Help, zoon aangeven of niet?

Ultimatum

Geef je zoon de kans om zichzelf aan te geven en zeg dat als hij dat niet binnen zoveel tijd doet, dat jij het dan doet.
Ik denk niet dat je hem helpt door mee te werken aan het 'stil' houden. Hoe weet je eigenlijk van zijn aandeel?

Vreselijk!

Ik kan mij je dilemma helemaal voorstellen. Je zegt dat hij een frustratie/agressieprobleem heeft. Met andere woorden... het kan weer gebeuren. Dit slachtoffer kan het nog navertellen. Blijft dat zo? Ik heb geen moedergevoelens voor jouw zoon, dus ik heb makkelijk praten, maar ik zou bijna zeggen dat je zelf het antwoord op je vraag al weet. Je vraag hier op OO moet je over de streep helpen. Je kunt het desnoods anoniem doen. Dat is dan jouw geheim. Sterkte.

Maar

Als die eerste de namen heeft doorgegeven: waarom is hij dan niet allang opgepakt?

Bevestigen

Wat een ontstellende narigheid OOL. Ik denk dat je niet zoveel hoeft. Als het goed is, de namen zijn genoemd, wordt je zoon vanzelf wel benaderd door de politie. Ik denk dat je er voor je zoon moet zijn maar hij weet vast wel dat je zijn agressie afwijst en dat hij daar vanaf moet, hoe dan ook. Wat deze zaak ook gaat betekenen. Het beste wat je voor hem kunt doen is dat vasthouden. Of hij nu veroordeelt wordt of niet, dit kan een hele lange zaak worden, zal hij van zijn impulsieve agressie af moeten. Help hem daar op te focussen. En misschien helpt het hem wel als hij daar nu mee begint. Is er een training voor hem te vinden, bijvoorbeeld bij de Waag? Dat kan ook positief uitwerken als er een zaak van komt in zijn veroordeling.

Annej

De zachte aanpak is niet altijd de beste. Dit is een 23 jarige volwassen (in leeftijd) zoon met een gedragsprobleem die blijkbaar al bekend is en eigenlijk begeleiding behoeft. Die laat zich echt niet meer door zijn moeder sturen.
Ik had het er net met mijn man over. Wat zouden we doen als een kind van ons hiermee op de proppen kwam? Ook mijn man, liefhebbend vader, antwoordde "direct aangeven!" Je wilt als ouder toch niet dat de situatie zich herhaalt? Als zoon zo'n belang had gehecht aan zijn goede baan en dergelijke dan had hij ingezien dat hij zichzelf in bedwang had moeten houden. Dat is niet de verantwoordelijkheid van zijn moeder, OOL dus. Maar dat dit pijnlijk is en de verstandhouding kan veranderen, dat is helaas zo.

Meegemaakt

Van dichtbij meegemaakt. Met een ander soort misdaad dan. Die jongeman van 22 verviel toen ook in iets waar hij al vaker een probleem mee had gehad. Hij was niet verklikt door een mededader want hij had het alleen gedaan. Hij had het thuis verteld. En zijn vader heeft hem toen zelf meegenomen naar de politie en het verhaal daar gedaan. De zoon belande in de gevangenis. Maar hij heeft daarna wel hulp gehad. En daarna is hij niet meer in die fout vervallen. Ik zou hem toch een ultimatum stellen als ik jou was.

Hoe zit het juridisch? tmet?

OOL wat vreselijk voor je. Ik kan niet veel toevoegen aan de tips die hierboven al gegeven zijn Maar ik vraag me af het juridisch zit: Is ouders online eigenlijk niet verplicht dit te melden? Jij bent bij ouders online bekend en meldt eigenlijk een misdaad. Is ouders online dan ook n iet verplicht dat te melden?
sterkte voor jou OOL, een hels dilemma

Hoe weet je dat?

'Zoon van 23 is betrokken geraakt 2 maanden geleden bij een ruzie samen met 3 anderen.'

Hoe bne je hier achter gekomen? Heeft je zoon dit zelf verteld? En heeft hij spijt?
Dan zou ik tegen je zoon zeggen dat hij zichzelf moet gaan aangeven.

Als hij geen spijt heeft, of niet naar de politie wil, dan zou ik hem een ultimatum stellen: of hij gaat nog deze week zelf, of jullie gaan samen.

In zijn voordeel om zichzelf aan te geven

Het lijkt me dat een rechter milder zou zijn met een dader die zichzelf aanmeld dan met een dader die laf afwacht of hij toch nog gepakt wordt of erdoorheen glipt. Maar ook ik zeg aangeven.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Sini

Zou dat na twee maanden ook nog zo zijn?

Niet naar de politie en wat dan?

Als eerste zou ik het doen zoals hierboven al meermaals is aangegeven: stel je zoon een ultimatum, je zult er sowieso over moeten praten lijkt me. Vraag hem of het hem niet dwars zit. Kan hij wel goed slapen 's nachts? Vraag hem of hij nou echt niet weet wat hij moet doen, wat het goede is om nu te doen. Je moet jezelf aangeven, dat is uiteindelijk gewoon zo. Vertel dat het voor jou verschrikkelijk is dit van je kind te weten. Maar dat het misschien nog wel verschrikkelijker is te merken dat hij niet zelf naar de politie is gegaan.
Enfin, zoiets.
En dan zou ik dat ultimatum stellen denk ik.
Uiteindelijk zal het hem goed doen, ik vermoed dat er een last van hem af zal vallen. Als dat niet zo is, als hij er niets bij voelt, is hij een sociopaat denk ik.
Enfin, vervolgens de politie. Uiteindelijk denk ik dat je dan ook geholpen wordt. Je krijgt de straf voor wat je gedaan hebt, en daarna of hulp als je een probleem blijkt te hebben.
De vraag, naar de politie en wat dan? zou mij eerlijk gezegd veel minder boeien dan de vraag: niet naar de politie en wat dan? Bovendien is het voor je zoon goed om te zien dat jij wel een moreel besef hebt. Ook dat is een voorbeeldfunctie.
Ondertussen kan ik me je dilemma wel erg goed voorstellen hoor. Maar ik zie ook de andere kant: een jongen die het blijkbaar al twee maanden volhoudt om niet aan zijn schuldgevoel toe te geven (als hij dat heeft). En dat zou mij nog veel meer zorgen baren. Wat ik vind is dat hij bij het slachtoffer langs moet gaan, excuses aanbieden (als daar tenminste behoefte aan is), en berouw moet tonen. Dat is het belangrijkste!

Mari

Ik heb weinig sjoege van strafrecht maar volgens mij is het doen van aangifte iha geen verplichting. Nog daargelaten dat ouders online hier te weinig weet om aangifte te doen, want men weet wel wie de poster is, maar niet hoe haar (?) zoon heet, wie het slachtoffer is, en waar en wanneer de mishandeling heeft plaatsgevonden.

Groeten,

Temet

Overigens

Wat mij inderdaad ook verbaast is dat de jongen wel weet dat zijn naam is genoemd mar desondanks nog niet is opgepakt of opgeroepen om een verklaring af te leggen.

Over de vraag "schiet ik er nog iets mee op als ik mezelf aangeef" zou je misschien een strafrechtadvocaat kunnen bellen met de vraag of hij/zij hier even (gratis, bij voorkeur) telefonisch advies over kan geven. Ik vraag me hetzelfde af als P. Als je je nog meldt na 2 maanden, en al helemaal als je naam inmiddels al door een mededader is verklapt, werkt het dan nog wel in je voordeel?

Groeten,

Temet

Politie en bericht Ouders Online

Ik voel me hier ook niet meer veilig met mijn verhaal door bovenstaande posting. Politie is zo goed als onbereikbaar, ik word teruggebeld...ik heb nu a gezegd maar sta er zo alleen in. Zowel zoon als de rest van de familie zal me dit zeer kwalijk nemen. Nadat zoon afgelopen week de ruiten heeft ingeslagen bij zijn ex en dochtertje van 1 jaar kan ik niet meer toe kijken. Ondertussen voel ik me een nsb er....hij heeft vooral hulp nodig! Met alleen opsluiten gaat zijn leven naar de maan. Ondertussen voel ik me echt vreselijk, ik weet als geen ander waar zijn frustraties vandaan komen.

Leven naar de maan

'Nadat zoon afgelopen week de ruiten heeft ingeslagen bij zijn ex en dochtertje van 1 jaar ...
Met alleen opsluiten gaat zijn leven naar de maan.'

Zonder opsluiten is het leven van zijn eenjarig dochtertje naar de maan. Ik weet wel voor wie ik zou kiezen.

Jeetje mina

De ruiten ingeslagen bij zijn ex en dochtertje?! En de familie neemt jou kwalijk dat jij de politie hebt gebeld? Dit is de omgekeerde wereld!
Ik hoop dat je je realiseert dat jij het juiste hebt gedaan. Jij neemt tenminste verantwoordelijkheid en handelt zoals het hoort met jouw kennis. Hoe zwaar moet dit zijn voor jou... Ik wens je veel sterkte. En dat je je niet laat weerhouden hier te blijven komen door gedachtengangen dat Ouders Online naar de politie moet stappen door jouw bericht hier. Het lijkt me dat je toch een plek moet hebben om je te kunnen uiten en aangezien je dat niet thuis kunt, is dit juist de uitgelezen plek om (anoniem!) te doen

Politie

Wie a zegt moet ook b zeggen. Vraag de politie wat je nu kunt doen want jou zoon is degene die betrokken is bij het geweldsincident. Het is niet anders. En je houdt je rug recht tegenover je zoon en je familie.
Je zoon heeft het nodig om verantwoordelijk te worden gehouden voor zijn daden en heeft hulp nodig.
Wat je nog zou kunnen doen is je zoon nu opbellen en hem melden dat je contact hebt met de politie en hem vragen om met je mee te gaan om zich te melden omdat hij de verantwoordelijkheid op zich moet nemen voor wat hij gedaan heeft. Ga de confrontatie met je zoon niet uit de weg. En doe dat niet alleen. Zorg dat er andere mensen bij je zijn zodat hij zijn agressie niet op jou kan botvieren.
Overigens heeft zijn ex geen aangifte gedaan?
Ik wens je veel sterkte maar probeer je emoties wat te kalmeren. Het is zwaar voor jezelf maar houdt wel je hoofd erbij. En inderdaad zoek een goede advocaat voor je zoon en hulp en leg je zoon uit wat de bedoeling is. Hij zal zich ook emotioneel voelen en knel zitten tussen zijn opties. Maar er komen weer betere tijden.
Je hebt je keus gemaakt dus sta ervoor.

Achter tralies

En adviseer je zoon ook om te kalmeren. Je zit niet zomaar achter tralies. Dus voorlopig heeft hij zijn baan gewoon nog hard nodig. En zal hij zijn emoties daarover in de hand moeten houden. Je bent niet zomaar je baan kwijt. Dat moet zich eerst nog maar uitwijzen.

Werk

Het is natuurlijk een spannende nare zaak maar ook als je zoon naar de gevangenis zou moeten is het nog mogelijk om het gesprek aan te gaan met een baas. Niet het hele bedrijf hoeft het te weten, maar je kunt in overleg dat je er een tijd uitmoet en met name als je zoon dan hulp heeft voor zijn probleem kan het best zijn dat een werkgever daar begrip voor heeft en hem de kans wil blijven bieden. Hij is niet de eerste en enige die bestraft wordt.

Werk2

Dat je zoon een goede baan heeft en hard werkt kan aanleiding zijn om de straf aan te passen, dus het is helemaal niet gezegd dat hij zijn baan kwijtraakt. Die onzekerheden zijn zwaar maar met kalmte en je hoofd helder houden kunnen jij en je zoon een heel eind komen.

Alles

Ik zou alles doen. Laat je zoon zich melden bij de politie en ga met hem mee als steun. Je wijst zijn daden af, niet hem als mens. Schakel ook hulp in, zowel juridisch als sociaal maatschappelijk. Zorg dat hij onderzocht wordt en een behandeling krijgt voor die agressie.
Win ook informatie in over wat je het beste met de werkgever kunt doen. Open kaart spelen is misschien wel zo netjes. Als de werkgever er pas achter komt als hij gestraft is, wordt hem dat niet in dank afgenomen, en misschien kan de werkgever een goed woordje doen.
En bedenk, dit hoeft niet allemaal in 24 uur geregeld te worden. En hopelijk hoef je het niet alleen. Als mensen hulp aanbieden: vraag concrete expliciete zaken. En sterkte!