T@m
17-12-2009 om 21:17
Hoe belangrijk ben jezelf?
Al vanaf mijn jeugd ben ik de 'underdog', ik schik mezelf wel in andermans wensen.
Of ik kan beter zeggen, ik schikte mezelf in andermans wensen.
Sinds een paar maanden ben ik in therapie en leer ik voor mezelf opkomen, duidelijk durven aan te geven, wie ben ik en wat heb ik nodig?
Dat het niet zonder slag of stoot gaat is denk ik wel duidelijk.
Wat bij mij altijd wel ja was, is nu opeens nee.
Dat ik daardoor nu tegen puberzoon, nadat hij toch liever bij ons is, kan zeggen van nee je bent met oud-en nieuw bij je vader, ik heb nu andere plannen en ben er niet.
Dat dat veel weerstand oproept bij de omgeving, je laat je zoon nu gewoon in de steek!
Ben ik de enige die nu eens zegt hallo! Ik ben er ook nog?! Ik mag ook luisteren naar mijn eigen gevoel, ik ben goed zoals ik ben. Ook ik ben belangrijk!
In hoeverre zetten jullie jezelf op de 1e plaats? Of draait alles om je kind(eren)? En kom jezelf wel weer aan de beurt als de kinderen het huis uit zijn?
liora
25-12-2009 om 13:27
Peenvogel en de rest
Hoi,
Peenvogel ik vind jou juist een goede moeder, want nu ben je vast lekker uitgerust en dus een gezellige moeder de rest van de dag.
Voor de rest: ik snap dat hele Fred de la B niet zo, ik heb ook een tas van FdlB, is dat niet goed? Het zijn prachtige tassen en schoenen en ik vind er niks mis mee. Bovendien is mijn ervaring dat het FdlB type eerder wat intellectueel is, niet zoveel make up draagt, heel dun is, simpele kleding draagt maar van goede kwaliteit.
Wat jullie beschrijven zou eerder met een Dior tasje lopen met een gouden hengseltje of zo.
Liora
Beo
25-12-2009 om 14:47
Lollig
Ik had nog nooit van FdlB gehoord. En ik ben uit nieuwsgierigheid eens gaan googelen. Met de hypothese in mijn achterhoofd dat ik het waarschijnlijk wel afschuwelijke spullen zou vinden. Niets is minder waar! Er zijn vrij veel laarzen die ik leuk vind. En zelfs een enkele tas. Ik zal mezelf even omschrijven: Geen zonnebank, geen auto, geen handtas, geen geld (tot op zekere hoogte en altijd beleefd, vrolijk en aardig
Ik heb al op marktplaats gekeken, maar nog niets gevonden dat mijn smaak of maat is en in de buurt.
Bastet
26-12-2009 om 09:10
Milder
Mja,mischien heb ik die periode dan onbewust al gehad,ik merk juist dat ik milder wordt.Naar familie toe,niet meer van elke mug een olifant maken,mensen meer nemen zoals ze zijn,etc.
Groetjes,Bastet
Puinhoop
27-12-2009 om 09:42
Ook milder
Maar ik ben nog geen 40 dus wie weet in wat voor bitch ik nog ontaarden kan, ik heb er al 10 jaar bittere zelfopoffering opzitten
Ik kan mijn praatzieke moeder beter verdragen (5 vragen per minuut en dan zichzelf antwoord geven )o.a. door de luistertechniek die ik van mijn man geleerd heb. Ik vit niet meer op mijn zusters milieuonvriendelijke koopgedrag, maar focus op onze overeenkomsten. In plaats van op mijn man te vitten als hij naar mijn inzicht half (huishoudelijk) werk heeft geleverd, zwijg ik en maak het klusje af als hij er even niet is.
Ik weet niet of jullie dat positieve ontwikkelingen vinden, maar het helpt me in elk geval de lieve vrede te bewaren en een kalm gemoed, en dat is mij veel waard
Het motief is dus niet enkel naastenliefde, maar evengoed eigenliefde
Julie
27-12-2009 om 11:06
Peenvogel, vertel eens wat over die luistertechniek?
dat klinkt alsof ik er ook wel baat bij zou hebben!
Puinhoop
28-12-2009 om 09:10
Filteren & tempo aangeven
Regelmatig bekloeg ik me bij mijn man, als ze de deur weer uit was. Dat klagen deed ik tenslotte weinig meer, maar ik was wel bekaf. En toen vroeg ik hem hoe hij daar toch mee omging, want hij had er minder hinder van dan ik.
"Filteren", zei hij. Ik luister naar alles en probeer in háár tempo op haar te reageren, maar dat is me onmogelijk, want ze gaat veel sneller dan ik! Mijn man doet dat anders; hij luistert wel beleefd, maar volgt niet álles.
Om te illustreren: Meestal poogt mijn moeder, als we hier met het hele gezin zijn, met elk afzonderlijk gezinslid een conversatie te onderhouden, alles dwars door elkaar, en dan ook nog wat hardop te denken tegen niemand in het bijzonder. Mijn man volgt die andere gesprekken niet, alleen zijn 'eigen' en reageert niet meteen, waardoor ze meer op hem moet focussen. Hij draait de inspanning dus van zichzelf terug naar haar.
Hij heeft mij dat niet met zoveel woorden uitgelegd, maar zo heb ik het uitgelegd.
En dan stelt ze dus héél veel vragen aan me, waarop ze dan multiple choice antwoorden aan me overlaat. Daarnaast stelt ze vragen aan de kinderen waarop ik het antwoord dien te geven. Op die laatste antwoord ik niet meer (ik hoor ze wel, natuurlijk, tenzij ze het woord specifiek tot mij richt. De andere vragen hoef ik niet op te antwoorden, want ze vult het antwoord meestal wel voor me in, dus ik hoef pas aandacht te schenken aan een vraag als ze hem voor de 3e of 4e keer stelt, en dan echt aan mij, en mij de ruimte geeft om mijn eigen antwoord te geven.
Ik oefen elke keer weer en ik ben nog steeds doodmoe als ze weer weggaat, maar niet meer zo gefrustreerd en agressief als vroeger. (Ik werd er altijd heel boos van dat ze mij blijkbaar alleen als klankbord nodig had, en niet geïnteresseerd was in mijn persoon; nu 'dwing' ik haar min of meer mij als volwaardig gesprekpartner te zien maar dan op een vriendelijker wijze dan vroeger
Alsjeblieft, ik hoop dat je dit gebruiken kunt. Vertel eens wat over jouw moeder? Of heb jij dit probleem met iemand anders?
Puinhoop
28-12-2009 om 09:12
Filteren & tempo aangeven
Regelmatig bekloeg ik me bij mijn man, als ze de deur weer uit was. Dat klagen deed ik tenslotte weinig meer, maar ik was wel bekaf. En toen vroeg ik hem hoe hij daar toch mee omging, want hij had er minder hinder van dan ik.
"Filteren", zei hij. Ik luister naar alles en probeer in háár tempo op haar te reageren, maar dat is me onmogelijk, want ze gaat veel sneller dan ik! Mijn man doet dat anders; hij luistert wel beleefd, maar volgt niet álles.
Om te illustreren: Meestal poogt mijn moeder, als we hier met het hele gezin zijn, met elk afzonderlijk gezinslid een conversatie te onderhouden, alles dwars door elkaar, en dan ook nog wat hardop te denken tegen niemand in het bijzonder. Mijn man volgt die andere gesprekken niet, alleen zijn 'eigen' en reageert niet meteen, waardoor ze meer op hem moet focussen. Hij draait de inspanning dus van zichzelf terug naar haar.
Hij heeft mij dat niet met zoveel woorden uitgelegd, maar zo heb ik het uitgelegd.
En dan stelt ze dus héél veel vragen aan me, waarop ze dan multiple choice antwoorden aan me overlaat. Daarnaast stelt ze vragen aan de kinderen waarop ik het antwoord dien te geven. Op die laatste antwoord ik niet meer (ik hoor ze wel, natuurlijk, tenzij ze het woord specifiek tot mij richt. De andere vragen hoef ik niet op te antwoorden, want ze vult het antwoord meestal wel voor me in, dus ik hoef pas aandacht te schenken aan een vraag als ze hem voor de 3e of 4e keer stelt, en dan echt aan mij, en mij de ruimte geeft om mijn eigen antwoord te geven.
Ik oefen elke keer weer en ik ben nog steeds doodmoe als ze weer weggaat, maar niet meer zo gefrustreerd en agressief als vroeger. (Ik werd er altijd heel boos van dat ze mij blijkbaar alleen als klankbord nodig had, en niet geïnteresseerd was in mijn persoon; nu 'dwing' ik haar min of meer mij als volwaardig gesprekpartner te zien maar dan op een vriendelijker wijze dan vroeger
Alsjeblieft, ik hoop dat je dit gebruiken kunt. Vertel eens wat over jouw moeder? Of heb jij dit probleem met iemand anders?
Puinhoop
28-12-2009 om 09:15
Sorry voor de dubbele
Dan hier nog een 3e keer mijn naam Het wou niet met posten en toen deed ik het nog eens. Verdraaid....laatst ook al een hele lap tekst als reactie, gewoon verdwenen! Voortaan eerst naar het kladbloke ermee (want ik heb daarna geen zin om alles weer opnieuw te schrijven :-b )
Julie
28-12-2009 om 21:16
Peenvogel
dank je wel! Ik zal het eens gaan oefenen. Niet op mijn moeder, maar op andere personen in mijn naaste en niet te vermijden omgeving
Nogmaals dank!
Julie
Julie
28-12-2009 om 21:16
Peenvogel
dank je wel! Ik zal het eens gaan oefenen. Niet op mijn moeder, maar op andere personen in mijn naaste en niet te vermijden omgeving
Nogmaals dank!
Julie