Heb jij je kind uitgelegd wat te doen na een aanrijding?
Ik volg een facebookgroep van mijn eigen woonplaats en het valt me op dat er vaak een oproepje is nav het doorrijden of zonder gegevens bekend te maken weer wegrijden na een aanrijding met een kind op de fiets (door een andere fiets, scooter, automobilist etc).
Hebben jullie je kind uitgelegd wat te doen na een aanrijding met een ander (los van wie de veroorzaker is) en hoe dan en op welke leeftijd?
Nee
Nee, heb ik niet gedaan. Ga ik ook niet doen, want dat pakt mijn zoon van 9 niet goed op denk ik. Wel heb ik altijd gezegt dat ze als ze op wat voor manier ook zelf schade aan een ander toebrengen ( persoon of auto oid) dit direct bij ons moeten melden, ook al was het hun eigen schuld en dat we ze ook altijd zullen helpen.
Ik hoop dat als een ander één van onze kinderen aanrijd, dat diegene dan voor mijn kind zorgt. Als diegene dat niet doet is het blijkbaar een eikel en daar moeten mijn kinderen maar niet mee in discussie gaan.
Aaargh
Sorry, ik heb je vraag verkeerd gelezen.
Nee, ik heb niet met mijn kinderen gepraat over doorrijders en ja, ik heb ze wel uitgelegd wat je moet doen als je betrokken bent bij een ongeluk.
Luisteren
Een paar maanden geleden zag ik hoe een jongen op de fiets werd aangereden door een automobilist. Auto stopte netjes maar de jongen wou direct wegfietsen. Ik heb hem tegengehouden en uitgelegd dat dit niet zijn schuld was. Hij reed op een rotonde (zonder licht weliswaar), de automobilist sloeg af en zag de jongen over het hoofd.
De jongen wou niks. Hij wou niet stoppen. Hij had niks. Zijn fiets was heus niet beschadigd (dat was zeker niet waar). Adres geven wou hij niet. Uiteindelijk fietste hij weer weg. De automobilist reed ook weg en ik fietste weer verder naar mijn werk.
Erg dom van die jongen.
Goede tip
Dat heb ik eigenlijk nog nooit besproken.
Ga ik alsnog doen.
Voorbeeld van Vlinder is heel passend om te gebruiken.
Zijn er nog meer concrete voorbeelden?
Ik denk dat die beter tot de verbeelding spreken bij mijn puber van 15 dan een algemeen praatje met uitleg.
Sas
Ja, aanrijding op fietspad tussen 1 jongen van 13 en drie/vier van een jaar of 18. Nieuwe mountainbike volledig aan gort, oudere jongens gaan er snel vandoor. Maak in ieder geval een foto als dat maar enigszins mogelijk is. Probeer een auto aan te houden die nog een foto kan maken van ze wellicht?
Aanrijding op fietspad met automobilist, twee meisjes op fiets, allebei gewond. Vrouw stapt uit, pakt haar nummerplaat die op de grond ligt, zegt wat vriendelijks en scheurt weg. Meisjes konden beschrijving auto geven, zat een baby in maar ja geen nummerplaat gezien, die lag in de auto bij het snel wegrijden.
Nee, maar
dat zou ik mss wel moeten doen. Alleen, wat moet ik ze dan precies uitleggen volgens jou. Serieus bedoeld hoor, ik heb niet zo goed duidelijk wat ik dan moet zeggen en uitleggen.
Noteer of onthoud nummerbord?
Houd de bestuurder van het voertuig waarmee je in botsing kwam aan de praat?
Vraag informatie.
Nogmaals, serieus bedoeld: we hadden hier ooit een verse brugklasser die werd aangereden op een fietspad (brugger ging rechtdoor en auto sloeg af) en die werd uitgefoeterd. Die wist van narigheid niet hoe te reageren, is een beetje gewond en wel op een zwaar kapotte fiets naar huis gefietst. Bestuurder is natuurlijk nooit gevonden.
Aagje
aagje
Geen idee, vandaar ook de vraag: hoe dan?
In hoeverre ben je in staat tot helder denken?
Tegen dat je tot je positieven (dus dat je weer verder kunt denken dan wat je is overkomen) bent gekomen, is de doorrijder al weg. Dan moet je het hebben van de omstanders. Dus als een kind omstander is, moet hij zo snel mogelijk details in zich opnemen en indien mogelijk opschrijven. Foto maken van de auto, scooter, fietser als dat nog kan.
Ik heb mijn kinderen dat nooit nadrukkelijk gezegd te doen. Op zich is dat een goed idee. Maar in veel gevallen zijn omstanders ook flabbergasted. En dan krijg je reacties als "volgens mij" of " ik geloof, ik denk..."
Ooo ha ha
Ik dacht dat ergens een afvinklijstje rondgaat in de categorie ‘weet wat je moet doen als er een ramp gebeurt’ en dat jij dat kent en je afvraagt of wij dat ook kennen en die kennis op onze kinderen overdragen.
Maar je weet het net zo min als ik. Tja, dat voorval een paar jaar geleden was natuurlijk onderwerp van gesprek bij ons thuis. Brugger was 12, oudere zus 14 en jongste zat net in groep 3. Maar of we nu concrete tips hebben gegeven zoals wat ik al schreef in #7, ik weet het eerlijk niet meer. Wel hebben we duidelijk gemaakt dat doorrijden na een ongeval(letje) echt verwerpelijk is en dat ze dat dus nooit moeten doen.
Aagje
inderdaad Kaaskopje
Een kennis van mij is een tijdje terug aangereden. Zij zat op de fiets. De bestuurder van de auto is even uitgestapt, heeft gevraagd of het ging. Zij was erg geschrokken en wist het allemaal niet zo goed op dat moment, dus heeft "ik denk het wel" gemompeld (of zoiets) en de bestuurder is weer vertrokken, gelukkig was er een omstander die foto's heeft gemaakt en de politie heeft gebeld en bij haar is gebleven tot de politie er was. Gelukkig maar, want achteraf bleek er wel degelijk sprake te zijn van letsel.
Mijn dochter is ooit ten val gekomen omdat ze werd afgesneden door een andere fietser. Door haar rem en stuuractie heeft ze haar driewielfiets in de berm op zijn kant gelegd. De afsnijdende fietser was er meteen vandoor, die heeft het mogelijk niet eens gemerkt, gelukkig was er iemand die haar hielp haar fiets weer recht te zetten. Ze had geen idee hoe degene eruit zag die het had veroorzaakt.
Het is wel een heel goed idee om eens met de kinderen te praten over hoe je het beste zou kunnen handelen.
Omstander
Het is nooit zinloos om het er eens over te hebben, maar ik denk niet dat je moet verwachten dat een kind dat zich lam is van schrik en/of pijn nog zo alert is om zich de aanwijzingen te herinneren. 'k Vind het wel een echt een triviale 
vraag: hoe dek je je in tegen alle narigheid des levens in? Het zou fijn zijn als dat kon, maar zelf geloof ik er niet zo in.
Toen ik net 13 was is er een brommer achterop me geknald. Het ene moment was ik nog op weg naar school,vast haastig en hopend dat de brug niet open was, met mijn hoofd bij een proefwerk dat ik maar half geleerd had en bij P.M. uit A2b. Het volgende moment lag ik op grond, met een mond vol bloed en veel pijn. De boosdoener heeft nog net even gemompeld of ik ok was, voordat hij wegspurtte. Vervolgens heb ik daarzeker nog tien minuten gelegen voordat ik weer in staat was om zelf naar huis te fietsen. Midden in de ochtendspits, op een drukke weg, waar blijkbaar iedereen teveel haast had om op tijd op zijn werk te zijn om zich om een bebloed kind te bekommeren. Die mensen die aan me voorbijgingen, net of ik er niet was, zijn me eigenlijk meer bijgebleven dan de pijn.
Waar ik bij de kinderen op gehamerd heb is dat je iemand niet achteloos voorbij gaat aan iemand die pijn of hulp nodig heeft. Of bijna net zo erg: op het moment dat een slachtoffer al adequate hulp krijgt er met je smartphone heensnellen. Dat zagen we vorige week gebeuren bij een flinke aanrijding hier in de straat. Weerzinwekkend, dat ramptoerisme.
(Waar hier in de straat is ga ik niet natuurlijk niet vertellen, maar dat die brug de Schroebrug was wil ik best onthullen. De identiteit van P.M. blijft voor eeuwig geheim, daar schaamde ik me in de tweede al dood voor)
Meemaken
Sommige dingen moeten ze eerst meemaken voor je weet wat hun reactie is. We hebben wel verteld dat ze, als ze daartoe in staat zijn, het nummerbord, merk en kleur auto onthouden, maar of dat op zo'n moment ook werkt betwijfel ik. De oudste twee hebben allebei al eens een aanrijding meegemaakt, bij de oudste belde de bestuurder ons om het te melden en of wij zijn schade maar even konden betalen. Bestuurder is aansprakelijk dus wij hebben voorgesteld het via de verzekering te doen, maar toen was het niet meer nodig.
De tweede fietst bovenop een geparkeerde auto terwijl ik naast hem fietste, de auto had geen zichtbare schade en zoon wou dan ook doorfietsen, toen heb ik hem uitgelegd dat schade soms niet te zien was en dat je het altijd aan de eigenaar moest melden. We hebben toen aangebeld en aan de bewonder/eigenaar uitgelegd wat er gebeurd was, hij heeft zijn auto bekeken, er was geen schade, hij was heel vriendelijk en begripvol en vond het netjes dat we het hadden gemeld.
Kenfan
Ik heb mijn zoons dit nooit verteld, ze zijn nu zo oud dat ze dat zelf wel kunnen bedenken. Het viel mij dus wel op omdat ik het het laatste half jaar vaak heb gelezen.
Over het algemeen waren de betreffende kinderen niet zwaar gewond. Het gaat er meer om dat ze zich niet laten overbluffen. Het laatste geval was een bestuurster van een auto die een kind had aangereden en de gegevens aan het kínd vroeg en men zei dat ze vanavond contact op gingen nemen (niet dus). Kijk, dat kun je je kind wel uitleggen: wissel gegevens uit, niet alleen die van jou.
Ach Triva, ik weet het niet
Ik denk dat ik vooral hoop dat er iemand naar ze omkijkt.
Om ze nu vooraf ook nog te gaan belasten met een compleet plan de campagne waar ze in the heat of the moment toch niet aan kunnen voldoen gaat mij wat ver.
Ik denk dat de enige instructie die ik ga geven zal zijn: Bel mij!
Pechvogels
Ik ben twee keer aangereden, terwijl de fiets bij me had. Een keer terwijl ik over een zebrapad tja een soort van loopfietsje. De tweede keer op een rotonde. De tweede keer kreeg de bestuurder de zon in de ogen. De man kwam keurig naar me toe en gaf zijn visitekaartje nadat hij had gezien dat ik niets ernstigs had. Die van het zebrapad reed hard door. Ik had toen een Spartamet en peutertje achterop. Door de hete uitlaat had ik een lekkere plek boven mijn enkel. Dochtertje had gelukkig niets, maar man man...
Ik heb ook twee auto-ongelukken meegemaakt. Toen ik net 13 was met mijn moeder. We kregen geen voorrang. Ik ben uit de auto geslingerd, omdat ik niet in een autogordel vastzat en dat was maar goed ook. De tweede keer was de bestuurder van "mijn" auto de schuldige. Hij sneedt een bocht te kort af en kon de auto die daar tegemoet kwam niet meer ontwijken. Dankzij de autogordel bleef ik ongedeerd.
Van allevier de situaties weet ik nog dat er hoe dan ook een kort moment was dat ik me moest herpakken. Een doorrijder is in zo'n geval allang weg. Toen ik uit de auto geslingerd was, heb ik dat deel compleet gemist.
Dat deel
Toen ik uit de auto geslingerd was, heb ik dat deel compleet gemist.===
het uit de auto slinger deel dus.
Oeps
Lekker bezig...
Een keer terwijl ik over een zebrapad tja een soort van loopfietsje===
Een keer terwijl ik over een zebrapad, tja een soort van loopfietste.
Helder denken?
Inderdaad zoals eerder genoemd, hoe helder kun je denken?
Mijn moeder kwam ooit ten val, ondersteboven gerend door een hond. Flinke val, bloed enz. Was ook flinke hond. Excuses van de eigenares en een snel krabbeltje met een telefoonnummer en weg was ze.
Omstanders hebben haar geholpen. Behalve de pijn vooral beduusd. (Volgende dag naar de huisarts die wou dat ze meteen was gekomen. Heeft wekenlange nasleep gehad.)
Telefoonnummer op het briefje bleek niet te bestaan.
nogmaals
De bedoelde aanrijdingen hadden voornamelijk schade aan de fiets en de verwondingen waren licht. Hier het een keer over hebben met je kind kan geen kwaad. Vraag een omstander te helpen bij het uitwisselen van gegevens bijv. Een gewaarschuwd kind telt ook voir twee...
Ja dat vind ik ook een goede
je kind ervan bewust maken dat er gegevens uitgewisseld worden. En dan niet alleen die van jou, maar ook van de ander. En het hulp inroepen van omstanders. Die moeten er dan alleen wel zijn.
Ik herken ook wel het fenomeen van het hoofd er niet bij hebben. Puberella hier was erg van slag, vooral omdat de bestuurster haar ook nog uitschold en daarna wegreed.
Aagje
Hoe het hoort...
Hier weten de kinderen wat te doen; foto maken en praten.
Maar in de praktijk wilt het ook wel eens anders gaan, hangt van de dag af.
Zo had één een belangrijke toets en probeerde een auto tontwijken die het fietspad op de rotonde onverwachts blokkeerde. De jongeman schrok van de aanrijding en kwam met bleek gezicht uit de auto. Kind was boos vanwege de kans nu te laat te komen. Fiets was nog okee. Boos kreeg de jongeman te horen dat hij uit zijn doppen moest kijken en weg was kind, op weg naar school.
Kan zeker nuttig zijn
Hier heeft vooral oudste zoon in de pubertijd een aantal incidenten meegemaakt. Toen hij net 14 was heeft hij een aanrijding gehad met een busje. Zoon kwam op de fiets de dijk afgereden hier in het dorp, flink op snelheid dus. Busje kwam achteruit een uitrit uitgereden, en heeft zoon niet gezien. Zoon dacht dat hij er nog wel langs kon... Hij raakte met zijn rechterhand en stuur nét de rand van het busje en ging tegen de vlakte, met wat naar later bleek een gebroken pink. Die mensen hebben hem wel heel heel goed opgevangen, bij hun in huis, de buurvrouw die EHBO-er is erbij gehaald, ons gebeld etc. Onze enige fout was dat we niet gelijk ter controle naar de huisartsenpost gegaan zijn, nu bleek een week later dat de pink niet slechts gekneusd was maar gebroken.Alle kosten die niet door de verzekering gedenkt werden zijn netjes afgehandeld.
Een paar jaar later werd zoon rond half 5 's nachts op weg naar huis lastig gevallen door een iets ouder type die niet alleen gedronken had maar ook duidelijk andere middelen gebruikt, zo agressief was die, om niets. Op het moment dat hem aan de praat houden (daar was zoon erg goed in) niet meer voldoende was en de eerste klappen vielen kwam er gelukkig een auto met 2 jonge mannen voorbij. De dader is toen snel weggefietst, en zoon kon met een blauw oog en wat schrammen zelf naar huis. Maar wat als die auto niet langsgekomen was? En wat als die gast een mes gehad had? Ik moet er niet aan denken... Ik heb daarna zoon ook op het hart gedrukt om ons in dat soort gevallen altijd wakker te maken, of liever nog te bellen.
Rond die tijd was er ook een fiets-ongeluk van 2 13-jarige buurmeisjes. Gewoon samen, sturen in elkaar, en ongelukkig gevallen, op weg vanuit school naar huis (15 km verderop). Eén met het hoofd op de stoeprand. De ander heeft koelbloedig 112 gebeld, en uitgelegd wat er was en waar. Daar hebben ze toen wel complimenten voor gekregen van iedereen!
Heel veel is toch gewoon gezond verstand, maar het kan geen kwaad om kinderen daar preventief wat van mee te geven denk ik.
