Hoe hiermee om te gaan?
Hallo allemaal,
Ik ben redelijk nieuw hier en zou jullie graag mijn probleem willen voorleggen hopende op wat goede tips hoe ik omga met
Mijn dochter en kleinkinderen.
Ik ben een oma van een dochter met 3 kleinkinderen.
Het probleem is het volgende.
Mijn dochter is een alleenstaande moeder, waarvan er 2 van de 3 bij haar wonen, de derde woont bij zijn vader.
Mijn dochter heeft de neiging om overal schreeuwend op te reageren, dus op de kinderen maar ook op mij.
Ik kan hier helemaal niet tegen en heb de neiging me hiervoor terug te trekken. Langskomen doe ik bijna niet meer uit angst dat ze weer tekeer gaat. Ik vind dit een heel onprettige situatie en dat heb ik haar ook verteld maar het lost niets op.
Ik heb het gevoel bij een tokkiegezin op bezoek te zijn en schaam me daar ook wel voor omdat mijn dochter blijkbaar niet in staat is haar frustraties anders op te lossen dan door hard te gaan schreeuwen.
Ze heeft hulp van maatschappelijk werk maar die zien dit gedrag nooit, en op school natuurlijk ook niet.
Ik weet het onderhand niet meer, maar heb gewoon geen zin meer om hier elke keer mee geconfronteerd te worden.
De kinderen hebben er natuurlijk ook last van en gaan ook schreeuwen, want die nemen haar gedrag over.
Ik heb regelmatig pijn in mijn borst en een hoge bloeddruk hiervan gekregen.
Hoe kan ik nou normaal op bezoek komen en niet angstig zijn dat ze weer tekeer gaat? Ik woon in Duitsland dus ik moet er 3 uur voor reizen om bij haar op bezoek te gaan.
Graag jullie reaktie.
Lieve groeten,
Omi
hoelang
doet je dochter al zo? Ook al voor de scheiding, of is dit iets van de laatste tijd? Hoe was ze vroeger als ze in de stress was?
Staat ze onder druk/ervaart ze stress de laatste tijd?
Hoe is en was jullie relatie? Is er ruimte voor een goed gesprek of staat je dochter daar niet voor open? Kun je niet aanbieden dat de kinderen een keer bij je komen logeren, zodat je dochter eens goed op adem kan komen? Of samen met haar iets ondernemen (onder schooltijd?) of eens samen een goed gesprek hebben? Ik zou niet zomaar beginnen met ongevraagd advies te geven. Het heel rustig aanpakken. Bij jezelf houden (ik vind het vervelend als ... omdat ik dan ..., ik heb er last van als ... enz.. Niet met verwijten komen dat ze zus of zo moet doen of niet doen.
