Herkenning gevraagd

Ja hoor yespe

Nu heb ik er maar 2, hoewel ze nogal een 'handfull' zijn geweest, maar ik kan me nog goed heugen dat ik soms gewoon genoeg had van het altijd maar aan de beurt zijn. Vooral als je er veel energie in moet stoppen om het rustig, gezellig en leuk voor iedereen te houden. Daar is de rek echt weleens uit. Ik ben dan ook inmens dankbaar dat ik een goede werkgever heb en had zodat ik even lekker 'eruit' was. Het is gewoon heftig. Voor dat je kinderen hebt heb je zeeen van tijd. Heb je je kinderen dan heb je geen tijd genoeg, er zitten altijd meer uren in een dag en dan later komt de stilte weer. Je zou het eigenlijk soms iets beter willen verdelen, maar het is niet anders.
Probeer er in elk geval ook zoveel mogelijk van te genieten, ze zijn zo origineel en aandoenlijk en vindingrijk als ze zo klein zijn en het is zo leuk om ze iedere fase weer opnieuw te leren kennen. Inderdaad, straks is het mooier weer. Dan ging ik vroeger heerlijk met ze naar het park of naar de kinderboerderij en dan had ik ook wel even rust met een kopje koffie en de kinderen speelden dan gewoon heerlijk. Nog even volhouden. Sterkte!

Zeker weten

ik herken het zeker! Toen mijn kinderen nog zo klein waren was ik altijd gevloerd op m'n vrije woensdag. Nu ze ouder zijn, is dat over al vragen ze ook nog wel wel aandacht. Wanneer gaat je jongste naar school? Dat scheelt zo een paar uur natuurlijk. Ik vond het in het begin al fijn om in m'n eentje boodschappen te kunnen doen!

Hier ook

Na 15u ben ik elf al totaal overlrikkeld en nu os er 1 ziek thuis, een beenhangertje, en ben ik het ook echt beu.
Voor mij wel deels een reden om het wrs bij 2 kids te houden. Wat was jullie motivatie om er 4 te krijgen? Dat is een serieuze vraag trouwens, geen kritiek!
De wens voor een 3e is er wel, maar met een kind met diagnose ben ik bang dat het maar afzien blijft..

Reactie

Fijn dat ik niet de enige ben, ik ben vanavond ongesteld geworden, daardoor zag ik het vanmiddag nog wat zwaarder dan normaal denk ik.
De kookwekker werkt bij deze eigenzinnige peuter niet, het werkte bij de oudste wel herinner ik me nu.
Vertigo, tja de keuze voor vier kinderen, ik heb er altijd vier willen 'hebben' en mijn man wou er drie of vier, we komen allebei uit een gezin van vier en vinden dat allebei erg fijn. Egoïstische keuze misschien. We hebben wel de keuze voor een volgend kind laten afhangen van de oudere kinderen, voorzover je weet hoe ze zich gaan ontwikkelen als ze anderhalf/twee zijn. Ik bedoel daarmee niet dat de oudere kinderen de keus maakten, maar als de derde een zorgenkindje was geweest, was de vierde er niet gekomen.
Ik denk dat het ook niet aan de kinderen ligt, maar vooral aan mezelf op bepaalde momenten, morgen en overmorgen komt de oppas en dan wil ik wel dat het huis toonbaar en schoon is, de was moet zoveel mogelijk gedaan, want daar kom ik d komende dagen ook niet aan toe. En de peuter is net drie, gaat wel naar de psz, maar op de dagen dat ik werk en af en toe een ochtend, als ik niet werk, naar opa en oma, dat is door ziekte echter al weer een paar maanden geleden, maar volgende week kan het weer. Op zo'n vrije ochtend kan ik weer weken teren.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app.

Vervelend

De ipad verandert mijn nick weer terug naar de vorige, yaron is dus yespe

Verstuurd met de Ouders Online iPad app.

Houd moed!

Ik herken het. Ik riep vroeger altijd: een dag thuis is veel zwaarder dan een dag werken. Dat was een grapje, maar wel eentje met een serieuze ondertoon.

Nu mijn jongste ook naar school gaat kan ik zo genieten van mijn vrije ochtenden. En ook weer heel erg van de momenten dat ze een dagje vrij hebben. Het heeft heel erg te maken met het vinden van je balans. En met goed zorgen voor jezelf. En dat wordt makkelijker naarmate ze ouder worden.

Mag ik meeklagen?

Heb er "slechts" twee (6 en 3,5 jaar), waarvan de jongste een zorgenkind (lichamelijk). Manmanman, wat ben ik soms moe. Gisteravond om half tien naar bed gegaan, voel me nu wel weer redelijk. En wat ben ik dan blij dat ik vandaag werk!

Op mijn werk viel het iemand op "jij bent pas echt blij als de jongste uit logeren gaat". Dat stak wel even. Want het is een enorme belasting en het was ook heerlijk, alleen met de oudste te zijn, wat een rust, en aandacht, voor iedereen (jongste was ook dolblij met opa en oma overigens). Ik wil het zo goed doen voor iedereen, maar schiet er zelf soms bij in...

Heel herkenbaar hoor!

Hier waren ze voor in het in de gaten had alweer 12 en 8, ze vermaken zich nu veel meer zelf, maar toen ze kleiner waren, was ik altijd heel bij om weer aan het werk te gaan.. Even gewoon May zijn en niet mamma..

"rustig thuisblijven bij de kinderen"

Soms hoor/lees ik wel eens van vrouwen die ervoor kiezen "lekker rustig thuis te blijven bij de kinderen" en ik snap daar dus echt helemaal niets van zolang het kinderen van onder de 4 betreft. Daar is helemaal niets rustigs aan.

Hier is jongste sinds anderhalve week schoolgaand, zodat ik nu op mijn thuisdag tot 2 uur (continurooster) het rijk alleen heb, wat aanleiding was tot een vreugdedansje.

Helaas word ik op de overige 4 weekdagen, als ik werk, weer door andere mensen/zaken belaagd hoewel het dan niet gaat om dringende verzoeken om snoep, drinken of hulp bij het billen afvegen

Groeten,

Temet

Temet

Oh wat heerlijk!!! Ik moet nog 4,5 maand wachten....

Temet

Ik vind het wel rustig
Behalve natuurlijk als ik van mezelf iets moet, want op zo'n moment komen er inderdaad om de minuut verzoeken, dus meestal moet ik niks van mezelf. Ik heb ook liever een kind met een bakje appel op schoot dan een collega op mijn kamer. Kind 2 (itt kind 1) doet graag veel op mijn schoot.

Dat moeten of willen

Daar zit het denk ik ook in, als ik iets wil of moet doen terwijl de peuter bij me in de buurt is, vraagt ze extra veel aandacht lijkt het, maar waarschijnlijk irriteert het mij dan meer. Als ik bijvoorbeeld de ramen was, geef ik haar ook een spons om een raam te zemen en dan vind ik het niet vervelend als ze van alles vraagt.
Nog maar 10 maanden, dan mag ze naar school...

Verstuurd met de Ouders Online iPad app.

Geen herkenning

Ik herken het dus helemaal niet...
Ik heb het altijd heerlijk gevonden om de kleintjes om me heen te hebben. Ben dus ook thuisblijfmoeder.
Toen ze klein waren, had ik eigenlijk meer rust (en zelfs wat tijd voor mezelf) dan dat ik nu heb.

Toen gingen ze vroeg naar bed, en had ik de hele avond nog. Nu gaan ze later dan ik naar bed. Ik heb altijd veel mét de kinderen gedaan, en dat doe ik nu nogsteeds als ze daar behoeften aan hebben (oudste 17 niet, maar jongste van 14 vindt het nog steeds fijn en gezellig om veel samen te doen)

Wow temet (ot)

Wat vliegt de tijd toch, is jouw dochter alweer vier? Gefeliciteerd nog!

Temet

Pff vier alweer enne.... draagt ze roze kleren?

Mea, dank je.
En P: ja, daar komt een mens tegenwoordig niet onderuit. Nou ja, theoretisch gezien zou het natuurlijk denkbaar zijn dat ik alle roze kleding etc uit huis ban, maar in de praktijk is dat wat lastig. Ik hoop maar dat het vanzelf wat overgaat. Op enig moment is roze weer voor kleine meisjes, heb ik me laten vertellen. Ze mag van mij alleen niet én een roze broek én een geheel roze shirt aan, onder het motto 'je bent geen zuurstok'

Groeten,

Temet

Geen herkenning, maar om andere reden dan ilonka

Ik heb er maar eentje. Vier kinderen waarvan twee in de kleuterleeftijd, ik heb met je te doen, ik kan me voorstellen dat je er soms even helemaal geen zin in hebt. Ik was toen mijn dochter nog klein was stiekem ook blij dat ik naar mijn werk kon... Tegenwoordig zijn we twee handen op één buik en ook al zijn er ook weleens wrijvingen, dat gevoel van vluchten naar je werk heb ik al lang niet meer.

Temet (o.t.)

Dochter is 9 en nog steeds helemaal into roze ... het kan dus nog ff duren....

Zuurstok (ot)

"Ze mag van mij alleen niet én een roze broek én een geheel roze shirt aan, onder het motto \'je bent geen zuurstok\' "

Zo werd ik genoemd toen ik 14 was. Lang, heel dun en gekleed in een roze broek met een roze trui.

skik