Hoe ver neem jij/jullie je kinderen mee in je ideologie?

Wij

beschouwen ons zelf als gelovig en zijn lid van een kerk. Niet heel actief trouwens.

Onze kinderen zijn opgevoed met kerk en rituelen maar niet streng. Ze kennen een aantal bijbelverhalen en gaan nu nog incidenteel mee naar de kerk. Dat hoeven ze vanaf de puberteit niet meer. En met Pasen en Kerstmis gaan ze nog mee als gezinsactiviteit horend bij die feesten. Één noemt zichzelf ondertussen ongelovig en dat vinden we prima. Dat kind gaat met de genoemde feestdagen overigens vrijwillig mee naar de kerk.
Ook wijzelf gaan al lang (vanaf toen de kinderen nog jong waren) niet meer wekelijks naar de kerk omdat we in een omgeving wonen waar de kerken ons niet aanspreken.

Kortom

Kinderen zijn er wel deels door gevormd en hebben een basis maar ze worden er zeker ook in vrij gelaten. Ze kunnen er alle kanten mee op.

erika

waren dat niet meer van dat soort vragen waarin iemand zelf heel goed naar voren komt?

Wij zijn zelf gelovig en dat is voor ons heel belangrijk. Ik kan me niet zo goed voorstellen hoe ik dat apart zou moeten houden van de kinderen. Het is zo'n wezenlijk onderdeel van ons leven. Het gaat niet alleen om het zondagse kerkbezoek of thuis Bijbel lezen maar ook elk ander aspect van je leven.

Erika

Ik ben het met je eens. Van die vragen waarvan ik denk 'en wat heb je er nou aan om dat te weten?'. Met een vleugje nep-idealisme (oh, wauw, Vissertje is hoger opgeleid dan haar man, wat goehoed) . Maar zonder discussie of (opvoed)vragen.
Journalistiek?

Ik kan er niks mee.

Erika

Je hebt gelijk.
Iets met een z?

Ik krijg bij haar reacties in elk geval weer hetzelfde gevoel.

Dan worden we wel wat meta

maar bij mij roepen de topics van vissertje ook dat wel een beetje op (vroeg me al weer af of ik er weer ben ingetrapt door te reageren), maar de toon van de reacties is toch een andere in mijn beleving.
Waar bij de eerdere persoon eigenlijk vooral en alleen een verheerlijking van zichzelf kwam, er flagrant onbegrip was over dat andere mensen dingen anders zien of beleven en enorme normativiteit over wat gewoon zou moeten zijn, is dat hier in mijn beleving toch echt minder.

hier

Het is niet echt een ideologie natuurlijk, want het is een afwezigheid van, maar ik ben altijd wel duidelijk geweest naar mijn kinderen: er bestaan geen goden, want dat kan niet, maar sommige mensen denken van wel.
Het komt maar eens in de paar jaar ter sprake, want ze zijn er uiteraard ook niet mee bezig.

Vissertje

Wat doe jij als je kinderen ouder worden en zelf eigen ideeën en ideologiën krijgt die niet matchen met jouw beeld en ideeën?

Ik denk namelijk dat iedereen zijn of haar kinderen opvoedt met eigen beelden en ideologiën. Geloof etc. Alleen kinderen worden ouder en kunnen daar dan heel anders over gaan denken.

Dus wat nou als jouw af en toe in een jurk rondlopende 9 jarige zoon zijn zachte bontjas op zij gooit en opeens volledig zwarte kleding met doodshoofden gaat dragen, een vechtsport gaat doen en lid wordt van een schietvereniging om vervolgens in het weekend te gaan jagen op wild met zijn mannengroep?

Dat kan hè? Hoe ga jij dan om met zoiets?

Aagje

'maar de toon van de reacties is toch een andere in mijn beleving.'

Maar Vissertje reageert niet. Of nauwelijks. Ze gaat niet in op vragen, ze zegt niet wat ze nou vindt van de verschillende antwoorden. Ze dropt vragen, in de hoop dat wij ons ergens van bewust worden? Een notaris die niet weet hoe de EU-regelgeving doorwerkt in de Nederlandse wet, en dat moet vragen op een forum voor ouders (!) ... dat is zo ongeloofwaardig.

de naam zegt het al

vissertje. Iemand die komt vissen

ElenaH

Daar heb je zeker een punt. Ook wat betreft notaris zijn en dingen hier navragen.

Maar geen reactie heb ik tot nog toe geïnterpreteerd als beter dan de betweterige, niet voor enige suggestie ontvankelijk zijnde reacties van de andere persoon. Maar mss wel ten onrechte.

vraag vlinder72 meer interessant

Ik ben het eens met vlinder72 dat iedere ouder zijn of haar waarden mee brengt in de opvoeding. Ik vind de vraag van vlinder72 meer interessant dan die van TS. Hoe reageer je als je kind, als puber en of jongvolwassene ideeën ontwikkelt die ver van de jouwe afstaan? Hier zijn de kinderen - zoals pubers/postpubers vaak eigen is - radicaler in hun denken dan ik. Mijn oudste beschouwt mij als GroenLinks lid als een semi-linkse neoliberaal. Ik merk de reflex om in de verdediging te schieten, maar probeer me te herinneren hoe ik zelf als 20-jarige dacht.
Ik merk dat ik meer moeite heb met de religieuze interesse van zoon. Maar misschien is er sprake van een cyclische beweging, van mijn streng gelovige grootouders, via mijn moeder die een meer "Jezus was eigenlijk een hippie" geloof had, naar mij als atheist en nu weer langzaam de andere kant op bij mijn zoon.
Ik zou het trouwens echt erg vinden als mijn kinderen lid zouden worden van FvD of zouden vinden dat Zwarte Piet best ok is.

Aagje (ot)

'Maar geen reactie heb ik tot nog toe geïnterpreteerd als beter dan de betweterige, niet voor enige suggestie ontvankelijk zijnde reacties van de andere persoon. '

Dat ben ik met je eens. Het is niet dezelfde manier van vragen stellen als Lanza.