Hoe verder na een vierde kind?
Hoi
Ik heb een vraag voor moeders met vier kinderen. Hoe ben je fysiek hersteld na de vierde? Ik heb namelijk altijd gedroomd van een gezin met vier kids. De teller staat nu op drie en ik twijfel. Mijn hart zegt ja, maar mijn verstand heeft dit keer ook een stem, zo lijkt het wel. Over de eerste drie kinderen hoefde ik gewoon niet na te denken, die wilde ik zeker weten in mijn leven. Maar nu zie ik ineens beren op de weg.
Ik ben nu negen maanden geleden bevallen en heb alweer een half jaar vreselijk pijn in mijn rug. Ik probeer oefeningen te doen om aan te sterken, maar ja het is druk en s 'avonds ben ik blij als ik even op de bank kan crashen. Ik merk aan mijn lijf dat die zwangerschappen best wel wat veranderd hebben. Ik ben zo bang dat een vierde zwangerschap ervoor zorgt dat ik nooit meer helemaal fit wordt. Dat wil zeggen dat ik pijnvrij door het leven kan gaan en nog een potje kan gaan tenissen. Aan mijn tweede zwangerschap heb ik een liesbreuk overgehouden en dat deel van mijn lichaam is nog steeds gevoelig en heel snel overbelast (ben geopereerd en heb nu een matje onder in mijn buik).
Ik ben zo bang dat ik mijn andere kids tekort doe als er een vierde komt. Om nog maar te zwijgen over de vraag of ik al dan niet blijf werken. Want ik zou echt minmiaal een jaar vrij willen om dan alles weer op de rit te krijgen. Werken jullie allemaal moeders met vier kids en hoe heb je dat geregeld? Ik vind namelijk de dagen dat mijn vriend en ik allebei wel goed te doen, maar tegelijkertijd heb ik zon hekel aan de militaire precisie waarop we die dagen moeten aanpakken. Dat geheu.. opschieten, doorpakken aanpakken.Hup hup..en dan het geregel met zwemles, voetbal enz enz en al die verschillende ritmes.
Overigens ben bijna 34, werk nu twee dagen in de week als freelancer en sprokkel er in de avonduren ook wat bij. Oudste is 5,5, de middelste bijna 4 en de baby negen maanden.
Groetjes van een twijfelaar
Bij twijfel..
...niet doen. Nu al zoveel leeuwen en beren op je weg, niet aan beginnen. Misschien denk je er volgend jaar weer anders over, zet het lekker even van je af en geniet van je drie kleintjes.
Vier
Vroeger leek het me altijd mooi om vier kinderen te krijgen. En die wens is vervuld. Ze zijn inmiddels op eentje na volwassen.
Het is druk ja, zeker. Ik had er nooit zoveel werk naast, wat freelance, inval- en vrijwilligerswerk en dat was te combineren. Echtgenoot was altijd veel van huis.
Tja, je moet zelf bekijken wat haalbaar is. Kunnen kinderen ook met anderen meerijden naar clubjes, heb je familie die weleens wat voor je wil doen zodat je op adem kunt komen (ik had geen oppasoma, oma was al behoorlijk op leeftijd), al dat soort dingen speelt mee.
Tussen onze kinderen zat 2 - 2 1/2 en 3 1/2 jaar, ze waren dus op gegeven moment groot genoeg om van alles zelf te regelen. De oudste was 8 toen de jongste geboren werd.
tonny
Wij hebben er 4!
Wij hebben er 4
Zijn nu 9,7,5 en 2 jaar oud. De vierde was ons "kadootje". Niet "gepland" maar ons "overkomen". En nog wel op een ongelukkig tijdstip in ons leven. Maar wat een verrijking en geluk heeft dit kleine meisje ons gebracht!
Praktisch gezien is 4 kinderen wel veel. Fysiek was ik snel hersteld maar ik had een makkelijke bevalling net als de andere keren. Aandacht verdelen vind ik moeilijk. Ik ben wel bang dat ze er soms wat bij inschieten. Het was een makkelijke baby en nu peuter. Het is geweldig te zien hoe de andere 3 zich om haar bekommeren. Voor het kind is nr.4 in de rij zijn wel een voordeel denk ik. Er is altijd wel een broer of zus die aandacht of tijd voor haar heeft. In ons huis moest ruimte gemaakt worden, een andere auto. Maar ach, praktische zaken maak ik mij niet druk om. Ik ben wel heel blij dat mijn man veel tijd heeft voor de kids. Werkt 4 dagen en redt zich net als ik met de kinderen en huishouden. Bij ons zat er elke keer 2jaar tussen de kinderen. Bij de laatste 3 jaar. Het eerste jaar met een druuke nr.3 en een baby en 2 schoolgaande kinderen vond ik wel druk. Toen nr.3 eenmaal naar school ging werd het al een stuk rustiger. Ik ben anderhalve/twee dagen per week blijven werken. Dat is een geregel maar dat heb je met 3 ook. Maar waarom leg je jezelf nu al deze beslissing op? Je bent nog relatief jong. Ik zou nog een jaartje wachten en dan serieus gaan nadenken. Dan zit er iets meer leeftijdsvereschil tussen en ben je zelf weer helemaal hersteld.
Wij hebben het goed met 4 . Maar ik ben mij ervan bewust dat ze allemaal gezond zijn. Daar ben ik de laatste zwangerschap wel heel bang voor geweest; wat als we nu een kindje krijgen wat veel extra zorg nodig heeft? Ik vind 4 druk. Met name ook het lawaai, al die clubjes, 4-dubbele zorgjes en zorgen. Maar het weegt allemaal niet op tegen het geluk dat we ervaren met ons zessen!
Liedewij
Ook hier vier
Ik herken veel van wat de anderen schrijven. Ook ik vind het druk, veel lawaai, veel halen-brengen. Maar ik vind het ook geweldig, de vierde heeft echt het mooiste leven met al die aandacht van de anderen. Met vier valt er nooit een buiten de boot is mijn idee, met drie veel sneller, maar dat is persoonlijk.
Ik zou ook nog even wachten met een besluit. Ik vind het tweede half jaar altijd het zwaarst, daar zit jij nu middenin, niet het juiste moment om al een besluit over te nemen.
Ik was bijna 39 toen de vierde kwam, de oudste was toen 6,5. Bij mij zat er drie jaar tussen de laatste twee.
Ik werk nu 16 uur en dat bevalt prima. Meer hoeft even niet. Mijn man doet veel, is flexibel.
Schuif het nog wat voor je uit!
Hoe verder?
Tsja, dat hangt er natuurlijk maar helemaal van af...iedere zwangerschap en bevalling is anders en vraagt de eigen herstelperiode.
Ik heb ook 4 kinderen, iedere keer net geen 2 jaar ertussen. De oudste is net 7 geworden, dan 5, 3 en 1 jaar oud. Ik heb hele makkelijke zwangerschappen gehad en relatief gemakkelijke bevallingen. In ieder geval geen bevallingen waarvan ik moeilijk herstelde. Wat betreft de praktische kant van zaken merk ik niet echt verschil tussen 3 of 4...in theorie is het wel 33% meer was, maar ik merk het niet 
Ik werk zelf 4 dagen en mijn man ook (voor ieder kind 1 dag werken )) en op die dagen gaan de jongste 2 naar de creche, de oudsten naar BSO. Ik herken je verhaal van de militaire precisie Wle merk ik ook dat de oudste 2 steeds meer dingen zelf doen, brood smeren, aankleden en dergelijke, daar zit geen heuen meer achter.
Al met al geniet ik van mijn, weliswaar drukke, maar ook gezellige stel en kan ik het iedereen aanraden. Maar dan wel goed overwogen en allebei er voor 100% achter staan! Inderdaad bij twijfel (nog) niet doen!
Sterkte met je herstel (pak eerst dat aan en kijk dan nog eens!)
Groet,
Femke
Hier niet
Ook altijd gedroomd van een gezin met vier kinderen. Maar bij ons is het bij drie gebleven en na toch een soort van rouwperiode meegemaakt te hebben toen we deze beslissing hebben genomen, ben ik helemaal blij en gelukkig met mijn drie kinderen en hoef ik er niet nog een bij. Ook geen steken van jalouzie of zo als ik een gezin van vier kinderen zie. Bij ons was de reden dat ik gedurende de zwangerschap erg misselijk was, werd elke zwangerschap erger. Bij nummer drie moest ik bijna het ziekenhuis in. De kinderen zijn tijdens deze derde zwangerschap (mijn inziens) echt tekort gekomen. Weet zelf ook weinig nog van deze periode. (Dit wanwege de medicijnen die ik moest slikken). Ik ben nu, na 4 jaar blij dat er geen nummer vier meer is gekomen.
Ik wilde er ook 4
toen nr 1 en 2, 6 en 4 waren zijn we gaan verbouwen, ons huis werd groter, uitbouw en de zolder verdieping uitgebouwd. Ruimte genoeg voor nog meer kinderen. Toen werd ik snel daarna geplant zwanger van nr 3. Die zwangerschap was zoooo zwaar ( prenatale depressie) dat het als natuurlijke antieconceptie werktte. Hier komt geen vierde meer.
Nu alle jongens groter worden merk ik al snel dat ons huis, wat in het begin groot genoeg leek. Nu al weer klein word. Hoe groter ze worden hoe meer ruimte ze nodig hebben.
Dus eigenlijk is het allemaal maar goed ook, als ik een geweldige zwangerschap had gehad was misschien snel daarna nr 4 gekomen en hadden we nu met de handen in ons haar, en met de kinderen in de gordijnen gezeten.
groet, polly
Verhelderend!
Hoi
Dank voor jullie uitgebreide en vooral eerlijke antwoorden allereerst. Het helpt me echt om mijn gedachten beter te ordenen. Ik weet wel ik heb nog tijd zat en ik hoef NU nog niet te beslissen. Dat doe ik dus ook nog niet. Maar ik word zo onrustig van mijn twijfel. De afgelopen jaren hebben we van hoogtepunt naar hoogtepunt geleefd. Ik ben altijd zo letterlijk In Verwachting, kan daar zo van genieten, van wat komen gaat. De zwangerschappen en de bevallingen zelf, waren allemaal heel goed te doen. Het is de slijtage erna die me nekt.
Maar zoals ik me er nu over voel, voel ik me stiekem best wel een beetje opgelucht met de gedachte dat het ook niet kan. Dat ik het gewoon niet doe. En heel misschien wel. En inderdaad goede raad: geniet eerst eens van de kinderen die je hebt. Dat ga ik zeker ook doen.
Ik ben helemaal gek op mijn derde, maar de gebroken nachten, het geklooi met een half jaar borstvoeding geven, het aan huis gekluisterd zijn, het gesjouw, het geklooi met werk als er eentje ziek wordt... het valt me dit keer gewoon zwaarder dan de vorige twee keer. En ik weet gewoon niet zeker of ik dat nog een keer kan opbrengen. Tegelijkertijd kan ik me ook weer niet voorstellen dat dit deel van mijn leven, zwanger zijn, voorbij is.
En mijn vriend is zo gek op onze jongste, een meisje na twee jongens... haha en die wil er nog wel eentje. Haha als mannen toch eens zwanger konden zijn, dan hoefde ik er niet eens over na te denken.
Toen de jongste geboren werd vorig jaar, keek de verloskundige me indringen aan en zei: ik denk dat ik jou nog wel een keer zie. Tja, we zullen zien.
Mama2005
Nou ja we zullen zien.
Hier blijft t bij 3
Hoi mama 2005,
ik kan me je twijfel goed voorstellen. Nooit meer een dikke buik, nooit meer een baby in het wiegje, nooit meer zo'n klein droppie aan de borst. Het blijft toch heel bijzonder.
Wij hebben er 3. Twee keer m.b.v. hormonen, nr 3 was een zeer gewenst cadeautje. Maar ik herken zo goed wat je bedoelt. Het geregel met werk/oppas, de gebroken nachten, de tijd die je aan de andere kinderen kunt besteden, de tijd die je aan je partner kunt besteden (oja die is er ook nog), enz. Ik vind ook niet dat je een 3e er zo bij doet, zoals je soms wel hoort zeggen. Bij ons daarom geen 4e, maar ik ben ook wel een stuk ouder dan jij en dan telt ook dat de kans op een gezond kindje kleiner wordt (vind ik).
Als ik jou was zou ik inderdaad de beslissing gewoon uitstellen. Het eerste jaar is heel zwaar, daarna wordt alles wel makkelijker. Nr. 3 is bij ons nu 11 maanden en ik merk echt dat het allemaal iets makkelijker wordt.
Geniet er nu gewoon van en ik hoop dat je fysiek snel opknapt. En dan zorgen dat je echt helemaal sterk bent voor je evt. aan een 4e begint.
Wereld van verschil
Hier ook vier kinderen en 3 of 4 was voor mij een wereld van verschil. Het is hartstikke leuk en heel gezellig. Ik ben dol op alle vier en het is fantastisch die lange puber zo geduldig met zijn kleine broertje te zien omgaan. Bij mij zit er 10 jaar tussen de oudste en jongste.
Er is wel een maar bij. Na een probleemloze zwangerschap, was de bevalling van de vierde best zwaar. De baby sliep heel slecht en dat werd ook niet beter het eerste jaar. Het heeft zeker 2 jaar geduurd voor het een beetje liep voor mijn gevoel.
En nu is de jongste 6 en hoef ik minder te zorgen, maar vind het nog steeds pittig. De jongste gaat vrij snel na het avondeten naar bed, met zijn ritueel. Vervolgens moet er eerst met nummer 3 geoefend met schoolwerk (ws dyslectisch), vervolgens wil nummer 2 haar huiswerk overhoort hebben en soms uitgelegd en dan wil mijn oudste aandacht. Hij moet HBO kiezen en wil verder graag praten over de dingen van het leven en dat zijn momenten om te koesteren met een puber!
Waar ik vroeger de hele dag liep te zorgen en te redderen, maar de avond vrij had, moet ik nu eigenlijk de deur uit om iets anders te doen. Leuke is wel dat dat weer veel makkelijker kan
Het wordt relaxter als ze ouder worden, maar niet perse minder druk.
Als ik je een tip zou geven, is als je er al aan begint, om nog even een paar jaar te wachten en topfit aan een vierde te beginnen.
(maar dat zij mijn voorgangster ook al 
J.
En wat als...
...nummer 4 opeens nummer 5 bij zich blijkt te hebben...
Wij kregen dus een tweeling. Het is geweldig. Vooral het leeftijdsverschil. Tussen de oudste en de tweeling zit 10 jaar. Vertederend om te zien hoe lief, verantwoordelijk en zorgzaam de 'groten' zijn.
Maar ik was ook wel heel erg blij dat de oudste drie kinderen op school zaten tijdens mijn laatste zwangerschap en het eerste jaar. Het was/is heel hectisch en ik moest er niet aan denken dat er dan een peutertje bij liep.
Dus ik sluit me aan bij de voorgangers. Neem de tijd, en bij twijfel, niet doen.
Pippin
Moet er niet aan denken
Hi,
Nadat bij ons de derde is geboren, heeft mijn man zich gelijk laten steriliseren. Hij vond 3 al veel en was als de dood dat ik ook nog een vierde zou willen Ging uiteraard wel in overleg met mij hoor.
Als ik een babietje zie, krijg ik wel een beetje kriebels hoor, maar toch moet ik er echt niet aan denken. Ik heb mijn handen al vol aan drie kinderen. Ik zou werkelijk niet weten hoe ik ze allemaal aandacht moet geven als er nog een bij zou komen. Ik vind dat nu al zo'n geschipper. Nu heb ik ook aardig drukke kinderen, die dol zijn op aandacht. Misschien als ik hele rustige kinjes zou hebben, dat ik het zou trekken. Ik heb een vriendin met 4 kinderen, waar het altijd rustig, netjes en vrolijk eraan toe gaat. Dan gaat het prima denk ik. Bij mij is het altijd herrie, troep en chaos. Van wie ze dat nu hebben, haha.
Maar als ik jouw posting zo lees, zou ik zeggen: "bij twijfel niet inhalen". Je kunt altijd je mening nog herzien later toch?
Groetjes,
Suus
