Grote broer/ zus versus kleine broer/zus
Ik loop eigenlijk al een tijdje tegen een "probleem" aan.
Hier gebeurt regelmatig dat grote broer in de oren van kleine zus fluistert wat ze allemaal voor dingen moet doen. Ook hele stoute dingen. Ik vind dat echt zo sneaky en ik heb echt de neiging om hem op zijn verantwoordelijkheden te wijzen. Hij moet een goed voorbeeld geven, is de oudste enz enz... Maar ik vond dat vroeger zooo vervelend. Als oudste mag je nooit wat fout doen, want dan doen kleine broertjes en zusjes het ook na...
Hoe pakken jullie dit nou aan? Ten eerste dat stiekeme, hoort dat bij de leeftijd? En ten tweede, hoe wijs je de oudste op zijn "fouten" zonder dat ik begin over de wijste, de oudste?
Hoe oud?
Hoe oud zijn je kinderen?
Op zich lijkt dit me niet een kwestie van minder goed gedrag dat nagedaan wordt. Je zoon is echt aan het opstoken. Dat zou ik sowieso niet goed vinden. Als het kleine zusje dat bij grote broer zou doen zou het ook niet goed zijn.
Leeftijden zijn
Jongen van 4,5 en meisje van 2,5. Afgelopen week had ik wel het toppunt... nu kan ik er voorzichtig om lachen, maar vorige week kon ik meer huilen.
Ze slapen samen op 1 kamer en zijn s'nachts eruit geslopen om de afscheidstraktatie voor school alvast op te eten. Ze geven elkaar natuurlijk de schuld, maar ik weet zeker dat ze het beiden hebben gedaan. Ik zou me ook niet verbazen als het dit keer van de jongste kwam. Maar idd, wat je schrijft, ze stoken elkaar continu op. Tips om dat tegen te gaan?
Lotus
Poeh, wat zal je gebaald hebben... Inderdaad iets waar je later om kunt lachen, maar nu even niet.
Verder voel ik me momenteel niet de juiste persoon om opvoedingstips te geven (zie twee draadje hierboven...). Alleen vind ik wel dat 4,5 jaar ook nog heel jong is. En in mijn omgeving zijn de meisjes van 2,5 net zo gehaaid als de jongens van 4,5.
Zelf leren denken
Mijn kinderen zijn een jaartje ouder, dochter is 5,5 en zoon is 3,5. Hier gebeurt het ook dat grote zus bij kleine broer opdrachten in het oor fluistert. In die zin is het dus de leeftijd, ja. Broer vindt het leuk om iets ontdeugends te doen, en aangezet door grote zus durft hij dat ook.
Wat ik doe: als ik door heb wat er gebeurt, vraag ik aan mijn zoontje wat hij doet, waarom, etc. Meestal zegt hij dat het 'moest' van zijn zus. Dat is het moment om hem te leren nadenken over zijn actie: vind je het zelf een goed idee? (meestal niet, maar ja...ergens ook wel) Wat gebeurt er als je dat doet? (wordt mama boos) Etc. Hij weet meestal haarscherp de juiste antwoorden.
Daarna is zus aan de beurt: ik zeg nooit dat zij als oudste het beter moet weten. Ik vraag altijd wat zij in het oor van haar broer heeft gefluisterd. En dat ze nooit mag liegen (dat is bij ons uit den boze), ik word boos als ze liegt en minder boos als ze de stoute waarheid vertelt. Ik laat haar ook vertellen of ze zelf zou uitvoeren wat ze aan broer had gezegd, etc.
Het werkt. Maar wel na een aantal keren, zoals met alles. Intussen hoor ik hen onderling de mogelijk scenario's bespreken voordat er weer iets ondeugends wordt gepland. "nee, dat mag niet, want mama zegt dat er dan diet-of-dat kan gebeuren" "jij mag niet tegen mij zeggen dat ik dit-of-dat moet doen!" Etc.
Hmm en boekidee?
Mamvantwee, jouw aanpak hanteer ik nu ook, maar ik merk dat ik dit de hele dag aan het doen ben. Ik word er echt moe van
.
Hopelijk als ze wat ouder zijn, hebben ze het idd wat meer door.
Dan kom ik ook op het punt van wat kunnen kinderen aan op deze leeftijden. Bestaat er een boek waar in ongeveer staat wat je van een kind op een bepaalde leeftijd mag verwachten en vragen?
Ik ben benieuwd.
Super bedankt voor jullie reacties!
