Hoeveel doen vaders?

Wisselend

De ene keer doe ik meer (qua opletten), de andere keer Vader. Hoewel ik winkels in gezelschap van mijn kinderen enigzins vermijdt. Wat bedoel je met deze vraag eigenlijk?

Ook wisselend

Ben net als Guinevere wel benieuwd naar je bedoeling met deze vraag. Maar, ik houd wel van gesprekken over taakverdelingen, dus toch mijn duit in het zakje.
Hier ook wisselend. Ik merk dat ik iets meer let op het schema van eten en drinken en man eerder opgaat in gesprekken. Soms vraag ik hem dus om even iets te doen, net zoals hij mij iets kan vragen.
We zijn met kind erbij geen enthousiaste winkelaars en kind zit meestal nog in de wagen. Lekker handig .

Ik zie het overigens meer zo dat ik op bepaalde momenten iets meer doe (bijvoorbeeld op een verjaardag), terwijl man op andere momenten meer doet. Hij heeft bijvoorbeeld eindeloos geduld voor 100 keer van de glijbaan gaan. Ik zit dan op een bankje weg te dromen.

Winkel

Als we met zijn vieren in een supermarkt zijn, pakken we met zijn vieren de boodschappen. De kinderen zijn 5 en 2. Die lopen bij ons en willen dingen voor ons pakken; dan zeggen wij wat, maar meestal kunnen ze zelf de helft van het boodschappenlijstje wel opnoemen. Of de kinderen lopen even een rondje en dan pakken we zelf de boodschappen.

Ik snap de vraag denk ik niet helemaal. Wat moet je in een winkel DOEN met je kinderen behalve boodschappen?

Op een verjaardag doen we bij elkaar denk ik wel even veel. Hij meer spelen, ik meer verzorging.

Vraag

Nou eigenlijk heb ik hier al een hoop aan.
Ik merk dat ik veel meer let op onze kleine man dan mijn man. Bv. Op een verjaardag heb ik een hoop minder aanspraak dan voorheen omdat ik meer bij de kleine man sta/zit. Manlief staat gezellig biertje te drinken dan.

Vandaag op Schiphol loop ik achter kleine man aan, manlief loopt met de buggy de juiste route.

Andere momenten speelt hij juist wanneer ik bv echt ff tijd nodig heb. Enz dus het is niet dat hij niets doet. Maar vind het wel eens lastig.
en ben benieuwd hoe het bij anderen gaat.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Allergie (o.t.)

Manlief en de kleine man, hoe krijg je het je str*t uit?
En on-topic, ik zou gewoon tegen die kerel van je zeggen dat hij nu aan de beurt is om op het jong te letten en dat zelf ook gewoon niet meer te doen

Hier eerder omgekeerd

Ten eerste: het voordeel van een partner is nou juist dat jij naar de winkel kan terwijl hij(zij) op de kinderen let. Of omgekeerd. Wij gaan nooit met zijn vieren winkelen, ik kan me gezelliger tijdspasseringen indenken.

Los daarvan: in gezelschap en op reis is het eerder mijn partner die zich op de kinderen richt. Hoewel: het hangt van het gezelschap af. Is het 'zijn kant' dan zal ik sneller voor de kinderen zorgen, ook om hem de gelegenheid te geven bij te kletsen mij zijn familie of vrienden of wat ook. Omgekeerd, als het een feestje oid aan mijn kant is dan zal hij meer op de kinderen letten. Het aandacht geven aan de kinderen kan trouwens ook een prima manier zijn om je niet in gesprekken te hoeven mengen die je niet interesseren

En verder is mijn partner overbezorgd en laat hij zijn kinderen geen moment uit het oog als we op onbekend terrein zijn, dus daar doe ik al vanzelf een stapje terug, want ik heb een hekel aan dubbel werk

Groeten,

Temet

Vaasje

Ik bedenk me nu dat we wel een keertje bij iemand zijn geweest waar ik onze jongste van de vuurkorven weghield terwijl mijn man stond te kletsen. Maar...ik kende daar toch al bijna niemand en koos hier zelf voor. En als ik hem gevraagd had om even te wisselen zou hij dat doen. Uit zichzelf zou hij dat waarschijnlijk niet doen, of omdat wij lekker bezig gaan en niet staan mokken, of omdat hij een man is. Wie zal het zeggen. Ik vind het pas zorgwekkend als hij weigert om af te wisselen.

"Vandaag op Schiphol loop ik achter kleine man aan, manlief loopt met de buggy de juiste route."

Ik kan me voorstellen dat je er een beetje gek van wordt als jij steeds mag rennen, maar aan de andere kant, hij heeft de buggy. Wellicht denkt hij ok dat als hij maar stug de juiste route blijft lopen, het kwartje bij je kind wel valt. Een paar mogelijkheden:
- jij stelt voor te ruilen: jij de buggy, hij de achtervolging
- kind gaat in de buggy
- kind gaat aan de hand
- man pauzeert geduldig als kind van de rechte lijn afdwaalt

Zeker geen

Onwil. En als ik vraag of hij wil wisselen dan doet hij dat zeker. Maar zoals limi al schrijft, denkt hij er niet aan.
Ik heb het er ook over gehad en hij heeft het gewoon niet door maar gaat zich zeker aan passen als ik er last van heb.
Het is ook niet dat ik wilde klagen, ik wilde alleen weten hoe het in andere gezinnen gaat.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Onze afspraak

Bij vrienden van hem, zorg ik voor de kinderen, bij vrienden van mij doet hij dat (en dat is dan niet helemaal zwart-wit).

In winkels zorgt hij meestal voor de kinderen, hij is echt de gangmaker. En ik hobbel er verdwaasd achteraan.

En vaasje

Ik heb het hier over 3 kinderen die mijn man allemaal prima in z'n eentje aankan

Vaasje

Mijn kinderen zijn nu ouder dus er hoeft niet meer zo opgelet te worden maar als babies/peuters was ik meestal degene die oplette als we samen ergens waren. Ik was degene die zorgde dat we alle spullen hadden en ik was degene die oplette op feestjes en bijeenkomsten. Deels komt dat door mijn persoonlijkheid en deels omdat man er gewoon niet bij stilstond dat hij ook op kon letten. Als ik weg was en hij alleen bij de kinderen was dan was er ook geen enkel probleem en lette hij wel gewoon op. Maar zodra ik of een van mijn schoonzusjes of mijn (schoon)moeder in de buurt was namen wij eigenlijk automatisch de zorg voor de kinderen over.
Nog steeds merk ik dat. Zaterdag was ik met een nichtje van mijn man even naar de winkels en mijn man was thuis met haar zoontje en zodra ik thuis kwam (nichtje was nog uit) nam ik automatisch het kind van hem over. Dat zit er blijkbaar diep in.
Ik heb het nooit echt erg gevonden overigens. Het is ook geen onwil van man maar meer diep ingesleten patronen door de jaren heen.
Als jij er wel een probleem mee hebt dan zou ik overigens nu gelijk proberen om concrete afspraken te maken per uitje zodat het gewoon wordt dat jullie allebei opletten.
En wat betreft de buggy op schiphol zou ik gewoon het kind in de buggy zetten. Veel makkelijker.

En hier

Met 4 kinderen hebben wij gewoon altijd allebei onze handen vol.

Man doet meer

Als we ergens op bezoek zijn of weg zijn, houdt man zich ongevraagd het meeste bezig met de kinderen (verzorging en vermaeck). Ik voel me daar wel eens schuldig om, maar zeker toen ze kleiner waren vond ik dat erg prettig. Ik zit dan bijvoorbeeld te lezen of te praten terwijl man een spelletje speelt met de kinderen (ja, ik ben zo iemand die altijd kijkt of er wat te lezen is als ik ergens ben. Doe ik alleen bij familie hoor). Onderweg loopt/liep hij net zo vaak als ik achter de kinderwagen of sjouwt met jongste op de arm als die er de brui aan geeft.

Chris

Loop van de tijd

In de loop van de tijd heeft het hier zich steeds weer veranderd. Toen ik nog thuisblijfmoeder was, was ik die kinderen echt wel zat.
Dus als mijn man er dan was, schoof ik die kinderen naar hem toe en ging ik heerlijk in mijn eentje de weekendboodschappen halen bijvoorbeeld. Ook als we ergens waren, had hij vaak nog wel zin om de schommel te duwen. Ik had steeds (terecht) het gevoel dat ik al aan de beurt was geweest.
Nu zitten ze op school en werk ik weer. En nu hebben wij het 'leuke dingen doen met de kinderen' ook weer eerlijker verdeeld.
Ik merk wel dat je met een groot gezin wel eerder opsplitst. Het gebeurt niet vaak meer dat we met z'n allen ergens heen gaan.
Op feestjes was ik trouwens meestal met de kinderen bezig, omdat ik niet zo goed raad weet met koetjes-en-kalfjes gesprekken. Dat was dus voor mij een mooi excuus om mezelf een houding te geven.

Lekker traditioneel maar bij ons is het inderdaad zo dat ik meer oog heb voor de behoeftes van de kinderen dan manlief. Zeker bij anderen, aangezien hij echt een sociala dier is en dus alleen maar loopt te kletsen met iedereen, zich compleet richt op het gezelschap.
Ik heb dat niet zo.

Hier in huis ben ik de regelaar, de bedrijfsleider zeg maar. Vroeger stoorde ik me er mateloos aan, wilde niet zo'n traditionele rolverdeling, maar inmiddels berust ik erin. Het is ook geen bewuste onwil van zijn kant. Er zit gewoon een soort blinde vlek. Hij is weer goed in andere dingen: techniek, auto, huisonderhoud, tuin.

En wat iemand al eerder noemde, het is soms ook wel heerlijk om niet zo sociaal bezig te hoeven zijn, maar om je bezig te houden met de kinderen.

O en shoppen met de kids en manlief doe ik echt nooit. Ga altijd alleen en dan heeft hij dus de "oppas". Dan gaat hij overigens ook zijn eigen gang en houdt ze met ene half oog in de gaten. Meestal gaat het goed. Hij is ook wel eens een kind kwijtgeraakt bij een uitje. Maar ook dat is weer goedgekomen. Ik heb wel moeten leren dit los te laten en me er niet over op te winden. we zijn nou eenmaal niet hetzelfde (gelukkig!).