Groeten uit België
Hoi allemaal
Ik zit waarschijnlijk in een soort midlife crisis of dergelijke…
Ik ben overal over aan het twijfelen, voel me in niks goed genoeg en heb dus onrust in mijn lijf en hoofd.
Ik ben er dit jaar 47 geworden en heb 2 kinderen van 6 en 7 alsook een man en hond 
Daar moeder natuur niet direct wou meewerken en wij een gans ferti project hebben ondergaan, verklaart onze iets hoger dan modale leeftijd als ouders…ma bon, daar gaat het niet over.
Wat mij de laatste tijd bezighoudt is ‘voldoening’ ‘invulling’ van mijn leven. Algemene tevredenheid over mezelf…
Ik ben op een punt gekomen waarop ik de balans precies aan het maken ben.
Wat heb ik al bereikt en wat was er daar zinvol aan? Maak ik een verschil? Op welk vlak dan?...
Aan mijn moederschap ook twijfel ik. Doe ik het wel goed? Niet te streng, niet te soft… Genoeg aanwezig, niet te klagend…Liefdevol genoeg…waardoor ik ook minder stilsta bij het genot van het moederschap. Precies een wedstrijd met weet ik niet wie…andere moeders?, maatschappij? mezelf?
Op mijn werk (kantoorjob) verdien ik goed en daarmee is ook alles gezegd. Ik klop mijn uren, doe wat mij gevraagd wordt. Mis uitdaging, vernieuwing, afstompend op den duur…
Nu kun je ook zeggen : verander dan van werk, maar dat wil ik niet. Goede uren, niet te ver, leuke collega's, flexibel... Extra taken aanvragen heb ik al zoveel keer gedaan...dan krijg je iets bij waar je opnieuw een uurtje zoet mee bent of zo. Laten we stellen dat ik 60% werk en 40% bore out krijg.
Wat wel een optie is, is minderen in uren en meer tijd doorbrengen thuis met kids en huishouden.
Wat mij tegenwerkt om die keuze te maken? Mijn ego…
Dan voel ik me direct minder dan andere vrouwen die dan meer uren gaan werken dan ik. Faalangst of zo?
Angst ook dat ik dan minder ga verdienen of dat mijn man mij zou verlaten…’de stel datjes’
Mijn man is bvb wel akkoord dat ik minder uren zou werken om de kinderen van school op te halen, huishouden te doen…daar gaat het dus ook niet om.
Eerder mijn eigen onzekere ego… Net of ik dan minder waard ben omdat ik kies om minder te gaan werken. Vreemd ik weet het, kan het ook moeilijk uitleggen.
Na het werk ben ik ook met vanalles bezig : poetsen, boeken over van alles en nog wat lezen, cello spelen, hond trainen, knutselen en activiteiten kids … het mezelf dus ook ‘druk’ maken waardoor ik me ‘nuttig’ voel.
Deze dingen leg ik me dan ook precies op, anders voel ik me ‘minder’ of 'dom'.
Ik ben dus op zoek naar een manier om daarmee om te gaan, om dit van mij af te schudden? Mensen die dit herkennen?
Naar een coach ben ik al eens geweest, maar een uur volpraten is niet echt iets voor mij. Voel me dan ‘nog’ onzekerder waardoor ik afhaak.
Iemand die herkent? Tips?
Hoi, zo te lezen zou je baad hebben bij een stukje balans, lees spirituele voeding, zodat je je beter en rustiger, kalmer gaat voelen.
Allereerst heb je hier niks voor nodig want alles is in potentie al in jezelf aanwezig.
Het gaat meer om een andere manier vinden om in het leven te staan zodat je minder de behoefte voelt om je met anderen te vergelijken, minder de behoefte voelt om jezelf te rechtvaardigen om iets te doen in je leven.
Er was al een tip gegeven over een boek.
Een ander boek wat ik je zeker zou willen aanraden is
De Kracht Van Het Nu geschreven door Eckhart Tolle. Hij gaat daarin veel in op het ego in ieder mens en hoe we ons vrijer kunnen voelen als we meer in het moment leven. Dan gaan we rustiger worden in ons hoofd en vind er geen kompetitie meer plaats in jezelf naar de ander. Je leeft vanuit jezelf en het dagelijkse leven krijgt veel meer kwaliteit.
Er is wel veel oefening voor nodig maar niks van kwaliteit komt makkelijk.
Werk jij nu voltijds @TO? Ik begrijp dat je in België ook vaak niet zomaar voor parttime werken kunt kiezen?
Ik Had dat ook,ook al was mijn jongste toen al 13jaar.... Ik werkte in de verpleging, en was het echt helemaal zat...Heb toen in het wilde weg gesolliciteerd, en ben als begeleitster op een woongroep terecht gekomen. Daar wonen mensen die een geestelijke beperking hebben.
Nu werk ik daar niet meer maar werk nog steeds met jonge mensen in een dagopvang.....In deze baan kan ik rustig nog 8 jaren werken tot ik gepensioneerd ben.
Ik was geloof ook een beetje klaar met "zorgen"....Het altijd moeten geven....
Als je zoveel tijd op je werk uit je neus kan zitten vreten, zou het natuurlijk het mooist zijn als je voor een deel thuis kunt werken met de kinderen spelen uit je neus vreten.
