van zijn leven was hij volledig blind. Ik had niet het idee dat de hond daardoor ongelukkig was. Het was natuurlijk al wel een oude hond en hij was ook behoorlijk stram dus dol door de woonkamer rennen zat er toch al niet meer bij. Hij was ook doof en dat maakte het toch iets anders omdat hij ook niks meer hoorde. Hierdoor schrok hij veel vlugger. Dat kwam echter veel meer door de doofheid dan door de blindheid. Ook toen hij nog kon zien was hij behoorlijk schrikachtig.
Daar konden we wel mee omgaan verder. Ik heb de mand wat meer tegenover de kamerdeur gezet. Daardoor voelde de hond aan de lucht verplaatsing als er iemand binnenkwam of wegging.
In huis navigeren ging wel goed. Hij liep wel eens ergens tegen op maar niet vaak. Ik was wel voorzichtig me meubels verplaatsen maar ook als een stoel eens ergens anders stond ging het wel goed. Als hij wel ergens tegen aanbotste was het ook geen ramp overigens want hij liep toch niet vlug. Hij heeft zich nooit echt bezeerd of zo.
Bij het wandelen moest hij uiteraard aan de riem maar midden in het bos liet ik hem ook wel eens los. Dat kon omdat hij ouder was en toch niet meer ver van mij weg liep. Ook dan vond ik de doofheid lastiger dan de blindheid. Bij een blinde hond kan je veel makkelijker contact houden met je stem.
Commando's geven gaat bij een dove hond ook lastiger dan bij een blinde hoewel ik met aanrakingen wel duidelijk kon maken wat de bedoeling was.
Hij had nog steeds plezier in wandelen, knuffelen en hij at ook nog prima. Ik heb niet het idee dat hij geleden heeft doordat hij blind was.
We hebben ook een aantal jaar een blinde kat gehad. Mijn observatie is dat katten zich zelf makkelijker aan de situatie aanpassen dan honden en in de weg staande objecten makkelijker kunnen vermijden. Wel wilde onze kat graag naar buiten en dat kon natuurlijk niet. We hebben onze tuis helemaal afgesloten met een hoog hek zodat hij wel in de tuin kon. Hij was echter een kat die graag rondzwierf dus hij probeerde wel regelmatig uit te breken. Daarom moesten we dus de tuin afsluiten. Ook bij de kat had ik verder niet het idee dat de blindheid hem enorm belemmerde. Zijn vacht was nog mooi glanzend, hij at goed, hij was niet nerveus of gedroeg zich op een andere manier anders dan normaal.
Mijn idee is in elk geval dat een blinde hond zeker niet problematisch hoeft te zijn en dat de hond ook blind nog best een goede kwaliteit van leven kan hebben.
Maylise
zolang jullie hond nog goed hoort hoeft hij niet extra schrikkerig te worden. Voor honden is gehoor vaak veel belangrijker. Onze hond is ook nooit agressief geworden. Hij was wel iets angstiger en schrok vaker toen hij eenmaal doof was (en later dus ook blind). Dat vertaalde zich meer in dichter bij mij in de buurt willen blijven en 's nachts niet meer alleen willen slapen. Gelukkig kon hij bij twee van mijn kinderen op de kamer slapen want ik ben lichtelijk allergisch voor honden dus wil ze niet op mijn slaapkamer.
Maylise
Tante
had een blinde hond. En ja, als er iets was verander in huis dan liep de hond er tegen aan. Maar ze liep altijd heel voorzichtig, zodat ze juist niet te hard ergens tegen aan liep. Sterker nog, ze kon nog altijd gewoon op de bank springen.
Ik denk dat je gewoon moet kijken hoe het gaat, de hond goed in de gaten houden of die niet agressief gaat doen tegen de kinderen.
Oudere honden worden altijd wel iets knarriger heb ik het idee. (al is 7 nog niet echt oud)
Jessica
Oh ik vind het zo moeilijk
iedere hond is anders natuurlijk. Ik ben er bang voor. het is een leuke hond in huis, maar hij schrikt echt weg als de kinderen in de duplobak rommelen, of als er een stoel verschuift. Ik botste gisteren tegen hem aan aan de kant waar hij niets zag en hij hapte richting mij. Ook sonds gisteren als ik hem de oogdruppels geef hapt hij na me, zijn caracter begint nu al te veranderen, misschien is zijn 2e oog ook al begonnen, misschien heeft hij te veel hoofpijn, ik heb mijn eigen dierenarts gebeld, die zij je kan niets anders doen als nu tot dinsdag doorgaan met druppels en pijnstillers en afwachten wat de oogdierenarts zecht over zijn 2e oog.
Ben erg bang.
We hebben de hond als pup gekocht, vroeger hadden we welch terriers en ooit toen ik een jaar of 7 was zij ik, zo een hond wil ik later. Nou bijna 8 jaar geleden was het dus later als ik groot ben.
Voorzichtig zijn
Onze Beagle werd na zijn 14e jaar langzamerhand doof en slechtziend en als hij schrok snauwde hij naar ons zoontje(toen nog 1). Uiteraard hielden wij ze goed inde gaten en ook bij elkaar vandaan. Toen de hond 16 was begon hij te happen, en na de tweede keer hebben we hem in laten slapen.We vermoeden dat de hond begon te happen/bijten omdat hij ineeens van ons zoontje schrok
Sterkte met je beslissing.
Muizemeis
Filmpje over blinde terrier
http://www.youtube.com/watch?v=jWewgQ5AcdY
De oorspronkelijke uitzending was langer, dit is maar een stukje. De hond in kwestie zat liefst in zijn bench en gromde vreslijk (tot bijtens toe) als iemand hem eruit wilde halen.
Zelf ben ik een grote fan van Cesar Millan (en we hebben zelf niet eens een hond
. Wat je veel ziet terugkomen in zijn programma is dat honden te veel vermenselijkt worden en dat ze dat juist geen goed doet, medelijden doet meer kwaad dan goed. Volgens Millan is een blinde hond niet zielig omdat hij blind is, en is een heel goede kwaliteit van leven mogelijk. Ze heben immers hun neus en oren nog, en die zijn belangrijker dan ogen.Zou het kunnen dat je hond hapt omdat hij pijn heeft? Dan wordt hij rustiger en stabieler als dat verholpen wordt. Sudcces met je beslissing, het lijkt me heel lastig!
Kari
Mooi fimpje
Maar ik kamp nog steeds met de zelfde vragen.
Kan ik dit met 2 jonge kinderen, en dan bedoel ik natuurlijk kan ik met zijn blindheid omgaan, maar kan ik er genoeg tijd aan besteden.
En ja mijn gevoel voor honden vermenselijken ligt een beetje anders.
Zou een blinde wolf het in de natuur redden, dus is vanuit de natuur een blind dier het dier wel aan te doen.
Ze kunnen niet zeggen ik doe het er wel mee, maar liever was ik dood ik voel me zo onzeker.
Maar goed ik heb een honde gedragstherapeut in de arm genomen, die mijn hond een beetje kent vanwegen de training van een andere hond. We mailen nu en hij gaat me helpen met een beslissing samen met mijn eigen dierenats, maar eerst dinsdag maar eens kijken en hopen dat zijn andere oog geen aanleg heeft hoe klein de kans ook is.
Dank jullie voor de reacties.
groetjes
Hier
Hebben we ook een tijdje een blinde en later ook dove hond gehad.. Met de kinderen ging het eigenlijk altijd goed.. Maar op een gegeven moment zat de hond voor de muur te wachten totdat de deur open zou gaan (die stond open een halve meter verder op) ik wilde hond even helpen en toen vloog hij mij aan. Doordat hij ook doof was toen hoorde hij mij natuurlijk ook niet. Hij schrok en ik ook. Dit was voor ons het signaal dat het niet meer veilig was. Ook kreeg hij het een en ander aan gezwellen en hebben we toen besloten om hem in te laten slapen. Onze teckel is 13 jaar geworden.. Onze kinderen waren toen 9, 6 en 4.
Een oogje er uit
het ene oogje is er uit, het ene kind vind het afschuwelijk, het andere kan er goed mee omgaan. Het is hardstikke zielig, hij staat nu maar een beetje in de kamer, kan zich niet neerleggen bij die kap om zijn kop en zijn draai niet vinden. Nou ik probeer maar even niet verder te denken, nu 10 dagen opknappen en dan de hechtingen er uit, dan zullen we eerst eens zien hoe het met eenoogje gaat
