Hoe vertellen tegen kinderen en wanneer. Biovader is anonieme donor

Kak

En toen kwam vanmorgen de vraag van de jongste die ik al eerder verwachte

"Mama.... hoe hebben jij en papa ons gemaakt"

Uuuuh... heb maar uitgelegd dat het op verschillende manieren kan, dat 2 vrouwen niet op dezelfde manier kinderen kunnen krijgen dan een man en een vrouw, en dat soms een man en een vrouw ook hulp nodig hebben van een dokter, en toen heb ik een ander onderwerp aangesneden🙈

Andere mogelijkheid

De doelstelling 'normale omgang' vind ik nogal lastig, want wat is 'normaal' en wie bepaalt dat.
De vraag van de jongste is wel een concreet moment om dat aan te pakken, nu, meteen. Wellicht kun je het ook overlaten aan je ex, het is voor hem in feite de lastigste materie. Wil hij misschien antwoord geven op de vraag van je jongste?

Tsjor

Overleg met ex?

Overleg met ex op dit moment is nagenoeg niet mogelijk.
Hij is op de hoogte dat ik de vraag kreeg, maar kreeg daarop alleen als antwoord "ik ben druk aan het nadenken hoe we dit moeten aanvliegen, maar moet even het een en ander op een rijtje zetten"

Hij zit op dit moment met "vriendin" op een van de waddeneilanden, maar dat hoor ik eigenlijk niet te weten.... alleen beetje jammer dat me dat bij school verteld werd (gelukkig toen de kinderen nog in hun klas zaten)..
Hij is met hele andere dingen bezig dan met dit... hij denkt met zijn lul i.p.v. zijn hoofd zei mijn moeder vanmorgen.

En hij wil dit absoluut samen vertellen, en op zich ik ook wel, maar dat gaat op dit moment gewoon echt niet.... hij kijkt me niet aan en zegt nagenoeg geen woord tegen me, en ik merk aan mezelf dat ik eigenlijk steeds bozer op hem wordt. Hoe langer ik over de hele situatie en afgelopen tijd nadenk, hoe kwader ik word...

Jongste begon vanmiddag alweer over hoe kindjes gemaakt worden... Boekje is in bestelling, maar bol.com had vertraging in de levering.
Verder heb ik vrijdag gesprek o.a. over dit, en hoe überhaupt om te gaan met ex. Dus hopelijk kan die me wat handvaten geven om in elk geval zoveel mogelijk bij mezelf te blijven en het van mijn kant goed te blijven doen, dan kan dat me nooit verweten worden.

Mammavan2

Wat jammer dat je ex zo doet. Dit zou juist een geweldig moment zijn geweest om het te vertellen. Al hoeft dat echt niet samen hoor. Nu was (is) bij ons de situatie wel anders, maar volgens mij heb ik het eigenlijk altijd verteld. Gewoon omdat ik meer thuis was en hij mij altijd alles vroeg.
Misschien ook iets om vrijdag te gaan overleggen. Moet je het echt samen vertellen of is het ook goed als 1 van 2 het gewoon vertelt als er vragen zijn?
Wat een gedoe voor je zeg!! Hopelijk kun je vrijdag goede handvaten krijgen om er mee om te gaan.
Dikke knuffel voor je hoor!!

Verdriet voelen of woede opbouwen

'"ik ben druk aan het nadenken hoe we dit moeten aanvliegen, maar moet even het een en ander op een rijtje zetten" Waarom concludeer je daaruit dat overleg niet mogelijk is? Het nadenken kan wel heel lang duren, want het is een ingewikkelde vraag. dus wellicht moet je hem een deadline stellen: de vragen komen nu te direct en ik wil dan en dan erop ingaan, liefst samen, maar als je er dan nog niet uit bent doe ik het wel alleen.
'Hij is met hele andere dingen bezig dan met dit... hij denkt met zijn lul i.p.v. zijn hoofd zei mijn moeder vanmorgen.' fijn dat je moeder je richting woede stuurt. Ze had ook kunnen zeggen: hij is verliefd. Op een ander, dat wel.
Dat van die vriendin, had hij je dat moeten vertellen? Hoezo ga je op zulk geroddel in?
Je verzamelt argumenten om woedend te zijn. Maar eigenlijk ben je gewoon (nou ja, niet zomaar gewoon) intens verdrietig. Misschien moet je dat verdriet over die verloren droom toelaten, in plaats van het om te bouwen naar woede. De relatie is weg, afgelopen. Dat raakt je heel erg en dat is te begrijpen. Je verdriet is te begrijpen. Je woede is gezocht, gekunsteld en geconstrueerd. Woede is bovendien zelfdestructief, je wordt er niet gelukkiger van. Van verdriet ook niet, maar dat slijt in de loop van de tijd, daar kun je andere dingen tegenover zetten. Tegenover woede kan alleen maar 'wraak' komen: als hij dit doet, dan doe ik dat.

Tsjor

Onvruchtbaarheid

Hypothetisch: stel, man heeft nieuwe vriendin, vriendin heeft een kinderwens en man heeft nog niet verteld dat hij onvruchtbaar is. Dat kan het complex maken. Maar daar moet hij wel doorheen.
Voor mammavan2: ik zou niet de nadruk leggen op het vaderschap, maar als je dan toch het verhaal over het ontstaan van kinderen moet uitleggen zou ik, denk ik, vertellen over de zaadjes die bij het eitje moeten komen en dan vertellen dat soms die zaadjes dood zijn, de dokter weet ook niet waarom. Dan kun je ergens anders goede zaadjes halen. De kinderen kunnen dan zelf, al dan niet direct, concluderen dat hun vader niet hun biologische vader is. Als het jongetjes zijn zullen ze zich wellicht afvragen of hun zaadjes wel goed zijn en hoe ze dat kunnen weten. Dat laten doordringen van de informatie zal bij elk kind op een eigen wijze gebeuren en een eigen moment.

Tsjor

Eens

Niet dat je nu gelijk de knoop hoeft door te hakken, maar ik zie ook niet in waarom je dit perse samen zou moeten vertellen. Dan wordt het een enorm belangrijk issue, terwijl het juist beter lijkt om er normaal over te doen. Wat dat betreft is het echt jammer dat jullie dit geheim hebben gehouden, raar advies ook van de ‘deskundigen ‘.

Het technische verhaal van Tjor lijkt me heel goed om dit uit te leggen, dan gaat het gesprek helemaal niet over hoe echt de vader is ofzo. En kunnen ze langzaam zelf conclusies trekken of nieuwe vragen stellen.

Wat ik me afvroeg nav van je woede en de conclusies die je trekt nav de opmerkingen van je ex, ben je bang dat hij zich terugtrekt uit het leven van de kinderen?

Poging 6

Heb al 5 keer een hel verhaal getypt en dan is het ineens weg 🙈

Hoe de relatie tussen ex en mij is is een heel ander verhaal, en een ander topic...ik ben niet boos omdat het tussen ons niks meer is geworden, daar ben ik, natuurlijk, verdrietig over... ik ben boos over de manier waarop het allemaal gegaan is...waarop het nog steeds gaat. De woede en het verdriet gaanmom andere dingen.

En wat ik hoor zijn geen roddels, het zijn gewoon dingen die mensen/vrienden/kennissen mij vertellen, maar allemaal wel dingen die hij zelf gezegd heeft, of dat ze hem in, het geval van vrijdag, al heel vroeg in de auto zagen zitten met "vriendin", waarop een vriend van hem bevestigde dat ze samen naar 1 van de eilanden waren. Waarschijnlijk verwachten ze dan reactie van mij, maar het enige wat ik dan zeg is "dat moet hij lekker zelf weten"

Ik trek niet de conclusie dat er geen overleg mogelijk is, er is geen overleg mogelijk... hoe overleg je met iemand die niet tegen je praat, en als hij dat doet je niet aankijkt.. en alleen boos en neerbuigend doet... en ik ben, zoals al vaker gezegd, echt niet heilig in dit verhaal, actie reactie, vandaar ook mijn gesprek vrijdag. Zodat ik handvaten heb hoe op een goede manier te reageren..

@zonnehoed...Ik ben niet bang dat hij zich terug trekt uit hun leven, hij is gek met ze en het zij ook gewoon zijn kinderen... het is meer het hoe en wanneer vertellen, mijn omgeving + huisarts zeggen "jullie moeten dit samen vertellen" ... maar hoe doe je dat als er zo'n strijd is...

Ik kan de kinderen inderdaad niet over 10 jaar gaan uitleggen hoe het zit dat is veel te laat...

Het was sowieso al lastig geweest als we op goede voet waren geweest want we hebben eigenlijk gewoon te lang gewacht, maar deze situatie maakt het nog lastiger omdat alles wat ik voorstel wordt afgeslagen.

bloem en bij

Ik begrijp niet zo goed waarom je niet gewoon het verhaal over de bloemetjes en de bijtjes aan je vragende kind kan vertellen. Dat heeft nu toch niks te maken met het feit dat het niet zijn vader is geweest die de bij was in jullie verhaal.

Kind wil gewoon weten waar kinderen vandaan komen, maar waarschijnlijk alleen hoe het globaal werkt en niet hoe het precies bij jullie is gegaan.

Dat is

Ook nog een prima reactie. Gewoon uitleggen waar kinderen vandaan komen, verschillende opties benoemen en nog even in het midden laten hoe dat dan specifiek bij jullie ging.

Het boek: ben jij ook op mij van Sandrijn van der Doef is hier geschikt voor. Staat ook een stuk in over op een andere manier kinderen krijgen, weet niet precies meer hoe.

Isella

Dat is wat ik voor nu ook gedaan heb. Dat is ook wat hij nu vroeg, hij kan ook niks anders vragen want hij weet niks anders..

Heb een boekje besteld over specifiek een donor, maar als het goed is komt dinsdag een boekje binnen "kriebels in je buik, hier komen kindjes vandaan"
Als hij weer met vragen komt dan kan ik dat met hem lezen, of hij zelf, want hij leert net lezen dus dat vind hij leuk

Half

' Kind wil gewoon weten waar kinderen vandaan komen, maar waarschijnlijk alleen hoe het globaal werkt en niet hoe het precies bij jullie is gegaan.'
Dat is wat het kind wil weten, inderdaad, omdat het kind niet weet dat er nog meer te weten is.
Mammavan2 en vadervan2 willen echter nog een ander verhaal vertellen, namelijk dat vadervan2 niet de biologische vader is. Dat kan ook op een later moment, maar de vraag is steeds: wanneer dan?
Ik denk dat je zo lang mogelijk vader de kans moet geven om mee te doen, maar op een gegeven moment toch een ultimatum moet stellen, dan maar alleen vertellen.
Ik zou het verhaal over de bloemetjes en de bijtjes dus aanvullen met een verhaal over onvruchtbaarheid. Kan heel algemeen. en hoe dat wordt opgelost. en dan eventueel aanvullen met: zo hebben wij het opgelost. Bij vragen over vader kan dan verteld worden dat iemand niet de biologische vader is, maar wel de vader die graag de kinderen wilde, wel de wensvader en de zorgvader.

Tsjor

Compleet andere insteek

Als je er niet uit komt kun je ook een heel andere insteek kiezen: je zegt dat je het aan hem overlaat om het te vertellen. Jij doet dan alleen de algemene vragen. Hij bepaalt dan zelf wat en wanneer hij iets vertelt. Niet meer jouw zorg. Het is voor hem het moeilijkste verhaal. en gezien de slechte verhouding loop je de kand dat je de nadruk gaat leggen op: hij is niet jullie echte vader (met alles wat je erbij bedenkt). Dat is, zelfs als het onderhuids is, geen goede boodschap voor de kinderen.

Tsjor

Inderdaad

Eens met reactie van Tsjor. Waarom laat je het niet aan je man over? Voor hem ligt het allemaal een stuk gevoeliger. Ik zou in dit geval de lead sowieso bij je man neerleggen. Je kan hem dit voorstel toch appen/mailen. Dan hoor je wel wat hij er van vindt.

Tekst - boek

Wat je kunt doen is een boek zoeken over zaaddonatie in een relatie. Een boek over alternatieve maniere waarop kinderen aan ouders komen.
En vraag je ex of hij het eens is met de tekst in dit boek.
En maak eventueel zelf een tekst wat je zou willen zeggen tegen je kinderen en raag of je ex daarmee in kan stemmen, dan kun je de tekst ook namens beiden aan je kinderen doorgeven zonder wachten en gedoe.

Het loopt altijd anders dan je denkt maar dan kun je toch uitgaan van de gezamenlijkheid en je geeft hem wat controle.

Trip en Tux
Twee vrolijke toekans
Door: Menno Malta/Opbrengsten gaan naar Unicef

Bijvoorbeeld dit boek het heeft goede reviews en is geschikt voor kinderen op de leeftijd van die van jou.

https://www.bol.com/nl/p/trip-en-tux/9200000024763835/

Vragen van kinderen

Het lijkt mij niet handig om kinderen waar je voor zorgt af te wijzen en geen antwoord te geven. Dat had ik zelf met kinderen van mijn zus waar ik op paste.

We konden het eens worden over een boek dat ik vond in de kinderboekwinkel hoe je met kinderen spreekt over sex.

Ik kon dat echt niet, geen antwoord geven. Terwijl ik wist dat mijn zus en haar man daar eigen beeld bij hadden en ik wilde het ook graag aan hen overlaten.

Dat was mijn eerste optie. Ik zei voortdurend dat ze voor die uitleg naar hun eigen moeder en/of vader moesten. Dat ging dus niet zo.

Op een gegeen moment waren we op de camping en hardop vroeg er een: waarom wil je niet vertellen wat sex is? Tante.... wil niet vertellen wat sex is!

Nou lekker dan. Dat boek bracht uitkomst. Daarmee bleek ik toch 'het' gesprek te voeren en er bleef echt wel wat discussie over en weer: 'waarom heb je nou dat gezegd?' maar het waren 'vruchtbare' gesprekken en het werd niet te zwaar.

Nergens

pleit iemand voor het afwijzen van de vragen van de kinderen. Er is een ander probleem, waar de kindreen waarschijnlijk nooit uit zichzelf naar zullen vragen. En het probleem is hoe je dat dan ter sprake brengt. Het lijkt mij niet handig als een tante zich daar ineens om gaat bekommeren.

Tsjor

Spagaat

Je komt in een spagaat als je dit bij een ander neerlegt en die het niet of halfslachtig doet. Dat heeft met je eigen waarden te maken, dat je vindt dat bepaalde informatie belangrijk is voor je kinderen en dat je met jezelf in de knoei komt als je er omwille van de ander over moet zwijgen. En natuurlijk kun je van mening verschillen over of en wanneer kinderen hier 'recht' op hebben maar je relateert nou eenmaal vanuit je eigen waarden en dus doet het ertoe of, hoe en wanneer het verhaal door de ander wordt verteld. Want dat bepaalt dan deels of er problemen van komen als je het 'gewoon' vertelt 'zoals het is'.

Ik zou zelf last krijgen van de gedachte als ik te lang iets belangrijks zou moeten verzwijgen of erover zou moeten liegen, als ik mezelf afhankelijk zou voelen van een ander of ik de waarheid zou kunnen vertellen. Ik zou mezelf ook niet langdurig in de positie willen plaatsen dat ik heel erg moet op mijn woorden moet passen omdat ik een bepaalde (halve) versie van het verhaal moet onthouden en ondersteunen. Ik ben echt heel slecht in dat soort dingen. Vroeg of laat praat ik dan mijn mond voorbij omdat ik er in een 'echt' gesprek iets 'echts' over zeg.

Ik zou het geloof ik doen zoals Tsjor in #45 beschrijft. Ik zou het wel eerst nog een tijdje parkeren want het is bijna onvermijdelijk dat je boosheid op je ex het gesprek (met hem) over deze kwestie kleurt. En dat zou ik zelf gewoon echt niet willen. Ik zou zelf die gevoelens ook graag eerst wat willen laten zakken voordat ik deze toch wel gevoelige koe bij de horens vat. Ik weet ook niet of ik het handig zou vinden om dit te laten samenvallen met de scheiding. Misschien zou hij gewoon eerst eens de kans moeten krijgen een jaartje 'gewoon' een gescheiden vader te leren zijn en dan pas dit te vertellen? Nu staat de vanzelfsprekendheid van de relatie tussen vader en kinderen zoals hij was al onder druk vanwege de scheiding en dan komt dit er nog bij. Het is wel erg veel tegelijk, ook voor de kinderen. Als ik zelf de waarde voel van wachten, zou voorlopig zwijgen ook niet meer hoeven aanvoelen als heel oneerlijk. Dan zou ik daarin ook tot rust kunnen komen en het gewoon een tijdje op de lange baan schuiven, tot er wat meer kalmte en ruimte ontstaat in de relatie met je ex. Dat is óók eerlijk.

Reactie

@Jo Hanna... we zijn inmiddels bijna 3 jaar gescheiden... we konden tot 2 maand geleden meer dan prima door 1 deur, maar toen kwamen er nog geen vragen van de kinderen.

Ik heb een boekje binnen inmiddels "kriebels in je buik, sexuele voorlichting voor kinderen", waar ook een stukje in staat over als de situatie anders is dan "normaal"

Mijn ex wil het ze wel vertellen, maar niet nu, en het hoeft van mij ook niet morgen, maar we moeten ook geen jaar meer wachten.
Onze oudste wordt 9, de jongste in januari 6, dus we waren het er al wel over eens om het na de verjaardag van de jongste eens te bekijken, maar dat was voor dat alles een strijd werd....

Het hem, mijn ex, alleen laten vertellen dat willen we allebei niet. Dat is ons destijds, en ook nu door huisarts, echt afgeraden. En ik heb het hele hoe en wat ook beter in mijn geheugen dan mijn ex, plus dat ik alles destijds helemaal heb vastgelegd voor als we het zouden gaan vertellen en ze vragen hebben.

De boodschap zal ook nooit worden dat ex niet hun echte vader is, want dat is hij wel!! En een hele goede ook!!! Alleen het DNA is niet hetzelfde. Maar hij is 100% verder hun vader

Andere situatie

' Het hem, mijn ex, alleen laten vertellen dat willen we allebei niet. Dat is ons destijds, en ook nu door huisarts, echt afgeraden. ' Maar ik vermoed dat dat was voor de scheiding en voor de meest recente perikelen (aangezwengeld door de roddels van je vriendin).
Nu zit je in een iets andere situatie. Dus het kan zijn dat je nu ook iets anders moet denken en handelen.

Tsjor

Tsjor

Dat snap ik hoor, de situatie is nu compleet anders... maar toch voelt het niet goed om het los van elkaar te vertellen.

Ander draadje

Ik had dat andere draadje niet op mijn netvlies. Ik heb er nu even doorheen gelezen en begrijp dat het gaat om escalerend drama door verschillende verwachtingen en gemanipuleer van vriendin. Hoe dan ook lijkt me dat je hier niet ineens een draai kan maken naar een ‘common ground’ voor zoiets belangrijks en gevoeligs als bio-vaderschap. Jullie zitten mekaar daarvoor teveel in de weg, er is teveel krenking. Dat zullen jullie kinderen ook voelen, dat de verhoudingen ineens helemaal verzuurd zijn. Blijft dus staan dat het wel erg veel tegelijk is, in deze context. Ik zou zeggen: voor onbepaalde tijd uitstellen. Beetje incalculeren dat het toch op een andere manier (uit de omgeving, of toch door ex) wordt verteld. Daar dan ook niet een al te groot drama van maken. Beetje in de categorie ‘Sinterklaas bestaat niet’. Hij is gewoon hun vader. Zoveel impact hoeft het op dit moment nou ook weer niet te hebben. Ik denk dat van belang is dat het geen geheim is. Het is info waar je een goed moment voor moet vinden om het rustig en goed met ze te kunnen bespreken. En dat is duidelijk niet nu.

Gesprek

Net gesprek gehad met de praktijkondersteuner.
Zij gaf aan om niet te lang meer te wachten, om voor die tijd het gesprek aan te gaan met mijn ex en daarin te beginnen met "je bent en blijft hun vader maar...." en dan uitleggen waarom het zo belangrijk om niet meer te lang te wachten. Er schijnen allerlei onderzoeken te zijn geweest naar de gevolgen van te lang wachten en die zijn niet best

Ze gaf ook aan dat ze het goed vond van mij dat ik advies inwon bij 3en... dus op een forum, of bij haar. Ze gaat uitzoeken of we samen een gesprek kunnen hebben met een speciale jeugdbegeleider hier over.

Maar zei ze "als hij niet wil, dan ga je alleen, want dit doe je voor de kinderen"

En verder gaf ze als tip om voor nu zoveel mogelijk antwoorden al wel te geven aan de kinderen, alleen als het te specifiek wordt om dan het "te parkeren" dat wordt door kinderen meestal gewoon geaccepteerd

Terwijl ik haar aan de telefoon had (was telefonisch omdat ik afwachting ben van de uitslag van mijn corona test) kreeg ik post van het ziekenhuis waar we destijds zijn geholpen, die bellen mij de 21e... staat alleen niet bij waarom, maar we waren zonder overleg uitgeschreven dus ik vermoed dat dat daar over gaat.

Stappen

Toch, ik zou echt focussen op de stappen: eerst over onvruchtbaarheid en wat daaraan te doen valt (technisch verhaal, maar het kan hen ook overkomen); daarna dat dit de manier is waarop zij geboren zijn; en dan zelf de conclusie laten trekken over hun vader, (dus hij is niet onze echte vader), waarbij jij dan kunt aangeven dat het dan alleen maar over het biologische vaderschap gaat en dat vaderschap zoveel meer inhoudt.
Ook als insteek voor het gesprek met je ex. De suggestie om te beginnen met: '"je bent en blijft hun vader maar...." vind ik geen goede suggestie. Achter de 'maar' zitten allerlei valkuilen waar je juist niet in wil vallen. Begin met: ik wil ze toch iets vertellen over onvruchtbaarheid en wat daaraan te doen valt, omdat dat ons en hun verhaal is.

Tsjor

Hij moet dit doen juist omdat hij hun vader is

Ik vind die ‘maar’ ook een bijzonder slechte suggestie. ‘Maar’ betekent dat je iets afdoet aan wat je net hebt gezegd. Dat is nou precies wat je niet wil. In deze situatie is het juist omdat hij hun vader is dat het zijn rol is ze, samen met jou, hun moeder, hierover goed te informeren en te begeleiden. Hij neemt dus zijn vaderrol 100% in door dit zorgvuldig te doen. Hij moet dat niet willen laten liggen. Dat zou juist bekrachtigen wat hij niet wil, namelijk dat hij zijn verantwoordelijkheid als ouder niet kan vormgeven. Ik zou proberen hem in de lead te krijgen en hem uitnodigen om hier een strategie voor te verzinnen waarbij jij hem kan ‘volgen’ in zijn aanpak. Niet proberen om hem mee te trekken maar hem uitnodigen het heft in handen te nemen en hem daarin te ondersteunen. Je zegt hier: hij is een hele goede vader voor zijn kinderen. Zeg hem dat en zeg hem dat jij er vertrouwen in hebt dat hij hierin goede ideeën heeft waarbij jij kan aansluiten. Er is een (1) belangrijke voorwaarde: er moet op afzienbare termijn een plan komen. Lang uitstel is voor jou niet meer te hanteren.

Hem in deze belangrijke kwestie overrulen en een situatie laten ontstaan waarin hij zijn rol niet inneemt en als verantwoordelijke ouder afwezig is, in een kwestie die juist gaat over wat het betekent om ten volle (hun) vader te zijn, vind ik een recept voor langdurig verstoorde verhoudingen. Ik begrijp eigenlijk echt niet waarom de praktijkondersteuner ineens zoveel haast heeft. Wat maken een paar maanden nu nog uit? Die onderzoeken waaruit zou blijken dat het slecht is om lang te wachten, heeft de praktijkondersteuner verteld waar je die kan vinden? Ik zou me namelijk kunnen voorstellen dat de factor tijd op zichzelf minder van belang kan zijn dan factoren als ‘fase’ (schoolkind/puber) manier waarop (genuanceerd/plompverloren/in een ruzie/door derden). Ik zou dat voor mezelf graag eens willen nalezen, wat nou precies de doorslaggevende elementen zijn.

Goed bezig!!

Ik denk dat je op de juiste weg bent! En steeds iets meer vertellen is dan ook prima.
Ik ben het deels met Jo Hanna eens wat betreft de factoren. Ik zou er zeker niet mee wachten tot de puberteit en het ook niet plompverloren zeggen op een moment dat je boos bent op je ex.
Maar juist te lang wachten nu maakt het alleen maar moeilijker. En juist omdat jullie eerlijk willen zijn tegenover ze.

Fijn dat de praktijkondersteuner je wil helpen. Je kunt het maar 1x vertellen hè en dan wil je het natuurlijk goed doen.

Maar....

De maar is niet als slecht iets... het is meer als in "je bent en blijft hun vader, maar we moeten ze gaan uitleggen hoe het zit"

En dat hoeft niet morgen, dat zei de praktijkondersteuner ook, we moeten samen proberen een plan te maken hoe we dat gaan doen, en dat kan best nog 3 maanden wachten.
Dan is hopelijk de rust ook wat terug. Ook omdat ze me voor de andere situatie allerlei tips heeft gegeven die rust kunnen brengen.

Die kon ik vandaag al meteen toepassen toen ex de kinderen kwam halen, ik heb hem vriendelijk begroet, gezegd wat er qua kinderen verteld moest worden, heb zelfs een cadeautje gehaald voor hem voor in de zak (omdat de oudste het zo zielig vond als er niks voor papa in de zak zat). En ik merkte dat er van zijn kant nog wat geprobeerd werd qua negativiteit, maar doordat ik daar niet op in ging, ging de overdracht redelijk soepel.

Praktijkondersteuner gaf aan dat eerlijkheid naar kinderen het beste is omdat ze anders in hun hoofd alles erger maken dan het misschien is. Dus dat ik ze had verteld dat papa en mama nu strijd hebben (niet waarover) en dat dat absoluut niet met hun te maken heeft dat was juist heel goed. Net als vragen beantwoorden die te maken hebben met kinderen krijgen, maar inderdaad even afwachten hoe ex bedenkt dit te willen aanvliegen, maar niet te lang (dus geen jaren meer wachten)

fijn

Dat je een andere manier gevonden hebt om om te gaan met de relatie. Hopelijk werkt dat snel zijn vruchten af.
Even terugkomend op de 'maar'. "je bent en blijft hun vader, maar we moeten ze gaan uitleggen hoe het zit" Dan blijft bij mij toch hangen: we moeten ze vertellen dat jij niet echt hun vader bent. Vandaar dat ik een beetje blijf zeuren over de manier waarop je het onderwerp ter discussie stelt. Je kunt ook zeggen: ze hebben vragen over voortplanting, maar voor hen is het belangrijk dat ze ook iets weten over onvruchtbaarheid en wat je daaraan kunt doen.

Tsjor