Hond laten inslapen, gaan de kinderen mee?
Helaas is onze hond zo ziek geworden dat we hem moeten laten inslapen. We hadden de kinderen al voorbereid toen duidelijk was dat de hond nooit meer beter zou worden en hem geen lang leven meer gegunt zou zijn. We hebben er meerdere keren gezamelijk over gesproken.
Nu het moment dichterbij komt, blijkt dat de kinderen hun verdriet uiten door boos te zijn op de dierenarts omdat deze geen wonderpilletje heeft. Mijn man leek het daarom geen goed idee om de kinderen mee te nemen als de hond inslaapt, terwijl de kinderen dat wel willen. De dierenarts heeft geadviseerd ze juist wel mee te nemen. Wat is wijsheid. De leeftijden zijn 10 en 12.
Wat
willen ze zelf?? Ik zou het met ze overleggen wat ze willen.
Ze zijn 10 en 12, dus dat snappen ze echt al wel.
Vroeger heeft mijn vader ons niks verteld, ik was te klein om het te snappen, maar mijn zus (zal zo`n 11 zijn geweest) vond het heel raar en heel stom, dat weet ik dan nog wel.
Sterkte, het is nooit een leuk besluit.
Jessica
Meenemen
Zeker meenemen zou ik zeggen. Het is heel verdrietig maar je kunt ze er niet tegen beschermen. Onze hond heeft een spuitje gehad met zoon van 7 erbij. ( de dierenarts kwam bij ons thuis, was wel fijn )Zoon moest enorm huilen, maar wij ook. We hebben het er nog wel over, nu jaar geleden.
Zeker meenemen
2 jaar geleden moest ik heel onverwacht onze hond laten inslapen. Dat moest toen zo snel besloten worden dat ik er niet aan heb gedacht dat dochter erbij zou moeten zijn. Zij was toen bijna 6. Nu nog kan dochter in tranen naar me toe komen omdat ze geen afscheid heeft kunnen nemen.
Ik zou het zeker doen. Mijn ervaring is dat het niet eng is een hond te laten inslapen.
grt Dendy
Jawel
Jazeker, ik heb ook onlangs zo'n draadje gehad, maar dan over het bij het inslapen van de poes aanwezig willen zijn door mijn zoon van 7 (zie archief basisschoolleeftijd, ergens rond juni
Ik vond het errug jong, maar hij wilde het zelf. Uiteindelijk is hij na de adviezen hier meegegaan naar de dierenarts. Samen vreselijk gehuild, hij heeft de eerste (slaap)prik gezien en de dodelijke injectie niet meer, toen koos hij ervoor op de gang te wachten. Het is erg goed gegaan, hij heeft er na het gebeuren totaal geen last van gehad. Een mooi afscheid voor de poes.
Ik zeg dus: het is zwaar, maar ik zou het zeker doen. Veel sterkte in elk geval.
Slapen?
Ik zou de term 'inslapen' niet gebruiken. De hond gaat toch niet slapen? Hoewel jouw kinderen waarschijnlijk wel oud genoeg zijn om het verschil te begrijpen. Bij kleine kinderen kan er misschien angst ontstaan om zelf te gaan slapen. Misschien worden ze dan ook niet meer wakker!
Maar buiten dat: heel veel sterkte bij het afscheid van jullie huisgenoot.
Ja, klopt wel Triple, daarom had ik het met zoon over "de poes laten dood maken". Het klinkt alleen wel bot...
Hier
Toen we onze poes moesten laten inslapen wilde mijn zoon heel graag mee. Hij was nog maar 7 dus ik twijfelde erover maar omdat hij er zelf om vroeg heb ik ja gezegd. Mijn dochter van toen 9 wilde niet mee en dat heb ik ook gerespecteerd.
Ik heb van te voren met de kinderen er over gepraat dat poes heel ziek was en niet meer beter zou worden en dat poes veel pijn had. Dat juist omdat we heel veel van poes hielden we zo sterk moesten zijn dan we haar zouden durven laten gaan. Dat ze dan in de hemel zou zijn waar ze weer beter zou zijn en geen pijn meer zou hebben en dat ze daar fijn met allerlei andere poezen kon spelen. Dat we natuurlijk heel verdriet zou hebben omdat poes er niet meer was maar dat we altijd aan haar konden denken en dat we haar ooit op een dag weer terug zouden zien.
Mijn oudste dochter kwam er toen mee dat poes al oud was n dat haar mama en papa waarschijnlijk ook al dood waren en dat misschien poes wel heel blij zou zijn dan ze hun straks weer terug zou zien.
Op deze manier erover praten hielp de kinderen erg. Mijn dochters hebben thuis afscheid genomen van poes. Zoontje ging mee. Het afscheid was heel rustig. Poes was oud en heel ziek en eigenlijk ging het allemaal heel vlug. Het was ook niet angstig. Ik hield poes zelf vast en ze is in mijn armen gestorven. Zoontje zat naast me en aaide poes. We moesten wel allebei heel erg huilen maar dat mag natuurlijk ook dan. Daarna hebben we poes weer mee naar huis genomen. Thuis hebben we haar begraven op haar lievelingsplekje in de tuin. De kinderen hebben daar een hele ceremonie van gemaakt met tekeningen, gedichtjes en toespraken.
Hoewel het laten inslapen van een geliefd huisdier nooit fijn is ben ik blij dat we de kinderen er wel bij betrokken hebben.
De dierenarts thuis laten komen
Dat hebben wij tot nu toe gedaan bij de kat en bij het konijn. Ik vond het erg prettig en zeker voor de kinderen. Ze kunnen weglopen als ze dat willen maar ook rustig van een afstandje kijken of er bij zitten. Toen de da kwam om de poes in te laten slapen had ik het idee dat het voor het beestje zelf ook veel prettiger was. Na de eerste injectie kon ze rustig blijven lopen en een plekje zoeken waar ze wilde liggen. Ik zou het een volgende keer als het nodig is zeker weer thuis willen laten doen!
En om even op de topic terug te komen mijn kinderen zijn er beide keren bijgebleven en hebben op die manier ook echt afscheid kunnen nemen en het tot het einde kunnen volgen. Wat voor hun rouwproces volgens mij heel goed geweest is. Vroeger toen onze hond een spuitje kreeg hebben we thuis afscheid genomen en zijn mijn ouders met hem naar de dierenarts geweest en toen was hij er gewoon niet meer. Ik vond het niet prettig terwijl ik toch al best wat ouder was jaar of 14 denk ik.
